Πουπουλόπαπια (somateria mollissima) 
Πρόκειται για μια μεγάλη πάπια της φυλής (η φυλή είναι μια ταξινομική βαθμίδα πάνω από το γένος, αλλά κάτω από την οικογένεια και την υποοικογένεια) Μεργκίνι (Mergini), που ζει στις ακτές της Αρκτικής του Ατλαντικού και του Ειρηνικού. Στην Ευρώπη, παρατηρείται κυρίως στη Σκανδιναβία. Έχει μήκος σώματος 58 εκατοστά και φτάνει σε βάρος 2,2 κιλά, κατά μέσο όρο. Σε αυτό το είδος πάπιας, τα αρσενικά είναι συνήθως μεγαλύτερα και βαρύτερα από τα θηλυκά. Στην ξηρά είναι αδέξια και δυσκίνητη, αλλά είναι πολύ
καλός κολυμβητής και δύτης. Είναι εύκολα αναγνωρίσιμη από τη μορφή του κεφαλιού, η βάση του ράμφους είναι πολύ ψηλά στο μέτωπο και το κεφάλι έχει σχήμα σφηνοειδές, που δεν συναντάται σε άλλο είδος. Το φτέρωμα του αρσενικού, είναι κυρίως λευκό στο πάνω μέρος και στο στήθος. Στο στήθος, το φτέρωμα έχει ελαφρώς ροζ απόχρωση.
Η κοιλιά, οι πλευρές, η ουρά και η κορυφή του κεφαλιού είναι μαύρα. Το πίσω μέρος του λαιμού είναι ανοιχτόχρωμο λαδί.
Το ράμφος στην περίοδο της αναπαραγωγής είναι κιτρινοπράσινο, διαφορετικά γκριζομπλέ έως πρασινογκρί.
Το θηλυκό έχει καστανό φτέρωμα με πυκνές μαύρες ραβδώσεις, είναι εύκολα αναγνωρίσιμο από το σχήμα της κεφαλής και το ιδιόμορφο ράμφος. Το χρώμα των ματιών είναι καφέ και στα δύο φύλα.
Αρσενικά
Θηλυκά
Διατροφή
Τρέφετε με καρκινοειδή, μύδια, υδρόβια έντομα και σαλιγκάρια. Κάνει καταδύσεις σε βάθος έξι μέτρων και παραμένει κάτω από το νερό για λίγο περισσότερο από ένα λεπτό. Μεμονωμένες παρατηρήσεις υποδεικνύουν ότι μπορεί να φθάσει σε βάθη μέχρι και 50 μέτρα στη θάλασσα.
Αναπαραγωγή
Η φωλιά χτίζετε σε ένα βαθούλωμα στο έδαφος με ποώδη βλάστηση ή θάμνους, ή ανάμεσα στα βράχια για καλύτερη προστασία. Πολλές φορές χρησιμοποιεί παλιές φωλιές γλάρων. Το θηλυκό γεννάει από τέσσερα έως έξι γκριζοπράσινα αυγά.
Τα αυγά επωάζονται από 25 έως 26 ημέρες αποκλειστικά από το θηλυκό.
Ενδιαίτημα
Συναντάται κατά μήκος των βόρειων ακτών της Ευρώπης, της βόρειας Αμερικής και της ανατολικής Σιβηρίας. Αναπαράγεται από την Αρκτική έως τα εύκρατα κλίματα στην Ευρώπη, στη Θάλασσα του Βάντεν και στη βορειοδυτική Γαλλία.
Στη βορειοαμερικανική ακτή του Ατλαντικού, η περιοχή αναπαραγωγής εκτείνεται έως την Πολιτεία του Μέιν των ΗΠΑ, στον Ειρηνικό η περιοχή αναπαραγωγής εκτείνεται έως τη νότια Αλάσκα.
Το επίκεντρο αναπαραγωγής είναι η Ισλανδία, όπου αναπαράγονται περίπου 450.000 ζευγάρια, καθώς και η Βαλτική Θάλασσα, όπου συγκεντρώνονται μέχρι και 600.000 ζευγάρια για αναπαραγωγή. Ως τόπους φωλεοποίησης προτιμά μικρά, άγονα νησιά και αρχιπελάγη, κατάφυτα ή δασωμένα νησιά, προστατευμένους και ήσυχους κόλπους με ρηχές ακτές. Εμφανίζεται τακτικά σε μικρούς αριθμούς, ακόμη και στις μεγαλύτερες αλπικές λίμνες της Αυστρίας και της Ελβετίας.
Πληθυσμός
Ο πληθυσμός της Βόρειας Αμερικής υπολογίζεται σε 750.000 έως 1 εκατομμύριο ζεύγη. Η IUCN υπολογίζει τον συνολικό πληθυσμό σε 2,5 έως 3,6 εκατομμύρια πουλιά, επομένως το είδος "δεν απειλείται".
