Αλέκτωρ, αλεκτρυών, Πετεινός (gallus) 
Κοινή ονομασία διάφορων ορνιθόμορφων της οικογένειας των Φασιανιδών.
Οποιαδήποτε κι αν είναι η φυλή του, είτε είναι άγριος ή κατοικίδιος, κάθε πετεινός έχει στο κεφάλι του ένα σαρκώδες λειρί, διάφορων σχημάτων, που συνοδεύεται μερικές φορές από ένα λοφίο· κοντά στα μάτια έχει σαρκώδεις αποφύσεις (ωτιαίοι δίσκοι) οι οποίες συνεχίζονται με άλλες μακρύτερες κάτω από το ράμφος, και λέγονται κάλλαια.
Τα φτερά που κρέμονται από το λαιμό και από το στήθος αποτελούν το μανδύα· τα καλυπτήρια των πτερύγων είναι συνήθως πολύ αναπτυγμένα_ μακριά επίσης είναι τα φτερά της ουράς, που ξεπερνούν τα κωπαία και είναι κυρτωμένα σε σχήμα δρεπανιού_ οι ταρσοί έχουν πλήκτρα ρωμαλέα και αιχμηρά.
Κατηγορία: Ορνιθόμορφα
Τα είδη, όλα ασιατικά, των άγριων πετεινών είναι τέσσερα: ο γκρίζος ή αργυρόχρωμος πετεινός της ζούγκλας ή πετεινός ο σονεράτειος (gallus sonnerati) της δυτικής και νότιας Ινδίας, ο πετεινός του Στάνλεϋ ή πετεινός ο λαφαγέτειος (gallus lafayetii), της Σρι Λάνκα, ο πετεινός της Ιάβας ή ποικιλόχρωμος (gallus varius), που ζει στην Ιάβα και στα γειτονικά νησιά και ο πετεινός μπανκίβα ή πετεινός ο χρυσόχρωμος της ζούγκλας (gallus gallus), διαδεδομένος στην ανατολική Ινδία, στη Μαλαισία και στις Φιλιππίνες.
Τα 4 αυτά είδη, και προπάντων ο πετεινός μπανκίβα (gallus gallus) και οι διασταυρώσεις τους, θεωρούνται οι αρχικοί κορμοί όλων των κατοικίδιων πετεινών. Ο πετεινός μπανκίβα έχει το κεφάλι και το λαιμό ζωηρά κίτρινα, το πτέρωμα της ράχης καφέ-πορφυρό και στις άκρες του καφέ-κιτρινωπό· το στήθος είναι μαύρο με χρυσοπράσινες αντανακλάσεις· τα κωπαία φτερά είναι μαύρα, ενώ τα μακριά καλυπτήρια της ουράς κίτρινα· το πτέρωμα των πτερύγων είναι σκούρο με τμήματα πιο ανοιχτά· τα μάτια είναι πορτοκαλί, το λειρί κόκκινο και το ράμφος καφετί· τα πόδια έχουν το χρώμα του σχιστόλιθου.
Οι διαστάσεις και το πτέρωμα του θηλυκού είναι μικρότερα.
Ο πετεινός αυτός ζει κατά αγέλες στα πυκνά δάση των ορεινών περιοχών σε υψόμετρα, γενικά, όχι μεγαλύτερα των 100 και τρέφεται με φρούτα, βλαστούς, σπόρους, σκουλήκια και έντομα. Το άγριο αυτό είδος μπορεί να διασταυρωθεί με μερικές κατοικίδιες φυλές και να δώσει γόνιμα υβρίδια.
Οι αιματηρές αυτές μονομαχίες που ήταν πολύ διαδεδομένες σε μερικές χώρες της Ασίας, στην αρχαία Ελλάδα και στη ρωμαϊκή Ιταλία, γίνονται σήμερα, μόνο σε μερικές περιοχές της Ιβηρικής Χερσονήσου, της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, της Κίνας και της Ινδονησίας σε διάφορες όμως χώρες οι κοκορομαχίες έχουν απαγορευτεί από καιρό.
Οι πετεινοί και οι κότες της ίδιας μ’ αυτούς ράτσας, που εκτρέφονται στα αγροκτήματα, έχουν διαστάσεις, σχήμα του σώματος, λειρί, λοβούς των αυτιών, κάλλαια και φτέρωμα, διαφορετικό στις διάφορες φυλές και υποφυλές· αυτές διακρίνονται για την εμπορική τους αξία (ρωμαλεότητα και αναπαραγωγική δραστηριότητα, πλεονεκτικά χαρακτηριστικά του πετεινού, ικανότητα παραγωγής κρέατος στα καπόνια, παραγωγή αβγών και κρέατος στην κότα).
