Φουρναριίδες (Furnariidae) 
Οι φουρναριίδες είναι μια μεγάλη οικογένεια μικρών στρουθιόμορφων πτηνών, που συναντούνται από το Μεξικό έως τη Νότια Αμερική. Είναι μικρά έως μεσαίου μεγέθους πουλιά, που κυμαίνονται από 9 έως 35 εκατοστά μήκος και ζυγίζουν από 8 έως 109 γραμμάρια. Το φτέρωμά τους είναι κυρίως αποχρώσεις του καφετί ή γκρι, συχνά διάστικτα με κηλίδες ή ρίγες. Το ράμφος ποικίλει ανάλογα με τις διατροφικές συνήθειες του κάθε είδους. Οι ουρές σε ορισμένα είδη είναι συχνά ενισχυμένες για να βοηθούν τα
Ενδιαίτημα
Ζουν σε όλα σχεδόν τα ενδιαιτήματα στις υποτροπικές και εύκρατες περιοχές της νότιας Αμερικής, βραχώδεις εκτάσεις, φυλλοβόλα δάση, ανοιχτά ενδιαιτήματα κυρίως σαβάνες και σε αλπικά υψίπεδα. Στη Νότια Αμερική και σε ορισμένες περιοχές αντιπροσωπεύουν το 25% όλων των ειδών πουλιών. Είναι εδαφικά πουλιά και υπερασπίζονται τα εδάφη τους από εισβολείς, τα εδάφη που καταλαμβάνουν είναι από 0,23 έως 1 εκτάριο. Τα αρσενικά για να υπερασπιστούν τα εδάφη τους αλλά και για να προσελκύσουν τα θηλυκά, φουσκώνουν το φτέρωμα, ανυψώνουν τα φτερά της κεφαλής ή ανοίγουν τις φτερούγες τους. Τα είδη που ζουν σε υψηλά υψόμετρα είναι μεταναστευτικά, τα υπόλοιπα είναι κυρίως ενδημικά.
Διατροφή
Είναι εντομοφάγα πουλιά, τρέφονται κυρίως με αρθρόποδα, άλλα ασπόνδυλα και προνύμφες εντόμων. Τα είδη που ζουν σε υδρόβια ενδιαιτήματα τρέφονται με μαλάκια και σκουλήκια. Περιστασιακά τρέφονται με αμφίβια, σαύρες, αυγά πουλιών, καβούρια, σπόρους και φρούτα.
Αναπαραγωγή
Πήραν την ονομασία τους από την ισπανική λέξη "φούρνο", από τις περίτεχνες φωλιές, που χτίζουν ορισμένα είδη. Τα περισσότερα είδη φτιάχνουν φωλιές σε κλαδιά ή σε τρύπες δέντρων ή σε σχισμές βράχων.
Η φωλιά χτίζεται κομμάτι κομμάτι με υγρό πηλό σε διάστημα περίπου δύο εβδομάδων. Τρεις τοίχοι είναι χτισμένοι σε μια βάση, η οποία καταλήγει σε μια κλειστή οροφή. Η είσοδος που οδηγεί στο θάλαμο επώασης είναι στο πλάι. Τα εξωτερικά τοιχώματα ενισχύονται με χόρτα και το επωαστήριο επενδύεται με μαλακά υλικά. Όταν τελειώσει η φωλιά μπορεί να ζυγίζει έως και πέντε κιλά.
Λίγα είναι γνωστά σχετικά με τις αναπαραγωγικές συμπεριφορές τους, που ποικίλουν ανάλογα με το είδος. Είναι μονογαμικά και τα ζεύγη είναι συχνά δια βίου. Σε κάποια είδη παρατηρήθηκε, τα νεαρά από την προηγούμενη γέννα βοηθούσαν στην κατασκευή της φωλιάς για την επόμενη γέννα.
Τα περισσότερα είδη αναπαράγονται κατά την άνοιξη και το καλοκαίρι ή κατά την έναρξη της περιόδου των βροχοπτώσεων, αλλά είδη αναπαράγονται όλο το χρόνο. Τα περισσότερα είδη, αναπαράγονται κατά τις περιόδους μέγιστης αφθονίας των αρθρόποδων. Συνήθως γεννούν μία ή δυο φορές ετησίως, από δύο έως πέντε αυγά. Η επώαση διαρκεί από 14 έως 22 ημέρες. Τα αρσενικά και τα θηλυκά έχουν παρόμοιο ρόλο κατά την αναπαραγωγή. βοηθούν τόσο στο χτίσιμο των φωλιών, όσο και στην επώαση των αυγών και στη σίτιση των νεοσσών.
