Μάνακιν (Manakin) 
Κοινή ονομασία στρουθιόμορφων πτηνών της οικογένειας των Πιπριδών (Pipridae). Περιλαμβάνει περίπου 60 είδη μικρών πουλιών, τα οποία ζουν στα δάση της Κεντρικής και της Νότιας Αμερικής. Έχουν μήκος 9-15 εκ. και ζυγίζουν 9-14 γρ. Οι φτερούγες τους είναι κοντές και στρογγυλεμένες, ενώ σε ορισμένα είδη είναι προσαρμοσμένες στην παραγωγή ήχων. Η ουρά και το ράμφος τους είναι επίσης κοντά, όπως και τα πόδια, στα οποία το τρίτο δάχτυλο συντήκεται στη βάση του με το δεύτερο και το τέταρτο. Το φτέρωμα των αρσενικών είναι πολύχρωμο, με κυριότερα χρώματα το μαύρο, το κίτρινο, το κόκκινο και το άσπρο, ενώ των θηλυκών είναι πρασινωπό.
Τρέφονται με καρπούς και έντομα και φωλιάζουν πάνω στα δέντρα. Τα πουλιά αυτά είναι γνωστά για τις εντυπωσιακές προγαμιαίες τελετουργίες που επιτελούν τα αρσενικά κατά την αναπαραγωγική περίοδο. Τα θηλυκά γεννούν δύο αβγά, τα οποία επωάζουν περίπου για 20 μέρες. Aυτό που χαρακτηρίζει το μάνακιν είναι ο φαντασμαγορικός συνδυασμός τραγουδιού και χορού. Περίπου τα μισά από τα 40 γνωστά είδη παράγουν μουσική κουνώντας μέλη του σώματός τους, ενώ στην κορύφωση της ερωτοτροπίας τα αρσενικά εκτελούν πολύπλοκους ελιγμούς.
Κοκκινοσκούφικο μάνακιν, red-capped Manakin (Ceratopipra mentalis) Το εξωτικό αυτό πουλί ονομάζεται red-capped Manakin bird ή αλλιώς στα ελληνικά Κοκκινοσκούφικο μάνακιν. Ζει στην Κεντρική Αμερική (Μπελίζ, Κολομβία, Κόστα Ρίκα, Ισημερινό, Γουατεμάλα, Ονδούρα, Μεξικό, Νικαράγουα, και Παναμά) και φυσικός του βιότοπος είναι υποτροπικά ή τροπικά υγρά πεδινά δάση. Στα βίντεο παρακολουθούμε το χορό ζευγαρώματος στον οποίο χορεύει πάντα το αρσενικό για να προσελκύσει το θηλυκό! Ζυγίζει μόλις 16 γραμμάρια. Απολαύστε το!
Ερυθρoκέφαλο μάνακιν (Pipra mentalis) Με μέση ταχύτητα 80 φτερουγίσματα το δευτερόλεπτο, η κίνηση των πτερύγων του στρουθιόμορφου αρσενικού ερυθρoκέφαλου μάνακιν (Pipra mentalis) ξεπερνά την αντίστοιχη κίνηση που επιδεικνύουν τα κολιμπρί· τα μάνακιν, βέβαια, αντί να μετεωρίζονται για να ρουφούν νέκταρ, παράγουν στιγμιαίους οξείς ήχους (όμοιους με αυτούς που παράγει με τα δάχτυλά του ένας άνθρωπος όταν τα τρίβει μεταξύ τους), προκειμένου να έλκουν τα θηλυκά άτομα του είδους τους.
Machaeropterus deliciosus Manakin-το πουλί που τραγουδάει με τα φτερά του Το manakin (Machaeropterus deliciosus) είναι ένα μικρό πουλί, το οποίο ζει και αναπαράγεται στις δυτικές πλαγιές της οροσειράς των Άνδεων, στην Κολομβία και το βορειοδυτικό Εκουαδόρ. Ανήκει στην οικογένεια manakin, που περιλαμβάνει μικρά πουλιά της τροπικής και υποτροπικής Κεντρικής και Νότιας Αμερικής.
