Βαλκανικός Δρυοκολάπτης (Dendrocopos syriacus) 
Με μέγεθος 22-25εκ., διακρίνεται από το μακρύ της ράμφος, το ασπρόμαυρο φτέρωμα στο πάνω μέρος του σώματος και το κόκκινο χρώμα στα κάτω καλυπτήρια φτερά της ουράς.
Συγκεκριμένα έχει μαύρη ράχη, μαύρες φτερούγες με άσπρα στίγματα διατεταγμένα σε εγκάρσιες γραμμές και δύο μεγάλες άσπρες περιοχές στους ώμους. Το στήθος, η κοιλιά και το μέτωπο έχουν μπεζ χρώμα, ενώ το στέμμα είναι διαφορετικό στα δύο φύλα, στοιχείο που επιτρέπει τη μεταξύ τους διάκριση. Στο θηλυκό το στέμμα είναι μαύρο, ενώ το αρσενικό έχει μια περιοχή στο πίσω μέρος που είναι κόκκινη. Στα νεαρά το στέμμα είναι κόκκινο και περιβάλλεται από μια στενή μαύρη ζώνη.
Δρυοκολαπτόμορφα | Δρυοκολαπτίδες ή Πικίδες | Δενδροκόποι
Ο Βαλκανικός δρυοκολάπτης εξαπλώνεται κυρίως στην ανατολική και νοτιοανατολική Ευρώπη. Ο πληθυσμός του υπολογίζεται σε 530.000-1.100.000 ζευγάρια ενώ στη χώρα μας εκτιμάται σε 10.000-20.000 ζευγάρια (BirdLife International 2004).
Εξαπλώνεται σε πληθώρα δασικών οικοσυστημάτων κυρίως στην Θράκη και την Μακεδονία αλλά η κατανομή του φτάνει μέχρι και την Θεσσαλία.
Οικολογία: Τυπικός δρυοκολάπτης των ελληνικών δασών συναντάται τόσο σε πεδινά όσο και σε ορεινά δάση μέχρι τα 1.100m. Προτιμά τα φυλλοβόλα δάση αλλά δεν είναι σπάνιος και σε δάση κωνοφόρων καθώς και σε παραποτάμιες συστάδες με ιτιές και λεύκες. Πολύ συχνά παρατηρείται επίσης κοντά σε μεμονωμένα δέντρα στα όρια καλλιεργειών αλλά σε περιαστικά δάση ή πάρκα μέσα σε οικισμούς. Γεννά τον Μάιο-Ιούνιο 4-7 αυγά τα οποία επωάζει για 12-14 ημέρες ενώ τα μικρά εγκαταλείπουν την φωλιά μετά απο 17-25 ημέρες. Τρέφεται με φλοιοφάγα και ξυλοφάγα έντομα και καρπούς.
Απειλές: Η έλλειψη γέρικων και νεκρών δέντρων είναι η κύρια απειλή για το είδος.
Καθεστώς προστασίας:
Ι. Συμπεριλαμβάνεται στο Παράρτημα Ι της Κοινοτικής Οδηγίας 79/409 του
Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη διατήρηση των άγριων πουλιών.
ΙΙ. Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των φυσικών βιοτόπων.
Οικογένεια: Δρυοκολαπτίδες ή Πικίδες (Picidae)
Παρδαλοτσικλιτάρα (Dendrocopos major)
Δρυοκόπος ο μέλας (Dryocopus martius)
Δρυοκολάπτης ο χλωρός (Picus canus)
Πράσινος δρυοκολάπτης (Picus viridis)
Δενδροκόπος ο λευκωτός (Dendrocopos leucotos)
Δενδροκόπος ο μέτριος (Dendrocopos medius)
Δενδροκόπος ο ελάσσων (Dendrocopos minor)
Βαλκανικός Δρυοκολάπτης (Dendrocopos syriacus)
Τριδάχτυλος Δρυοκολάπτης (Picoides tridactylus)
Ίυγξ, Στραβολαίµης (Jynx torquilla)
Με μέγεθος 22-25εκ., διακρίνεται από το μακρύ της ράμφος, το ασπρόμαυρο φτέρωμα στο πάνω μέρος του σώματος και το κόκκινο χρώμα στα κάτω καλυπτήρια φτερά της ουράς.