Τα χαρακτηριστικά με τα οποία διακρίνονται μεταξύ τους οι διάφορες φυλές της κότας είναι ο αριθμός των δαχτύλων των ποδιών, το γενικό σχήμα του σώματος, ο τύπος του λειριού, η παρουσία ή η απουσία φτερών στους ταρσούς, το χρώμα των ωτιαίων δίσκων και το χρώμα του φτερώματος· τα μορφολογικά αυτά χαρακτηριστικά είναι κατά ποικίλους τρόπους συνδεμένα με τα φυσιολογικά και τα εμπορευματολογικά, σχετικά με τη γονιμότητα, συνήθειες επώασης, τάση προς πάχυνση, γεύση, σύσταση του κρέατος και πρώιμη ανάπτυξη.
Είναι γνωστές εβδομήντα περίπου φυλές, πολλές από τις οποίες υποδιαιρούνται σε υποφυλές ή ποικιλίες για το χρώμα του φτερώματος ή για άλλους, λιγότερο εμφανείς, χαρακτήρες.
Ανάλογα με τις ιδιότητές τους, πετεινοί και κότες, από τις φυλές αυτές, εκτρέφονται για τα αβγά, για το κρέας ή και για τα δυο.
Οι γνωστότερες και πιο περιζήτητες φυλές είναι:
η Λεγκόρν, που μπορεί να παράγει κατά μέσο όρο 260 αβγά ετησίως· η πιο διαδεδομένη και αποδοτική ποικιλία είναι η λευκή.
Για παραγωγή κρέατος προτιμούνται οι γαλλικές Μπρες και Φαβερόλ, η κοχιγκίνα, που προέρχεται από την Κίνα (με κότες 4 κιλών και πετεινοί 5 κιλών) και η ιταλική γίγαντας της Πάντοβας (μέσο βάρος 4 κιλά, με μερικά δείγματα που φτάνουν τα 5 κιλά).
Πολύ καλές φυλές, όχι μόνο για το άφθονο κρέας, αλλά γενικά και για την ικανοποιητική παραγωγή αβγών, είναι οι ισπανικές Μινόρκα, Καστιλιανή και Καταλονική, η ιταλική Βαλντάρνο, οι αγγλικές Όρπινγκτον και Σάσεξ, η βελγική Μαλίν και οι αμερικανικές Ουάιαντοτ, Νιου Χάμσαϊρ, Ροντ Άιλαντ και Πλίμουθ.
Πετεινός του είδους μπανκίβα (gallus gallus).
Πετεινός της Ιάβας (Gallus varius).
Πετεινός Σουνεράτειος (Gallus sonnerati) της Δ και Ν Ινδίας.
Πετεινός του είδους ραβδωτός Πλύμουθ.
Πετεινός Λεγκόρν (Leghorn).
Πετεινός χρυσόχρους Μπάνταμ, άλλο ένα είδος ασιατικού πετεινού.
Κοινή ονομασία διάφορων ορνιθόμορφων της οικογένειας των Φασιανιδών.
Οποιαδήποτε κι αν είναι η φυλή του, είτε είναι άγριος ή κατοικίδιος, κάθε πετεινός έχει στο κεφάλι του ένα σαρκώδες λειρί, διάφορων σχημάτων, που συνοδεύεται μερικές φορές από ένα λοφίο· κοντά στα μάτια έχει σαρκώδεις αποφύσεις (ωτιαίοι δίσκοι) οι οποίες συνεχίζονται με άλλες μακρύτερες κάτω από το ράμφος, και λέγονται κάλλαια.
Τα φτερά που κρέμονται από το λαιμό και από το στήθος αποτελούν το μανδύα· τα καλυπτήρια των πτερύγων είναι συνήθως πολύ αναπτυγμένα_ μακριά επίσης είναι τα φτερά της ουράς, που ξεπερνούν τα κωπαία και είναι κυρτωμένα σε σχήμα δρεπανιού_ οι ταρσοί έχουν πλήκτρα ρωμαλέα και αιχμηρά.
