Γερακίνα, Ποντικοβαρβακίνα (Buteo buteo) 
Tο πιο τυπικό αρπακτικό της Ελλάδας. Όλοι θα έχουμε δει τη γερακίνα των δημοτικών μας τραγουδιών να γυροπετάει πάνω από αγρούς ή να κάθεται σε στύλους. Έχει μέτριο μέγεθος (51-57cm), με αετόμορφη σιλουέτα και ποικίλια αποχρώσεων στο φτέρωμα, με βασικό χρώμα το καφέ. Το πάνω μέρος του σώματός της είναι σκούρο καφέ ενώ το κάτω μέρος άσπρο με καφετιά στίγματα με διάφορες αποχρώσεις. Η ουρά είναι ραβδωτή με πιο ευδιάκριτη την ακραία λωρίδα. Κατά την πτήση διακρίνονται οι πλατιές φτερούγες και η στρογγυλεμένη ουρά. Ο κοντός λαιμός της τη διαχωρίζει από τους αετούς, καθώς κατά την πτήση, το κεφάλι της δεν ξεχωρίζει έντονα από το σώμα, σε αντίθεση με τους αετούς. Tο θηλυκό, όπως συνήθως συμβαίνει στα αρπακτικά, είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος από το αρσενικό.
Ιερακόμορφα | Αετίδαι, (Accipitridae) | Αετίνες (Accipitrinae)
Αρκετά συχνή στην Ελλάδα και ειδικά το χειμώνα, όπου έρχεται το χειμώνα από βορειότερες χώρες. Αναπαράγεται σε ολόκληρη την ηπειρωτική χώρα και τα νησιά. Πρόκειται για είδος με μεγάλη προσαρμοστικότητα. Χρειάζεται πάντως κάποια ανοικτά μέρη με χαμηλή βλάστηση για να κυνηγάει αλλά και ψηλά δέντρα για να ξεκουράζεται και να χτίζει τη φωλιά της.
Πετάει δυσκίνητα, πολλές φορές στο ίδιο σημείο (επιτόπου). Η φωνή της είναι ένα κλαψιάρικο νιαούρισμα «βγιεε», συχνά παρατεταμένο ή ένας βραχνός και σύντομος κρωγμός.
Τρέφεται κυρίως με τρωκτικά αλλά και με ψοφίμια, έντομα, ερπετά, πουλιά. Εντοπίζει τα ποντίκια είτε γυροπετώντας πάνω από ανοιχτές εκτάσεις με τις πλατιές φτερούγες σε ανοιχτό V και την ουρά της ανοιχτή σα βεντάλια είτε επιτηρώντας από ψηλά ενώ μπορεί να περπατά ή να στέκεται καραδοκώντας στο έδαφος.
Τέλη Μαρτίου ή αρχές Απριλίου το θηλυκό γεννάει 2-4 αβγά τα οποία επωάζονται και από τους γονείς διαδοχικά. Μετά από 33-35 μέρες βγαίνουν τα μικρά που πρωτοπετούν ύστερα από 40-45 μέρες.
Καθεστώς προστασίας: Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των φυσικών βιοτόπων.
Tο πιο τυπικό αρπακτικό της Ελλάδας. Όλοι θα έχουμε δει τη γερακίνα των δημοτικών μας τραγουδιών να γυροπετάει πάνω από αγρούς ή να κάθεται σε στύλους. Έχει μέτριο μέγεθος (51-57cm), με αετόμορφη σιλουέτα και ποικίλια αποχρώσεων στο φτέρωμα, με βασικό χρώμα το καφέ. Το πάνω μέρος του σώματός της είναι σκούρο καφέ ενώ το κάτω μέρος άσπρο με καφετιά στίγματα με διάφορες αποχρώσεις. Η ουρά είναι ραβδωτή με πιο ευδιάκριτη την ακραία λωρίδα. Κατά την πτήση διακρίνονται οι πλατιές φτερούγες και η στρογγυλεμένη ουρά. Ο κοντός λαιμός της τη διαχωρίζει από τους αετούς, καθώς κατά την πτήση, το κεφάλι της δεν ξεχωρίζει έντονα από το σώμα, σε αντίθεση με τους αετούς. Tο θηλυκό, όπως συνήθως συμβαίνει στα αρπακτικά, είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος από το αρσενικό.
Ιερακόμορφα | Αετίδαι, (Accipitridae) | Αετίνες (Accipitrinae)
Αρκετά συχνή στην Ελλάδα και ειδικά το χειμώνα, όπου έρχεται το χειμώνα από βορειότερες χώρες. Αναπαράγεται σε ολόκληρη την ηπειρωτική χώρα και τα νησιά. Πρόκειται για είδος με μεγάλη προσαρμοστικότητα. Χρειάζεται πάντως κάποια ανοικτά μέρη με χαμηλή βλάστηση για να κυνηγάει αλλά και ψηλά δέντρα για να ξεκουράζεται και να χτίζει τη φωλιά της.
Πετάει δυσκίνητα, πολλές φορές στο ίδιο σημείο (επιτόπου). Η φωνή της είναι ένα κλαψιάρικο νιαούρισμα «βγιεε», συχνά παρατεταμένο ή ένας βραχνός και σύντομος κρωγμός.
Τρέφεται κυρίως με τρωκτικά αλλά και με ψοφίμια, έντομα, ερπετά, πουλιά. Εντοπίζει τα ποντίκια είτε γυροπετώντας πάνω από ανοιχτές εκτάσεις με τις πλατιές φτερούγες σε ανοιχτό V και την ουρά της ανοιχτή σα βεντάλια είτε επιτηρώντας από ψηλά ενώ μπορεί να περπατά ή να στέκεται καραδοκώντας στο έδαφος.
Τέλη Μαρτίου ή αρχές Απριλίου το θηλυκό γεννάει 2-4 αβγά τα οποία επωάζονται και από τους γονείς διαδοχικά. Μετά από 33-35 μέρες βγαίνουν τα μικρά που πρωτοπετούν ύστερα από 40-45 μέρες.
Καθεστώς προστασίας: Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των φυσικών βιοτόπων.