Εχθροί
Εχθροί είναι οι κουκουβάγιες (οικογένεια Strigidae), τα φίδια, το Guira cuckoos (Guira guira), τα γεράκια (Buteo magnirostris), τα Geranoaetus melanoleucus και τα οπόσουμ (οικογένεια Didelphidae). Η πρωταρχική άμυνά τους ενάντια στους θηρευτές, είναι ο σχεδιασμός των φωλιών τους. Οι φωλιές συχνά κρύβονται σε κοιλότητες ή σήραγγες, ή εάν είναι εκτεθειμένες, προστατεύονται με αγκάθια ή κάκτους.
Η οικογένεια φουρναριίδες περιλαμβάνει 222 είδη σε 56 γένη, που ανήκουν σε 3 υποοικογένειες:
Κείμενο: Ζιάκας Ηλίας
Οι φουρναριίδες είναι μια μεγάλη οικογένεια μικρών στρουθιόμορφων πτηνών, που συναντούνται από το Μεξικό έως τη Νότια Αμερική. Είναι μικρά έως μεσαίου μεγέθους πουλιά, που κυμαίνονται από 9 έως 35 εκατοστά μήκος και ζυγίζουν από 8 έως 109 γραμμάρια. Το φτέρωμά τους είναι κυρίως αποχρώσεις του καφετί ή γκρι, συχνά διάστικτα με κηλίδες ή ρίγες. Το ράμφος ποικίλει ανάλογα με τις διατροφικές συνήθειες του κάθε είδους. Οι ουρές σε ορισμένα είδη είναι συχνά ενισχυμένες για να βοηθούν τα
Τυραννίδες
Ευρυλαιμίδες
Πιττίδες
Μάνακιν
Φουρναριίδες
Θαμνοφυλλίδες
Αγριόρνιθα
Αττίλας
Κοτιγκίδες
Κεφαλόπτερος
Ρουπικόλη
Φυτότομα
πουλιά στην αναρρίχηση. Τα αρσενικά και τα θηλυκά είναι παρόμοια στο φτέρωμα, μόνο στο μέγεθος τα αρσενικά είναι ελαφρώς μεγαλύτερα. Ευρυλαιμίδες
Πιττίδες
Μάνακιν
Φουρναριίδες
Θαμνοφυλλίδες
Αγριόρνιθα
Αττίλας
Κοτιγκίδες
Κεφαλόπτερος
Ρουπικόλη
Φυτότομα
Ενδιαίτημα
Ζουν σε όλα σχεδόν τα ενδιαιτήματα στις υποτροπικές και εύκρατες περιοχές της νότιας Αμερικής, βραχώδεις εκτάσεις, φυλλοβόλα δάση, ανοιχτά ενδιαιτήματα κυρίως σαβάνες και σε αλπικά υψίπεδα. Στη Νότια Αμερική και σε ορισμένες περιοχές αντιπροσωπεύουν το 25% όλων των ειδών πουλιών. Είναι εδαφικά πουλιά και υπερασπίζονται τα εδάφη τους από εισβολείς, τα εδάφη που καταλαμβάνουν είναι από 0,23 έως 1 εκτάριο. Τα αρσενικά για να υπερασπιστούν τα εδάφη τους αλλά και για να προσελκύσουν τα θηλυκά, φουσκώνουν το φτέρωμα, ανυψώνουν τα φτερά της κεφαλής ή ανοίγουν τις φτερούγες τους. Τα είδη που ζουν σε υψηλά υψόμετρα είναι μεταναστευτικά, τα υπόλοιπα είναι κυρίως ενδημικά.
Διατροφή
Είναι εντομοφάγα πουλιά, τρέφονται κυρίως με αρθρόποδα, άλλα ασπόνδυλα και προνύμφες εντόμων. Τα είδη που ζουν σε υδρόβια ενδιαιτήματα τρέφονται με μαλάκια και σκουλήκια. Περιστασιακά τρέφονται με αμφίβια, σαύρες, αυγά πουλιών, καβούρια, σπόρους και φρούτα.
Αναπαραγωγή
Πήραν την ονομασία τους από την ισπανική λέξη "φούρνο", από τις περίτεχνες φωλιές, που χτίζουν ορισμένα είδη. Τα περισσότερα είδη φτιάχνουν φωλιές σε κλαδιά ή σε τρύπες δέντρων ή σε σχισμές βράχων.
Η φωλιά χτίζεται κομμάτι κομμάτι με υγρό πηλό σε διάστημα περίπου δύο εβδομάδων. Τρεις τοίχοι είναι χτισμένοι σε μια βάση, η οποία καταλήγει σε μια κλειστή οροφή. Η είσοδος που οδηγεί στο θάλαμο επώασης είναι στο πλάι. Τα εξωτερικά τοιχώματα ενισχύονται με χόρτα και το επωαστήριο επενδύεται με μαλακά υλικά. Όταν τελειώσει η φωλιά μπορεί να ζυγίζει έως και πέντε κιλά.
