Χωραφοσπουργίτης (Passer hispaniolensis) 
Ο Χωραφοσπουργίτης φτάνει σε μέγεθος τα 15 εκατοστά. Τα αρσενικά ζυγίζουν κατά μέσο όρο 28,3 γραμμάρια και τα θηλυκά 28,1 γραμμάρια, το άνοιγμα των φτερών κυμαίνεται από 23 έως 26 εκατοστά. Έχει το ίδιο μέγεθος (14εκ.) με το Σπιτοσπουργίτη με τον οποίο μοιάζει αρκετά. Παρουσιάζει φυλετικό και εποχικό διμορφισμό. Το αρσενικό διακρίνεται ευκολότερα λόγω των πιο έντονων χαρακτηριστικών. Συγκεκριμένα, το αρσενικό ξεχωρίζει από το καστανοκόκκινο στέμμα και τις μαύρες κηλίδες στο στήθος και τα πλευρά. Το καλοκαίρι οι κηλίδες αυτές γίνονται πιο έντονες και επεκτείνονται στους ώμους και στο μανδύα. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του είναι το στενό λευκό φρύδι. Το θηλυκό μοιάζει πολύ με το θηλυκό Σπιτοσπουργίτη. Έχει λίγο πιο ανοιχτόχρωμη κοιλιά και ελαφριά γράμμωση στα πλευρά. Πρακτικά είναι πολύ δύσκολη, αν όχι ακατόρθωτη η διάκριση του θηλυκού στην ύπαιθρο.
Οικογένεια: Πασσερίδες (Passeridae)
Βιότοπος – εμφάνιση: Η περιοχή διανομής του Χωραφοσπουργίτη απλώνεται σε όλη τη βόρεια Αφρική, τη νότια Ευρώπη και φτάνει μέχρι το Αφγανιστάν επίσης στις Καναρίους Νήσους, το Πράσινο Ακρωτήριο και τη Μαδέρα.
Απαντάται σε μεγάλους αριθμούς τόσο σε αγροτικές όσο και σε κατοικημένες περιοχές. Η εξοικείωση του με την ανθρώπινη παρουσία καθιστά εύκολη την προσέγγιση και την παρατήρησή του.
Αναπαραγωγή: Στην Ευρώπη αναπαράγεται στα Βαλκάνια, στα περισσότερα νησιά της Μεσογείου, στην Ισπανία ιδιαίτερα νότια του ποταμού Έβρου. Κάνει τη φωλιά του σε κοιλότητες δέντρων και σπιτιών, σε χαμηλούς θάμνους, σε φράκτες, ή σε δέντρα. Η φωλιά χτίζεται από χόρτα, άχυρα, κλαδιά, φύλλα και άλλα φυτικά υλικά και το εσωτερικό επενδύεται με φτερά, μαλλιά και πούπουλα. Η φωλιά έχει διάμετρο 15 έως 30 εκατοστά και ζυγίζει περίπου 150 γραμμάρια. Γεννά δύο - τρεις φορές το χρόνο, την περίοδο Απριλίου-Ιουλίου από 4 έως 6 αυγά κάθε φορά. Η περίοδος επώασης διαρκεί 11 έως 11,5 ημέρες. Στη διατροφή των νεοσσών συμμετέχουν εξίσου και οι δύο γονείς. Οι νεοσσοί μπορούν να πετάξουν μετά από περίπου 15 ημέρες.
Τροφή: Τρέφεται κυρίως με σπόρους όπως σιτάρι, βρώμη, κριθάρι και κεχρί που βρίσκει στο έδαφος. Στη δίαιτα του επίσης περιλαμβάνονται έντομα, οφθαλμοί βλαστών και υπολείμματα ανθρώπινης διατροφής. Οι νεοσσοί τρέφονται κυρίως με προνύμφες εντόμων και μαλακούς σπόρους.
Διάφορα:
Ο Χωραφοσπουργίτης φτάνει σε μέγεθος τα 15 εκατοστά. Τα αρσενικά ζυγίζουν κατά μέσο όρο 28,3 γραμμάρια και τα θηλυκά 28,1 γραμμάρια, το άνοιγμα των φτερών κυμαίνεται από 23 έως 26 εκατοστά. Έχει το ίδιο μέγεθος (14εκ.) με το Σπιτοσπουργίτη με τον οποίο μοιάζει αρκετά. Παρουσιάζει φυλετικό και εποχικό διμορφισμό. Το αρσενικό διακρίνεται ευκολότερα λόγω των πιο έντονων χαρακτηριστικών. Συγκεκριμένα, το αρσενικό ξεχωρίζει από το καστανοκόκκινο στέμμα και τις μαύρες κηλίδες στο στήθος και τα πλευρά. Το καλοκαίρι οι κηλίδες αυτές γίνονται πιο έντονες και επεκτείνονται στους ώμους και στο μανδύα. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του είναι το στενό λευκό φρύδι. Το θηλυκό μοιάζει πολύ με το θηλυκό Σπιτοσπουργίτη. Έχει λίγο πιο ανοιχτόχρωμη κοιλιά και ελαφριά γράμμωση στα πλευρά. Πρακτικά είναι πολύ δύσκολη, αν όχι ακατόρθωτη η διάκριση του θηλυκού στην ύπαιθρο.