Κοινή ονομασία στρουθιόμορφων πτηνών της οικογένειας των Πιπριδών (Pipridae). Περιλαμβάνει περίπου 60 είδη μικρών πουλιών, τα οποία ζουν στα δάση της Κεντρικής και της Νότιας Αμερικής. Έχουν μήκος 9-15 εκ. και ζυγίζουν 9-14 γρ. Οι φτερούγες τους είναι κοντές και στρογγυλεμένες, ενώ σε ορισμένα είδη είναι προσαρμοσμένες στην παραγωγή ήχων. Η ουρά και το ράμφος τους είναι επίσης κοντά, όπως και τα πόδια, στα οποία το τρίτο δάχτυλο συντήκεται στη βάση του με το δεύτερο και το τέταρτο. Το φτέρωμα των αρσενικών είναι πολύχρωμο, με κυριότερα χρώματα το μαύρο, το κίτρινο, το κόκκινο και το άσπρο, ενώ των θηλυκών είναι πρασινωπό.Τρέφονται με καρπούς και έντομα και φωλιάζουν πάνω στα δέντρα. Τα πουλιά αυτά είναι γνωστά για τις εντυπωσιακές προγαμιαίες τελετουργίες που επιτελούν τα αρσενικά κατά την αναπαραγωγική περίοδο. Τα θηλυκά γεννούν δύο αβγά, τα οποία επωάζουν περίπου για 20 μέρες. Aυτό που χαρακτηρίζει το μάνακιν είναι ο φαντασμαγορικός συνδυασμός τραγουδιού και χορού. Περίπου τα μισά από τα 40 γνωστά είδη παράγουν μουσική κουνώντας μέλη του σώματός τους, ενώ στην κορύφωση της ερωτοτροπίας τα αρσενικά εκτελούν πολύπλοκους ελιγμούς.
Κοκκινοσκούφικο μάνακιν, red-capped Manakin (Ceratopipra mentalis) Το εξωτικό αυτό πουλί ονομάζεται red-capped Manakin bird ή αλλιώς στα ελληνικά Κοκκινοσκούφικο μάνακιν. Ζει στην Κεντρική Αμερική (Μπελίζ, Κολομβία, Κόστα Ρίκα, Ισημερινό, Γουατεμάλα, Ονδούρα, Μεξικό, Νικαράγουα, και Παναμά) και φυσικός του βιότοπος είναι υποτροπικά ή τροπικά υγρά πεδινά δάση. Στα βίντεο παρακολουθούμε το χορό ζευγαρώματος στον οποίο χορεύει πάντα το αρσενικό για να προσελκύσει το θηλυκό! Ζυγίζει μόλις 16 γραμμάρια. Απολαύστε το!
Ερυθρoκέφαλο μάνακιν (Pipra mentalis) Με μέση ταχύτητα 80 φτερουγίσματα το δευτερόλεπτο, η κίνηση των πτερύγων του στρουθιόμορφου αρσενικού ερυθρoκέφαλου μάνακιν (Pipra mentalis) ξεπερνά την αντίστοιχη κίνηση που επιδεικνύουν τα κολιμπρί· τα μάνακιν, βέβαια, αντί να μετεωρίζονται για να ρουφούν νέκταρ, παράγουν στιγμιαίους οξείς ήχους (όμοιους με αυτούς που παράγει με τα δάχτυλά του ένας άνθρωπος όταν τα τρίβει μεταξύ τους), προκειμένου να έλκουν τα θηλυκά άτομα του είδους τους.
Machaeropterus deliciosus Manakin-το πουλί που τραγουδάει με τα φτερά του Το manakin (Machaeropterus deliciosus) είναι ένα μικρό πουλί, το οποίο ζει και αναπαράγεται στις δυτικές πλαγιές της οροσειράς των Άνδεων, στην Κολομβία και το βορειοδυτικό Εκουαδόρ. Ανήκει στην οικογένεια manakin, που περιλαμβάνει μικρά πουλιά της τροπικής και υποτροπικής Κεντρικής και Νότιας Αμερικής.
