Κρακίδες, Χόκκος (Cracidae) 
Οικογένεια πουλιών της τάξης των ορνιθόμορφων (Galliformes). Αριθμεί περίπου 50 είδη, που είναι κοινά στην τροπική και υποτροπική ζώνη της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής, από το νότιο Τέξας έως την Παραγουάη. Παρά τον κρυπτικό τρόπο ζωής τους, είναι γνωστά στους ντόπιους λόγω των πολύ δυνατών κλήσεων τους, που μπορεί να ακουστούν σε απόσταση 1 χλμ.
Έχουν την τυπική εμφάνιση των ορνιθόμορφων. Έχουν μακρύ λαιμό, μικρό κεφάλι και δυνατά πόδια. Η ουρά είναι μέτρια
σε μέγεθος και ευρεία. Το φτέρωμα μαύρο, γκρίζο ή καφέ συνήθως πιο σκούρο στα θηλυκά, προσφέρει καλή κάλυψη στο έδαφος η στα φυλλώματα των δέντρων. Ορισμένα είδη έχουν ιριδίζοντα λαμπερά χρώματα ή λευκά φτερά, αλλά μόνο κατά την εποχή του ζευγαρώματος. Τα περισσότερα είδη έχουν γυμνό δέρμα μεταξύ των ματιών και του ράμφους, μερικά με σαρκώδεις αποφύσεις, λειριά, ή άλλα στολίδια στο πρόσωπο ή στην κορώνα, συνήθως κόκκινου, κίτρινου ή μπλε χρώματος.
Το μήκος του σώματος κυμαίνεται από εκείνο ενός λυροπετεινού έως της κοινής γαλοπούλας. Το μικρότερο είδος είναι το Crax daubentoni με μήκος 42 εκατοστά και το μεγαλύτερο το Pauxi unicornis με 95 εκατοστά μήκος. Τα αρσενικά είναι συνήθως 5 έως 10% μεγαλύτερα από τα θηλυκά.
Οι κρακίδες είναι πουλιά που δραστηριοποιούνται κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τη μεγαλύτερη δραστηριότητα την έχουν πολύ νωρίς το πρωί πριν από την ανατολή. Ξεκουράζονται στις πιο ζεστές ώρες της ημέρας. Μερικές φορές οι κλήσεις τους ακούγονται και σε νύχτες με φεγγάρι.
Συχνά σχηματίζουν ομάδες από 10 έως 50 πουλιά, με χαλαρούς δεσμούς που διαλύονται εποχιακά. Κουρνιάζουν πάντα σε δέντρα. Συχνά κάνουν αμμόλουτρα, κυρίως για προστασία από τα παράσιτα.
Διατροφή
Είναι κυρίως χορτοφάγα πουλιά, τρέφονται από μία ποικιλία φυτικών τροφών όπως φυλλαράκια, χορτάρι, φρούτα όπως μάνγκο και γκουάβα. Μπορούν να αφομοιώσουν σκληρότερες τροφές φυτικής προέλευσης, όπως ξηρούς καρπούς, σπόρους λόγω του ιδιαίτερα ισχυρού τους μυϊκού στομάχου. Τρέφονται με 80 διαφορετικούς τύπους φυτικών τροφών. Εκτός από τις φυτικές τροφές, περιστασιακά και σε μικρότερο βαθμό, τρέφονται και με διάφορα έντομα όπως τα σκαθάρια, οι ακρίδες, οι κάμπιες, οι αράχνες και οι σαρανταποδαρούσες. Επιπλέον, όπως και πολλά άλλα φυτοφάγα πουλιά, καταπίνουν πέτρες, γαστρολίθους (gastrolith) που βοηθούν στην πέψη των τροφίμων.
Αναπαραγωγή
Οι κρακίδες είναι συνήθως μονογαμικά πουλιά. Η φωλιά χτίζεται με κλαδάκια και φύλλα σε δέντρα ή σε θάμνους και συμμετέχουν και τα δύο φύλλα στην κατασκευή της. Το θηλυκό γεννάει συνήθως τρία έως τέσσερα λευκά ή κρεμ αυγά.
Η επώαση γίνεται μόνο από το θηλυκό. Κατά τη διάρκεια της επώασης το αρσενικό παραμένει κοντά στη φωλιά και συνοδεύει το θηλυκό στην αναζήτηση τροφής. Αυτό διαρκεί περίπου μία ώρα κατά τη διάρκεια της οποίας η φωλιά είναι απροστάτευτη. Η επώαση διαρκεί 24 έως 34 ημέρες μέχρι να εκκολαφθούν οι νεοσσοί.
