Κιρκίρι (Anas crecca) 
Το Κιρκίρι είναι ένα από τα μικρότερα πολύ όμορφα και πλέον διαδεδομένα είδη αγριόπαπιας που σε αρκετά μεγάλους αριθμούς επισκέπτονται την χώρα μας. Οι ονομασίες του κατά τόπους ποικίλουν και ενδεικτικά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε μερικές από αυτές όπως γελατζούλι, γερατζούλι, ζαμπούρι, κακανάρι, καρκαμπάς, μικροπάπι, σγατζούρι, σορσορόλι, φασκάς, γατζίδι, γεροντάκι, ζαριόνι, ζαροπάπι, καρκαρίδι, κολοβούτι, μπεχράκι, μπεχρί, παπιόνι, παπίρι, μπέχρο, μικρόπαπια, κ.α.
Τα Κιρκίρια είναι εν μέρει μεταναστευτικό είδος αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης απαντάται σχεδόν όλο το χρόνο, έχουν όμως μια αρκετά μεγάλης γεωγραφική εξάπλωση και απαντώνται πέρα από την Ευρώπη, στην Ασία, την Αφρική, τη δυτική και Βόρεια Αμερική και την Αλάσκα.
Κατηγορία: Υδρόβια & Παρυδάτια | Αγριόπαπιες | Βουτυχτάρια
Το χειμώνα οι διάφοροι πληθυσμοί τους μεταναστεύουν προς τον νότο σε περιοχές κυρίως της βορειοανατολικής Αφρικής, του Μεξικού και στα νότια της Βόρειας Αμερικής.
Γενικά θα λέγαμε ότι τα περισσότερα από τα πουλιά του είδους αναπαράγονται στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη και μεταναστεύουν προς τον νότος κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Περιγραφή: Το Κιρκίρι είναι μια από τις μικρότερες αγριόπαπιες. Έχει μήκος 31- 49cm, ενώ το άνοιγμα φτερών της κυμαίνεται από 55 έως 60εκατ. Το βάρος ενός Κιρκιριού είναι κατά μέσω όρο τα 320g (από 140-500γρ) Τα κιρκίρια, όπως και ένα μεγάλο μέρος των αγριόπαπιων παρουσιάζουν σεξουαλικό διμορφισμό, δηλαδή υπάρχει μορφολογική διαφορά μεταξύ αρσενικών και θηλυκών.
Στα αρσενικά το κεφάλι και ο λαιμός είναι χρώματος κοκκινωπό καφέ ενώ το πλέον χαρακτηριστικό του αρσενικού Κιρκιριού είναι ένα βαθύ πράσινο ιριδίζον μπάλωμα που έχει στο στις πλευρές του κεφαλιού του και το οποίο ξεκίνα από το μάτι φτάνοντας ως την βάση σχεδόν του αυχένα του.
Το επάνω μέρος του σώματος του, είναι σκούρου καφετί χρώματος όπως και τα φτερά του στα οποία όμως υπάρχει ένα φωτεινό πράσινο μπάλωμα περιτριγυρισμένο από με μια λευκή ράβδωση πάνω από αυτό και ένα σκούρο μαύρο μπάλωμα προς το εξωτερικό μέρος τους. Το κάτω μέρος του Κιρκιριού είναι υπόλευκου χρώματος όπως και το στήθος του το οποίο όμως είναι διάστικτο με μαύρα και γκριζωπά στίγματα.
Η ουρά του είναι και αυτή σκούρου καφετί χρώματος ανάλογο με τα επάνω μέρος του σώματος του ενώ τα ακριανά φτερά της είναι ανοιχτού κίτρινου χρώματος. Το ράμφος του είναι μικρό στενό και μαύρου χρώματος.
Το θηλυκό έχει ένα γενικότερο σκούρο καφετί χρωματισμό, με το στήθος και τον λαιμό ελαφρώς ανοιχτότερου χρώματος ενώ και το θηλυκό έχει ένα ανάλογα με το αρσενικό χρωματικά μπαλώματα στις φτερούγες του.
Αναπαραγωγή: Η αναπαραγωγική περίοδο των Κιρκίριων αρχίζει μεταξύ του Σεπτεμβρίου και του Νοεμβρίου όπου ξεκινά και μια σειρά από ερωτικές εκδηλώσεις μεταξύ τους. Κάθε χειμώνα σχηματίζουν μονογαμικά ζευγάρια αν και τα αρσενικά κατά την περίοδο αναπαραγωγής τους θα προσπαθήσουν να επιδείξουν μια περισσότερο πολυγαμική συμπεριφορά ακόμα και όταν θα έχουν πλέον βρει το μόνιμο ταίρι τους κάτι το οποίο δεν συμβαίνει στα μοναχικά αρσενικά. Η φωλιά χτίζεται από το θηλυκό και είναι πολύ καλά κρυμμένη στην πυκνή βλάστηση σχεδόν αόρατη και με πολύ μικρή και καλά κρυμμένη την είσοδο της. Τα αρσενικά θα τα επιβλέπουν τα θηλυκά ως και τις πρώτες ημέρες εναπόθεσης των αυγών γύρω τον Μάιο, ανάλογα με τον καιρό και τη θερμοκρασία. Τότε το θηλυκό θα γεννήσει 5-10 αυγά γεννώντας συνήθως ένα ανά ημέρα. Τα αυγά έχουν φλεγμονώδες λευκό χρώμα. Το αρσενικό εγκαταλείπει το θηλυκό, το οποίο πρέπει να επωάσει και να φροντίσει για τους νεοσσούς μόνο του. Η επώαση διαρκεί από 21 ως 23 ημέρες, και απορροφά σχεδόν τα τρία τέταρτα του χρόνου του θηλυκού, ενώ ο υπόλοιπος χρόνος αναλώνεται σε μετακινήσεις για εύρεση τροφής. Οι νεοσσοί μετά την εκκόλαψη τους είναι πιο ευαίσθητοι στο κρύο απ’ ότι άλλα είδη παπιών και η μητέρα τους πρέπει να τα προστατεύσει από το κρύο κατά το διάστημα της επώασης τους. Η ανάπτυξη τους είναι αρκετά γρήγορη και διαρκεί περίπου 35 ημέρες τότε η μητέρα θα οδηγήσει τα μικρά της στο νερό για να τα μάθει να τρέφονται και να προστατεύονται από τους εχθρούς τους.
