Τιναμίδες (Tinamidae) 
Οικογένεια εδαφόβιων σποροφάγων πτηνών τής τάξης Τιναμιόμορφα (Tinamiformes) της ομοταξίας παλαιόγναθα (Palaeognathae), με τυπικό εκπρόσωπο το γένος τιναμού (Tinamus).
Οι συνήθειες και η μορφολογία του σώματος θυμίζουν τις φραγκόκοτες. Παρότι μορφολογικά μοιάζουν με τα ορνιθόμορφα, οι πιο στενοί συγγενείς τους, σύμφωνα με τη σημερινή άποψη, είναι οι στρουθιονίδες (Struthionidae).
Έχουν κρυπτικό χρωματισμό, οι καστανές και
γκρι αποχρώσεις κυριαρχούν, συχνά με δυσδιάκριτες λωρίδες ή κηλίδες. Σε ορισμένα είδη υπάρχει ένας μικρός φυλετικός διμορφισμός, οι ραβδώσεις είναι ελαφρώς πιο έντονες στο θηλυκό ή το φτέρωμα είναι ελαφρώς ανοιχτότερο. Το μέγεθος κυμαίνεται ανάλογα με το είδος, από 14 έως 49 εκατοστά και το βάρος από 43 γραμμάρια έως 1,8 κιλά.
Τα πόδια είναι μεσαίου μήκους, με τρία εμπρόσθια και ένα προς τα πίσω, δάκτυλα (ανισοδάκτυλο) και μπορούν να τρέξουν αρκετά γρήγορα. Ζουν κυρίως στο έδαφος πετάνε μόνο όταν απειληθούν και για λίγο.
Έχουν μικρά φτερά και ουρά με συνέπεια να χάνουν τον έλεγχο της πτήσης, δεν είναι πάντα δυνατόν να αποφύγουν φυσικά εμπόδια. Όχι σπάνια μια απόπειρα πτήσης τελειώνει με μια σύγκρουση στον κορμό δέντρου, η οποία μπορεί να είναι θανατηφόρα. Οι πτήσεις διαρκούν λίγο, σε μικρές αποστάσεις που δεν υπερβαίνουν τα 500 μέτρα. Επιπλέον έχουν μικρή καρδιά, τη μικρότερη από όλα τα πουλιά σε σχέση με το μέγεθος του σώματος, με συνέπεια να κουράζονται εύκολα.
Έχουν μελωδικό κελάηδισμα που μοιάζει με φλάουτο.
Βιότοπος – συνήθειες
Οι τιναμίδες συναντούνται στα δάση, τις σαβάνες και στους λειμώνες της κεντρικής και νότιας Αμερικής, από το Μεξικό έως τη Χιλή.
Είναι ντροπαλά πουλιά, συνήθως κρύβονται στην πυκνή βλάστηση. Κατά την προσέγγιση ενός ανθρώπου ή εν δυνάμει εχθρού, παραμένουν ακίνητα, μόνο αν η προσέγγιση είναι κοντινή ή πολύ απειλητική, τρέπονται σε φυγή.
ζουν μοναχικά ή σε ομάδες ανάλογα με το είδος. Δραστηριοποιούνται την ημέρα, το βράδυ κουρνιάζουν στην πυκνή θαμνώδη βλάστηση, σπανιότερα σε χαμηλά κλαδιά.
Διατροφή
Είναι παμφάγα πουλιά. Τρέφονται με φυτικές τροφές διαφόρων ειδών (φρούτα, σπόρους, βλαστούς, φύλλα, μπουμπούκια, άνθη, ρίζες, βολβοί), καθώς και με μικρά ασπόνδυλα (μυρμήγκια, τερμίτες, σκαθάρια, ακρίδες, προνύμφες εντόμων, σαλιγκάρια, γαιοσκώληκες). Τα μεγαλύτερα είδη τρώνε περιστασιακά μικρά σπονδυλωτά όπως σαύρες, βατράχους και ποντικούς.
Τα γένη Nothura, Nothoprocta και Eudromia προτιμούν τους σπόρους και τις ρίζες των φυτών, ενώ το γένος Tinamotis τρώνε κυρίως τα πράσινα μέρη των φυτών.
Αναπαραγωγή
Στην αναπαραγωγική συμπεριφορά παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες με τις Ρειίδες (Rheidae). Είναι πολυγαμικά, το αρσενικό εξασφαλίζει μια κυρίαρχη περιοχή και συγκεντρώνει πολλές θηλυκές. Οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα αρσενικά καταλήγουν συνήθως σε λακτίσματα και τσιμπήματα.
Η φωλιά χτίζεται πάντα στο έδαφος, κρυμμένη στους θάμνους ή στα χόρτα, έτσι ώστε να είναι μη ορατή από μακριά.
Τα θηλυκά γεννούν, έως και δεκαέξι αυγά στη φωλιά. Τα αυγά έχουν φανταχτερά χρώματα συνήθως, πράσινα, μπλε, τιρκουάζ, μοβ, γκρι, καφέ και κίτρινα, ανάλογα με το είδος, μόνο τα αυγά του γένος Tinamotis έχουν μικρές κηλίδες.
