Θαλασσοπρίστης (Mergus serrator) 
Ο Θαλασσοπρίστης είναι είδος που διαχειμάζει στη χώρα μας. Η παράκτια ζώνη της Θράκης και της δυτικής Ελλάδας αποτελεί την κύρια περιοχή διαχείμασης του είδους ενώ μικρότεροι πληθυσμοί παρατηρούνται κατά μήκος των ακτών της Μακεδονίας, της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας. Στα νησιά του Αιγαίου παρατηρείται κυρίως σε μεγάλα νησιά ιδιαίτερα στο βόρειο Αιγαίο (πχ Λέσβος και Λήμνος).
Ο Θαλασσοπρίστης έχει μήκος 60 περίπου εκ. και φέρει στην κορυφή του κεφαλιού και στο ινίο ένα λοφίο από μαυροπρασινωπά φτερά.
Κατηγορία: Υδρόβια & Παρυδάτια | Αγριόπαπιες | Βουτυχτάρια
Οικολογία: Το είδος παρατηρείται κατά μήκος των ακτών συνήθως σε απήνεμους κόλπους με ρηχές παραλίες.
Τρέφεται με μικρά ψάρια τα οποία τα συλλαμβάνει συνήθως με κατάδυση.
Κυνηγά σε ζευγάρια ή μικρές ομάδες λίγων ατόμων τα οποία συνεργάζονται για την απόκτηση της τροφής.
Κατηγορία: Υδρόβια & Παρυδάτια | Αγριόπαπιες
Πρασινοκέφαλη (Anas platyrhynchos)
Χουλιαρόπαπια (Anas clypeata)
Σουβλόπαπια (Anas acuta)
Φλυαρόπαπια (Anas strepera)
Σφυριχτάρι (Anas penelope)
Σαρσέλα (Anas querquedula)
Κιρκίρι (Anas crecca)
Τσικνόπαπια (Aythya fuligula)
Κυνηγόπαπια (Aythya ferina)
Βαλτόπαπια (Aythya nyroca)
Κουδουνόπαπια (Bucephala clangula)
Κεφαλούδι (Oxyura leucocephala)
Βαρβάρα (Tadorna tadorna)
Θαλασσοπρίστης (Mergus serrator)
Χηνοπρίστης (Mergus merganser)
Νανοπρίστης (Mergellus albellus)
Βουτυχτάρια (Podicipedidae)
Σκουφοβουτηχτάρι
Μαυροβουτηχτάρι
Νανοβουτηχτάρι
Λαμπροβούτι
Χειμωνοβουτηχτάρι (Podiceps auritus)
Ο Θαλασσοπρίστης είναι είδος που διαχειμάζει στη χώρα μας. Η παράκτια ζώνη της Θράκης και της δυτικής Ελλάδας αποτελεί την κύρια περιοχή διαχείμασης του είδους ενώ μικρότεροι πληθυσμοί παρατηρούνται κατά μήκος των ακτών της Μακεδονίας, της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας. Στα νησιά του Αιγαίου παρατηρείται κυρίως σε μεγάλα νησιά ιδιαίτερα στο βόρειο Αιγαίο (πχ Λέσβος και Λήμνος).
Ο Θαλασσοπρίστης έχει μήκος 60 περίπου εκ. και φέρει στην κορυφή του κεφαλιού και στο ινίο ένα λοφίο από μαυροπρασινωπά φτερά.
Κατηγορία: Υδρόβια & Παρυδάτια | Αγριόπαπιες | Βουτυχτάρια
Οικολογία: Το είδος παρατηρείται κατά μήκος των ακτών συνήθως σε απήνεμους κόλπους με ρηχές παραλίες.
Τρέφεται με μικρά ψάρια τα οποία τα συλλαμβάνει συνήθως με κατάδυση.
Κυνηγά σε ζευγάρια ή μικρές ομάδες λίγων ατόμων τα οποία συνεργάζονται για την απόκτηση της τροφής.
Μέργος (Mergus)
Γένος στεγανοπόδων της οικογένειας των νησσιδών, της τάξης των χηνόμορφων. Τα πουλιά αυτά διαφέρουν από την κοινή πάπια προπάντων στο ράμφος, το οποίο είναι μακρύ, κυλινδροκωνικό και λίγο κεκαμμένο στην κορυφή, ενώ έχει χείλη εφοδιασμένα με μικρά, αιχμηρά, κερατοειδή δόντια και στραμμένα προς τα μέσα.