Κατάσταση πληθυσμού
Λόγω της αυξανόμενης αποψίλωσης των δασών, πολλά είδη κινδυνεύουν ή απειλούνται με εξαφάνιση. Μόνο η υποοικογένεια Chakalakas προσαρμόζεται σε δευτερογενή δάση. Τα περισσότερα είδη στηρίζουν την επιβίωσή τους στα άθικτα πρωτογενή δάση. Το 2008 η IUCN κατέταξε το ήμισυ όλων των ειδών σε κατηγορία κινδύνου. Έξι είδη κινδυνεύουν, τρία απειλούνται με εξαφάνιση και ένα είδος θεωρείται εξαφανισμένο στη φύση.
Η οικογένεια κρακίδες, αποτελείται από τα παρακάτω 11 υπάρχοντα γένη, με 34 είδη,
Ortalis, Oreophasis, Crax, Nothocrax, Pauxi, Mitu, Chamaepetes, Penelopina, Penelope, Aburria, Pipile
Κείμενο: Ζιάκας Ηλίας
Οικογένεια πουλιών της τάξης των ορνιθόμορφων (Galliformes). Αριθμεί περίπου 50 είδη, που είναι κοινά στην τροπική και υποτροπική ζώνη της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής, από το νότιο Τέξας έως την Παραγουάη. Παρά τον κρυπτικό τρόπο ζωής τους, είναι γνωστά στους ντόπιους λόγω των πολύ δυνατών κλήσεων τους, που μπορεί να ακουστούν σε απόσταση 1 χλμ.
Έχουν την τυπική εμφάνιση των ορνιθόμορφων. Έχουν μακρύ λαιμό, μικρό κεφάλι και δυνατά πόδια. Η ουρά είναι μέτρια
σε μέγεθος και ευρεία. Το φτέρωμα μαύρο, γκρίζο ή καφέ συνήθως πιο σκούρο στα θηλυκά, προσφέρει καλή κάλυψη στο έδαφος η στα φυλλώματα των δέντρων. Ορισμένα είδη έχουν ιριδίζοντα λαμπερά χρώματα ή λευκά φτερά, αλλά μόνο κατά την εποχή του ζευγαρώματος. Τα περισσότερα είδη έχουν γυμνό δέρμα μεταξύ των ματιών και του ράμφους, μερικά με σαρκώδεις αποφύσεις, λειριά, ή άλλα στολίδια στο πρόσωπο ή στην κορώνα, συνήθως κόκκινου, κίτρινου ή μπλε χρώματος.
Crax
Penelope
Ortalis
Pipile
Το μήκος του σώματος κυμαίνεται από εκείνο ενός λυροπετεινού έως της κοινής γαλοπούλας. Το μικρότερο είδος είναι το Crax daubentoni με μήκος 42 εκατοστά και το μεγαλύτερο το Pauxi unicornis με 95 εκατοστά μήκος. Τα αρσενικά είναι συνήθως 5 έως 10% μεγαλύτερα από τα θηλυκά.
Οι κρακίδες είναι πουλιά που δραστηριοποιούνται κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τη μεγαλύτερη δραστηριότητα την έχουν πολύ νωρίς το πρωί πριν από την ανατολή. Ξεκουράζονται στις πιο ζεστές ώρες της ημέρας. Μερικές φορές οι κλήσεις τους ακούγονται και σε νύχτες με φεγγάρι.
Συχνά σχηματίζουν ομάδες από 10 έως 50 πουλιά, με χαλαρούς δεσμούς που διαλύονται εποχιακά. Κουρνιάζουν πάντα σε δέντρα. Συχνά κάνουν αμμόλουτρα, κυρίως για προστασία από τα παράσιτα.
Διατροφή
Είναι κυρίως χορτοφάγα πουλιά, τρέφονται από μία ποικιλία φυτικών τροφών όπως φυλλαράκια, χορτάρι, φρούτα όπως μάνγκο και γκουάβα. Μπορούν να αφομοιώσουν σκληρότερες τροφές φυτικής προέλευσης, όπως ξηρούς καρπούς, σπόρους λόγω του ιδιαίτερα ισχυρού τους μυϊκού στομάχου. Τρέφονται με 80 διαφορετικούς τύπους φυτικών τροφών. Εκτός από τις φυτικές τροφές, περιστασιακά και σε μικρότερο βαθμό, τρέφονται και με διάφορα έντομα όπως τα σκαθάρια, οι ακρίδες, οι κάμπιες, οι αράχνες και οι σαρανταποδαρούσες. Επιπλέον, όπως και πολλά άλλα φυτοφάγα πουλιά, καταπίνουν πέτρες, γαστρολίθους (gastrolith) που βοηθούν στην πέψη των τροφίμων.
Αναπαραγωγή
Οι κρακίδες είναι συνήθως μονογαμικά πουλιά. Η φωλιά χτίζεται με κλαδάκια και φύλλα σε δέντρα ή σε θάμνους και συμμετέχουν και τα δύο φύλλα στην κατασκευή της. Το θηλυκό γεννάει συνήθως τρία έως τέσσερα λευκά ή κρεμ αυγά.
