Θαλλασοπούλια 
Οι θάλασσες αποτελούν πηγή ζωής για πολλούς οργανισμούς οι οποίοι είτε κατοικούν σε αυτές, είτε εξαρτώνται από αυτές για την επιβίωσή τους. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν τα θαλασσοπούλια.
Θαλασσοπούλια είναι τα πουλιά που περνούν ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους, εκτός από την εποχή αναπαραγωγής, εν πλω.
Οι ελληνικές θάλασσες φιλοξενούν έξι είδη θαλασσοπουλιών: τον Αιγαιόγλαρο, τον Ασημόγλαρο, τον Θαλασσοκόρακα, τον Αρτέμη, τον Μύχο και τον Υδροβάτη.
Θαλλασοπούλια
1. Ασημόγλαρος (Larus cachinnans)
Ο Ασημόγλαρος, όντας ο μεγαλύτερος γλάρος της Ελλάδος, έχει μήκος 66 περίπου εκατοστά και άνοιγμα φτερων 1,6 μέτρα. Αποτελεί τον τυπικό γλάρο του Αρχιπελάγους που απεικονίζεται στις τουριστικές κάρτες και εικόνες. Είναι λευκός με γκρίζες φτερούγες και πλάτη και κίτρινα πόδια και ράμφος.
Είναι πολύ προσαρμοστικός και χάρις στην ικανότητά του αυτή κατάφερε να συνηθίσει τη ζωή στην πόλη και να αυξήσει τον πληθυσμό του.
Στην Ελλάδα υπάρχουν 60.000 με 100.000 ζευγάρια.
Ο Ασημόγλαρος έχει παμφάγες διατροφικές συνήθειες και από τη φύση του τρώει τα πάντα. Κύριες, ωστόσο, πηγές της τροφής του είναι τα ψάρια που πετιούνται από τα αλιευτικά σκάφη και τα σκουπίδια στις χωματερές. Τέλος, έχει εξελιχθεί σε σοβαρό θηρευτή φωλιών.
2. Αιγαιόγλαρος, Λάρος ο ελαιόπους (Larus audouinii)
Ο κατεξοχήν γλάρος του πελάγους αναγνωρίζεται από το σκουρόχρωμο κόκκινο ράμφος. Αποφεύγει τα κατοικημένα νησιά, προτιμώντας να ψαρεύει στην ανοιχτή θάλασσα και να φωλιάζει ομαδικά στις ακατοίκητες νησίδες. Οι περισσότερες αποικίες Αιγαιόγλαρου στην Ελλάδα βρίσκονται στο νότιο και το ανατολικό Αιγαίο. Φωλιάζει αποκλειστικά σε νησιά της Μεσογείου. Εκτιμάται ότι υπάρχουν στην Ελλάδα περίπου 600 ζευγάρια Αιγαιόγλαρων σε πάνω από 20 μικρές διάσπαρτες αποικίες, που είναι ο μεγαλύτερος πληθυσμός στην ανατολική Μεσόγειο.
3. Φαλακροκόραξ ο αριστοτέλειος (Phalacrocorax aristotelis)
Ο Θαλασσοκόρακας Ο θαλασσοκόρακας μοιάζει εξωτερικά με κορμοράνο, αλλά είναι μικρότερος από αυτόν. Κατά την περίοδο της αναπαραγωγής εμφανίζεται πάνω από το κρανίο του ένα λοφίο, ενώ το πτέρωμά του αποκτά μεταλλικές ανταύγειες. Είναι από τους δεινότερους δύτες και κυνηγά ψάρια κάτω από το νερό. Στην Ελλάδα απαντάται κυρίως ως επιδημητικό είδος. Κατοικεί κατά κόρον σε παράκτιες και βραχώδεις περιοχές και, σπανιότερα, σε αμμώδεις ή λασπώδεις ακτές. Ο θαλασσοκόρακας είναι κυρίως ιχθυοφάγο πτηνό και τα ψάρια αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της δίαιτάς τους, αλλά τρέφονται και με μικρο αριθμό κεφαλόποδων, οστράκων και μαλακίων. Ωστόσο, η τροφή του λιγοστεύει εξαιτίας της υπεραλίευσης και της ρύπανσης.