Το manakin έχει την εξαιρετική ικανότητα να τραγουδάει με τα φτερά του!! Πως το καταφέρνει;;; Ο ήχος που παράγεται είναι μηχανικός και μοιάζει με αυτόν του βιολιού. Το manakin έχει τη δυνατότητα να κουνά τα φτερά του πάνω-κάτω 100 φορές το δευτερόλεπτο. Συγκριτικά αναφέρω ότι το κολιμπρί κουνάει τα φτερά του 50 φορές το δευτερόλεπτο. 1.400 διαφορετικοί ήχοι παράγονται κατά τη διάρκεια αυτών των κινήσεων. Για να μπορεί να αντέχει σε αυτήν την επαναλαμβανόμενη κίνηση των φτερών του το manakin ανάπτυξε κόκαλα στα φτερά του, όταν στα περισσότερα πουλιά τα κόκαλα είναι κούφια για να διευκολύνεται η πτήση τους. Μια ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου Κορνέλλ των ΗΠΑ, διαπίστωσε ότι τα οστά του είναι πιο πυκνά απ' ό,τι των άλλων πουλιών. Η καθηγήτρια Bostwick πιστεύει ότι τα φτερά του έχουν ραβδώσεις και συνδέονται σε μια σταθερή, σκληρή μάζα. Οι δονήσεις από την γρήγορη κίνησή τους εκπέμπουν το χαρακτηριστικό ήχο και δεν απορροφάται από τα οστά. Η Kimberly Bostwick, του Πανεπιστημίου Cornell, συνέλαβε τη φρενήρη κίνηση των πτερύγων των συγκεκριμένων πουλιών με τη βοήθεια μηχανών λήψης που έχουν τη δυνατότητα να τραβούν 1.000 καρέ το δευτερόλεπτο. Το εκπληκτικό στοιχείο που αποκαλύφτηκε με τη βιντεοσκόπηση ήταν η αξιοπρόσεκτη διαφορά στους χρησιμοποιούμενους τρόπους για την παραγωγή ήχων με τις πτέρυγες: Το λευκόλαιμο μάνακιν (Manacus candei) πλαταγίζει τις πτέρυγές του πίσω στην πλάτη του, ενώ το ερυθροκέφαλο τρίβει τις πτέρυγές του πάνω στην ουρά του. «Όποτε φέρνουμε στο νου μας χαρακτήρες που έχουν σχέση με τη φυλετική επιλογή, ως επί το πλείστον σκεφτόμαστε και λαμβάνουμε υπόψη επιφανειακές μεταβολές, όπως κάποια αλλαγή στο χρώμα του φτερώματος» παρατηρεί η Bostwick. Αντ’ αυτού, από τα ευρήματα της Bostwick διαπιστώνεται ότι οι ήχοι των πτερύγων κατά την ερωτοτροπία των αρσενικών μάνακιν έχουν επιφέρει στο σώμα τους χαρακτηριστικές αποκλίσεις στα οστά, τους μυς και τα φτερά τους.
Κατά τη διάρκεια μιας ερωτοτροπίας το μικρό πουλί χτυπά τα φτερά του πάνω στο σώμα του για να δημιουργήσει τον ήχο, που αποτελεί κάλεσμα για ζευγάρωμα. Ο Κάρολος Δαρβίνος, γοητευμένος από αυτό το είδος manakin, έγραψε το 1871 για την αξιοσημείωτη ποικιλομορφία των παραγόμενων ήχων και τη σημασία τους στην αναπαραγωγή του είδους. Η εξέλιξη των "μουσικών φτερών" είναι ένα παράδειγμα σεξουαλικής επιλογής, ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο οι προτιμήσεις των θηλυκών για το ζευγάρωμα μπορούν να επηρεάσουν τα χαρακτηριστικά του αρσενικού. Μπορεί τα φτερά του να μην το βοηθούν πολύ στο πέταγμα, αλλά σίγουρα το βοηθούν στη σχέση του με τα θηλυκά του είδους. Το γεγονός είναι ότι τα θηλυκά δείχνουν μια ξεκάθαρη προτίμηση στα αρσενικά που κάνουν αυτόν τον "συναρπαστικό" ήχο.