Συγκεκριμένα έχει μαύρη ράχη, μαύρες φτερούγες με άσπρα στίγματα διατεταγμένα σε εγκάρσιες γραμμές και δύο μεγάλες άσπρες περιοχές στους ώμους. Το στήθος, η κοιλιά και το μέτωπο έχουν μπεζ χρώμα, ενώ το στέμμα είναι διαφορετικό στα δύο φύλα, στοιχείο που επιτρέπει τη μεταξύ τους διάκριση. Στο θηλυκό το στέμμα είναι μαύρο, ενώ το αρσενικό έχει μια περιοχή στο πίσω μέρος που είναι κόκκινη. Στα νεαρά το στέμμα είναι κόκκινο και περιβάλλεται από μια στενή μαύρη ζώνη.
Δρυοκολαπτόμορφα | Δρυοκολαπτίδες ή Πικίδες | Δενδροκόποι
Δρυοκολαπτίδες
Παρδαλοτσικλιτάρα
Δρυοκόπος ο μέλας
Δρυοκολάπτης ο χλωρός
Πρασινοδρυοκολάπτης
Λευκονώτης
Μεσοτσικλιτάρα
Νανοτσικλιτάρα
Βαλκανοτσικλιτάρα
Τριδάχτυλος
Στραβολαίµης
Στα νεαρά επίσης παρατηρείται κόκκινη χροιά στο στήθος και ράβδωση στα πλευρά και στην κοιλιά. Αλλά στοιχεία που βοηθούν στον εντοπισμό και την αναγνώρισή του είναι ο χαρακτηριστικός ήχος από το χτύπημα του ράμφους στους κορμούς των δέντρων, το επίσης χαρακτηριστικό κελάηδισμα που θυμίζει κλάμα και η κάθετη στάση της.Παρδαλοτσικλιτάρα
Δρυοκόπος ο μέλας
Δρυοκολάπτης ο χλωρός
Πρασινοδρυοκολάπτης
Λευκονώτης
Μεσοτσικλιτάρα
Νανοτσικλιτάρα
Βαλκανοτσικλιτάρα
Τριδάχτυλος
Στραβολαίµης
Ο Βαλκανικός δρυοκολάπτης εξαπλώνεται κυρίως στην ανατολική και νοτιοανατολική Ευρώπη. Ο πληθυσμός του υπολογίζεται σε 530.000-1.100.000 ζευγάρια ενώ στη χώρα μας εκτιμάται σε 10.000-20.000 ζευγάρια (BirdLife International 2004).
Εξαπλώνεται σε πληθώρα δασικών οικοσυστημάτων κυρίως στην Θράκη και την Μακεδονία αλλά η κατανομή του φτάνει μέχρι και την Θεσσαλία.
Οικολογία: Τυπικός δρυοκολάπτης των ελληνικών δασών συναντάται τόσο σε πεδινά όσο και σε ορεινά δάση μέχρι τα 1.100m. Προτιμά τα φυλλοβόλα δάση αλλά δεν είναι σπάνιος και σε δάση κωνοφόρων καθώς και σε παραποτάμιες συστάδες με ιτιές και λεύκες. Πολύ συχνά παρατηρείται επίσης κοντά σε μεμονωμένα δέντρα στα όρια καλλιεργειών αλλά σε περιαστικά δάση ή πάρκα μέσα σε οικισμούς. Γεννά τον Μάιο-Ιούνιο 4-7 αυγά τα οποία επωάζει για 12-14 ημέρες ενώ τα μικρά εγκαταλείπουν την φωλιά μετά απο 17-25 ημέρες. Τρέφεται με φλοιοφάγα και ξυλοφάγα έντομα και καρπούς.
Απειλές: Η έλλειψη γέρικων και νεκρών δέντρων είναι η κύρια απειλή για το είδος.
Καθεστώς προστασίας:
Ι. Συμπεριλαμβάνεται στο Παράρτημα Ι της Κοινοτικής Οδηγίας 79/409 του
Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη διατήρηση των άγριων πουλιών.
ΙΙ. Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των φυσικών βιοτόπων.
Οικογένεια: Δρυοκολαπτίδες ή Πικίδες (Picidae)
Παρδαλοτσικλιτάρα (Dendrocopos major)
Δρυοκόπος ο μέλας (Dryocopus martius)
Δρυοκολάπτης ο χλωρός (Picus canus)
Πράσινος δρυοκολάπτης (Picus viridis)
Δενδροκόπος ο λευκωτός (Dendrocopos leucotos)
Δενδροκόπος ο μέτριος (Dendrocopos medius)
Δενδροκόπος ο ελάσσων (Dendrocopos minor)
Βαλκανικός Δρυοκολάπτης (Dendrocopos syriacus)
Τριδάχτυλος Δρυοκολάπτης (Picoides tridactylus)
Ίυγξ, Στραβολαίµης (Jynx torquilla)
Ετικέτες:
Δρυοκολαπτόμορφα
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Βαλκανικός Δρυοκολάπτης