4. Αρτέμης (Calonectris diomedea)
Ανήκει στην ίδια τάξη με τα άλμπατρος( πουλιά των ωκεανών του νότου). Έχει μήκος σώματος 45- 52 εκατοστά. Άνοιγμα φτερών 100- 125 εκατοστά και βάρος 700- 800 γραμμάρια. Το πάνω μέρος του σώματός του, τα φτερά και το κεφάλι έχουν σκούρο γκρίζο χρώμα, ενώ το υπόλοιπο σώμα του είναι λευκό και υπόλευκο. Ο Αρτέμης είναι πλήρως μεταναστευτικό πτηνό υπερπόντιων αποστάσεων και μπορεί να διανύσει καθημερινά μεγάλες αποστάσεις.
Στην Ελλάδα έρχεται συνήθως τα καλοκαίρια για να αναπαραχθεί. Η κύρια τροφή του Αρτέμη είναι κυρίως καλαμάρια, κεφαλόποδα, μαλάκια, τα ψάρια τα οποία είτε συλλαμβάνει από τα επιφανειακά στρώματα της θάλασσας, είτε καταδύεται για να τα συλλάβει.
Συχνά ακολουθεί τις τράτες για τα απομεινάρια που πετιούνται στη θάλασσα από τα δίχτυα και, αρκετές φορές ακολουθεί τα απόνερα που αφήνουν οι φάλαινες και τα δελφίνια.
5. Μύχος (Puffinus yelkouan)
Στο σώμα του Μύχου υπάρχει εναλλαγή μεταξύ του λευκού της ράχης του και του σκούρου χρώματος της κοιλιάς του. Ο Μύχος φωλιάζει, κυρίως την άνοιξη σε νησιά της Μεσογείου. Ο πληθυσμός του στην Ελλάδα είναι περίπου 4000 με 7000 ζευγάρια, ενώ μόνο και μόνο το κάθε κοπάδι του αποτελείται από χιλιάδες άτομα. Ανήκει στην ίδια οικογένεια με τον Αρτέμη, τους ρινοτρύπιδες, και μοιάζει με μικρογραφία του.
6. Υδροβάτης (Hydrobates pelagicus)
Ο υδροβάτης, με μέγεθος χελιδονιού και άνοιγμα φτερών 38 εκατοστά είναι το μικρότερο θαλασσοπούλι στον κόσμο. Είναι ένα από τα πιο μυστηριώδη πτηνά, καθώς έχει βρεθεί μόνο μια αποικία του στην Εύβοια και λόγω αυτού και του μικρού του μεγέθους η μελέτη των συνηθειών του και του τρόπου ζωής του είναι δύσκολη. Ο Υδροβάτης σπάνια πλησιάζει τη στεριά και τα πλοία, ούτε πηγαίνει κοντά σε άλλα θαλασσοπούλια.
Είναι πάντοτε μοναχικός στο ανοιχτό πέλαγος και, σε συνδυασμό με το μικρό του μέγεθος και τη χαμηλή, στην επιφάνεια της θάλασσας, πτήση, γίνεται δύσκολα ορατός. Ο λόγος για τον οποίο πετάει στα ανοιχτά είναι να αποφύγει τα αρπακτικά. Γι’ αυτό και για να αποφύγει τα τρωκτικά φωλιάζει μόνο σε πολύ μικρές νησίδες ή σε απρόσιτες σπηλιές.
Η τροφή του αποτελείται από γόνο ψαριών και πλαγκτόν τα οποία και βρίσκει και με τη χρήση της όσφρησής του.
