Κοκκινοκώλης, Καρβουνιάρης (Phoenicurus ochruros) 
Ο Καρβουνιάρης είναι στρουθιόμορφο πτηνό της οικογενείας των Μυιοθηριδών, που απαντά και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Phoenicurus ochruros και περιλαμβάνει 6 υποείδη.
Η επιστημονική ονομασία του γένους Phoenicurus, είναι ελληνική, προέρχεται από τις επιμέρους λέξεις φοίνιξ + ουρά και, σημαίνει «αυτός που έχει πορφυρή ουρά», με σαφή αναφορά στο χρώμα της συγκεκριμένης περιοχής του πτηνού. Η λέξη φοίνιξ συνδέεται με το επίθετο φοινός «κόκκινος» και, μπορεί να ερμηνευτεί ως παράγωγο του επιθέτου
αυτού με το σπάνιο επίθημα -ιξ, -ικος (πρβλ. κίλ-ιξ, πέρδ-ιξ). Η ονομασία του είδους παραπέμπει στο «ωχρό» χρώμα της ουράς του, σε αντιπαράθεση με την πιο λαμπερόχρωμη ουρά του Κοκκινούρη.
Μυγοθηρίδες (Muscicapidae) | Γένος: Καρβουνιάρηδες (Phoenicurus)
Έχει συνολικό μήκος περίπου 15 εκ. Ζει στην Ευρώπη και στην κεντροδυτική Ασία και διαχειμάζει στην Αφρική και στην Εγγύς Ανατολή.
Το φτέρωμα των αρσενικών, μετά την ανοιξιάτικη αλλαγή, έχει ποικίλο χρώμα: ουρά κόκκινη, λαιμό μαύρο, το πάνω μέρος της κεφαλής και της ράχης γκριζογάλαζο, στήθος και φτερά ζωηρά κίτρινα και κοκκινωπά και κοιλιά άσπρη. Ο φ. είναι εντομοφάγος και ζει στα δάση.
Φωλιάζει κυρίως σε τρύπες δέντρων και γεννά αβγά με στίγματα. Το κελάδημά του είναι ευχάριστο.
Φοινίκουρος ο κοινός (Phoenicurus phoenicurus)
Ένα όμοιο στο σχήμα και στις διαστάσεις είδος είναι ο Κοκκινομούρης, Φοινίκουρος ο κοινός (Phoenicurus phoenicurus).
Το όνομά του οφείλεται στο γκριζόμαυρο χρώμα των φτερών του, με εξαίρεση την ουρά του, που είναι κατά μεγάλο μέρος καστανοκόκκινη.
Είναι ένα διακριτικό είδος το οποίο κάνει σύντομες πτήσεις στο έδαφος και ξανά επιστρέφει στα πυκνά φυλλώματα.
Η τροφή του αποτελείται κυρίως από διάφορα έντομα, αράχνες και αραχνίδια. Μεγάλο ποσοστό αποτελούν οι μέλισσες, οι σφήκες, οι μύγες και τα κολεόπτερα. Στο έδαφος συλλαμβάνονται κυρίως σκαθάρια και οι προνύμφες τους, μυριάποδα (σαρανταποδαρούσες), σκουλήκια και σαλιγκάρια. Οι πεταλούδες παίζουν ρόλο, κυρίως ως τροφή για τους νεοσσούς, ιδιαίτερα οι κάμπιες τους. Τέλος, βατόμουρα και άλλα φρούτα καταναλώνονται κατά καιρούς, είτε από τους νεοσσούς, είτε από τα ενήλικα πουλιά.
Στην Ελλάδα και τη Μικρά Ασία ζει ξεχωριστή φυλή του Κοκκινούρη Common Redstart (Samamisicus) που εκτός από πιο σκούρα ράχη, έχει λευκά σημάδια στις φτερούγες και λίγο πιο διαφορετικό τραγούδι.
Κατάσταση Πληθυσμού: Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, οι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί του είδους, είχαν υποστεί δραματική μείωση, κυρίως λόγω της καταστροφής των ενδιαιτημάτων στους χώρους φωλιάσματος και, τις αλλαγές στις περιοχές διαχείμασης (Αφρική), ως συνέπεια της εντατικής χρήσης φυτοφαρμάκων και εντομοκτόνων, ιδιαίτερα στην περιοχή του Σαχέλ. Αργότερα, οι πληθυσμοί ανέκαμψαν σημαντικά και, σήμερα, εμφανίζουν ελαφρά αύξηση, με βάση τα προσωρινά στοιχεία για 21 χώρες από το Πανευρωπαϊκό Πρόγραμμα Παρακολούθησης Κοινών Πουλιών (EBCC / RSPB / BirdLife / Στατιστική Ολλανδίας, P. Voříšek in litt. 2008), γι’αυτό η IUCN έχει χαρακτηρίσει το είδος ως Ελαχίστης Ανησυχίας (LC).
Πολύ συχνά θα τους δούμε να περιφέρονται στο έδαφος ψάχνοντας για αράχνες, σκουλήκια, έντομα που εκτός από τους σπόρους και τους καρπούς αποτελούν βασικό κομμάτι της διατροφής τους.
