Αυθυίνες, βουτόπαπιες (Aythyini) 
Οι αυθυίνες είναι μία φυλή (η φυλή είναι μια ταξινομική βαθμίδα πάνω από το γένος, αλλά κάτω από την οικογένεια και την υποοικογένεια) των νησσιδών (Anatidae). Ζουν σε υγρότοπους με γλυκό νερό στο βόρειο ημισφαίριο και, αντίθετα με τις αφρόπαπιες που τρέφονται με υδρόβια βλάστηση είτε επιφανειακά ή σε μικρό βάθος και βουτούν μόνο το κεφάλι τους, οι βουτόπαπιες καταδύονται σε μεγάλα βάθη στο νερό για να αναζητήσουν την τροφή τους. Οι βουτόπαπιες καταδύονται ή κολυμπούν κάτω
από το νερό με μεγάλη ευκολία. Το σώμα τους είναι ειδικά προσαρμοσμένο, πιο συμπαγές και ο λαιμός είναι μικρότερος από τις αφρόπαπιες. Οι βουτόπαπιες έχουν μικρή άνωση, με αποτέλεσμα οι καταδύσεις να είναι ευκολότερες και να φτάνουν σε μεγάλα βάθη στο νερό. Τα μεγάλα πόδια της είναι τοποθετημένα στο πίσω μέρος του σώματος. Έχουν γρήγορο πέταγμα και είναι επίσης ικανότατοι κολυμβητές και άριστοι δύτες. Οι βουτόπαπιες δυσκολεύονται λίγο να πετάξουν μέσα από το νερό, χρειάζονται μεγάλη φόρα για να απογειωθούν. Απογειώνονται τρέχοντας και φτεροκοπώντας κάποια μέτρα θαλασσοπορείας προτού αφήσουν την υδάτινη επιφάνεια.
Ενδιαίτημα
Οι βουτόπαπιες ζουν σε ενδιαιτήματα γλυκού νερού, πολύ σπάνια θα τις συναντήσουμε κοντά σε ακτές. Δεδομένου ότι αναζητούν την τροφή τους με καταδύσεις, προτιμούν υδροβιότοπους με βαθύτερα νερά, τα οποία είναι κατάλληλα για να καταδύονται. Η περιοχή διανομής περιλαμβάνει όλες τις ηπείρους εκτός από την Ανταρκτική. Ωστόσο, η μεγαλύτερη βιοποικιλότητα βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο, και ιδιαίτερα στη Βόρεια Αμερική. Τα βόρεια είδη είναι συνήθως μεταναστευτικά, τα νοτιότερα είδη κυρίως ενδημικά.
Διατροφή
Τρέφονται κυρίως με φυτικές τροφές, αλλά και ασπόνδυλα όπως τα υδρόβια έντομα, καρκινοειδή και μαλάκια. Ορισμένα είδη τρέφονται σχεδόν αποκλειστικά με φυτικές τροφές, αλλά υπάρχουν και είδη που τρώνε σχεδόν αποκλειστικά ζωικής προέλευσης τροφές. Αν και η αναζήτηση τροφής γίνεται κυρίως με καταδύσεις, μπορούν επίσης να αναζητούν την τροφή τους και επιφανειακά όπως οι αφρόπαπιες.
Στα μεγάλη βάθη όπου υπάρχει χαμηλή ορατότητα, τα αισθητήρια όργανα που έχει στο ράμφος, χρησιμεύουν για τον εντοπισμό της τροφής. Μια μέση κατάδυση διαρκεί 30 δευτερόλεπτα και το ανώτερο 60 δευτερόλεπτα. Το μέσο βάθος κατάδυσης είναι 1 έως 3 μέτρα. Κάποια είδη όπως η τσικνόπαπια (Aythya fuligula) παρατηρήθηκε σε μέγιστο βάθος κατάδυσης 7 μέτρα.