Οι θάλασσες αποτελούν πηγή ζωής για πολλούς οργανισμούς οι οποίοι είτε κατοικούν σε αυτές, είτε εξαρτώνται από αυτές για την επιβίωσή τους. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν τα θαλασσοπούλια.
Θαλασσοπούλια είναι τα πουλιά που περνούν ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους, εκτός από την εποχή αναπαραγωγής, εν πλω.
Οι ελληνικές θάλασσες φιλοξενούν έξι είδη θαλασσοπουλιών: τον Αιγαιόγλαρο, τον Ασημόγλαρο, τον Θαλασσοκόρακα, τον Αρτέμη, τον Μύχο και τον Υδροβάτη.
Θαλλασοπούλια
1. Ασημόγλαρος (Larus cachinnans)Ο Ασημόγλαρος, όντας ο μεγαλύτερος γλάρος της Ελλάδος, έχει μήκος 66 περίπου εκατοστά και άνοιγμα φτερων 1,6 μέτρα. Αποτελεί τον τυπικό γλάρο του Αρχιπελάγους που απεικονίζεται στις τουριστικές κάρτες και εικόνες. Είναι λευκός με γκρίζες φτερούγες και πλάτη και κίτρινα πόδια και ράμφος.
Είναι πολύ προσαρμοστικός και χάρις στην ικανότητά του αυτή κατάφερε να συνηθίσει τη ζωή στην πόλη και να αυξήσει τον πληθυσμό του.
Στην Ελλάδα υπάρχουν 60.000 με 100.000 ζευγάρια.
Ο Ασημόγλαρος έχει παμφάγες διατροφικές συνήθειες και από τη φύση του τρώει τα πάντα. Κύριες, ωστόσο, πηγές της τροφής του είναι τα ψάρια που πετιούνται από τα αλιευτικά σκάφη και τα σκουπίδια στις χωματερές. Τέλος, έχει εξελιχθεί σε σοβαρό θηρευτή φωλιών.
2. Αιγαιόγλαρος, Λάρος ο ελαιόπους (Larus audouinii)
Ο κατεξοχήν γλάρος του πελάγους αναγνωρίζεται από το σκουρόχρωμο κόκκινο ράμφος. Αποφεύγει τα κατοικημένα νησιά, προτιμώντας να ψαρεύει στην ανοιχτή θάλασσα και να φωλιάζει ομαδικά στις ακατοίκητες νησίδες. Οι περισσότερες αποικίες Αιγαιόγλαρου στην Ελλάδα βρίσκονται στο νότιο και το ανατολικό Αιγαίο. Φωλιάζει αποκλειστικά σε νησιά της Μεσογείου. Εκτιμάται ότι υπάρχουν στην Ελλάδα περίπου 600 ζευγάρια Αιγαιόγλαρων σε πάνω από 20 μικρές διάσπαρτες αποικίες, που είναι ο μεγαλύτερος πληθυσμός στην ανατολική Μεσόγειο.
3. Φαλακροκόραξ ο αριστοτέλειος (Phalacrocorax aristotelis)
Ο Θαλασσοκόρακας Ο θαλασσοκόρακας μοιάζει εξωτερικά με κορμοράνο, αλλά είναι μικρότερος από αυτόν. Κατά την περίοδο της αναπαραγωγής εμφανίζεται πάνω από το κρανίο του ένα λοφίο, ενώ το πτέρωμά του αποκτά μεταλλικές ανταύγειες. Είναι από τους δεινότερους δύτες και κυνηγά ψάρια κάτω από το νερό. Στην Ελλάδα απαντάται κυρίως ως επιδημητικό είδος. Κατοικεί κατά κόρον σε παράκτιες και βραχώδεις περιοχές και, σπανιότερα, σε αμμώδεις ή λασπώδεις ακτές. Ο θαλασσοκόρακας είναι κυρίως ιχθυοφάγο πτηνό και τα ψάρια αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της δίαιτάς τους, αλλά τρέφονται και με μικρο αριθμό κεφαλόποδων, οστράκων και μαλακίων. Ωστόσο, η τροφή του λιγοστεύει εξαιτίας της υπεραλίευσης και της ρύπανσης.
