Δεντροσπουργίτης (Passer montanus) 
Έχει το ίδιο μέγεθος (14εκ.) με το Σπιτοσπουργίτη με το αρσενικό του οποίου μοιάζει αρκετά, ζυγίζει 20 έως 24 γραμμάρια μήκος φτερών στα αρσενικά από 6,8 έως 7,4 εκατοστά, και στα θηλυκά από 6,6 έως 7,1 εκατοστά. Ανάμεσα στα δύο φύλα δεν υπάρχει εντυπωσιακός φυλετικός διμορφισμός. Τα χαρακτηριστικά που βοηθούν στην αναγνώρισή του είναι η καστανοκόκκινη κορόνα, τα λευκά μάγουλα με τη χαρακτηριστική μαύρη κηλίδα στο καθένα από αυτά και το στενό λευκό κολάρο. Επιπλέον γνωρίσματα μπορούν να αναφερθούν ακόμη: η καφετιά πλάτη με τις μαύρες ραβδώσεις, οι καφετί φτερούγες με τη λευκή ρίγα, ο υπόλευκος χρωματισμός στο στήθος και την κοιλιά και η μαύρη τραχηλιά.
Οικογένεια: Πασσερίδες (Passeridae)
Βιότοπος – εμφάνιση: Είναι μεταναστευτικό είδος που εμφανίζεται στην Ελλάδα την άνοιξη. Παραμένει όλο το καλοκαίρι και το φθινόπωρο μεταναστεύει προς την Αφρική για να διαχειμάσει. Παρατηρείται σε αγροτικές περιοχές, σε θαμνώδεις εκτάσεις, και σε δάση κοντά σε ρέματα.
Ο Δεντροσπουργίτης συναντάται στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και της Ασίας, από τον Ατλαντικό μέχρι τον Ειρηνικό ωκεανό. Στην Ευρώπη απουσιάζει από την Ισλανδία, σε ορισμένες περιοχές της Σκωτίας και της Ιρλανδίας, καθώς και ένα μεγάλο μέρος της Σκανδιναβίας και της Φινλανδίας. Το νότιο τμήμα της διανομής του περιλαμβάνει το βόρειο τμήμα της Αφρικής, το Ιράν, το Αφγανιστάν, τη Μαλαισία και τη δυτική Ινδονησία.
Ο Δεντροσπουργίτης έχει εισαχθεί σε αρκετές χώρες. Σήμερα συναντάμε πληθυσμούς αναπαραγωγής στη βόρεια Αμερική, στις Καναρίους Νήσους, στα δυτικά της Μικρονησίας, τις Φιλιππίνες και στην Αυστραλία.
Αναπαραγωγή: Φτιάχνει τη φωλιά του στις βάσεις των φωλιών των πελαργών, σε δέντρα και θάμνους, μόνο του ή δημιουργεί αποικίες. Γεννά μία - δύο φορές το χρόνο, την περίοδο Απριλίου-Ιουλίου από τέσσερα έως έξι αυγά, σε σπάνιες περιπτώσεις μέχρι και εννέα αυγά. Η περίοδος επώασης διαρκεί από 11 έως 14 ημέρες. Οι νεοσσοί γεννιούνται τυφλοί και φροντίζονται εξίσου και από τους δύο γονείς. Τα μάτια των νεοσσών αρχίζουν να ανοίγουν από την πέμπτη ημέρα της ζωής τους. Κατά τη διάρκεια των πρώτων τεσσάρων έως πέντε ημερών οι νεοσσοί τρέφονται αποκλειστικά με έντομα, σταδιακά και με φυτικές τροφές. Μετά από 15 έως 20 ημέρες τα νεαρά πουλιά μπορούν να πετάξουν.
Τροφή: Τρέφεται κυρίως με σπόρους αγρωστωδών, βατόμουρα και έντομα που συλλέγονται κυρίως από το έδαφος. Οι νεοσσοί τρέφονται κυρίως με έντομα.
Καθεστώς προστασίας: Δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο καθεστώς προστασίας για το είδος αυτό.
Συνολικά υπάρχουν 10 υποείδη:
Έχει το ίδιο μέγεθος (14εκ.) με το Σπιτοσπουργίτη με το αρσενικό του οποίου μοιάζει αρκετά, ζυγίζει 20 έως 24 γραμμάρια μήκος φτερών στα αρσενικά από 6,8 έως 7,4 εκατοστά, και στα θηλυκά από 6,6 έως 7,1 εκατοστά. Ανάμεσα στα δύο φύλα δεν υπάρχει εντυπωσιακός φυλετικός διμορφισμός. Τα χαρακτηριστικά που βοηθούν στην αναγνώρισή του είναι η καστανοκόκκινη κορόνα, τα λευκά μάγουλα με τη χαρακτηριστική μαύρη κηλίδα στο καθένα από αυτά και το στενό λευκό κολάρο. Επιπλέον γνωρίσματα μπορούν να αναφερθούν ακόμη: η καφετιά πλάτη με τις μαύρες ραβδώσεις, οι καφετί φτερούγες με τη λευκή ρίγα, ο υπόλευκος χρωματισμός στο στήθος και την κοιλιά και η μαύρη τραχηλιά.