Η επώαση γίνεται μόνο από το θηλυκό. Κατά τη διάρκεια της επώασης το αρσενικό παραμένει κοντά στη φωλιά και συνοδεύει το θηλυκό στην αναζήτηση τροφής. Αυτό διαρκεί περίπου μία ώρα κατά τη διάρκεια της οποίας η φωλιά είναι απροστάτευτη. Η επώαση διαρκεί 24 έως 34 ημέρες μέχρι να εκκολαφθούν οι νεοσσοί.
Κατάσταση πληθυσμού
Λόγω της αυξανόμενης αποψίλωσης των δασών, πολλά είδη κινδυνεύουν ή απειλούνται με εξαφάνιση. Μόνο η υποοικογένεια Chakalakas προσαρμόζεται σε δευτερογενή δάση. Τα περισσότερα είδη στηρίζουν την επιβίωσή τους στα άθικτα πρωτογενή δάση. Το 2008 η IUCN κατέταξε το ήμισυ όλων των ειδών σε κατηγορία κινδύνου. Έξι είδη κινδυνεύουν, τρία απειλούνται με εξαφάνιση και ένα είδος θεωρείται εξαφανισμένο στη φύση.
Η οικογένεια κρακίδες, αποτελείται από τα παρακάτω 11 υπάρχοντα γένη, με 34 είδη,
Ortalis, Oreophasis, Crax, Nothocrax, Pauxi, Mitu, Chamaepetes, Penelopina, Penelope, Aburria, Pipile
Διάφορα
✔Στην αιχμαλωσία φτάνουν σε ηλικία έως 24 ετών, η διάρκεια ζωής άνω των είκοσι ετών δεν είναι ασυνήθιστη. Δεν υπάρχουν αξιόπιστες πληροφορίες με το προσδόκιμο ζωής στη φύση.
✔Οι Μάγια χρησιμοποιούσαν τα φτερά τους για να στολίσουν τα βέλη τους και το κυνηγούσαν και για το κρέας του. Ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο σε περιφερειακό επίπεδο ως πηγή τροφής για τους τοπικούς πληθυσμούς.
✔Κάποιοι ερευνητές το κατατάσσουν σε μία αμφιλεγόμενη ομάδα μαζί με την Αυστραλοασιανή οικογένεια μεγαποδίδες (Μegapodiidae), αν και οι περιοχές διανομής και, πάνω απ 'όλα, οι συνήθειες είναι εντελώς διαφορετικές, εκτός από ορισμένες ανατομικές ομοιότητες.
✔Πρωτοφέρθηκε στην Ευρώπη τον 17ο αιώνα. Επειδή ήρθαν από το Κουρασάο, πήραν το αγγλικό τους όνομα curassows. Η αναπαραγωγή για κρέας και αυγά δοκιμάστηκε και στην Ευρώπη, αλλά γρήγορα εγκαταλείφθηκε, δεδομένου ότι είναι ευαίσθητα στο κρύο και τα αυγά είναι πολύ μικρά.
✔Στην αιχμαλωσία φτάνουν σε ηλικία έως 24 ετών, η διάρκεια ζωής άνω των είκοσι ετών δεν είναι ασυνήθιστη. Δεν υπάρχουν αξιόπιστες πληροφορίες με το προσδόκιμο ζωής στη φύση.
✔Οι Μάγια χρησιμοποιούσαν τα φτερά τους για να στολίσουν τα βέλη τους και το κυνηγούσαν και για το κρέας του. Ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο σε περιφερειακό επίπεδο ως πηγή τροφής για τους τοπικούς πληθυσμούς.
✔Κάποιοι ερευνητές το κατατάσσουν σε μία αμφιλεγόμενη ομάδα μαζί με την Αυστραλοασιανή οικογένεια μεγαποδίδες (Μegapodiidae), αν και οι περιοχές διανομής και, πάνω απ 'όλα, οι συνήθειες είναι εντελώς διαφορετικές, εκτός από ορισμένες ανατομικές ομοιότητες.
✔Πρωτοφέρθηκε στην Ευρώπη τον 17ο αιώνα. Επειδή ήρθαν από το Κουρασάο, πήραν το αγγλικό τους όνομα curassows. Η αναπαραγωγή για κρέας και αυγά δοκιμάστηκε και στην Ευρώπη, αλλά γρήγορα εγκαταλείφθηκε, δεδομένου ότι είναι ευαίσθητα στο κρύο και τα αυγά είναι πολύ μικρά.
Κείμενο: Ζιάκας Ηλίας
Ετικέτες:
Ορνιθόμορφα
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Κρακίδες
