Ψαλιδιάρης (Milvus Milvus)Ο Ψαλιδιάρης είναι ένα μεγάλο αρπακτικό πτηνό, ανήκει στην οικογένεια γερακιών (Accipitridae). Σε αντίθεση με τον στενό συγγενή του Τσίφτη (Milvus migrans) η κατανομή του περιορίζεται κυρίως στην Ευρώπη. Περίπου το 50 τοις εκατό του συνόλου αναπαράγεται στη Γερμανία. Υποείδη του Ψαλιδιάρη δεν είναι γνωστά, παλιότερα κατατασόταν σαν υποείδος το (Μ. Μ. fasciicauda) των νησιών του Πράσινου Ακρωτηρίου, σήμερα όμως κατατάσεται από το σύνολο των επιστημόνων σαν ξεχωριστό είδος με την ονομασία (Milvus fasciicauda).
Ιερακόμορφα | Αετίδαι, (Accipitridae)
Αετίδες
Θαλασσαετός
Φιδαετός
Αετογερακίνα
Χιονογερακίνα
Γερακίνα
Ψαλιδιάρης
Σφηκιάρης
Έλανος
Τσίφτης
Ψαραετός
Αλιάστωρ
Πως θα τον αναγνωρίσουμε: Ο Ψαλιδιάρης είναι ένα πολύ αναγνωρίσιμο αρπακτικό πτηνό. Συγχέεται εύκολα με τον στενό συγγενή του, Τσίφτη (Milvus migrans), αλλά όμως υπάρχουν αρκετές σημαντικές διαφορές.Θαλασσαετός
Φιδαετός
Αετογερακίνα
Χιονογερακίνα
Γερακίνα
Ψαλιδιάρης
Σφηκιάρης
Έλανος
Τσίφτης
Ψαραετός
Αλιάστωρ
Ο Ψαλιδιάρης είναι μεγαλύτερος από μια καρακάξα και λίγο μεγαλύτερος από τον Τσίφτη (Milvus migrans), έχει εξαιρετικά μεγάλα φτερά και μια μακριά ουρά.
Ο χρωματισμός του είναι ανοιχτό κόκκινο-καφέ. Το κεφάλι και ο λαιμός στα ενήλικα είναι πιο ανοιχτόχρωμος, λευκό-γκρίζο με μαύρες ραβδώσεις φτερών και κιτρινωπές πιτσιλιές στο στήθος. Το ισχυρό ράμφος είναι κίτρινο στη βάση, και στην άκρη σκούρο γκρι ή μαύρο. Τα κοντά πόδια είναι κίτρινα, τα νύχια μαύρα. Η ίριδα των ενηλίκων είναι ανοιχτό κίτρινο.
Μιλβίνες (Milvus)
Είναι αρπακτικά και πτωματοφάγα, ζουν μεμονωμένα ή κατά αποικίες και φτιάχνουν τις φωλιές τους σε βράχια και σε δέντρα. Τυπικός αντιπρόσωπος της υποοικογένειας αυτής είναι ο μαύρος μίλβος.
Μέγεθος: Το μέγιστο βάρος στο αρσενικό είναι 1,1 κιλά, ενώ ο μέσος όρος βάρους λίγο κάτω από ένα χιλιόγραμμο. Το μέγιστο βάρος στο θηλυκό είναι 1,4 κιλά, ενώ ο μέσος όρος είναι 1,2 κιλά. Το μήκος του σώματος κυμαίνεται μεταξύ 60 και 73 εκατοστών, από το οποίο 31-39 εκατοστά είναι η ουρά. Το άνοιγμα των φτερών είναι 150-171 εκατοστά.
ΔιατροφήΕίναι αρπακτικά και πτωματοφάγα, ζουν μεμονωμένα ή κατά αποικίες και φτιάχνουν τις φωλιές τους σε βράχια και σε δέντρα. Τυπικός αντιπρόσωπος της υποοικογένειας αυτής είναι ο μαύρος μίλβος.
