Αετίνες, Βουτονίνες (Buteo) 
Κοινή ονομασία γένους ημερόβιων αρπακτικών ιερακόμορφων πτηνών της οικογένειας Αετίδες (Accipitridae).
Στην εμφάνιση μοιάζουν με το γένος Αετίδες (Aquila), αλλά έχουν μικρότερο μέγεθος και διαφορετικά χαρακτηριστικά. Τα θηλυκά είναι συνήθως μεγαλύτερα από τα αρσενικά. Το χρώμα τους διαφέρει μεταξύ των ειδών, γενικά όμως κυριαρχεί το βαθύ καφέ στο άνω μέρος του κορμού τους, η ουρά είναι καφέ με ραβδώσεις, το κάτω μέρος του κορμού και της ουράς είναι ασπριδερό με ευδιάκριτες καφέ αποχρώσεις
και τα πόδια είναι κίτρινα. Το πέταγμά τους είναι βαρύ αλλά όταν διαγράφουν κύκλους για ν' ανυψωθούν είναι θεαματικό.
Τρέφονται με μικρά θηλαστικά, κυρίως ποντίκια και πουλιά, επίσης με σκουλήκια, έντομα, ερπετά και ψοφίμια. Φωλιάζουν σε ψηλά σε δέντρα και σχηματίζουν ζευγάρια για όλη τη ζωή.
Συναντούνται στην Ευρώπη, στην Ασία και στη βόρεια Αφρική.
Γερακίνα, Τριόρχης (Buteo buteo)
Η κοινή Γερακίνα (Buteo buteo) –διαδεδομένη στην Ευρώπη, στη βόρεια Αφρική και σε περιοχές της Ασίας– έχει άνοιγμα πτερύγων περίπου 1,30 μ. και μήκος 55-60 εκ. μαζί με την ουρά.
Τρέφεται, γενικά, με τρωκτικά ή άλλα μικρά θηλαστικά, νεοσσούς πουλιών, μεγάλα έντομα και ερπετά.
Φτιάχνει τη φωλιά της σε απότομους γκρεμούς ή στις κορυφές δέντρων, χρησιμοποιώντας ως υλικά ξυλαράκια, φύλλα, γρασίδι και μαλλί.
Κατά τον Μάιο-Ιούνιο το θηλυκό αποθέτει 2-3 αβγά πολύ ανοιχτού πρασινωπού χρώματος, τα οποία κλωσά για έναν περίπου μήνα, εναλλασσόμενη με το αρσενικό.
Αετογερακίνα, Τριόρχης ο καστανόχρους (Buteo rufinus)
Ένα λίγο μεγαλύτερο είδος από το προηγούμενο είναι η Αετογερακίνα η λευκόουρη (Buteo rufinus), που οφείλει την ονομασία της στο χρώμα της βάσης και της κορυφής της ουράς.
Ζει στη βόρεια Αφρική και στην ευρεία ζώνη που εκτείνεται από την κεντρική Ασία έως την ανατολική και νοτιοανατολική Ευρώπη, ενώ θεωρείται γενικά σπάνιο πουλί.
Χιονογερακίνα, Τριόρχης ο λαγόπους (Buteo lagopus)
Στις ψυχρές περιοχές της Ευρώπης και της Ασίας, απ’ όπου μεταναστεύει προς τα Ν κατά τα τέλη του φθινοπώρου, είναι διαδεδομένο το είδος Βuteo lagopus, που διακρίνεται από τα άλλα είδη από το φτέρωμα με το οποίο είναι επενδεδυμένη η πρόσθια και η πλευρική ζώνη των ταρσών του.
Κοινή ονομασία γένους ημερόβιων αρπακτικών ιερακόμορφων πτηνών της οικογένειας Αετίδες (Accipitridae).