Αφού τα θηλυκά γεννήσουν τα αυγά, αποχωρούν από την επικράτεια και μπαίνουν στην περιοχή άλλου αρσενικού για να συνεχίσουν την αναπαραγωγή. Το αρσενικό μένει μόνο του και συνεπώς είναι υπεύθυνο για την επώαση των αυγών. Η περίοδος επώασης διαρκεί από δεκαέξι έως είκοσι μέρες.
Οι νεοσσοί μεγαλώνουν εξαιρετικά γρήγορα, μέσα σε μόλις είκοσι ημέρες φτάνουν στο πλήρες μέγεθος και εγκαταλείπουν το αρσενικό.
Εάν ο αναπαραγωγικός χρόνος δεν έχει τελειώσει ακόμα, το αρσενικό συνεχίζει την αναπαραγωγική διαδικασία προσελκύοντας τα θηλυκά για ένα κύκλο ακόμη.
Αν και ορισμένα είδη είναι από τα πιο άφθονα πουλιά στη νότια Αμερική, πολλά είδη ζουν στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου. Με την αποψίλωση των δασών της νότιας Αμερικής, αυτά τα είδη απειλούνται όλο και περισσότερο. Επιπλέον, θηρεύονται για το κρέας τους.
Κείμενο Ζιάκας Ηλίας
Οικογένεια εδαφόβιων σποροφάγων πτηνών τής τάξης Τιναμιόμορφα (Tinamiformes) της ομοταξίας παλαιόγναθα (Palaeognathae), με τυπικό εκπρόσωπο το γένος τιναμού (Tinamus).
Οι συνήθειες και η μορφολογία του σώματος θυμίζουν τις φραγκόκοτες. Παρότι μορφολογικά μοιάζουν με τα ορνιθόμορφα, οι πιο στενοί συγγενείς τους, σύμφωνα με τη σημερινή άποψη, είναι οι στρουθιονίδες (Struthionidae).
Έχουν κρυπτικό χρωματισμό, οι καστανές και
γκρι αποχρώσεις κυριαρχούν, συχνά με δυσδιάκριτες λωρίδες ή κηλίδες. Σε ορισμένα είδη υπάρχει ένας μικρός φυλετικός διμορφισμός, οι ραβδώσεις είναι ελαφρώς πιο έντονες στο θηλυκό ή το φτέρωμα είναι ελαφρώς ανοιχτότερο. Το μέγεθος κυμαίνεται ανάλογα με το είδος, από 14 έως 49 εκατοστά και το βάρος από 43 γραμμάρια έως 1,8 κιλά.
Τα πόδια είναι μεσαίου μήκους, με τρία εμπρόσθια και ένα προς τα πίσω, δάκτυλα (ανισοδάκτυλο) και μπορούν να τρέξουν αρκετά γρήγορα. Ζουν κυρίως στο έδαφος πετάνε μόνο όταν απειληθούν και για λίγο.
Έχουν μικρά φτερά και ουρά με συνέπεια να χάνουν τον έλεγχο της πτήσης, δεν είναι πάντα δυνατόν να αποφύγουν φυσικά εμπόδια. Όχι σπάνια μια απόπειρα πτήσης τελειώνει με μια σύγκρουση στον κορμό δέντρου, η οποία μπορεί να είναι θανατηφόρα. Οι πτήσεις διαρκούν λίγο, σε μικρές αποστάσεις που δεν υπερβαίνουν τα 500 μέτρα. Επιπλέον έχουν μικρή καρδιά, τη μικρότερη από όλα τα πουλιά σε σχέση με το μέγεθος του σώματος, με συνέπεια να κουράζονται εύκολα.
Έχουν μελωδικό κελάηδισμα που μοιάζει με φλάουτο.
Βιότοπος – συνήθειες
Οι τιναμίδες συναντούνται στα δάση, τις σαβάνες και στους λειμώνες της κεντρικής και νότιας Αμερικής, από το Μεξικό έως τη Χιλή.
Είναι ντροπαλά πουλιά, συνήθως κρύβονται στην πυκνή βλάστηση. Κατά την προσέγγιση ενός ανθρώπου ή εν δυνάμει εχθρού, παραμένουν ακίνητα, μόνο αν η προσέγγιση είναι κοντινή ή πολύ απειλητική, τρέπονται σε φυγή.
ζουν μοναχικά ή σε ομάδες ανάλογα με το είδος. Δραστηριοποιούνται την ημέρα, το βράδυ κουρνιάζουν στην πυκνή θαμνώδη βλάστηση, σπανιότερα σε χαμηλά κλαδιά.
Διατροφή
Είναι παμφάγα πουλιά. Τρέφονται με φυτικές τροφές διαφόρων ειδών (φρούτα, σπόρους, βλαστούς, φύλλα, μπουμπούκια, άνθη, ρίζες, βολβοί), καθώς και με μικρά ασπόνδυλα (μυρμήγκια, τερμίτες, σκαθάρια, ακρίδες, προνύμφες εντόμων, σαλιγκάρια, γαιοσκώληκες). Τα μεγαλύτερα είδη τρώνε περιστασιακά μικρά σπονδυλωτά όπως σαύρες, βατράχους και ποντικούς.
