Ρουπικόλη (Rupicola) 
Γένος ζωηρόχρωμων στρουθιόμορφων πτηνών τής τροπικής Νότιας Αμερικής, που ανήκουν στην οικογένεια Κοτιγκίδες (cotingidae), με δύο είδη, το είδος Rupicola rupicola και το είδος Rupicola peruvianus που είναι το εθνικό πουλί του Περού.
Το είδος Rupicola rupicola έχει ένα πορτοκαλόχρωμο λοφίο σε σχήμα βεντάλιας, το οποίο καλύπτει ολόκληρο το ράμφος του. Το τέλειο ημικυκλικό σχήμα του λοφίου τονίζεται από μια καστανόχρωμη λωρίδα που υπάρχει στην κορυφή του. Από το λοφίο μέχρι τα νύχια, το πουλί είναι τυλιγμένο κυρίως με πορτοκαλί φτέρωμα. Οι φτερούγες του, μαύρες με άσπρα μπαλώματα, είναι καλυμμένες με ένα στρώμα από πορτοκαλί πούπουλα με χρυσές ανταύγειες.
Το θηλυκό έχει στο κεφάλι του ένα μικρό λοφίο, μια υποτυπώδη έκδοση του εντυπωσιακού λοφίου του αρσενικού. Το θηλυκό σε αντίθεση με το αρσενικό, έχει ένα μουντό καφετί φτέρωμα.
Rupicola rupicola
Rupicola peruvianus
Στις αρχές του χρόνου, κατά τη διάρκεια της εποχής του ζευγαρώματος, τα αρσενικά κατεβαίνουν σε ξέφωτα δασικών περιοχών.
Αφού μια ομάδα από αρσενικά εισβάλει σε ένα τέτοιο ξέφωτο, το κάθε πουλί σημαδεύει κάποιο κομμάτι στο έδαφος του δάσους ως ιδιωτικό του πεδίο καθαρίζοντάς το από τα πεσμένα φύλλα, σχηματίζοντας ένα ζωτικό χώρο, έναν κύλινδρο πλάτους περίπου 1,5 μέτρου και ύψους 2 μέτρων. Καθώς γύρω στα 50 πουλιά συνωστίζονται σε ένα τέτοιο ξέφωτο, αρχίζουν τις φιλονικίες και καβγάδες για τα όρια.
Οι φιλονικίες τους για τα όρια μοιάζουν με έξαλλους αλλά αβλαβείς πολεμικούς χορούς, μια έκρηξη από γρήγορα ανεβοκατεβάσματα του κεφαλιού, χτυπήματα του ράμφους, φτεροκοπήματα και φτερουγίσματα που διακόπτονται από δυνατές κραυγές και ψηλά άλματα στον αέρα. Έπειτα από ένα δυο λεπτά, όταν το κάθε πουλί αισθάνεται ότι έχει εντυπωσιάσει το άλλο, αποτραβιούνται μέσα στα σύνορά τους. Ωστόσο, όταν δύο πουλιά θέλουν το ίδιο περιζήτητο κομμάτι, το οποίο έμεινε κενό λόγω του θανάτου κάποιου άλλου πουλιού, η φιλονικία μετατρέπεται σε κλασική μάχη.
Τα πουλιά συμπλέκουν τα ισχυρά νύχια τους, χτυπιούνται με τις φτερούγες τους και μερικές φορές συμπλέκουν και τα ράμφη τους. Αυτοί οι αγώνες μπορεί να διαρκέσουν μέχρι και τρεις ώρες. Αν υπάρξει ισοπαλία έπειτα από αυτόν τον πρώτο γύρο, τα πουλιά κάνουν ένα διάλειμμα, αλλά κατόπιν η μάχη ξαναρχίζει και συνεχίζεται μέχρι να οριστεί ο ένας και μοναδικός νικητής.
Η παρουσία του θηλυκού δίνει το έναυσμα για μια παράσταση η οποία συγκαταλέγεται στις πιο ενδιαφέρουσες και εντυπωσιακές επιδείξεις ερωτοτροπίας στον κόσμο των πουλιών. Μόλις βλέπουν κάποιο θηλυκό, το ξέφωτο γεμίζει με χρώμα, δράση και ήχους, καθώς το κάθε αρσενικό προσπαθεί να επισκιάσει τα άλλα και να ελκύσει την προσοχή της επισκέπτριας.