Αναπαραγωγή
Σχηματίζουν μονογαμικά ζευγάρια μόνο κατά την περίοδο αναπαραγωγής.
Τα παρακάτω είδη, συναντώνται και στην Ελλάδα
◾Marmaronetta angustirostris
🔸Γένος Rhodonessa
◾Rhodonessa caryophyllacea
🔸Γένος Netta
◾Netta rufina
◾Netta peposaca
◾Netta erythrophthalma
🔸Γένος Aythya
◾Aythya valisineria
◾Aythya americana
◾Aythya ferina
◾Aythya australis
◾Aythya innotata
◾Aythya nyroca
◾Aythya baeri
◾Aythya novaeseelandiae
◾Aythya collaris
◾Aythya fuligula
◾Aythya marila
◾Aythya affinis
Κείμενο: Ζιάκας Ηλίας
Οι αυθυίνες είναι μία φυλή (η φυλή είναι μια ταξινομική βαθμίδα πάνω από το γένος, αλλά κάτω από την οικογένεια και την υποοικογένεια) των νησσιδών (Anatidae). Ζουν σε υγρότοπους με γλυκό νερό στο βόρειο ημισφαίριο και, αντίθετα με τις αφρόπαπιες που τρέφονται με υδρόβια βλάστηση είτε επιφανειακά ή σε μικρό βάθος και βουτούν μόνο το κεφάλι τους, οι βουτόπαπιες καταδύονται σε μεγάλα βάθη στο νερό για να αναζητήσουν την τροφή τους. Οι βουτόπαπιες καταδύονται ή κολυμπούν κάτω
από το νερό με μεγάλη ευκολία. Το σώμα τους είναι ειδικά προσαρμοσμένο, πιο συμπαγές και ο λαιμός είναι μικρότερος από τις αφρόπαπιες. Οι βουτόπαπιες έχουν μικρή άνωση, με αποτέλεσμα οι καταδύσεις να είναι ευκολότερες και να φτάνουν σε μεγάλα βάθη στο νερό. Τα μεγάλα πόδια της είναι τοποθετημένα στο πίσω μέρος του σώματος. Έχουν γρήγορο πέταγμα και είναι επίσης ικανότατοι κολυμβητές και άριστοι δύτες. Οι βουτόπαπιες δυσκολεύονται λίγο να πετάξουν μέσα από το νερό, χρειάζονται μεγάλη φόρα για να απογειωθούν. Απογειώνονται τρέχοντας και φτεροκοπώντας κάποια μέτρα θαλασσοπορείας προτού αφήσουν την υδάτινη επιφάνεια.
Αφρόπαπιες
Οι αφρόπαπιες στην αναζήτηση της τροφής δεν βουτούν όλο το σώμα μέσα στο νερό, παρά μόνο το κεφάλι και τον λαιμό, για να καταδυθούν στον πυθμένα των ρηχών νερών, βουτούν με το κεφάλι στο νερό και τα πόδια και την ουρά στον αέρα. Για να πετάξουν σηκώνονται κατευθείαν από το νερό χωρίς τροχοδρόμηση. Βασικό χαρακτηριστικό των αφρόπαπιων, είναι ο φυλετικός διμορφισμός, τα αρσενικά έχουν έντονα και λαμπερά χρώματα, ενώ τα θηλυκά έχουν καστανό φτέρωμα. Οι αφρόπαπιες έχουν τα πόδια τους στην μέση του σώματος, γι’ αυτό και η μετακίνησή τους στο έδαφος είναι πιο εύκολη.