Κατηγορία: Ορνιθόμορφα
Τα είδη, όλα ασιατικά, των άγριων πετεινών είναι τέσσερα: ο γκρίζος ή αργυρόχρωμος πετεινός της ζούγκλας ή πετεινός ο σονεράτειος (gallus sonnerati) της δυτικής και νότιας Ινδίας, ο πετεινός του Στάνλεϋ ή πετεινός ο λαφαγέτειος (gallus lafayetii), της Σρι Λάνκα, ο πετεινός της Ιάβας ή ποικιλόχρωμος (gallus varius), που ζει στην Ιάβα και στα γειτονικά νησιά και ο πετεινός μπανκίβα ή πετεινός ο χρυσόχρωμος της ζούγκλας (gallus gallus), διαδεδομένος στην ανατολική Ινδία, στη Μαλαισία και στις Φιλιππίνες.
Gallus sonnerati
Gallus lafayetii
Gallus varius
Gallus gallus
Τα 4 αυτά είδη, και προπάντων ο πετεινός μπανκίβα (gallus gallus) και οι διασταυρώσεις τους, θεωρούνται οι αρχικοί κορμοί όλων των κατοικίδιων πετεινών. Ο πετεινός μπανκίβα έχει το κεφάλι και το λαιμό ζωηρά κίτρινα, το πτέρωμα της ράχης καφέ-πορφυρό και στις άκρες του καφέ-κιτρινωπό· το στήθος είναι μαύρο με χρυσοπράσινες αντανακλάσεις· τα κωπαία φτερά είναι μαύρα, ενώ τα μακριά καλυπτήρια της ουράς κίτρινα· το πτέρωμα των πτερύγων είναι σκούρο με τμήματα πιο ανοιχτά· τα μάτια είναι πορτοκαλί, το λειρί κόκκινο και το ράμφος καφετί· τα πόδια έχουν το χρώμα του σχιστόλιθου.
Οι διαστάσεις και το πτέρωμα του θηλυκού είναι μικρότερα.
Ο πετεινός αυτός ζει κατά αγέλες στα πυκνά δάση των ορεινών περιοχών σε υψόμετρα, γενικά, όχι μεγαλύτερα των 100 και τρέφεται με φρούτα, βλαστούς, σπόρους, σκουλήκια και έντομα. Το άγριο αυτό είδος μπορεί να διασταυρωθεί με μερικές κατοικίδιες φυλές και να δώσει γόνιμα υβρίδια.
αλεκτρυών
Μυθολογικό πρόσωπο Ο Α. ήταν νεαρός φίλος του Άρη, ο οποίος, κάθε φορά που ο θεός του πολέμου συναντιόταν με την Αφροδίτη, καθόταν φρουρός έξω από το δωμάτιο για να τους προειδοποιεί όταν έβγαινε ο ήλιος. Μια νύχτα, όμως, ο Α. αποκοιμήθηκε και ο Ήλιος, που μπήκε με τις ακτίνες του στο δωμάτιο, είδε τους εραστές και έτρεξε να ειδοποιήσει τον Ήφαιστο, ο οποίος τους συνέλαβε μέσα σε αόρατα σιδερένια δεσμά που είχε κατασκευάσει επίτηδες γι’ αυτό τον σκοπό. Μετά, το πάθημά του, ο Άρης τιμώρησε τον A. και τον μεταμόρφωσε σε πετεινό (αλεκτρυόνα). Από τότε οι πετεινοί λίγο πριν από την ανατολή του ήλιου την αναγγέλλουν κράζοντας δυνατά.
Από την αρχαιότητα, ο άνθρωπος εκμεταλλεύτηκε και ανάπτυξε την αντιπάθεια που έχουν οι πετεινοί μεταξύ τους, εκπαιδεύοντας μερικούς για θεαματική μάχη, η οποία συχνά συνοδευόταν από μεγάλα στοιχήματα μεταξύ των ιδιοκτητών και των θεατών. Μυθολογικό πρόσωπο Ο Α. ήταν νεαρός φίλος του Άρη, ο οποίος, κάθε φορά που ο θεός του πολέμου συναντιόταν με την Αφροδίτη, καθόταν φρουρός έξω από το δωμάτιο για να τους προειδοποιεί όταν έβγαινε ο ήλιος. Μια νύχτα, όμως, ο Α. αποκοιμήθηκε και ο Ήλιος, που μπήκε με τις ακτίνες του στο δωμάτιο, είδε τους εραστές και έτρεξε να ειδοποιήσει τον Ήφαιστο, ο οποίος τους συνέλαβε μέσα σε αόρατα σιδερένια δεσμά που είχε κατασκευάσει επίτηδες γι’ αυτό τον σκοπό. Μετά, το πάθημά του, ο Άρης τιμώρησε τον A. και τον μεταμόρφωσε σε πετεινό (αλεκτρυόνα). Από τότε οι πετεινοί λίγο πριν από την ανατολή του ήλιου την αναγγέλλουν κράζοντας δυνατά.