Κείμενο: Ζιάκας Ηλίας
Πρόκειται για μια μεγάλη πάπια της φυλής (η φυλή είναι μια ταξινομική βαθμίδα πάνω από το γένος, αλλά κάτω από την οικογένεια και την υποοικογένεια) Μεργκίνι (Mergini), που ζει στις ακτές της Αρκτικής του Ατλαντικού και του Ειρηνικού. Στην Ευρώπη, παρατηρείται κυρίως στη Σκανδιναβία. Έχει μήκος σώματος 58 εκατοστά και φτάνει σε βάρος 2,2 κιλά, κατά μέσο όρο. Σε αυτό το είδος πάπιας, τα αρσενικά είναι συνήθως μεγαλύτερα και βαρύτερα από τα θηλυκά. Στην ξηρά είναι αδέξια και δυσκίνητη, αλλά είναι πολύ
καλός κολυμβητής και δύτης. Είναι εύκολα αναγνωρίσιμη από τη μορφή του κεφαλιού, η βάση του ράμφους είναι πολύ ψηλά στο μέτωπο και το κεφάλι έχει σχήμα σφηνοειδές, που δεν συναντάται σε άλλο είδος. Το φτέρωμα του αρσενικού, είναι κυρίως λευκό στο πάνω μέρος και στο στήθος. Στο στήθος, το φτέρωμα έχει ελαφρώς ροζ απόχρωση.
Η κοιλιά, οι πλευρές, η ουρά και η κορυφή του κεφαλιού είναι μαύρα. Το πίσω μέρος του λαιμού είναι ανοιχτόχρωμο λαδί.
Το ράμφος στην περίοδο της αναπαραγωγής είναι κιτρινοπράσινο, διαφορετικά γκριζομπλέ έως πρασινογκρί.
Το θηλυκό έχει καστανό φτέρωμα με πυκνές μαύρες ραβδώσεις, είναι εύκολα αναγνωρίσιμο από το σχήμα της κεφαλής και το ιδιόμορφο ράμφος. Το χρώμα των ματιών είναι καφέ και στα δύο φύλα.
Αρσενικά
Θηλυκά
Διατροφή
Τρέφετε με καρκινοειδή, μύδια, υδρόβια έντομα και σαλιγκάρια. Κάνει καταδύσεις σε βάθος έξι μέτρων και παραμένει κάτω από το νερό για λίγο περισσότερο από ένα λεπτό. Μεμονωμένες παρατηρήσεις υποδεικνύουν ότι μπορεί να φθάσει σε βάθη μέχρι και 50 μέτρα στη θάλασσα.
Αναπαραγωγή
Η φωλιά χτίζετε σε ένα βαθούλωμα στο έδαφος με ποώδη βλάστηση ή θάμνους, ή ανάμεσα στα βράχια για καλύτερη προστασία. Πολλές φορές χρησιμοποιεί παλιές φωλιές γλάρων. Το θηλυκό γεννάει από τέσσερα έως έξι γκριζοπράσινα αυγά.
Τα αυγά επωάζονται από 25 έως 26 ημέρες αποκλειστικά από το θηλυκό.
Ενδιαίτημα
Συναντάται κατά μήκος των βόρειων ακτών της Ευρώπης, της βόρειας Αμερικής και της ανατολικής Σιβηρίας. Αναπαράγεται από την Αρκτική έως τα εύκρατα κλίματα στην Ευρώπη, στη Θάλασσα του Βάντεν και στη βορειοδυτική Γαλλία.
Στη βορειοαμερικανική ακτή του Ατλαντικού, η περιοχή αναπαραγωγής εκτείνεται έως την Πολιτεία του Μέιν των ΗΠΑ, στον Ειρηνικό η περιοχή αναπαραγωγής εκτείνεται έως τη νότια Αλάσκα.
Το επίκεντρο αναπαραγωγής είναι η Ισλανδία, όπου αναπαράγονται περίπου 450.000 ζευγάρια, καθώς και η Βαλτική Θάλασσα, όπου συγκεντρώνονται μέχρι και 600.000 ζευγάρια για αναπαραγωγή. Ως τόπους φωλεοποίησης προτιμά μικρά, άγονα νησιά και αρχιπελάγη, κατάφυτα ή δασωμένα νησιά, προστατευμένους και ήσυχους κόλπους με ρηχές ακτές. Εμφανίζεται τακτικά σε μικρούς αριθμούς, ακόμη και στις μεγαλύτερες αλπικές λίμνες της Αυστρίας και της Ελβετίας.
Πληθυσμός
Ο πληθυσμός της Βόρειας Αμερικής υπολογίζεται σε 750.000 έως 1 εκατομμύριο ζεύγη. Η IUCN υπολογίζει τον συνολικό πληθυσμό σε 2,5 έως 3,6 εκατομμύρια πουλιά, επομένως το είδος "δεν απειλείται".