Βουτόπαπιες
Οι βουτόπαπιες σε αντίθεση με τις αφρόπαπιες, καταδύονται ή κολυμπούν κάτω από το νερό με όλο το σώμα και με μεγάλη ευκολία. Το σώμα τους είναι πιο βαρύ και με μικρότερη άνωση από τις αφρόπαπιες. Έχουν κοντότερες φτερούγες και μέσα από το νερό χρειάζονται αρκετή τροχοδρόμηση για να πετάξουν, τρέχουν πάνω στο νερό με τα πόδια τους για αρκετά μέτρα, μέχρι να αφήσουν την υδάτινη επιφάνεια. Οι βουτόπαπιες, οι κορμοράνοι και οι πρίστες έχουν τοποθετημένα τα πόδια στο πίσω μέρος του σώματος, οπότε η μετακίνηση στο έδαφος είναι πολύ δύσκολη. Η θέση των ποδιών τους στο πίσω μέρος του σώματος διευκολύνει περισσότερο τις καταδύσεις σε μεγάλα βάθη στο νερό για την αναζήτηση τροφής.
Αν και τα αρσενικά έχουν συχνά έντονα χρώματα, το φτέρωμα τους δεν είναι τόσο φανταχτερό όσο των αφρόπαπιων. Υπάρχει επίσης σαφής διμορφισμός των φύλων στις βουτόπαπιες: τα θηλυκά είναι πάντα πιο δυσδιάκριτα από τα αρσενικά. Οι βουτόπαπιες στερούνται τον καθρέφτη που χαρακτηρίζει τις αφρόπαπιες.Οι αφρόπαπιες στην αναζήτηση της τροφής δεν βουτούν όλο το σώμα μέσα στο νερό, παρά μόνο το κεφάλι και τον λαιμό, για να καταδυθούν στον πυθμένα των ρηχών νερών, βουτούν με το κεφάλι στο νερό και τα πόδια και την ουρά στον αέρα. Για να πετάξουν σηκώνονται κατευθείαν από το νερό χωρίς τροχοδρόμηση. Βασικό χαρακτηριστικό των αφρόπαπιων, είναι ο φυλετικός διμορφισμός, τα αρσενικά έχουν έντονα και λαμπερά χρώματα, ενώ τα θηλυκά έχουν καστανό φτέρωμα. Οι αφρόπαπιες έχουν τα πόδια τους στην μέση του σώματος, γι’ αυτό και η μετακίνησή τους στο έδαφος είναι πιο εύκολη.
Βουτόπαπιες
Οι βουτόπαπιες σε αντίθεση με τις αφρόπαπιες, καταδύονται ή κολυμπούν κάτω από το νερό με όλο το σώμα και με μεγάλη ευκολία. Το σώμα τους είναι πιο βαρύ και με μικρότερη άνωση από τις αφρόπαπιες. Έχουν κοντότερες φτερούγες και μέσα από το νερό χρειάζονται αρκετή τροχοδρόμηση για να πετάξουν, τρέχουν πάνω στο νερό με τα πόδια τους για αρκετά μέτρα, μέχρι να αφήσουν την υδάτινη επιφάνεια. Οι βουτόπαπιες, οι κορμοράνοι και οι πρίστες έχουν τοποθετημένα τα πόδια στο πίσω μέρος του σώματος, οπότε η μετακίνηση στο έδαφος είναι πολύ δύσκολη. Η θέση των ποδιών τους στο πίσω μέρος του σώματος διευκολύνει περισσότερο τις καταδύσεις σε μεγάλα βάθη στο νερό για την αναζήτηση τροφής.
Ενδιαίτημα
Οι βουτόπαπιες ζουν σε ενδιαιτήματα γλυκού νερού, πολύ σπάνια θα τις συναντήσουμε κοντά σε ακτές. Δεδομένου ότι αναζητούν την τροφή τους με καταδύσεις, προτιμούν υδροβιότοπους με βαθύτερα νερά, τα οποία είναι κατάλληλα για να καταδύονται. Η περιοχή διανομής περιλαμβάνει όλες τις ηπείρους εκτός από την Ανταρκτική. Ωστόσο, η μεγαλύτερη βιοποικιλότητα βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο, και ιδιαίτερα στη Βόρεια Αμερική. Τα βόρεια είδη είναι συνήθως μεταναστευτικά, τα νοτιότερα είδη κυρίως ενδημικά.
