Νανομυγοχάφτης, Μ. ο ερυθρόστερνος (Ficedula parva) 
Ο Νανομυγοχάφτης ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα συγγενικά του είδη, από το μικρό του μέγεθος 11,5 εκατοστα, όπως δηλώνει και το όνομά του αλλά και από το διαφορετικό χρωματισμό, αφού το αρσενικό έχει πολύ χαρακτηριστικό κοκκινωπό λαιμό και στήθος σαν τον Κοκκινολαίμη, κάτι όμως που λείπει στο θηλυκό. Το κεφάλι του και το πάνω μέρος του σώματος και στα δύο φύλα, είναι ανοιχτό καφετί από πάνω και ωχρόλευκο από κάτω. Το καλύτερο διακριτικό χαρακτηριστικό, εκτός από το μικρό μέγεθος, είναι η λευκή βάση στα εξωτερικά φτερά της ουράς, η οποία έρχεται σε αντίθεση με το μαύρο χρώμα της υπόλοιπης ουράς.
Πιο δειλός από τους άλλους μυγοχάφτες, ο Νανομυγοχάφτης περνά τον περισσότερο καιρό του κρυμμένος μέσα στα φυλλώματα στην κορυφή των δένδρων. Προτιμά κυρίως φυλλοβόλα δάση, συνήθως κοντά στο νερό.
Οικογένεια: Μυγοθηρίδες (Muscicapidae) | Μυγοχάφτες (Muscicapa)
Ενδιαίτημα
Ξεχειμωνιάζει στην ινδική χερσόνησο έως το βορειοδυτικό Πακιστάν. Λίγα πουλιά ξεχειμωνιάζουν και στην ανατολική Ελλάδα.
Διατροφή
Τρέφεται με έντομα, τα οποία πιάνει ύστερα από σύντομες εξορμήσεις στον αέρα και στο έδαφος, μικρά αραχνοειδή, μυρμήγκια, σκαθάρια, μύγες, πεταλούδες και σαλιγκάρια. Το φθινόπωρο, προστίθενται στη διατροφή φυτικές τροφές, βατόμουρα κυρίως και άλλα άγρια φρούτα. Αφήνει ένα ζωηρό «τσικ» ενώ το τραγούδι του έχει ποικιλία και κορυφώνεται με μια γρήγορη τρίλια.
Αναπαραγωγή
Αναπαράγεται στην ανατολική Ευρώπη και στην κεντρική Ασία. Η φωλιά χτίζετε σε τρύπες ή εσοχές δέντρων. Το θηλυκό γεννάει από 4 έως 7 αυγά.
Μερικοί Νανομυγοχάφτες ίσως να αναπαράγονται σε κάποια σημεία της βόρειας Ελλάδας.
Ο Νανομυγοχάφτης ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα συγγενικά του είδη, από το μικρό του μέγεθος 11,5 εκατοστα, όπως δηλώνει και το όνομά του αλλά και από το διαφορετικό χρωματισμό, αφού το αρσενικό έχει πολύ χαρακτηριστικό κοκκινωπό λαιμό και στήθος σαν τον Κοκκινολαίμη, κάτι όμως που λείπει στο θηλυκό. Το κεφάλι του και το πάνω μέρος του σώματος και στα δύο φύλα, είναι ανοιχτό καφετί από πάνω και ωχρόλευκο από κάτω. Το καλύτερο διακριτικό χαρακτηριστικό, εκτός από το μικρό μέγεθος, είναι η λευκή βάση στα εξωτερικά φτερά της ουράς, η οποία έρχεται σε αντίθεση με το μαύρο χρώμα της υπόλοιπης ουράς.
Πιο δειλός από τους άλλους μυγοχάφτες, ο Νανομυγοχάφτης περνά τον περισσότερο καιρό του κρυμμένος μέσα στα φυλλώματα στην κορυφή των δένδρων. Προτιμά κυρίως φυλλοβόλα δάση, συνήθως κοντά στο νερό.
Οικογένεια: Μυγοθηρίδες (Muscicapidae) | Μυγοχάφτες (Muscicapa)
Ενδιαίτημα
Ξεχειμωνιάζει στην ινδική χερσόνησο έως το βορειοδυτικό Πακιστάν. Λίγα πουλιά ξεχειμωνιάζουν και στην ανατολική Ελλάδα.
Διατροφή
Τρέφεται με έντομα, τα οποία πιάνει ύστερα από σύντομες εξορμήσεις στον αέρα και στο έδαφος, μικρά αραχνοειδή, μυρμήγκια, σκαθάρια, μύγες, πεταλούδες και σαλιγκάρια. Το φθινόπωρο, προστίθενται στη διατροφή φυτικές τροφές, βατόμουρα κυρίως και άλλα άγρια φρούτα. Αφήνει ένα ζωηρό «τσικ» ενώ το τραγούδι του έχει ποικιλία και κορυφώνεται με μια γρήγορη τρίλια.
Αναπαραγωγή
Αναπαράγεται στην ανατολική Ευρώπη και στην κεντρική Ασία. Η φωλιά χτίζετε σε τρύπες ή εσοχές δέντρων. Το θηλυκό γεννάει από 4 έως 7 αυγά.
Μερικοί Νανομυγοχάφτες ίσως να αναπαράγονται σε κάποια σημεία της βόρειας Ελλάδας.
Ετικέτες:
Μυγοθηρίδες
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Νανομυγοχάφτης