Μέγεθος: Το μέγιστο βάρος στο αρσενικό είναι 1,1 κιλά, ενώ ο μέσος όρος βάρους λίγο κάτω από ένα χιλιόγραμμο. Το μέγιστο βάρος στο θηλυκό είναι 1,4 κιλά, ενώ ο μέσος όρος είναι 1,2 κιλά. Το μήκος του σώματος κυμαίνεται μεταξύ 60 και 73 εκατοστών, από το οποίο 31-39 εκατοστά είναι η ουρά. Το άνοιγμα των φτερών είναι 150-171 εκατοστά.
Τρέφεται με μικρά θηλαστικά, ψάρια και, όταν αυτά σπανίζουν, στρέφεται σε μικρά πουλιά αλλά και σε έντομα, τα οποία πιάνει πετώντας χαμηλά στα δέκα έως εξήντα μέτρα από το έδαφος.
Αναπαραγωγή
Χτίζει τη φωλιά του σε απομονωμένα δάση και συχνά χρησιμοποιεί παλιές, εγκαταλελειμμένες φωλιές άλλων πουλιών όπως του Κόρακα και της Γερακίνας. Ζευγαρώνει για πρώτη φορά σε ηλικία 2-3 χρονών και γεννά 2-3 αβγά, αργά τον Απρίλιο. Η επώαση διαρκεί περίπου τριάντα ημέρες και οι νεοσσοί είναι έτοιμοί να πετάξουν μετά από 50 μέρες.
Κατανομή: Οι περιοχές κατανομής του Ψαλιδιάρη περιορίζεται ουσιαστικά στην κεντρική, δυτική και νοτιοδυτική Ευρώπη, σε εξαιρετικές περιπτώσεις παρατηρήθηκε στη Μικρά Ασία. Το κύριο σημείο διανομής αυτού του είδους είναι η Γερμανία, όπου ζεί το 50 τοις εκατό του πληθυσμού, συνολικά εκτιμάται ότι υπάρχουν περίπου 22.000 αναπαραγωγικά ζευγάρια σε όλη την Ευρώπη. Αναπαράγεται επίσης στη Γαλλία, την Ιβηρική Χερσόνησο, την Ιταλία, την Ελβετία, αλλά και στη Μεγάλη Βρετανία κυρίως στην Ουαλία.
Στη Βόρεια Ευρώπη στη Σουηδία μόνο υπάρχει σημαντικός αριθμός, ενώ αντίθετα στην Φινλανδία, Νορβηγία και στα κράτη της Βαλτικής πολύ σπάνια. Μεγάλος αριθμός υπάρχει στην Πολωνία και στην Τσεχία, ενώ στην Αυστρία, τη Σλοβακία και την Ουγγαρία συναντούνται σπάνια μόνο λίγα ζευγάρια. Στην Ανατολική Ευρώπη Ουκρανία Λευκορωσία και Ευρωπαϊκή Ρωσία έχουν καταγραφεί ελάχιστα ζευγάρια.
Στην περιοχή των Βαλκανίων εμφανίζεται σπάνια ίσως στη Βοσνία Ερζεγοβίνη, ενώ στην Τουρκία ίσως να υπάρχουν κάποια ελάχιστα ζευγάρια.
Από το Μαρόκο εξαφανίστηκε σε μεγάλο βαθμό, έχει απομείνει ένας μικρός πληθυσμός στο βόρειο άκρο της χώρας.
Στην Ελλάδα είναι ένα από τα σπανιότερα αρπακτικά, δεν φωλιάζει πλέον στη χώρα μας και οι αριθμοί του μειώθηκαν ραγδαία τις τελευταίες δεκαετίες. Λιγοστές παρατηρήσεις υπάρχουν από άτομα που ξεχειμωνιάζουν στην πατρίδα μας.
Κείμενο: Ζιάκας Ηλίας