Λίγα είναι γνωστά σχετικά με τις αναπαραγωγικές συμπεριφορές τους, που ποικίλουν ανάλογα με το είδος. Είναι μονογαμικά και τα ζεύγη είναι συχνά δια βίου. Σε κάποια είδη παρατηρήθηκε, τα νεαρά από την προηγούμενη γέννα βοηθούσαν στην κατασκευή της φωλιάς για την επόμενη γέννα.
Τα περισσότερα είδη αναπαράγονται κατά την άνοιξη και το καλοκαίρι ή κατά την έναρξη της περιόδου των βροχοπτώσεων, αλλά είδη αναπαράγονται όλο το χρόνο. Τα περισσότερα είδη, αναπαράγονται κατά τις περιόδους μέγιστης αφθονίας των αρθρόποδων. Συνήθως γεννούν μία ή δυο φορές ετησίως, από δύο έως πέντε αυγά. Η επώαση διαρκεί από 14 έως 22 ημέρες. Τα αρσενικά και τα θηλυκά έχουν παρόμοιο ρόλο κατά την αναπαραγωγή. βοηθούν τόσο στο χτίσιμο των φωλιών, όσο και στην επώαση των αυγών και στη σίτιση των νεοσσών.
Εχθροί
Εχθροί είναι οι κουκουβάγιες (οικογένεια Strigidae), τα φίδια, το Guira cuckoos (Guira guira), τα γεράκια (Buteo magnirostris), τα Geranoaetus melanoleucus και τα οπόσουμ (οικογένεια Didelphidae). Η πρωταρχική άμυνά τους ενάντια στους θηρευτές, είναι ο σχεδιασμός των φωλιών τους. Οι φωλιές συχνά κρύβονται σε κοιλότητες ή σήραγγες, ή εάν είναι εκτεθειμένες, προστατεύονται με αγκάθια ή κάκτους.
Η οικογένεια φουρναριίδες περιλαμβάνει 222 είδη σε 56 γένη, που ανήκουν σε 3 υποοικογένειες:
◾Dendrocolaptinae
Είναι ευρέως διαδεδομένα στις υποτροπικές και τροπικές δασικές περιοχές της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής (από το Μεξικό έως την Αργεντινή) και ζουν κυρίως μοναχικά. Μερικές φορές σχηματίζουν μεγαλύτερες ομάδες.
Το σχήμα του ράμφους ποικίλλει από είδος σε είδος. Σε κάποια είδη είναι μακρύ και καμπυλωτό προς τα κάτω, όπως στο είδος Campylorhamphus trochilirostris, ή μικρό και ίσιο, όπως στο είδος Sittasomus griseicapillus.
Έχουν αιχμηρά νύχια και δυνατά πόδια. Το φτέρωμα είναι καφέ, τα δύο φύλα, θηλυκά και αρσενικά είναι παρόμοια. Οι φτερούγες και τα φτερά της ουράς είναι συχνά πιο σκούρα. Με τη βοήθεια των αιχμηρών νυχιών τους και των άκαμπτων φτερών ουράς, την οποία χρησιμοποιούν ως υποστήριγμα, μπορούν με ευκολία να αναρριχώνται στα δέντρα. Τρέφονται με έντομα που βρίσκουν στον φλοιό των δέντρων. Φτιάχνουν τις φωλιές τους σε κοιλότητες δέντρων ή σε εγκαταλειμμένες τρύπες δρυοκολαπτών.
◾Furnariinae
◾Sclerurinae
Είναι ευρέως διαδεδομένα στις υποτροπικές και τροπικές δασικές περιοχές της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής (από το Μεξικό έως την Αργεντινή) και ζουν κυρίως μοναχικά. Μερικές φορές σχηματίζουν μεγαλύτερες ομάδες.
Το σχήμα του ράμφους ποικίλλει από είδος σε είδος. Σε κάποια είδη είναι μακρύ και καμπυλωτό προς τα κάτω, όπως στο είδος Campylorhamphus trochilirostris, ή μικρό και ίσιο, όπως στο είδος Sittasomus griseicapillus.
Έχουν αιχμηρά νύχια και δυνατά πόδια. Το φτέρωμα είναι καφέ, τα δύο φύλα, θηλυκά και αρσενικά είναι παρόμοια. Οι φτερούγες και τα φτερά της ουράς είναι συχνά πιο σκούρα. Με τη βοήθεια των αιχμηρών νυχιών τους και των άκαμπτων φτερών ουράς, την οποία χρησιμοποιούν ως υποστήριγμα, μπορούν με ευκολία να αναρριχώνται στα δέντρα. Τρέφονται με έντομα που βρίσκουν στον φλοιό των δέντρων. Φτιάχνουν τις φωλιές τους σε κοιλότητες δέντρων ή σε εγκαταλειμμένες τρύπες δρυοκολαπτών.
◾Furnariinae
◾Sclerurinae
Κείμενο: Ζιάκας Ηλίας
Ετικέτες:
Τύραννοι
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Φουρναριίδες