4. Αρτέμης (Calonectris diomedea)
Ανήκει στην ίδια τάξη με τα άλμπατρος( πουλιά των ωκεανών του νότου). Έχει μήκος σώματος 45- 52 εκατοστά. Άνοιγμα φτερών 100- 125 εκατοστά και βάρος 700- 800 γραμμάρια. Το πάνω μέρος του σώματός του, τα φτερά και το κεφάλι έχουν σκούρο γκρίζο χρώμα, ενώ το υπόλοιπο σώμα του είναι λευκό και υπόλευκο. Ο Αρτέμης είναι πλήρως μεταναστευτικό πτηνό υπερπόντιων αποστάσεων και μπορεί να διανύσει καθημερινά μεγάλες αποστάσεις.
Στην Ελλάδα έρχεται συνήθως τα καλοκαίρια για να αναπαραχθεί. Η κύρια τροφή του Αρτέμη είναι κυρίως καλαμάρια, κεφαλόποδα, μαλάκια, τα ψάρια τα οποία είτε συλλαμβάνει από τα επιφανειακά στρώματα της θάλασσας, είτε καταδύεται για να τα συλλάβει.
Συχνά ακολουθεί τις τράτες για τα απομεινάρια που πετιούνται στη θάλασσα από τα δίχτυα και, αρκετές φορές ακολουθεί τα απόνερα που αφήνουν οι φάλαινες και τα δελφίνια.
5. Μύχος (Puffinus yelkouan)
Στο σώμα του Μύχου υπάρχει εναλλαγή μεταξύ του λευκού της ράχης του και του σκούρου χρώματος της κοιλιάς του. Ο Μύχος φωλιάζει, κυρίως την άνοιξη σε νησιά της Μεσογείου. Ο πληθυσμός του στην Ελλάδα είναι περίπου 4000 με 7000 ζευγάρια, ενώ μόνο και μόνο το κάθε κοπάδι του αποτελείται από χιλιάδες άτομα. Ανήκει στην ίδια οικογένεια με τον Αρτέμη, τους ρινοτρύπιδες, και μοιάζει με μικρογραφία του.
6. Υδροβάτης (Hydrobates pelagicus)
Ο υδροβάτης, με μέγεθος χελιδονιού και άνοιγμα φτερών 38 εκατοστά είναι το μικρότερο θαλασσοπούλι στον κόσμο. Είναι ένα από τα πιο μυστηριώδη πτηνά, καθώς έχει βρεθεί μόνο μια αποικία του στην Εύβοια και λόγω αυτού και του μικρού του μεγέθους η μελέτη των συνηθειών του και του τρόπου ζωής του είναι δύσκολη. Ο Υδροβάτης σπάνια πλησιάζει τη στεριά και τα πλοία, ούτε πηγαίνει κοντά σε άλλα θαλασσοπούλια.
Είναι πάντοτε μοναχικός στο ανοιχτό πέλαγος και, σε συνδυασμό με το μικρό του μέγεθος και τη χαμηλή, στην επιφάνεια της θάλασσας, πτήση, γίνεται δύσκολα ορατός. Ο λόγος για τον οποίο πετάει στα ανοιχτά είναι να αποφύγει τα αρπακτικά. Γι’ αυτό και για να αποφύγει τα τρωκτικά φωλιάζει μόνο σε πολύ μικρές νησίδες ή σε απρόσιτες σπηλιές.
Η τροφή του αποτελείται από γόνο ψαριών και πλαγκτόν τα οποία και βρίσκει και με τη χρήση της όσφρησής του.
Ετικέτες:
Θαλλασοπούλια
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Θαλλασοπούλια
