Μουστακογλάρονο (Chlidonias hybridus) 
Το καλοκαίρι, το Μουστακογλάρονο έχει γκρίζα πλάτη, γκρίζα ουρά, σκούρα κοιλιά, μεγάλο μαύρο σκούφο, λευκά μάγουλα και λευκό λαιμό. Τα πόδια και το ράμφος του είναι κόκκινα. Το χειμώνα το φτέρωμά του είναι χλωμό, εκτός από μια μαύρη κηλίδα πίσω από το μάτι του. Το έφηβο πουλί έχει καφέ ραβδώσεις στην πλάτη του και λευκή ράχη. Το μήκος των φτερών του ενήλικου πουλιού φτάνει τα 57 με 63 εκατοστά. Υπάρχουν άλλα δύο είδη στο ίδιο γένος, το Μαυρογλάρονο (Chlidonias niger) και το Αργυρογλάρονο (C. leykopterus). Το Μαυρογλάρονο είναι πιο διαδεδομένο από τα άλλα γλαρόνια, ωστόσο ο Ευρωπαϊκός πληθυσμός του είναι ίδιος με του Μουστακογλάρονου.
Γλαρόμορφα (Laridae) ➜ Γλαρόνια (Sternidae) ➜ ✔Chlidonias
Περιβάλλον: Τα Μουστακογλαρόνια ζουν σε περιοχές του γλυκού νερού όπως εσωτερικά νησάκια, ποτάμια, λιμνούλες, δεξαμενές και οριζόνες. Κατά την μετανάστευση το Μουστακογλάρονο συναντάται και σε παράκτιες λιμνοθάλασσες.
Αναπαραγωγή: Τα Μουστακογλαρόνια αναπαράγονται σε κοινότητες, μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου. Το αρσενικό και το θηλυκό φτιάχνουν μια πλωτή φωλιά από βλάστηση που συγκρατείται από υδρόβια φυτά. Το θηλυκό γεννάει μια φορά το χρόνο από τρία αυγά τα οποία εκκολάπτονται για 18-20 ημέρες από το θηλυκό και καμιά φορά και από το αρσενικό. Το μικρό αναθρέφεται και από τους δύο γονείς και αρχίζει να βγάζει φτερά όταν είναι 23 ημερών.
Κατανομή: Το αναπαραγωγικό εύρος του Μουστακογλάρονου υπολογίζεται στα 10 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Κατανέμεται τμηματικά κατά μήκος της Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης, της ανατολικής, κεντρικής και νότιας Ασίας και στην Αυστραλία. Η Ευρώπη αποτελεί λιγότερο από το μισό του παγκόσμιου αναπαραγωγικού εύρους του πουλιού αυτού, με αναπαραγωγικό πληθυσμό περίπου 42.000-87.000 ζευγάρια. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 250-400 αναπαραγωγικά ζευγάρια.
Μετανάστευση: Οι πληθυσμοί του Μουστακογλάρονου μεταναστέυουν από τα τέλη Ιουλίου μέχρι τον Σεπτέμβριο στην Αφρική για τον χειμώνα και επιστρέφουν μεταξύ Απριλίου και Μαΐου. Οι αναπαραγωγικοί πληθυσμοί στις τροπικές περιοχές είναι τοπικά διασκορπισμένοι.
Διατροφή: Η διατροφή τους αποτελείται από χερσαία και υδρόβια έντομα, μικρά ψάρια, γυρίνους και οστρακοειδή από την επιφάνεια του νερού. Μια έρευνα έδειξε ότι το κύριο συστατικό της διατροφής του αρσενικού Μουστακογλάρονου είναι τα μικρά ψάρια ενώ τα θηλυκά τρέφονται περισσότερο με ασπόνδυλα. Ένα πιθανό θύμα του Μουστακογλάρονου στην Ελλάδα είναι το έντομο Λιβελούλα (Libellula depressa).
Εχθροί: Κατά την πτήση τους είναι εύκολος στόχος για τον Πετρίτη (Falco peregrinus). Οι Πετρίτες πιάνουν τα μικρά και μεσαία πουλιά στον αέρα αφού τα κυνηγήσουν ή τα παγιδεύσουν στα φτερά τους.
Είναι είδος που βρίσκεται στον ευρωπαϊκό κατάλογο διατήρησης (Species of European Conservation Concern (SPEC)) λόγω της μείωσης του πληθυσμού του στην Ευρώπη μεταξύ του 1970-1990, από την οποία δεν έχει ακόμη ανακάμψει.
Το καλοκαίρι, το Μουστακογλάρονο έχει γκρίζα πλάτη, γκρίζα ουρά, σκούρα κοιλιά, μεγάλο μαύρο σκούφο, λευκά μάγουλα και λευκό λαιμό. Τα πόδια και το ράμφος του είναι κόκκινα. Το χειμώνα το φτέρωμά του είναι χλωμό, εκτός από μια μαύρη κηλίδα πίσω από το μάτι του. Το έφηβο πουλί έχει καφέ ραβδώσεις στην πλάτη του και λευκή ράχη. Το μήκος των φτερών του ενήλικου πουλιού φτάνει τα 57 με 63 εκατοστά. Υπάρχουν άλλα δύο είδη στο ίδιο γένος, το Μαυρογλάρονο (Chlidonias niger) και το Αργυρογλάρονο (C. leykopterus). Το Μαυρογλάρονο είναι πιο διαδεδομένο από τα άλλα γλαρόνια, ωστόσο ο Ευρωπαϊκός πληθυσμός του είναι ίδιος με του Μουστακογλάρονου.