Στη συνέχεια, τα αρσενικά χτυπώντας τις φτερούγες τους κρατάνε στραμμένη πάνω τους την προσοχή του θηλυκού, ενώ παράλληλα καθαρίζουν την περιοχή τους από τα πεσμένα φύλλα. Κατόπιν, εντελώς ξαφνικά, το πανδαιμόνιο σταματάει. Έχει φτάσει η κρίσιμη στιγμή.
Κάθε αρσενικό υποκλίνεται μονοκόμματα, με τα διακοσμητικά φτερά του ορθάνοιχτα, και μαρμαρώνει λες και έχει πέσει σε έκσταση. Το λοφίο του που είναι απλωμένο σε σχήμα βεντάλιας κρύβει το ράμφος του ενώ τα φουσκωτά φτερά του καλύπτουν το σχήμα του σώματός του, κάνοντάς το να μοιάζει με πορτοκαλί λουλούδι που έχει πέσει στο έδαφος του δάσους. Όταν το αρσενικό κάνει επίδειξη είναι τόσο παράξενο, αναφέρει κάποια πηγή, που με την πρώτη ματιά δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι είναι πουλί.
Το θηλυκό, όμως, ξέρει να ξεχωρίζει ένα λουλούδι από ένα θαυμαστή, γι’ αυτό κατεβαίνει και πλησιάζει τρία με τέσσερα σιωπηλά αρσενικά, τα οποία κρατούν το σώμα τους σε οριζόντια θέση και τα νώτα τους στραμμένα προς το θηλυκό. Τα κεφάλια τους, όμως, είναι γερμένα έτσι ώστε το ένα τους μάτι να κοιτάζει προς τα επάνω, στραμμένο στο θηλυκό. Περνάνε μερικά λεπτά καθώς το θηλυκό προσπαθεί να αποφασίσει, αλλά τελικά διαλέγει το νικητή. Προσγειώνεται πίσω από τον εκλεκτό της, χοροπηδάει γύρω του, σκύβει μπροστά και τσιμπάει τις λεπτές άκρες των πούπουλων που υπάρχουν στις φτερούγες του. Τότε, το αρσενικό ζωντανεύει, αφού ζευγαρώσουν στο πεδίο του, το θηλυκό πετάει μακριά. Συνήθως επιστρέφει στο ίδιο αρσενικό όταν έρχεται η επόμενη εποχή του ζευγαρώματος.
Μέχρι την επόμενη εποχή της ερωτοτροπίας, το αρσενικό ξεχνάει το ταίρι του και δεν ενδιαφέρεται να φροντίσει τους απογόνους του. Ανέμελος, ετοιμάζεται για την επόμενη παράσταση ενώ το θηλυκό μεγαλώνει την οικογένεια μόνο του.
Το θηλυκό γεννάει συνήθως δύο πιτσιλωτά καφετί αβγά, σε μια συμπαγή φωλιά που φτιάχνει με λάσπη και την οποία κολλάει σε κάποιο βράχο. Η επώαση διαρκεί τέσσερις εβδομάδες.
Το θηλυκό ταΐζει τους νεοσσούς με καρπούς και, μερικές φορές με έντομα ή σαύρες. Έπειτα από ένα χρόνο το φτέρωμα του νεαρού αρσενικού είναι ακόμα καφετί, αλλά το κεφάλι του έχει ήδη ένα μικρό λοφίο. Σε ηλικία δύο ετών, τα καφετί φτερά του αντικαθίστανται από το χρυσοπορτοκαλί φτέρωμα.
Το γένος Ρουπικόλη (Rupicola) έχει δύο είδη.
Το είδος Rupicola rupicola και το είδος Rupicola peruvianus, οι συνήθειες είναι παρόμοιες και στα δύο είδη, το μήκος του επίσης κυμαίνεται από 32 έως 35 εκατοστά.
Το περουβιανό είδος Rupicola peruvianus, ζει στις πλαγιές της οροσειράς των Άνδεων στη Βολιβία, στον Ισημερινό, στην Κολομβία και στο Περού και είναι το εθνικό πουλί του Περού.
Το είδος Rupicola rupicola ζει στη Γαλλική Γουιάνα, Σουρινάμ, Γουιάνα, νότια Βενεζουέλα, ανατολική Κολομβία και βόρεια Αμαζονίου της Βραζιλίας.
Κείμενο: Ζιάκας Ηλίας
Γένος ζωηρόχρωμων στρουθιόμορφων πτηνών τής τροπικής Νότιας Αμερικής, που ανήκουν στην οικογένεια Κοτιγκίδες (cotingidae), με δύο είδη, το είδος Rupicola rupicola και το είδος Rupicola peruvianus που είναι το εθνικό πουλί του Περού.