Διατροφή
Τρέφονται κυρίως με φυτικές τροφές, αλλά και ασπόνδυλα όπως τα υδρόβια έντομα, καρκινοειδή και μαλάκια. Ορισμένα είδη τρέφονται σχεδόν αποκλειστικά με φυτικές τροφές, αλλά υπάρχουν και είδη που τρώνε σχεδόν αποκλειστικά ζωικής προέλευσης τροφές. Αν και η αναζήτηση τροφής γίνεται κυρίως με καταδύσεις, μπορούν επίσης να αναζητούν την τροφή τους και επιφανειακά όπως οι αφρόπαπιες.
Στα μεγάλη βάθη όπου υπάρχει χαμηλή ορατότητα, τα αισθητήρια όργανα που έχει στο ράμφος, χρησιμεύουν για τον εντοπισμό της τροφής. Μια μέση κατάδυση διαρκεί 30 δευτερόλεπτα και το ανώτερο 60 δευτερόλεπτα. Το μέσο βάθος κατάδυσης είναι 1 έως 3 μέτρα. Κάποια είδη όπως η τσικνόπαπια (Aythya fuligula) παρατηρήθηκε σε μέγιστο βάθος κατάδυσης 7 μέτρα.
Αναπαραγωγή
Σχηματίζουν μονογαμικά ζευγάρια μόνο κατά την περίοδο αναπαραγωγής.
Τα παρακάτω είδη, συναντώνται και στην Ελλάδα
🦆Βαλτόπαπια (Aythya nyroca) 
Η βαλτόπαπια είναι σπάνιο και απειλούμενο είδος, στην Ελλάδα όμως διατηρεί σημαντικούς αναπαραγόμενους πληθυσμούς. Συναντάται σε υγρότοπους με πυκνή βλάστηση και καλαμώνες. Εκτιμάται ότι φωλιάζουν συνολικά 250 ζευγάρια, τα περισσότερα στη λιμνοθάλασσα της Ροδιάς στον Αμβρακικό Κόλπο. Τον χειμώνα μετακινούνται και σε περιοχές που δεν αναπαράγονται.
🦆Τσικνόπαπια, Μαυροκέφαλη πάπια (Aythya fuligula)
Η μαυροκέφαλη πάπια συναντάται κυρίως το χειμώνα σχεδόν σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα, δείχνει προτίμηση κυρίως στη βόρεια και δυτική Ελλάδα. Στην Ευρώπη είναι η πιο κοινή βουτόπαπια, η Ελλάδα φιλοξενεί σχετικά μικρό αριθμό. Η ονομασία τσικνόπαπια προέρχεται από το χαρακτηριστικό λοφίο στο κεφάλι του αρσενικού.
🦆Κυνηγόπαπια, Γκισάρι (Aythya ferina)
Το γκισάρι είναι η πιο κοινή βουτόπαπια που εμφανίζεται στην Ελλάδα το χειμώνα. Μεγάλοι πληθυσμοί φιλοξενούνται στη Βόλβη, στη Βιστωνίδα και στον Αμβρακικό κόλπο. Τρέφεται κυρίως τις νυχτερινές ώρες και τη μέρα συνήθως ξεκουράζεται.
🦆Στικτόπαπια (Marmaronetta angustirostris)
Η στικτόπαπια είναι ένας σπάνιος επισκέπτης στη χώρα μας, παλιότερα είχε καταγραφεί να αναπαράγεται στην Ελλάδα. Οι παλιότερες παρατηρήσεις του είδους προέρχονταν από την Κρήτη. Οι πιο πρόσφατες παρατηρήσεις καταγράφονται στη βόρεια Ελλάδα, κυρίως στο Δέλτα του Έβρου.