Στην εμφάνιση μοιάζουν με το γένος Αετίδες (Aquila), αλλά έχουν μικρότερο μέγεθος και διαφορετικά χαρακτηριστικά. Τα θηλυκά είναι συνήθως μεγαλύτερα από τα αρσενικά. Το χρώμα τους διαφέρει μεταξύ των ειδών, γενικά όμως κυριαρχεί το βαθύ καφέ στο άνω μέρος του κορμού τους, η ουρά είναι καφέ με ραβδώσεις, το κάτω μέρος του κορμού και της ουράς είναι ασπριδερό με ευδιάκριτες καφέ αποχρώσεις
και τα πόδια είναι κίτρινα. Το πέταγμά τους είναι βαρύ αλλά όταν διαγράφουν κύκλους για ν' ανυψωθούν είναι θεαματικό.
Τρέφονται με μικρά θηλαστικά, κυρίως ποντίκια και πουλιά, επίσης με σκουλήκια, έντομα, ερπετά και ψοφίμια. Φωλιάζουν σε ψηλά σε δέντρα και σχηματίζουν ζευγάρια για όλη τη ζωή.
Συναντούνται στην Ευρώπη, στην Ασία και στη βόρεια Αφρική.
Είναι ο τριόρχης των αρχαίων Ελλήνων τον οποίο περιγράφει ο Αριστοτέλης, 'οίον τά τε τών αετών γένη πάντα και ικτίνοι και ιέρακες άμφω, ότε φαβοτύπος και ό σπιζίας (διαφέρουσι δε το μέγεθος ούτοι πολύ αλλήλων) και ο τριόρχης έστι δ' ο τριόρχης το μέγεθος όσον ικτίνος και φαίνεται ούτος διά παντός, έτι δε φήνη'.
'Των δ' ιεράκων κράτιστος μεν ο τριόρχης, δεύτερος δ' ο αισάλων, τρίτος ο κίρκος'.
'Των δ' ιεράκων κράτιστος μεν ο τριόρχης, δεύτερος δ' ο αισάλων, τρίτος ο κίρκος'.
Γερακίνα, Τριόρχης (Buteo buteo)
Η κοινή Γερακίνα (Buteo buteo) –διαδεδομένη στην Ευρώπη, στη βόρεια Αφρική και σε περιοχές της Ασίας– έχει άνοιγμα πτερύγων περίπου 1,30 μ. και μήκος 55-60 εκ. μαζί με την ουρά.
Τρέφεται, γενικά, με τρωκτικά ή άλλα μικρά θηλαστικά, νεοσσούς πουλιών, μεγάλα έντομα και ερπετά.
Φτιάχνει τη φωλιά της σε απότομους γκρεμούς ή στις κορυφές δέντρων, χρησιμοποιώντας ως υλικά ξυλαράκια, φύλλα, γρασίδι και μαλλί.
Κατά τον Μάιο-Ιούνιο το θηλυκό αποθέτει 2-3 αβγά πολύ ανοιχτού πρασινωπού χρώματος, τα οποία κλωσά για έναν περίπου μήνα, εναλλασσόμενη με το αρσενικό.
Αετογερακίνα, Τριόρχης ο καστανόχρους (Buteo rufinus)
Ένα λίγο μεγαλύτερο είδος από το προηγούμενο είναι η Αετογερακίνα η λευκόουρη (Buteo rufinus), που οφείλει την ονομασία της στο χρώμα της βάσης και της κορυφής της ουράς.
Ζει στη βόρεια Αφρική και στην ευρεία ζώνη που εκτείνεται από την κεντρική Ασία έως την ανατολική και νοτιοανατολική Ευρώπη, ενώ θεωρείται γενικά σπάνιο πουλί.
Χιονογερακίνα, Τριόρχης ο λαγόπους (Buteo lagopus)
Στις ψυχρές περιοχές της Ευρώπης και της Ασίας, απ’ όπου μεταναστεύει προς τα Ν κατά τα τέλη του φθινοπώρου, είναι διαδεδομένο το είδος Βuteo lagopus, που διακρίνεται από τα άλλα είδη από το φτέρωμα με το οποίο είναι επενδεδυμένη η πρόσθια και η πλευρική ζώνη των ταρσών του.
