Κραυγαετός (Aquila pomarina) 
Στην Ελλάδα εμφανίζεται περιστασιακά. Φωλιάζει στα θαμνοτόπια. Τρέφεται με μικρά θηλαστικά μέχρι το μέγεθος των λαγών, ερπετά, βατράχια, έντομα και ψοφίμια. Το σύνολο του κορμού, κεφάλι και πάνω μέρος έχουν ελαφρώς ανοιχτότερο καφέ χρωματισμό. Η ίριδα έχει πορτοκαλί-κίτρινο χρώμα, τα δάχτυλα των ποδιών έχουν μια κίτρινη απόχρωση. Η βάση του ράμφους είναι γκρί και το υπόλοιπο μαύρο μέχρι την άκρη. Τα νεαρά άτομα έχουν στα φτερά τους δύο σειρές άσπρες κηλίδες.
Ιερακόμορφα | Αετίδαι, (Accipitridae) | Αετίδαι, (Aquila)
Πως θα τον αναγνωρίσουμε: Είναι από τα μικρότερα μέλη του γένους Aquila. Φθάνουν σε μήκος σώματος από 55 έως 67 εκατοστά και άνοιγμα φτερών 1,46 έως 1,68 μ. Σεξουαλικός διμορφισμός υπάρχει στο μέγεθος και στο βάρος, τα αρσενικά φθάνουν κατά μέσο όρο περίπου 85% του μεγέθους των θηλυκών. Τα αρσενικά ζυγίζουν 1,0 kg έως 1,4 και έχουν άνοιγμα φτερών 446-478 χιλιοστά, ενώ στα θηλυκά το βάρος κυμαίνεται από 1,3 kg έως 2,2 και άνοιγμα φτερών 493-508 χιλιοστά. Όπως σε όλα τα είδη του γένους Aquila τα φτερά στα ποδιών φτάνουν μέχρι τις άκρες των δαχτύλων. Η ουρά είναι στρόγγυλη στα εξωτερικά άκρα.
Το σύνολο του κορμού, κεφάλι και πάνω μέρος έχουν ελαφρώς ανοιχτότερο καφέ χρωματισμό. Η ίριδα έχει πορτοκαλί-κίτρινο χρώμα, τα δάχτυλα των ποδιών έχουν μια κίτρινη απόχρωση. Η βάση του ράμφους είναι γκρί και το υπόλοιπο μαύρο μέχρι την άκρη. Τα νεαρά άτομα έχουν στα φτερά τους δύο σειρές άσπρες κηλίδες.
Ενδιαίτημα
Συναντάται στη βορειοανατολική Ελλάδα στο δάσος της Δαδιάς και ζεί σχεδόν αποκλειστικά σε ξηρά δάση από πεύκα σε υψόμετρο μεταξύ 100 και 300 μ., αποφεύγει τα δάση φυλλοβόλων δένδρων.
Μέχρι τα μέσα του περασμένου αιώνα αφθονούσε στη Μακεδονία ενώ σήμερα ο ελληνικός πληθυσμός του δεν φαίνεται να ξεπερνάει τα εκατό ζευγάρια. Κυριότερες αιτίες αυτής της μείωσης, η αποψίλωση των πεδινών δασών που αποτελούν τους σημαντικότερους βιοτόπους του Κραυγαετού, τα φυτοφάρμακα αλλά και η λαθροθηρία. Αετός δασόβιος, περιορισμένος σήμερα κυρίως στη Μακεδονία και στη Θράκη (Έβρος ), με ελάχιστη παρουσία στη Θεσσαλία και την Ήπειρο. Αραιά και πού θα συναντήσουμε ορισμένους Κραυγαετούς και στη Νότια Ελλάδα, στην Αττική, στην Κω ή την Κρήτη, περαστικούς κατά τη μετανάστευση. Καλοκαιρινός επισκέπτης, λίγα όμως από αυτά παραμένουν και το χειμώνα στην Ελλάδα. Η φθινοπωρινή μετανάστευση, για τις σαβάνες της Ανατολικής Αφρικής όπου διαχειμάζει, αρχίζει το Σεπτέμβριο πάνω από το Βόσπορο ακολουθώντας στη συνέχεια τις ακτές της Τουρκίας και της Μέσης Ανατολής ενώ μια άλλη πορεία που ακολουθείται είναι πάνω από την Ιταλία, Σικελία και Τυνησία.
Αναπαραγωγή
Φτιάχνει τη μικρή φωλιά του σε μεγάλο ύψος πάνω στα γέρικα δέντρα και γεννάει τον Απρίλιο έως Ιούνιο δύο λευκά αβγά με καφετιές κηλίδες. Το θηλυκό κλωσσάει επί 38-41 μέρες αλλά τους νεοσσούς, που κάνουν τα πρώτα τους πετάγματα μετά από 50-58 μέρες, φροντίζουν και οι δύο γονείς.