Το είδος Rupicola rupicola έχει ένα πορτοκαλόχρωμο λοφίο σε σχήμα βεντάλιας, το οποίο καλύπτει ολόκληρο το ράμφος του. Το τέλειο ημικυκλικό σχήμα του λοφίου τονίζεται από μια καστανόχρωμη λωρίδα που υπάρχει στην κορυφή του. Από το λοφίο μέχρι τα νύχια, το πουλί είναι τυλιγμένο κυρίως με πορτοκαλί φτέρωμα. Οι φτερούγες του, μαύρες με άσπρα μπαλώματα, είναι καλυμμένες με ένα στρώμα από πορτοκαλί πούπουλα με χρυσές ανταύγειες.
Το θηλυκό έχει στο κεφάλι του ένα μικρό λοφίο, μια υποτυπώδη έκδοση του εντυπωσιακού λοφίου του αρσενικού. Το θηλυκό σε αντίθεση με το αρσενικό, έχει ένα μουντό καφετί φτέρωμα.
Rupicola rupicola
Rupicola peruvianus
Τυραννίδες
Ευρυλαιμίδες
Πιττίδες
Μάνακιν
Φουρναριίδες
Θαμνοφυλλίδες
Αγριόρνιθα
Αττίλας
Κοτιγκίδες
Κεφαλόπτερος
Ρουπικόλη
Φυτότομα
Συμπεριφορά ζευγαρώματοςΕυρυλαιμίδες
Πιττίδες
Μάνακιν
Φουρναριίδες
Θαμνοφυλλίδες
Αγριόρνιθα
Αττίλας
Κοτιγκίδες
Κεφαλόπτερος
Ρουπικόλη
Φυτότομα
Στις αρχές του χρόνου, κατά τη διάρκεια της εποχής του ζευγαρώματος, τα αρσενικά κατεβαίνουν σε ξέφωτα δασικών περιοχών.
Αφού μια ομάδα από αρσενικά εισβάλει σε ένα τέτοιο ξέφωτο, το κάθε πουλί σημαδεύει κάποιο κομμάτι στο έδαφος του δάσους ως ιδιωτικό του πεδίο καθαρίζοντάς το από τα πεσμένα φύλλα, σχηματίζοντας ένα ζωτικό χώρο, έναν κύλινδρο πλάτους περίπου 1,5 μέτρου και ύψους 2 μέτρων. Καθώς γύρω στα 50 πουλιά συνωστίζονται σε ένα τέτοιο ξέφωτο, αρχίζουν τις φιλονικίες και καβγάδες για τα όρια.
Οι φιλονικίες τους για τα όρια μοιάζουν με έξαλλους αλλά αβλαβείς πολεμικούς χορούς, μια έκρηξη από γρήγορα ανεβοκατεβάσματα του κεφαλιού, χτυπήματα του ράμφους, φτεροκοπήματα και φτερουγίσματα που διακόπτονται από δυνατές κραυγές και ψηλά άλματα στον αέρα. Έπειτα από ένα δυο λεπτά, όταν το κάθε πουλί αισθάνεται ότι έχει εντυπωσιάσει το άλλο, αποτραβιούνται μέσα στα σύνορά τους. Ωστόσο, όταν δύο πουλιά θέλουν το ίδιο περιζήτητο κομμάτι, το οποίο έμεινε κενό λόγω του θανάτου κάποιου άλλου πουλιού, η φιλονικία μετατρέπεται σε κλασική μάχη.
Τα πουλιά συμπλέκουν τα ισχυρά νύχια τους, χτυπιούνται με τις φτερούγες τους και μερικές φορές συμπλέκουν και τα ράμφη τους. Αυτοί οι αγώνες μπορεί να διαρκέσουν μέχρι και τρεις ώρες. Αν υπάρξει ισοπαλία έπειτα από αυτόν τον πρώτο γύρο, τα πουλιά κάνουν ένα διάλειμμα, αλλά κατόπιν η μάχη ξαναρχίζει και συνεχίζεται μέχρι να οριστεί ο ένας και μοναδικός νικητής.
Η παρουσία του θηλυκού δίνει το έναυσμα για μια παράσταση η οποία συγκαταλέγεται στις πιο ενδιαφέρουσες και εντυπωσιακές επιδείξεις ερωτοτροπίας στον κόσμο των πουλιών. Μόλις βλέπουν κάποιο θηλυκό, το ξέφωτο γεμίζει με χρώμα, δράση και ήχους, καθώς το κάθε αρσενικό προσπαθεί να επισκιάσει τα άλλα και να ελκύσει την προσοχή της επισκέπτριας.