Γλαρόμορφα (Laridae) ➜ Γλαρόνια (Sternidae) ➜ ✔Chlidonias
Γένος, Στέρνα
Νανογλάρονο
Χειμωνογλάρονο
Χιονογλάρονο
Ποταµογλάρονο
Γελογλάρονο
Μαυρογλάρονο
Συμπεριφορά: Το Μουστακογλάρονο είναι κοινωνικό πουλί, που ζει σε κοινότητες που ποικίλουν σε μέγεθος από 10 μέχρι 100 ζευγάρια. Οι φωλιές τους έχουν απόσταση ένα με πέντε μέτρα η μια από την άλλη. Κατά την μετανάστευση και τον χειμώνα, αναζητούν τροφή σε ομάδες, και μπορούν να ειδωθούν σε μικρές ομάδες των πέντε με δέκα ατόμων. Στην Ελλάδα, σχηματίζουν ανάμεικτες ομάδες (200-300 άτομα) με άλλα γλαρόνια. Αναζητούν τροφή σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από την περιοχή τους, ωστόσο κάποιες φορές αναγκάζονται να ταξιδεύουν πολύ μακριά (έως και 9 χιλιόμετρα) για να βρουν τροφή. Σε αντίθεση με τα άλλα πουλιά του είδους, το Μουστακογλάρονο κάνει καταδύσεις.Νανογλάρονο
Χειμωνογλάρονο
Χιονογλάρονο
Ποταµογλάρονο
Γελογλάρονο
Γένος, (Chlidonias)
ΜουστακογλάρονοΜαυρογλάρονο
Περιβάλλον: Τα Μουστακογλαρόνια ζουν σε περιοχές του γλυκού νερού όπως εσωτερικά νησάκια, ποτάμια, λιμνούλες, δεξαμενές και οριζόνες. Κατά την μετανάστευση το Μουστακογλάρονο συναντάται και σε παράκτιες λιμνοθάλασσες.
Αναπαραγωγή: Τα Μουστακογλαρόνια αναπαράγονται σε κοινότητες, μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου. Το αρσενικό και το θηλυκό φτιάχνουν μια πλωτή φωλιά από βλάστηση που συγκρατείται από υδρόβια φυτά. Το θηλυκό γεννάει μια φορά το χρόνο από τρία αυγά τα οποία εκκολάπτονται για 18-20 ημέρες από το θηλυκό και καμιά φορά και από το αρσενικό. Το μικρό αναθρέφεται και από τους δύο γονείς και αρχίζει να βγάζει φτερά όταν είναι 23 ημερών.
Κατανομή: Το αναπαραγωγικό εύρος του Μουστακογλάρονου υπολογίζεται στα 10 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Κατανέμεται τμηματικά κατά μήκος της Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης, της ανατολικής, κεντρικής και νότιας Ασίας και στην Αυστραλία. Η Ευρώπη αποτελεί λιγότερο από το μισό του παγκόσμιου αναπαραγωγικού εύρους του πουλιού αυτού, με αναπαραγωγικό πληθυσμό περίπου 42.000-87.000 ζευγάρια. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 250-400 αναπαραγωγικά ζευγάρια.
Μετανάστευση: Οι πληθυσμοί του Μουστακογλάρονου μεταναστέυουν από τα τέλη Ιουλίου μέχρι τον Σεπτέμβριο στην Αφρική για τον χειμώνα και επιστρέφουν μεταξύ Απριλίου και Μαΐου. Οι αναπαραγωγικοί πληθυσμοί στις τροπικές περιοχές είναι τοπικά διασκορπισμένοι.
Διατροφή: Η διατροφή τους αποτελείται από χερσαία και υδρόβια έντομα, μικρά ψάρια, γυρίνους και οστρακοειδή από την επιφάνεια του νερού. Μια έρευνα έδειξε ότι το κύριο συστατικό της διατροφής του αρσενικού Μουστακογλάρονου είναι τα μικρά ψάρια ενώ τα θηλυκά τρέφονται περισσότερο με ασπόνδυλα. Ένα πιθανό θύμα του Μουστακογλάρονου στην Ελλάδα είναι το έντομο Λιβελούλα (Libellula depressa).
Εχθροί: Κατά την πτήση τους είναι εύκολος στόχος για τον Πετρίτη (Falco peregrinus). Οι Πετρίτες πιάνουν τα μικρά και μεσαία πουλιά στον αέρα αφού τα κυνηγήσουν ή τα παγιδεύσουν στα φτερά τους.
Είναι είδος που βρίσκεται στον ευρωπαϊκό κατάλογο διατήρησης (Species of European Conservation Concern (SPEC)) λόγω της μείωσης του πληθυσμού του στην Ευρώπη μεταξύ του 1970-1990, από την οποία δεν έχει ακόμη ανακάμψει.
Ετικέτες:
Γλαρόνια
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Μουστακογλάρονο
