Ψαραετός, Πανδίων ο αλιαετός (Pandion haliaetus) 
Ο Πανδίων είναι το μοναδικό είδος της οικογένειας των πανδιονιδών. Ο Πανδίων είναι γνωστός και με τις κοινές ονομασίες ψαραετός ή βουτηχτής αετός, συναντάται σε παραθαλάσσιες ακτές και στις όχθες μεγάλων λιμνών και ποταμών σε όλο τον κόσμο. Το κεφάλι του είναι λευκό, με μια μαύρη γραμμή σε κάθε παρειά, ενώ το φτέρωμά του είναι καστανό στη ράχη και λευκωπό στην κοιλιά.
Το μήκος του φτάνει τα 50-60 εκ., οι δε φτερούγες του, στενές και μακριές, σχηματίζουν αγκώνα όταν είναι ανοιγμένες. Το φτέρωμά του είναι λιπαρό, γεγονός που το καθιστά αδιάβροχο.
Ιερακόμορφα (Falconiformes) | Αετίδαι, (Accipitridae)
Τα πουλιά αυτά τρέφονται αποκλειστικά με ψάρια και έχουν ιδιαίτερες μορφολογικές προσαρμογές που εξυπηρετούν στην εξασφάλιση της τροφής τους στη θάλασσα. Αντίθετα με άλλα αρπακτικά που έχουν άνισα δάχτυλα, ο π. έχει τέσσερα ισομήκη δάχτυλα με μεγάλους κοφτερούς γαμψώνυχες, ενώ στην κάτω επιφάνειά τους υπάρχουν κοντά αγκάθια. Το εξωτερικό δάκτυλο μπορεί να γυρίσει και προς τα πίσω, όπως στις κουκουβάγιες, γεγονός που επιτρέπει στο πουλί να γραπώνει την τροφή του με τα δύο δάχτυλα προς τα εμπρός και τα δύο προς τα πίσω. Εντοπίζει τα ψάρια από ψηλά και βουτάει με θεαματική ταχύτητα στο νερό για να τα πιάσει.
Πως θα τον αναγνωρίσουμε
Διακρίνεται από τους υπόλοιπους αετούς από το ότι δεν έχει το κεφάλι του τελείως άσπρο. Το σώμα και οι φτερούγες του είναι σκουροκάστανες από πάνω, το δε κάτω μέρος τους είναι λευκό με καφέ κηλίδες. Το μήκος του είναι 60 εκ.με άνοιγμα φτερών 1.60 μέτρα.
Αναπαραγωγή
Ο ψαραετός κατασκευάζει τη φωλιά του πάνω σε δέντρα, σε βράχους, σε απόκρημνες ακτές ή σε ανθρώπινες κατασκευές. Το θηλυκό αποθέτει 3 αβγά τα οποία κλωσάει το ίδιο, όταν όμως βγαίνει προς αναζήτηση της τροφής το αντικαθιστά το αρσενικό.
Η επώαση διαρκεί 5 εβδομάδες και οι νεοσσοί που εκκολάπτονται αποκτούν ανεπτυγμένες φτερούγες μόνο ύστερα από 8-10 εβδομάδες.
Είναι από τα σπανιότερα είδη αετών στην Ευρώπη που τρέφεται αποκλειστικά με ψάρια. Έχουν απομείνει 5.000 άτομα. Κάθε χειμώνα έχουμε την τύχη να μας επισκέπτονται και να ξεχειμωνιάζουν 2-3 Ψαραετοί. Η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας είναι ίσως το μοναδικό μέρος στην Ελλάδα όπου ξεχειμωνιάζουν Ψαραετοί, οι υπόλοιποι μεταναστεύουν στην Αφρική.
Από την Ελλάδα ο Ψαραετός περνάει το Μάρτιο και τον Απρίλιο, πηγαίνοντας βόρεια, δίπλα σε μεγάλες λίμνες και ποτάμια όπου παραμονεύει για φρέσκα ψάρια, συνήθως πάνω σε ξερά δέντρα ή σε βράχους κοντά στο νερό. Ξαναπερνάει από τη χώρα μας το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, ταξιδεύοντας αυτή τη φορά προς το Νότο. Τότε είναι συνηθισμένος κυρίως στους υγροτόπους της Δυτικής Ελλάδας. Μέχρι το 1924, ο Ψαραετός φώλιαζε στη λίμνη Δοϊράνη ενώ στον Έβρο φώλιασε για τελευταία φορά το 1966 οπότε η φωλιά του καταστράφηκε σκόπιμα.
Ο Πανδίων είναι το μοναδικό είδος της οικογένειας των πανδιονιδών. Ο Πανδίων είναι γνωστός και με τις κοινές ονομασίες ψαραετός ή βουτηχτής αετός, συναντάται σε παραθαλάσσιες ακτές και στις όχθες μεγάλων λιμνών και ποταμών σε όλο τον κόσμο. Το κεφάλι του είναι λευκό, με μια μαύρη γραμμή σε κάθε παρειά, ενώ το φτέρωμά του είναι καστανό στη ράχη και λευκωπό στην κοιλιά.
Το μήκος του φτάνει τα 50-60 εκ., οι δε φτερούγες του, στενές και μακριές, σχηματίζουν αγκώνα όταν είναι ανοιγμένες. Το φτέρωμά του είναι λιπαρό, γεγονός που το καθιστά αδιάβροχο.