Στην Ελλάδα εμφανίζεται περιστασιακά. Φωλιάζει στα θαμνοτόπια. Τρέφεται με μικρά θηλαστικά μέχρι το μέγεθος των λαγών, ερπετά, βατράχια, έντομα και ψοφίμια. Το σύνολο του κορμού, κεφάλι και πάνω μέρος έχουν ελαφρώς ανοιχτότερο καφέ χρωματισμό. Η ίριδα έχει πορτοκαλί-κίτρινο χρώμα, τα δάχτυλα των ποδιών έχουν μια κίτρινη απόχρωση. Η βάση του ράμφους είναι γκρί και το υπόλοιπο μαύρο μέχρι την άκρη. Τα νεαρά άτομα έχουν στα φτερά τους δύο σειρές άσπρες κηλίδες.
Ιερακόμορφα | Αετίδαι, (Accipitridae) | Αετίδαι, (Aquila)
Πως θα τον αναγνωρίσουμε: Είναι από τα μικρότερα μέλη του γένους Aquila. Φθάνουν σε μήκος σώματος από 55 έως 67 εκατοστά και άνοιγμα φτερών 1,46 έως 1,68 μ. Σεξουαλικός διμορφισμός υπάρχει στο μέγεθος και στο βάρος, τα αρσενικά φθάνουν κατά μέσο όρο περίπου 85% του μεγέθους των θηλυκών. Τα αρσενικά ζυγίζουν 1,0 kg έως 1,4 και έχουν άνοιγμα φτερών 446-478 χιλιοστά, ενώ στα θηλυκά το βάρος κυμαίνεται από 1,3 kg έως 2,2 και άνοιγμα φτερών 493-508 χιλιοστά. Όπως σε όλα τα είδη του γένους Aquila τα φτερά στα ποδιών φτάνουν μέχρι τις άκρες των δαχτύλων. Η ουρά είναι στρόγγυλη στα εξωτερικά άκρα.Το σύνολο του κορμού, κεφάλι και πάνω μέρος έχουν ελαφρώς ανοιχτότερο καφέ χρωματισμό. Η ίριδα έχει πορτοκαλί-κίτρινο χρώμα, τα δάχτυλα των ποδιών έχουν μια κίτρινη απόχρωση. Η βάση του ράμφους είναι γκρί και το υπόλοιπο μαύρο μέχρι την άκρη. Τα νεαρά άτομα έχουν στα φτερά τους δύο σειρές άσπρες κηλίδες.
Ενδιαίτημα
Συναντάται στη βορειοανατολική Ελλάδα στο δάσος της Δαδιάς και ζεί σχεδόν αποκλειστικά σε ξηρά δάση από πεύκα σε υψόμετρο μεταξύ 100 και 300 μ., αποφεύγει τα δάση φυλλοβόλων δένδρων.
Μέχρι τα μέσα του περασμένου αιώνα αφθονούσε στη Μακεδονία ενώ σήμερα ο ελληνικός πληθυσμός του δεν φαίνεται να ξεπερνάει τα εκατό ζευγάρια. Κυριότερες αιτίες αυτής της μείωσης, η αποψίλωση των πεδινών δασών που αποτελούν τους σημαντικότερους βιοτόπους του Κραυγαετού, τα φυτοφάρμακα αλλά και η λαθροθηρία. Αετός δασόβιος, περιορισμένος σήμερα κυρίως στη Μακεδονία και στη Θράκη (Έβρος ), με ελάχιστη παρουσία στη Θεσσαλία και την Ήπειρο. Αραιά και πού θα συναντήσουμε ορισμένους Κραυγαετούς και στη Νότια Ελλάδα, στην Αττική, στην Κω ή την Κρήτη, περαστικούς κατά τη μετανάστευση. Καλοκαιρινός επισκέπτης, λίγα όμως από αυτά παραμένουν και το χειμώνα στην Ελλάδα. Η φθινοπωρινή μετανάστευση, για τις σαβάνες της Ανατολικής Αφρικής όπου διαχειμάζει, αρχίζει το Σεπτέμβριο πάνω από το Βόσπορο ακολουθώντας στη συνέχεια τις ακτές της Τουρκίας και της Μέσης Ανατολής ενώ μια άλλη πορεία που ακολουθείται είναι πάνω από την Ιταλία, Σικελία και Τυνησία.
Αναπαραγωγή
Φτιάχνει τη μικρή φωλιά του σε μεγάλο ύψος πάνω στα γέρικα δέντρα και γεννάει τον Απρίλιο έως Ιούνιο δύο λευκά αβγά με καφετιές κηλίδες. Το θηλυκό κλωσσάει επί 38-41 μέρες αλλά τους νεοσσούς, που κάνουν τα πρώτα τους πετάγματα μετά από 50-58 μέρες, φροντίζουν και οι δύο γονείς.
