Δρυομυγοχάφτης, Μ. ο ημιπεριδεραιοφόρος (Ficedula semitorquata) 
O Δρυομυγοχάφτης είναι ένα μικρό στρουθιόμορφο πουλί της οικογένειας των Μυγοθηρίδων, ένα από τα τέσσερα είδη του γένους Ficedula. Φτάνει σε μήκος σώματος τα 13 εκατοστά, το άνοιγμα των φτερούγων του είναι από 23 έως 24 εκατοστά. Έχει ολόμαυρο το πάνω μέρος του σώματός του, που διακόπτεται στο αρσενικό από ένα λευκό περιλαίμιο. Χαρακτηριστική, επίσης, είναι η λευκή κηλίδα στο μέτωπο καθώς και το λευκό χρώμα στα εξωτερικά φτερά της ουράς και στα πλάγια του λαιμού. Πολύ δύσκολη η διάκριση με τον Κρικομυγοχάφτη μιάς και οι διαφορές είναι πολύ μικρές. Έχει χαρακτηριστεί και ως υποείδος του Κρικομυγοχάφτη (Ficedula albicollis).
Το κάλεσμά του είναι ένα χαρακτηριστικό «ζιιμπ» και, όταν το πουλί ερεθιστεί, αφήνει ένα φοβισμένο «τικ», συχνά επαναλαμβανόμενο. Το κελάηδημά του, ένα σύντομο και απλό «τζιτ - τζιτ - τζιτ - σγιου - ζι», με γρήγορο ρυθμό.
Οικογένεια: Μυγοθηρίδες (Muscicapidae) | Μυγοχάφτες (Muscicapa)
Ενδιαίτημα
Έχει περιορισμένη γεωγραφική κατανομή και αναπαράγεται μόνο στη νοτιοανατολική Ευρώπη, τη νοτιοδυτική Ασία και στη Μέση Ανατολή. Είναι αποδημητικό είδος, ξεχειμωνιάζει στην κεντρική και ανατολική Αφρική.
Στην Ελλάδα ο πληθυσμός του δεν ξεπερνάει τις μερικές εκατοντάδες ζευγάρια. Φωλιές του Δρυομυγοχάφτη έχουν μέχρι τώρα εντοπιστεί μόνο στο Χολομώντα, στην Πρέβεζα και στα βόρεια σύνορα μέσα σε φυλλοβόλα δάση κυρίως δρυός και δάση με κωνοφόρα δένδρα.
Διατροφή
Ο Δρυομυγοχάφτης τρώει έντομα όπως όλα τα μέλη της οικογένειας τα οποία συλλαμβάνει κατά την πτήση, επίσης τρέφεται και με κάμπιες, που τις αναζητεί ανάμεσα στο φυλλώματα των δένδρων, όπως ο Kρικομυγοχάφτης (Ficedula albicollis).
Αναπαραγωγή
Φωλιάζει σε δέντρα με κοιλότητες ή χρησιμοποιεί παλιές φωλιές δρυοκολαπτών. Γεννάει από 4 έως 7 αυγά.
O Δρυομυγοχάφτης είναι ένα μικρό στρουθιόμορφο πουλί της οικογένειας των Μυγοθηρίδων, ένα από τα τέσσερα είδη του γένους Ficedula. Φτάνει σε μήκος σώματος τα 13 εκατοστά, το άνοιγμα των φτερούγων του είναι από 23 έως 24 εκατοστά. Έχει ολόμαυρο το πάνω μέρος του σώματός του, που διακόπτεται στο αρσενικό από ένα λευκό περιλαίμιο. Χαρακτηριστική, επίσης, είναι η λευκή κηλίδα στο μέτωπο καθώς και το λευκό χρώμα στα εξωτερικά φτερά της ουράς και στα πλάγια του λαιμού. Πολύ δύσκολη η διάκριση με τον Κρικομυγοχάφτη μιάς και οι διαφορές είναι πολύ μικρές. Έχει χαρακτηριστεί και ως υποείδος του Κρικομυγοχάφτη (Ficedula albicollis).
Το κάλεσμά του είναι ένα χαρακτηριστικό «ζιιμπ» και, όταν το πουλί ερεθιστεί, αφήνει ένα φοβισμένο «τικ», συχνά επαναλαμβανόμενο. Το κελάηδημά του, ένα σύντομο και απλό «τζιτ - τζιτ - τζιτ - σγιου - ζι», με γρήγορο ρυθμό.
Οικογένεια: Μυγοθηρίδες (Muscicapidae) | Μυγοχάφτες (Muscicapa)
Ενδιαίτημα
Έχει περιορισμένη γεωγραφική κατανομή και αναπαράγεται μόνο στη νοτιοανατολική Ευρώπη, τη νοτιοδυτική Ασία και στη Μέση Ανατολή. Είναι αποδημητικό είδος, ξεχειμωνιάζει στην κεντρική και ανατολική Αφρική.
Στην Ελλάδα ο πληθυσμός του δεν ξεπερνάει τις μερικές εκατοντάδες ζευγάρια. Φωλιές του Δρυομυγοχάφτη έχουν μέχρι τώρα εντοπιστεί μόνο στο Χολομώντα, στην Πρέβεζα και στα βόρεια σύνορα μέσα σε φυλλοβόλα δάση κυρίως δρυός και δάση με κωνοφόρα δένδρα.
Διατροφή
Ο Δρυομυγοχάφτης τρώει έντομα όπως όλα τα μέλη της οικογένειας τα οποία συλλαμβάνει κατά την πτήση, επίσης τρέφεται και με κάμπιες, που τις αναζητεί ανάμεσα στο φυλλώματα των δένδρων, όπως ο Kρικομυγοχάφτης (Ficedula albicollis).
Αναπαραγωγή
Φωλιάζει σε δέντρα με κοιλότητες ή χρησιμοποιεί παλιές φωλιές δρυοκολαπτών. Γεννάει από 4 έως 7 αυγά.
Ετικέτες:
Μυγοθηρίδες
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Δρυομυγοχάφτης