Ο Καρβουνιάρης είναι στρουθιόμορφο πτηνό της οικογενείας των Μυιοθηριδών, που απαντά και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Phoenicurus ochruros και περιλαμβάνει 6 υποείδη.
Η επιστημονική ονομασία του γένους Phoenicurus, είναι ελληνική, προέρχεται από τις επιμέρους λέξεις φοίνιξ + ουρά και, σημαίνει «αυτός που έχει πορφυρή ουρά», με σαφή αναφορά στο χρώμα της συγκεκριμένης περιοχής του πτηνού. Η λέξη φοίνιξ συνδέεται με το επίθετο φοινός «κόκκινος» και, μπορεί να ερμηνευτεί ως παράγωγο του επιθέτου
αυτού με το σπάνιο επίθημα -ιξ, -ικος (πρβλ. κίλ-ιξ, πέρδ-ιξ). Η ονομασία του είδους παραπέμπει στο «ωχρό» χρώμα της ουράς του, σε αντιπαράθεση με την πιο λαμπερόχρωμη ουρά του Κοκκινούρη.
Μυγοθηρίδες (Muscicapidae) | Γένος: Καρβουνιάρηδες (Phoenicurus)
Έχει συνολικό μήκος περίπου 15 εκ. Ζει στην Ευρώπη και στην κεντροδυτική Ασία και διαχειμάζει στην Αφρική και στην Εγγύς Ανατολή.
Το φτέρωμα των αρσενικών, μετά την ανοιξιάτικη αλλαγή, έχει ποικίλο χρώμα: ουρά κόκκινη, λαιμό μαύρο, το πάνω μέρος της κεφαλής και της ράχης γκριζογάλαζο, στήθος και φτερά ζωηρά κίτρινα και κοκκινωπά και κοιλιά άσπρη. Ο φ. είναι εντομοφάγος και ζει στα δάση.
Φωλιάζει κυρίως σε τρύπες δέντρων και γεννά αβγά με στίγματα. Το κελάδημά του είναι ευχάριστο.
Φοινίκουρος ο κοινός (Phoenicurus phoenicurus)
Ένα όμοιο στο σχήμα και στις διαστάσεις είδος είναι ο Κοκκινομούρης, Φοινίκουρος ο κοινός (Phoenicurus phoenicurus).
Το όνομά του οφείλεται στο γκριζόμαυρο χρώμα των φτερών του, με εξαίρεση την ουρά του, που είναι κατά μεγάλο μέρος καστανοκόκκινη.
Είναι ένα διακριτικό είδος το οποίο κάνει σύντομες πτήσεις στο έδαφος και ξανά επιστρέφει στα πυκνά φυλλώματα.
Η τροφή του αποτελείται κυρίως από διάφορα έντομα, αράχνες και αραχνίδια. Μεγάλο ποσοστό αποτελούν οι μέλισσες, οι σφήκες, οι μύγες και τα κολεόπτερα. Στο έδαφος συλλαμβάνονται κυρίως σκαθάρια και οι προνύμφες τους, μυριάποδα (σαρανταποδαρούσες), σκουλήκια και σαλιγκάρια. Οι πεταλούδες παίζουν ρόλο, κυρίως ως τροφή για τους νεοσσούς, ιδιαίτερα οι κάμπιες τους. Τέλος, βατόμουρα και άλλα φρούτα καταναλώνονται κατά καιρούς, είτε από τους νεοσσούς, είτε από τα ενήλικα πουλιά.
Στην Ελλάδα και τη Μικρά Ασία ζει ξεχωριστή φυλή του Κοκκινούρη Common Redstart (Samamisicus) που εκτός από πιο σκούρα ράχη, έχει λευκά σημάδια στις φτερούγες και λίγο πιο διαφορετικό τραγούδι.
Κατάσταση Πληθυσμού: Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, οι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί του είδους, είχαν υποστεί δραματική μείωση, κυρίως λόγω της καταστροφής των ενδιαιτημάτων στους χώρους φωλιάσματος και, τις αλλαγές στις περιοχές διαχείμασης (Αφρική), ως συνέπεια της εντατικής χρήσης φυτοφαρμάκων και εντομοκτόνων, ιδιαίτερα στην περιοχή του Σαχέλ. Αργότερα, οι πληθυσμοί ανέκαμψαν σημαντικά και, σήμερα, εμφανίζουν ελαφρά αύξηση, με βάση τα προσωρινά στοιχεία για 21 χώρες από το Πανευρωπαϊκό Πρόγραμμα Παρακολούθησης Κοινών Πουλιών (EBCC / RSPB / BirdLife / Στατιστική Ολλανδίας, P. Voříšek in litt. 2008), γι’αυτό η IUCN έχει χαρακτηρίσει το είδος ως Ελαχίστης Ανησυχίας (LC).
Πολύ συχνά θα τους δούμε να περιφέρονται στο έδαφος ψάχνοντας για αράχνες, σκουλήκια, έντομα που εκτός από τους σπόρους και τους καρπούς αποτελούν βασικό κομμάτι της διατροφής τους.
Ετικέτες:
Μυγοθηρίδες
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Φοινίκουρος
