Αετογερακίνα (Buteo rufinus)Πρόκειται για ασιατικό και βορειοαφρικανικό είδος αρπακτικού που στην Ευρώπη απαντάει μόνο στη Βουλγαρία και στην Ελλάδα, ιδιαίτερα σε άνυδρες και βραχώδεις περιοχές. Σχετικά σπάνιο πουλί, μήκους 61-64 εκατοστών, με ελληνικό πληθυσμό περίπου 60-100 ζευγάρια. Γενικά , ξεχωρίζει από τη Γερακίνα από το πιο μεγάλο μέγεθος, τον πιο κανελλί χρωματισμό και την ανοιχτόχρωμη χωρίς ραβδώσεις ουρά. Η Αετογερακίνα φωλιάζει κυρίως στη Θεσσαλία, Μακεδονία, Θράκη, στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και στη Ρόδο ενώ απειλείται από τους λαθροκυνηγούς και την αυξανόμενη επέμβαση του ανθρώπου στους βιότοπούς της.
Ιερακόμορφα | Αετίδαι, (Accipitridae) | Αετίνες (Accipitrinae)
Το φτέρωμά της ποικίλει. Μπορεί να είναι ξανθοκάστανη, με ελαφρές κρεμ ραβδώσεις στο κάτω μέρος αλλά πιο σπάνια μπορεί να έχει και σκουρόχρωμο φτέρωμα με πολύ σκούρο το κάτω μέρος. Η ενήλικη Αετογερακίνα έχει συνήθως ανοιχτόχρωμο κεφάλι με ουρά κανελλιά. Όταν πετάει, το κάτω μέρος της είναι υπόλευκο εκτός από τα λίγα σκούρα άκρα στις φτερούγες και τις κηλίδες των μηρών και των καρπών. Γενικά , ξεχωρίζει από τη Γερακίνα από το πιο μεγάλο μέγεθος, τον πιο κανελλί χρωματισμό και την ανοιχτόχρωμη χωρίς ραβδώσεις ουρά.
Η τροφή της Αετογερακίνας αποτελείται από μικρά τρωκτικά, ερπετά και πουλιά που βρίσκει στα γυμνά βουνά, τις στέπες, τις ανοιχτές πεδιάδες και τις ακατοίκητες περιοχές όπου συχνάζει. Χτίζει τη φωλιά της σε μεμονωμένα δέντρα, βράχια αλλά και στο έδαφος. Γεννάει τον Απρίλιο 3-4 αβγά τα οποία επωάζονται σε 32-34 μέρες. Οι νεοσσοί δέχονται τη φροντίδα και των δύο γονιών και μπορούν να πετάξουν μετά από 40-42 μέρες.