Μεργκίνι (Mergini)
Τα γένη που ανήκουν στη φυλή Μεργκίνι, είναι ανομοιογενή τόσο στην εμφάνιση όσο και στην συμπεριφορά. Χαρακτηριστικό όλων των ειδών της φυλής Μεργκίνι, είναι η τοποθέτηση των ποδιών πολύ πίσω στο σώμα και το ιδιόμορφο ράμφος. Τα πόδια είναι κοντά και πολύ δυνατά, με πολύ ανεπτυγμένη νηκτική μεμβράνη ανάμεσα στα δάχτυλα, τα οποία εξασφαλίζουν μεγάλη αποτελεσματικότητα στις καταδύσεις. Ο φυλετικός διμορφισμός είναι πολύ έντονος όπως στις περισσότερες πάπιες. Τα αρσενικά έχουν συχνά φανταχτερό φτέρωμα, ενώ τα θηλυκά συνήθως καστανό ή γκρι.
Τα περισσότερα από τα είδη τρέφονται με ζωικής προέλευσης τροφές. Τα είδη του γένους Μελανίττα έχουν ιδιαίτερη διατροφή, καθώς σχεδόν τρώνε αποκλειστικά από διάφορα μαλάκια, μύδια, σαλιγκάρια και φύκια, τα οποία αναζητούν στα ρηχά νερά, ή στις ακτές.
Κάποια άλλα είδη τρέφονται με ψάρια, περιστασιακά μικρά θηλαστικά, σπόρους, υδρόβια φυτά, μαλάκια και άλλα ασπόνδυλα. Η διατροφή διαφέρει ανάλογα με την εποχή και τον τόπο, (θάλασσα ή γλυκό νερό).
Στη φυλή Μεργκίνι ανήκουν 17 έως 20 είδη, που ζουν στο βόρειο ημισφαίριο, μόνο το είδος Mergus octosetaceus, ζει στο νότιο ημισφαίριο.
Τα παρακάτω γένη ανήκουν στη φυλή Μεργκίνι
Μελανίττα (Melanitta), Βουκεφάλα (Bucephala), Μέργος (Mergus), Μέργελος (Mergellus), Πολύστικτα (Polysticta), Λοφοδύτης (Lophodytes), (Clangula), (Histrionicus) και (Somateria)
Τα γένη που ανήκουν στη φυλή Μεργκίνι, είναι ανομοιογενή τόσο στην εμφάνιση όσο και στην συμπεριφορά. Χαρακτηριστικό όλων των ειδών της φυλής Μεργκίνι, είναι η τοποθέτηση των ποδιών πολύ πίσω στο σώμα και το ιδιόμορφο ράμφος. Τα πόδια είναι κοντά και πολύ δυνατά, με πολύ ανεπτυγμένη νηκτική μεμβράνη ανάμεσα στα δάχτυλα, τα οποία εξασφαλίζουν μεγάλη αποτελεσματικότητα στις καταδύσεις. Ο φυλετικός διμορφισμός είναι πολύ έντονος όπως στις περισσότερες πάπιες. Τα αρσενικά έχουν συχνά φανταχτερό φτέρωμα, ενώ τα θηλυκά συνήθως καστανό ή γκρι.
Τα περισσότερα από τα είδη τρέφονται με ζωικής προέλευσης τροφές. Τα είδη του γένους Μελανίττα έχουν ιδιαίτερη διατροφή, καθώς σχεδόν τρώνε αποκλειστικά από διάφορα μαλάκια, μύδια, σαλιγκάρια και φύκια, τα οποία αναζητούν στα ρηχά νερά, ή στις ακτές.
Κάποια άλλα είδη τρέφονται με ψάρια, περιστασιακά μικρά θηλαστικά, σπόρους, υδρόβια φυτά, μαλάκια και άλλα ασπόνδυλα. Η διατροφή διαφέρει ανάλογα με την εποχή και τον τόπο, (θάλασσα ή γλυκό νερό).
Στη φυλή Μεργκίνι ανήκουν 17 έως 20 είδη, που ζουν στο βόρειο ημισφαίριο, μόνο το είδος Mergus octosetaceus, ζει στο νότιο ημισφαίριο.
Τα παρακάτω γένη ανήκουν στη φυλή Μεργκίνι
Μελανίττα (Melanitta), Βουκεφάλα (Bucephala), Μέργος (Mergus), Μέργελος (Mergellus), Πολύστικτα (Polysticta), Λοφοδύτης (Lophodytes), (Clangula), (Histrionicus) και (Somateria)
Κείμενο: Ζιάκας Ηλίας
Ετικέτες:
Πάπιες
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Πουπουλόπαπια