Σημαντικό είδος του γένους είναι ο μεγαλόσωμος μ. ή μ. ο γνήσιος (Μergus merganser), ο οποίος έχει μήκος 80 εκ. περίπου· ο ενήλικος αρσενικός έχει στο κεφάλι του ένα χαρακτηριστικό ανορθωμένο λοφίο από μαύρα φτερά.
Την άνοιξη και το καλοκαίρι, το είδος αυτό είναι διαδεδομένο στις βόρειες περιοχές της Ευρώπης και της Ασίας, απ’ όπου μεταναστεύει το φθινόπωρο προς τα νότια, φτάνοντας μέχρι τη Μεσόγειο, την Κασπία θάλασσα και την Κίνα· ζει κοντά στα εσωτερικά νερά, στα οποία συλλαμβάνει ψάρια, αμφίβια και μαλάκια κολυμπώντας και βουτώντας επιδέξια.
Πετάει σχεδόν μόνο κατά την περίοδο της αποδημίας· η κραυγή του μοιάζει με τον κρότο τύμπανου.
Την άνοιξη ο μ. αυτός φτιάχνει τη φωλιά του στις κοιλότητες των δέντρων και μερικές φορές στις σχισμές των βράχων· γεννάει 8-13 κιτρινωπά αβγά, τα οποία κλωσά μόνο το θηλυκό. Ο μικρόσωμος μ. ή μ. ο πρίστης (Μergus serrator) έχει μήκος 60 περίπου εκ. και φέρει στην κορυφή του κεφαλιού και στο ινίο ένα λοφίο από μαυροπρασινωπά φτερά.
Όπως και στον μεγαλόσωμο μ., το ράμφος και τα πόδια είναι κόκκινα.
Ο μικρόσωμος μ. είναι διαδεδομένος σε εξαιρετικά εκτεταμένη περιοχή, η οποία περιλαμβάνει τα βόρεια τμήματα της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής, από τα οποία το φθινόπωρο μεταναστεύει προς τα νότια.
Ο μ. ζει κατά σμήνη και είναι καχύποπτος και πονηρός· δεν ζει μόνο στα εσωτερικά νερά, αλλά και στη θάλασσα.
Φτιάχνει τη φωλιά του στο έδαφος ή στις κοιλότητες των βράχων, όπου γεννάει 8-9 αβγά λαδοπράσινου χρώματος. Το κρέας και των δύο ειδών τρώγεται από τους ιθαγενείς πληθυσμούς, παρά την έντονη μυρωδιά ψαριού που έχει.
Ένα άλλο είδος του ίδιου γένους είναι ο Μergus albellus, με μήκος μικρότερο από μισό μέτρο και μάλλον κοντό ράμφος. Το λοφίο του κεφαλιού του είναι λευκό, ενώ το ράμφος και τα πόδια του ράμφος γκρίζα. Το πουλί αυτό φημίζεται για την οξύτατη νοημοσύνη του.
Το θηλυκό πουλί μέργος ο πρίστης (mergus serrator), στο περιβάλλον όπου γεννάει συνήθως τα αβγά του. Ο μέργος ο πρίστης (mergus serrator), πουλί της οικογένειας των νησσιδών, είναι ιδιαίτερα διαδομένος στις βόρειες περιοχές της Ευρασίας και της Αμερικής.
Γένος στεγανοπόδων της οικογένειας των νησσιδών, της τάξης των χηνόμορφων. Τα πουλιά αυτά διαφέρουν από την κοινή πάπια προπάντων στο ράμφος, το οποίο είναι μακρύ, κυλινδροκωνικό και λίγο κεκαμμένο στην κορυφή, ενώ έχει χείλη εφοδιασμένα με μικρά, αιχμηρά, κερατοειδή δόντια και στραμμένα προς τα μέσα.
Σημαντικό είδος του γένους είναι ο μεγαλόσωμος μ. ή μ. ο γνήσιος (Μergus merganser), ο οποίος έχει μήκος 80 εκ. περίπου· ο ενήλικος αρσενικός έχει στο κεφάλι του ένα χαρακτηριστικό ανορθωμένο λοφίο από μαύρα φτερά.