🦆Φερεντίνι (Netta rufina)
Το φερεντίνι είναι σπάνιος επισκέπτης στην Ελλάδα που συναντάται σε μικρές ομάδες. Τη δεκαετία του 70, ήταν πολύ κοινό στην Πελοπόννησο, η αποξήρανση της λιμνοθάλασσας της Αγουλινίτσας που φιλοξενούσε πάνω από 4000 πουλιά κάθε χρόνο, μείωσε δραματικά τους χειμερινούς πληθυσμούς.
🔸Γένος MarmaronettaΗ βαλτόπαπια είναι σπάνιο και απειλούμενο είδος, στην Ελλάδα όμως διατηρεί σημαντικούς αναπαραγόμενους πληθυσμούς. Συναντάται σε υγρότοπους με πυκνή βλάστηση και καλαμώνες. Εκτιμάται ότι φωλιάζουν συνολικά 250 ζευγάρια, τα περισσότερα στη λιμνοθάλασσα της Ροδιάς στον Αμβρακικό Κόλπο. Τον χειμώνα μετακινούνται και σε περιοχές που δεν αναπαράγονται.
🦆Τσικνόπαπια, Μαυροκέφαλη πάπια (Aythya fuligula)
Η μαυροκέφαλη πάπια συναντάται κυρίως το χειμώνα σχεδόν σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα, δείχνει προτίμηση κυρίως στη βόρεια και δυτική Ελλάδα. Στην Ευρώπη είναι η πιο κοινή βουτόπαπια, η Ελλάδα φιλοξενεί σχετικά μικρό αριθμό. Η ονομασία τσικνόπαπια προέρχεται από το χαρακτηριστικό λοφίο στο κεφάλι του αρσενικού.
🦆Κυνηγόπαπια, Γκισάρι (Aythya ferina)
Το γκισάρι είναι η πιο κοινή βουτόπαπια που εμφανίζεται στην Ελλάδα το χειμώνα. Μεγάλοι πληθυσμοί φιλοξενούνται στη Βόλβη, στη Βιστωνίδα και στον Αμβρακικό κόλπο. Τρέφεται κυρίως τις νυχτερινές ώρες και τη μέρα συνήθως ξεκουράζεται.
🦆Στικτόπαπια (Marmaronetta angustirostris)
Η στικτόπαπια είναι ένας σπάνιος επισκέπτης στη χώρα μας, παλιότερα είχε καταγραφεί να αναπαράγεται στην Ελλάδα. Οι παλιότερες παρατηρήσεις του είδους προέρχονταν από την Κρήτη. Οι πιο πρόσφατες παρατηρήσεις καταγράφονται στη βόρεια Ελλάδα, κυρίως στο Δέλτα του Έβρου.
🦆Φερεντίνι (Netta rufina)
Το φερεντίνι είναι σπάνιος επισκέπτης στην Ελλάδα που συναντάται σε μικρές ομάδες. Τη δεκαετία του 70, ήταν πολύ κοινό στην Πελοπόννησο, η αποξήρανση της λιμνοθάλασσας της Αγουλινίτσας που φιλοξενούσε πάνω από 4000 πουλιά κάθε χρόνο, μείωσε δραματικά τους χειμερινούς πληθυσμούς.
◾Marmaronetta angustirostris
🔸Γένος Rhodonessa
◾Rhodonessa caryophyllacea
🔸Γένος Netta
◾Netta rufina
◾Netta peposaca
◾Netta erythrophthalma
🔸Γένος Aythya
◾Aythya valisineria
◾Aythya americana
◾Aythya ferina
◾Aythya australis
◾Aythya innotata
◾Aythya nyroca
◾Aythya baeri
◾Aythya novaeseelandiae
◾Aythya collaris
◾Aythya fuligula
◾Aythya marila
◾Aythya affinis
Κείμενο: Ζιάκας Ηλίας
Ετικέτες:
Πάπιες
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Αυθυίνες