Οικογένεια: Πασσερίδες (Passeridae)
Βιότοπος – εμφάνιση: Είναι μεταναστευτικό είδος που εμφανίζεται στην Ελλάδα την άνοιξη. Παραμένει όλο το καλοκαίρι και το φθινόπωρο μεταναστεύει προς την Αφρική για να διαχειμάσει. Παρατηρείται σε αγροτικές περιοχές, σε θαμνώδεις εκτάσεις, και σε δάση κοντά σε ρέματα.Ο Δεντροσπουργίτης συναντάται στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και της Ασίας, από τον Ατλαντικό μέχρι τον Ειρηνικό ωκεανό. Στην Ευρώπη απουσιάζει από την Ισλανδία, σε ορισμένες περιοχές της Σκωτίας και της Ιρλανδίας, καθώς και ένα μεγάλο μέρος της Σκανδιναβίας και της Φινλανδίας. Το νότιο τμήμα της διανομής του περιλαμβάνει το βόρειο τμήμα της Αφρικής, το Ιράν, το Αφγανιστάν, τη Μαλαισία και τη δυτική Ινδονησία.
Ο Δεντροσπουργίτης έχει εισαχθεί σε αρκετές χώρες. Σήμερα συναντάμε πληθυσμούς αναπαραγωγής στη βόρεια Αμερική, στις Καναρίους Νήσους, στα δυτικά της Μικρονησίας, τις Φιλιππίνες και στην Αυστραλία.
Αναπαραγωγή: Φτιάχνει τη φωλιά του στις βάσεις των φωλιών των πελαργών, σε δέντρα και θάμνους, μόνο του ή δημιουργεί αποικίες. Γεννά μία - δύο φορές το χρόνο, την περίοδο Απριλίου-Ιουλίου από τέσσερα έως έξι αυγά, σε σπάνιες περιπτώσεις μέχρι και εννέα αυγά. Η περίοδος επώασης διαρκεί από 11 έως 14 ημέρες. Οι νεοσσοί γεννιούνται τυφλοί και φροντίζονται εξίσου και από τους δύο γονείς. Τα μάτια των νεοσσών αρχίζουν να ανοίγουν από την πέμπτη ημέρα της ζωής τους. Κατά τη διάρκεια των πρώτων τεσσάρων έως πέντε ημερών οι νεοσσοί τρέφονται αποκλειστικά με έντομα, σταδιακά και με φυτικές τροφές. Μετά από 15 έως 20 ημέρες τα νεαρά πουλιά μπορούν να πετάξουν.
Τροφή: Τρέφεται κυρίως με σπόρους αγρωστωδών, βατόμουρα και έντομα που συλλέγονται κυρίως από το έδαφος. Οι νεοσσοί τρέφονται κυρίως με έντομα.
Καθεστώς προστασίας: Δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο καθεστώς προστασίας για το είδος αυτό.
Συνολικά υπάρχουν 10 υποείδη:
Passer montanus montanus (Linnaeus, 1758)
Passer montanus transcaucasicus Buturlin, 1906
Passer montanus dilutus Ρίτσμοντ, 1896
Passer montanus kansuensis Stresemann, 1932
Passer montanus tibetanus Baker, 1925
Passer montanus dybowskii Domaniewski, 1915
Passer montanus iubilaeus Reichenow, 1907
Passer montanus obscuratus Jacobi, 1923
Passer montanus malaccensis Α. J. C. Dubois, 1885
Passer montanus saturatus Stejneger, 1885
Passer montanus hepaticus Ripley 1948
Passer montanus transcaucasicus Buturlin, 1906
Passer montanus dilutus Ρίτσμοντ, 1896
Passer montanus kansuensis Stresemann, 1932
Passer montanus tibetanus Baker, 1925
Passer montanus dybowskii Domaniewski, 1915
Passer montanus iubilaeus Reichenow, 1907
Passer montanus obscuratus Jacobi, 1923
Passer montanus malaccensis Α. J. C. Dubois, 1885
Passer montanus saturatus Stejneger, 1885
Passer montanus hepaticus Ripley 1948
Ετικέτες:
Πασσερίδες
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Δεντροσπουργίτης