Ιερακόμορφα (Falconiformes) | Αετίδαι, (Accipitridae)
Τα πουλιά αυτά τρέφονται αποκλειστικά με ψάρια και έχουν ιδιαίτερες μορφολογικές προσαρμογές που εξυπηρετούν στην εξασφάλιση της τροφής τους στη θάλασσα. Αντίθετα με άλλα αρπακτικά που έχουν άνισα δάχτυλα, ο π. έχει τέσσερα ισομήκη δάχτυλα με μεγάλους κοφτερούς γαμψώνυχες, ενώ στην κάτω επιφάνειά τους υπάρχουν κοντά αγκάθια. Το εξωτερικό δάκτυλο μπορεί να γυρίσει και προς τα πίσω, όπως στις κουκουβάγιες, γεγονός που επιτρέπει στο πουλί να γραπώνει την τροφή του με τα δύο δάχτυλα προς τα εμπρός και τα δύο προς τα πίσω. Εντοπίζει τα ψάρια από ψηλά και βουτάει με θεαματική ταχύτητα στο νερό για να τα πιάσει.
Πως θα τον αναγνωρίσουμε
Διακρίνεται από τους υπόλοιπους αετούς από το ότι δεν έχει το κεφάλι του τελείως άσπρο. Το σώμα και οι φτερούγες του είναι σκουροκάστανες από πάνω, το δε κάτω μέρος τους είναι λευκό με καφέ κηλίδες. Το μήκος του είναι 60 εκ.με άνοιγμα φτερών 1.60 μέτρα.
Αναπαραγωγή
Ο ψαραετός κατασκευάζει τη φωλιά του πάνω σε δέντρα, σε βράχους, σε απόκρημνες ακτές ή σε ανθρώπινες κατασκευές. Το θηλυκό αποθέτει 3 αβγά τα οποία κλωσάει το ίδιο, όταν όμως βγαίνει προς αναζήτηση της τροφής το αντικαθιστά το αρσενικό.
Η επώαση διαρκεί 5 εβδομάδες και οι νεοσσοί που εκκολάπτονται αποκτούν ανεπτυγμένες φτερούγες μόνο ύστερα από 8-10 εβδομάδες.
Ο ψαραετός συναντάται σε ολόκληρο τον κόσμο, κοντά σε μεγάλους υδάτινους όγκους, όπου τρέφεται με αφρόψαρα. Αερολισθαίνει πάνω από το νερό χωρίς να καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια, διαγράφει κύκλους με χάρη και αιωρούμενος μέχρι να εντοπίσει τη λεία του. Μόλις εντοπίσει τη λεία του, βουτάει με μεγάλη ταχύτητα προς τα κάτω, χτυπώντας δυνατά το νερό με προτεταμένα τα πόδια, κάποιες φορές εξαφανίζεται κάτω από την επιφάνεια. Είναι εφοδιασμένος για αυτό το είδος επίθεσης, έχει πυκνό και παχύ φτέρωμα στο κάτω μέρος του για να μπορεί να αντέχει ως έναν βαθμό την πρόσκρουση στο νερό, καθώς και μακριούς, καμπυλωτούς, πολύ κοφτερούς γαμψώνυχες που προεξέχουν από τα τραχιά δάχτυλά του, πράγμα που του δίνει τη δυνατότητα να κρατάει γερά τη γλιστερή λεία του. Διάφοροι παρατηρητές λένε ότι, όταν πετάει με το ψάρι προς την ακτή για να το καταβροχθίσει, το κρατάει πάντοτε με το κεφάλι προς τα εμπρός, μειώνοντας έτσι την αντίσταση του αέρα.
Συχνά, εναντίον των πουλιών αυτών επιτίθενται γεράκια και μεγαλύτεροι αετοί. Ο μεγαλύτερος, ωστόσο, εχθρός του υπήρξε ο άνθρωπος· η καταστροφή του φυσικού του περιβάλλοντος καθώς και η χρήση εντομοκτόνων και ιδιαίτερα του DDT, υπήρξαν ιδιαίτερα επιβλαβή για το είδος αυτό.Είναι από τα σπανιότερα είδη αετών στην Ευρώπη που τρέφεται αποκλειστικά με ψάρια. Έχουν απομείνει 5.000 άτομα. Κάθε χειμώνα έχουμε την τύχη να μας επισκέπτονται και να ξεχειμωνιάζουν 2-3 Ψαραετοί. Η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας είναι ίσως το μοναδικό μέρος στην Ελλάδα όπου ξεχειμωνιάζουν Ψαραετοί, οι υπόλοιποι μεταναστεύουν στην Αφρική.
Από την Ελλάδα ο Ψαραετός περνάει το Μάρτιο και τον Απρίλιο, πηγαίνοντας βόρεια, δίπλα σε μεγάλες λίμνες και ποτάμια όπου παραμονεύει για φρέσκα ψάρια, συνήθως πάνω σε ξερά δέντρα ή σε βράχους κοντά στο νερό. Ξαναπερνάει από τη χώρα μας το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, ταξιδεύοντας αυτή τη φορά προς το Νότο. Τότε είναι συνηθισμένος κυρίως στους υγροτόπους της Δυτικής Ελλάδας. Μέχρι το 1924, ο Ψαραετός φώλιαζε στη λίμνη Δοϊράνη ενώ στον Έβρο φώλιασε για τελευταία φορά το 1966 οπότε η φωλιά του καταστράφηκε σκόπιμα.