Οικογένεια: Πασσερίδες (Passeridae)
Βιότοπος – εμφάνιση: Η περιοχή διανομής του Χωραφοσπουργίτη απλώνεται σε όλη τη βόρεια Αφρική, τη νότια Ευρώπη και φτάνει μέχρι το Αφγανιστάν επίσης στις Καναρίους Νήσους, το Πράσινο Ακρωτήριο και τη Μαδέρα.Απαντάται σε μεγάλους αριθμούς τόσο σε αγροτικές όσο και σε κατοικημένες περιοχές. Η εξοικείωση του με την ανθρώπινη παρουσία καθιστά εύκολη την προσέγγιση και την παρατήρησή του.
Αναπαραγωγή: Στην Ευρώπη αναπαράγεται στα Βαλκάνια, στα περισσότερα νησιά της Μεσογείου, στην Ισπανία ιδιαίτερα νότια του ποταμού Έβρου. Κάνει τη φωλιά του σε κοιλότητες δέντρων και σπιτιών, σε χαμηλούς θάμνους, σε φράκτες, ή σε δέντρα. Η φωλιά χτίζεται από χόρτα, άχυρα, κλαδιά, φύλλα και άλλα φυτικά υλικά και το εσωτερικό επενδύεται με φτερά, μαλλιά και πούπουλα. Η φωλιά έχει διάμετρο 15 έως 30 εκατοστά και ζυγίζει περίπου 150 γραμμάρια. Γεννά δύο - τρεις φορές το χρόνο, την περίοδο Απριλίου-Ιουλίου από 4 έως 6 αυγά κάθε φορά. Η περίοδος επώασης διαρκεί 11 έως 11,5 ημέρες. Στη διατροφή των νεοσσών συμμετέχουν εξίσου και οι δύο γονείς. Οι νεοσσοί μπορούν να πετάξουν μετά από περίπου 15 ημέρες.
Τροφή: Τρέφεται κυρίως με σπόρους όπως σιτάρι, βρώμη, κριθάρι και κεχρί που βρίσκει στο έδαφος. Στη δίαιτα του επίσης περιλαμβάνονται έντομα, οφθαλμοί βλαστών και υπολείμματα ανθρώπινης διατροφής. Οι νεοσσοί τρέφονται κυρίως με προνύμφες εντόμων και μαλακούς σπόρους.
Διάφορα:
Δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο καθεστώς προστασίας για το είδος αυτό. Ο ευρωπαϊκός πληθυσμός αναπαραγωγής στην αρχή του 21ου αιώνα εκτιμάται σε περίπου 2,7 με 6,0 εκατομμύρια ζεύγη αναπαραγωγής. Μεταξύ των χωρών με παρουσία πάνω από 200.000 ζεύγη αναπαραγωγής περιλαμβάνονται η Ελλάδα, η Τουρκία, η Βουλγαρία, η Ιταλία και οι Αζόρες.
Φωλιάζουν σε αποικίες, ενώ οι φωλιές συχνά βρίσκονται η μία κοντά στην άλλη. Οι αποικίες μπορεί να αποτελούνται από λίγα ζεύγη έως πολλές χιλιάδες. Στο Μαρόκο στη δεκαετία του 1950 είχε παρατηρηθεί μια αποικία με περίπου 125.000 φωλιές σε 600 στρέμματα. Οι αποικίες αναπαραγωγής αυτού του μεγέθους όμως είναι η εξαίρεση.
Ανάμεσα στους διάφορους εχθρούς που τρέφονται με τους νεοσσούς περιλαμβάνοναι η Τυτώ η λευκή (Tyto alba), τα φίδια του γένους Elaphe και ο Γελαδάρης (Bubulcus ibis).
Φωλιάζουν σε αποικίες, ενώ οι φωλιές συχνά βρίσκονται η μία κοντά στην άλλη. Οι αποικίες μπορεί να αποτελούνται από λίγα ζεύγη έως πολλές χιλιάδες. Στο Μαρόκο στη δεκαετία του 1950 είχε παρατηρηθεί μια αποικία με περίπου 125.000 φωλιές σε 600 στρέμματα. Οι αποικίες αναπαραγωγής αυτού του μεγέθους όμως είναι η εξαίρεση.
Ανάμεσα στους διάφορους εχθρούς που τρέφονται με τους νεοσσούς περιλαμβάνοναι η Τυτώ η λευκή (Tyto alba), τα φίδια του γένους Elaphe και ο Γελαδάρης (Bubulcus ibis).
Ετικέτες:
Πασσερίδες
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Χωραφοσπουργίτης