Στη συνέχεια, τα αρσενικά χτυπώντας τις φτερούγες τους κρατάνε στραμμένη πάνω τους την προσοχή του θηλυκού, ενώ παράλληλα καθαρίζουν την περιοχή τους από τα πεσμένα φύλλα. Κατόπιν, εντελώς ξαφνικά, το πανδαιμόνιο σταματάει. Έχει φτάσει η κρίσιμη στιγμή.
Κάθε αρσενικό υποκλίνεται μονοκόμματα, με τα διακοσμητικά φτερά του ορθάνοιχτα, και μαρμαρώνει λες και έχει πέσει σε έκσταση. Το λοφίο του που είναι απλωμένο σε σχήμα βεντάλιας κρύβει το ράμφος του ενώ τα φουσκωτά φτερά του καλύπτουν το σχήμα του σώματός του, κάνοντάς το να μοιάζει με πορτοκαλί λουλούδι που έχει πέσει στο έδαφος του δάσους. Όταν το αρσενικό κάνει επίδειξη είναι τόσο παράξενο, αναφέρει κάποια πηγή, που με την πρώτη ματιά δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι είναι πουλί.
Το θηλυκό, όμως, ξέρει να ξεχωρίζει ένα λουλούδι από ένα θαυμαστή, γι’ αυτό κατεβαίνει και πλησιάζει τρία με τέσσερα σιωπηλά αρσενικά, τα οποία κρατούν το σώμα τους σε οριζόντια θέση και τα νώτα τους στραμμένα προς το θηλυκό. Τα κεφάλια τους, όμως, είναι γερμένα έτσι ώστε το ένα τους μάτι να κοιτάζει προς τα επάνω, στραμμένο στο θηλυκό. Περνάνε μερικά λεπτά καθώς το θηλυκό προσπαθεί να αποφασίσει, αλλά τελικά διαλέγει το νικητή. Προσγειώνεται πίσω από τον εκλεκτό της, χοροπηδάει γύρω του, σκύβει μπροστά και τσιμπάει τις λεπτές άκρες των πούπουλων που υπάρχουν στις φτερούγες του. Τότε, το αρσενικό ζωντανεύει, αφού ζευγαρώσουν στο πεδίο του, το θηλυκό πετάει μακριά. Συνήθως επιστρέφει στο ίδιο αρσενικό όταν έρχεται η επόμενη εποχή του ζευγαρώματος.
Μέχρι την επόμενη εποχή της ερωτοτροπίας, το αρσενικό ξεχνάει το ταίρι του και δεν ενδιαφέρεται να φροντίσει τους απογόνους του. Ανέμελος, ετοιμάζεται για την επόμενη παράσταση ενώ το θηλυκό μεγαλώνει την οικογένεια μόνο του.
Το θηλυκό γεννάει συνήθως δύο πιτσιλωτά καφετί αβγά, σε μια συμπαγή φωλιά που φτιάχνει με λάσπη και την οποία κολλάει σε κάποιο βράχο. Η επώαση διαρκεί τέσσερις εβδομάδες.
Το θηλυκό ταΐζει τους νεοσσούς με καρπούς και, μερικές φορές με έντομα ή σαύρες. Έπειτα από ένα χρόνο το φτέρωμα του νεαρού αρσενικού είναι ακόμα καφετί, αλλά το κεφάλι του έχει ήδη ένα μικρό λοφίο. Σε ηλικία δύο ετών, τα καφετί φτερά του αντικαθίστανται από το χρυσοπορτοκαλί φτέρωμα.
Το γένος Ρουπικόλη (Rupicola) έχει δύο είδη.
Το είδος Rupicola rupicola και το είδος Rupicola peruvianus, οι συνήθειες είναι παρόμοιες και στα δύο είδη, το μήκος του επίσης κυμαίνεται από 32 έως 35 εκατοστά.
Το περουβιανό είδος Rupicola peruvianus, ζει στις πλαγιές της οροσειράς των Άνδεων στη Βολιβία, στον Ισημερινό, στην Κολομβία και στο Περού και είναι το εθνικό πουλί του Περού.
Το είδος Rupicola rupicola ζει στη Γαλλική Γουιάνα, Σουρινάμ, Γουιάνα, νότια Βενεζουέλα, ανατολική Κολομβία και βόρεια Αμαζονίου της Βραζιλίας.
Κείμενο: Ζιάκας Ηλίας
Ετικέτες:
Τύραννοι
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Ρουπικόλη