Οι αιματηρές αυτές μονομαχίες που ήταν πολύ διαδεδομένες σε μερικές χώρες της Ασίας, στην αρχαία Ελλάδα και στη ρωμαϊκή Ιταλία, γίνονται σήμερα, μόνο σε μερικές περιοχές της Ιβηρικής Χερσονήσου, της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, της Κίνας και της Ινδονησίας σε διάφορες όμως χώρες οι κοκορομαχίες έχουν απαγορευτεί από καιρό.
Οι πετεινοί και οι κότες της ίδιας μ’ αυτούς ράτσας, που εκτρέφονται στα αγροκτήματα, έχουν διαστάσεις, σχήμα του σώματος, λειρί, λοβούς των αυτιών, κάλλαια και φτέρωμα, διαφορετικό στις διάφορες φυλές και υποφυλές· αυτές διακρίνονται για την εμπορική τους αξία (ρωμαλεότητα και αναπαραγωγική δραστηριότητα, πλεονεκτικά χαρακτηριστικά του πετεινού, ικανότητα παραγωγής κρέατος στα καπόνια, παραγωγή αβγών και κρέατος στην κότα).
Τα χαρακτηριστικά με τα οποία διακρίνονται μεταξύ τους οι διάφορες φυλές της κότας είναι ο αριθμός των δαχτύλων των ποδιών, το γενικό σχήμα του σώματος, ο τύπος του λειριού, η παρουσία ή η απουσία φτερών στους ταρσούς, το χρώμα των ωτιαίων δίσκων και το χρώμα του φτερώματος· τα μορφολογικά αυτά χαρακτηριστικά είναι κατά ποικίλους τρόπους συνδεμένα με τα φυσιολογικά και τα εμπορευματολογικά, σχετικά με τη γονιμότητα, συνήθειες επώασης, τάση προς πάχυνση, γεύση, σύσταση του κρέατος και πρώιμη ανάπτυξη.
Είναι γνωστές εβδομήντα περίπου φυλές, πολλές από τις οποίες υποδιαιρούνται σε υποφυλές ή ποικιλίες για το χρώμα του φτερώματος ή για άλλους, λιγότερο εμφανείς, χαρακτήρες.
Ανάλογα με τις ιδιότητές τους, πετεινοί και κότες, από τις φυλές αυτές, εκτρέφονται για τα αβγά, για το κρέας ή και για τα δυο.
Οι γνωστότερες και πιο περιζήτητες φυλές είναι:
η Λεγκόρν, που μπορεί να παράγει κατά μέσο όρο 260 αβγά ετησίως· η πιο διαδεδομένη και αποδοτική ποικιλία είναι η λευκή.
Για παραγωγή κρέατος προτιμούνται οι γαλλικές Μπρες και Φαβερόλ, η κοχιγκίνα, που προέρχεται από την Κίνα (με κότες 4 κιλών και πετεινοί 5 κιλών) και η ιταλική γίγαντας της Πάντοβας (μέσο βάρος 4 κιλά, με μερικά δείγματα που φτάνουν τα 5 κιλά).
Πολύ καλές φυλές, όχι μόνο για το άφθονο κρέας, αλλά γενικά και για την ικανοποιητική παραγωγή αβγών, είναι οι ισπανικές Μινόρκα, Καστιλιανή και Καταλονική, η ιταλική Βαλντάρνο, οι αγγλικές Όρπινγκτον και Σάσεξ, η βελγική Μαλίν και οι αμερικανικές Ουάιαντοτ, Νιου Χάμσαϊρ, Ροντ Άιλαντ και Πλίμουθ.
Πετεινός του είδους μπανκίβα (gallus gallus).
Πετεινός της Ιάβας (Gallus varius).
Πετεινός Σουνεράτειος (Gallus sonnerati) της Δ και Ν Ινδίας.
Πετεινός του είδους ραβδωτός Πλύμουθ.
Πετεινός Λεγκόρν (Leghorn).
Πετεινός χρυσόχρους Μπάνταμ, άλλο ένα είδος ασιατικού πετεινού.
Ετικέτες:
Ορνιθόμορφα
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Αλέκτωρ