Τα γένη Nothura, Nothoprocta και Eudromia προτιμούν τους σπόρους και τις ρίζες των φυτών, ενώ το γένος Tinamotis τρώνε κυρίως τα πράσινα μέρη των φυτών.
Αναπαραγωγή
Στην αναπαραγωγική συμπεριφορά παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες με τις Ρειίδες (Rheidae). Είναι πολυγαμικά, το αρσενικό εξασφαλίζει μια κυρίαρχη περιοχή και συγκεντρώνει πολλές θηλυκές. Οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα αρσενικά καταλήγουν συνήθως σε λακτίσματα και τσιμπήματα.
Η φωλιά χτίζεται πάντα στο έδαφος, κρυμμένη στους θάμνους ή στα χόρτα, έτσι ώστε να είναι μη ορατή από μακριά.
Τα θηλυκά γεννούν, έως και δεκαέξι αυγά στη φωλιά. Τα αυγά έχουν φανταχτερά χρώματα συνήθως, πράσινα, μπλε, τιρκουάζ, μοβ, γκρι, καφέ και κίτρινα, ανάλογα με το είδος, μόνο τα αυγά του γένος Tinamotis έχουν μικρές κηλίδες.
Αφού τα θηλυκά γεννήσουν τα αυγά, αποχωρούν από την επικράτεια και μπαίνουν στην περιοχή άλλου αρσενικού για να συνεχίσουν την αναπαραγωγή. Το αρσενικό μένει μόνο του και συνεπώς είναι υπεύθυνο για την επώαση των αυγών. Η περίοδος επώασης διαρκεί από δεκαέξι έως είκοσι μέρες.
Οι νεοσσοί μεγαλώνουν εξαιρετικά γρήγορα, μέσα σε μόλις είκοσι ημέρες φτάνουν στο πλήρες μέγεθος και εγκαταλείπουν το αρσενικό.
Εάν ο αναπαραγωγικός χρόνος δεν έχει τελειώσει ακόμα, το αρσενικό συνεχίζει την αναπαραγωγική διαδικασία προσελκύοντας τα θηλυκά για ένα κύκλο ακόμη.
Αν και ορισμένα είδη είναι από τα πιο άφθονα πουλιά στη νότια Αμερική, πολλά είδη ζουν στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου. Με την αποψίλωση των δασών της νότιας Αμερικής, αυτά τα είδη απειλούνται όλο και περισσότερο. Επιπλέον, θηρεύονται για το κρέας τους.
παλαιόγναθα
όρος που αναφέρεται στην οργάνωση τού οστέινου ουρανίσκου τών πτηνών, όταν η ύνις, τα υπερώια και τα πτερυγοειδή οστά είναι συγκολλημένα μεταξύ τους.
Στα Παλαιόγναθα ανήκουν οι Στρουθοκάμηλοι, τα Νάντου, τα Κίβι, τα Εμού και οι Τιναμίδες, ενώ στα Νεόγναθα ανήκουν όλα τ' άλλα είδη.
νεόγναθα
υπέρταξη πτηνών τών οποίων ο οστέινος ουρανίσκος έχει δομή κατά την οποία η ύνις είναι ανεξάρτητη από τα υπερώια και πτεριγοειδή οστά.
Επί του παρόντος, υπάρχουν 9 γένη με 48 είδη.όρος που αναφέρεται στην οργάνωση τού οστέινου ουρανίσκου τών πτηνών, όταν η ύνις, τα υπερώια και τα πτερυγοειδή οστά είναι συγκολλημένα μεταξύ τους.
Στα Παλαιόγναθα ανήκουν οι Στρουθοκάμηλοι, τα Νάντου, τα Κίβι, τα Εμού και οι Τιναμίδες, ενώ στα Νεόγναθα ανήκουν όλα τ' άλλα είδη.
νεόγναθα
υπέρταξη πτηνών τών οποίων ο οστέινος ουρανίσκος έχει δομή κατά την οποία η ύνις είναι ανεξάρτητη από τα υπερώια και πτεριγοειδή οστά.
Eudromia-formosa
Tinamotis-pentlandii
Nothocercus-bonapartei
Eudromia-elegans
Rhynchotus-rufescens
Tinamotis-pentlandii
Nothocercus-bonapartei
Eudromia-elegans
Rhynchotus-rufescens
Crypturellus-cin/meus
Nothocercus-julius
Nothoprocta-ciner/ns
Nothoprocta-ornata
Crypturellus-soui
Nothocercus-julius
Nothoprocta-ciner/ns
Nothoprocta-ornata
Crypturellus-soui
Crypturellus-undulatus
Tinamus-major
Nothura maculosa
Nothoprocta-perdicaria
Crypturellus-noctivagus
Tinamus-major
Nothura maculosa
Nothoprocta-perdicaria
Crypturellus-noctivagus
Κείμενο Ζιάκας Ηλίας
Ετικέτες:
Στρουθιονόμορφα
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Τιναμίδες