Την άνοιξη και το καλοκαίρι, το είδος αυτό είναι διαδεδομένο στις βόρειες περιοχές της Ευρώπης και της Ασίας, απ’ όπου μεταναστεύει το φθινόπωρο προς τα νότια, φτάνοντας μέχρι τη Μεσόγειο, την Κασπία θάλασσα και την Κίνα· ζει κοντά στα εσωτερικά νερά, στα οποία συλλαμβάνει ψάρια, αμφίβια και μαλάκια κολυμπώντας και βουτώντας επιδέξια.
Πετάει σχεδόν μόνο κατά την περίοδο της αποδημίας· η κραυγή του μοιάζει με τον κρότο τύμπανου.
Την άνοιξη ο μ. αυτός φτιάχνει τη φωλιά του στις κοιλότητες των δέντρων και μερικές φορές στις σχισμές των βράχων· γεννάει 8-13 κιτρινωπά αβγά, τα οποία κλωσά μόνο το θηλυκό. Ο μικρόσωμος μ. ή μ. ο πρίστης (Μergus serrator) έχει μήκος 60 περίπου εκ. και φέρει στην κορυφή του κεφαλιού και στο ινίο ένα λοφίο από μαυροπρασινωπά φτερά.
Όπως και στον μεγαλόσωμο μ., το ράμφος και τα πόδια είναι κόκκινα.
Ο μικρόσωμος μ. είναι διαδεδομένος σε εξαιρετικά εκτεταμένη περιοχή, η οποία περιλαμβάνει τα βόρεια τμήματα της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής, από τα οποία το φθινόπωρο μεταναστεύει προς τα νότια.
Ο μ. ζει κατά σμήνη και είναι καχύποπτος και πονηρός· δεν ζει μόνο στα εσωτερικά νερά, αλλά και στη θάλασσα.
Φτιάχνει τη φωλιά του στο έδαφος ή στις κοιλότητες των βράχων, όπου γεννάει 8-9 αβγά λαδοπράσινου χρώματος. Το κρέας και των δύο ειδών τρώγεται από τους ιθαγενείς πληθυσμούς, παρά την έντονη μυρωδιά ψαριού που έχει.
Ένα άλλο είδος του ίδιου γένους είναι ο Μergus albellus, με μήκος μικρότερο από μισό μέτρο και μάλλον κοντό ράμφος. Το λοφίο του κεφαλιού του είναι λευκό, ενώ το ράμφος και τα πόδια του ράμφος γκρίζα. Το πουλί αυτό φημίζεται για την οξύτατη νοημοσύνη του.
Το θηλυκό πουλί μέργος ο πρίστης (mergus serrator), στο περιβάλλον όπου γεννάει συνήθως τα αβγά του. Ο μέργος ο πρίστης (mergus serrator), πουλί της οικογένειας των νησσιδών, είναι ιδιαίτερα διαδομένος στις βόρειες περιοχές της Ευρασίας και της Αμερικής.
Κατηγορία: Υδρόβια & Παρυδάτια | Αγριόπαπιες
Πρασινοκέφαλη (Anas platyrhynchos)
Χουλιαρόπαπια (Anas clypeata)
Σουβλόπαπια (Anas acuta)
Φλυαρόπαπια (Anas strepera)
Σφυριχτάρι (Anas penelope)
Σαρσέλα (Anas querquedula)
Κιρκίρι (Anas crecca)
Τσικνόπαπια (Aythya fuligula)
Κυνηγόπαπια (Aythya ferina)
Βαλτόπαπια (Aythya nyroca)
Κουδουνόπαπια (Bucephala clangula)
Κεφαλούδι (Oxyura leucocephala)
Βαρβάρα (Tadorna tadorna)
Θαλασσοπρίστης (Mergus serrator)
Χηνοπρίστης (Mergus merganser)
Νανοπρίστης (Mergellus albellus)
Βουτυχτάρια (Podicipedidae)
Σκουφοβουτηχτάρι
Μαυροβουτηχτάρι
Νανοβουτηχτάρι
Λαμπροβούτι
Χειμωνοβουτηχτάρι (Podiceps auritus)
Ετικέτες:
Πάπιες
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Θαλασσοπρίστης