Συμπεριφορά: Τα κιρκίρια είναι γρήγορα, και πολύ ευκίνητα παπιά κατά την πτήση τους. Απαντώνται σε μικρές ομάδες, αλλά μπορούν ειδικά κατά τη διάρκεια της μετανάστευσης να τις συναντήσουμε και σε αρκετά μεγαλύτερα σμήνη. Μεταναστεύουν κινούμενα κυρίως τη νύχτα σε μεγάλες ομάδες μέχρι μερικές εκατοντάδες παπιά. Είναι δε η μόνη πάπια που είναι γνωστή για τις ιδιόμορφες κραυγές της κατά την πτήση της.
Το κιρκίρι είναι επίσης μεταξύ των γρηγορότερων φτερωτών θηραμάτων με εξαιρετικές ικανότητες ελιγμών αλλά και ικανότατος κολυμβητής και άριστος δύτης, αν και βουτά σπάνια εκτός από τις περιπτώσεις που προσπαθεί να αποφύγει τους διώκτες του. Είναι επίσης πολύ γρήγορό στα πόδια έχοντας την δυνατότητα να περπατά αλλά και να τρέχει πολύ καλά, ακόμη και για αρκετά μεγάλες αποστάσεις. Όταν τρομάξει είναι σε θέση να απογειωθεί από το νερό παρά πολύ γρήγορα.
Δεν βουτούν για να αναζητήσουν την τροφή τους παρά μόνο όπως και παραπάνω αναφέραμε για να κρυφτούν από τους διάφορους διώκτες τους.
Τα αρσενικά παράγουν μια σειρά από διακριτικούς ενιαίους συριγμούς, ενώ τα θηλυκά παράγουν μια μικρότερη ποικιλία ήχων και βάση ένα διαπεραστικό κουάκ.
Όταν κοιμούνται έχουν ανάλογη συμπεριφορά με τα άλλα είδη παπιών. Όπως το να κοιμούνται όρθια με το ράμφος τους πλαγιασμένο επάνω στα πίσω φτερά τους. Ακόμα θα τα δούμε να τινάζονται, να τεντώνονται και να τσίμπα το ένα το άλλο. είναι ακόμα γνωστά για την έντονη εδαφική συμπεριφορά που επιδεικνύουν.
Σίτισης: Η σίτιση των Κιρκιρίων γίνεται κυρίως κατά τις νυκτερινές ώρες σε ρηχά νερά και διαρκεί έως νωρίς το πρωί. Η διατροφή τους κυρίως αποτελείται από οποιοδήποτε ζώο και φυτό βρίσκετε σε αφθονία στους βιοτόπους τους όπως μικρά καρκινοειδή, μαλάκια, έντομα, και τις προνύμφες τους, καθώς επίσης και σπόρους, μίσχους υδρόβιων φυτών, αλλά και σπόρος και βλαστούς άλλων φυτών. Ακόμα τρέφεται με διαφορά είδη υδρόβιων σκαθαριών μικρά ψαράκια όπως οι φοξινιοί και μικρά σαλιγκάρια. Ενώ τα λεπτά σαν χτένα δόντια τους τα βοήθα να φάνε πολύ εύκολα ακόμα και τους μικρότερους διαθέσιμους στην περιοχή σπόρους. Πολύ συχνά δε θα δούμε σμήνη Κιρκιρίων να αναζητούν την τροφή τους σε πλημμυρισμένα χωράφια σιτηρών.
Η σίτιση των νεοσσών κατά το πρώτο διάστημα της ζωής τους αποτελείται κυρίως από έντομα και ασπόνδυλα και αργότερα με σπόρους.
Βιότοπος: Ο Βιότοπος των Κιρκιριών είναι τα διάφορα ρηχά ύδατα πεδινών κυρίως περιοχών, όπως λίμνες γλυκού νερού, αλλά και υφάλμυρου παράκτια έλη με τη έντονη βλάστηση και τα λασπώδη σημεία. ρηχές λίμνες κοντά σε δασώδεις περιοχές και άλλοι ανάλογοι βιότοποι. Προτιμά τις περιοχές με την άφθονη βλάστηση γύρω από το νερό και πολύ σπάνια τις συναντούμε σε περιοχές με μεγάλα υψόμετρα.
Διάφορα
· Είναι ένα από τα γρηγορότερα και με εξαιρετικά γρήγορους ελιγμούς υδρόβια .
· Πολλά άτομα κατά την μετανάστευση τους ταξιδεύουν περισσότερο και από 1700 μίλια.
· Το βορειοαμερικανικό κιρκίρι είναι σχεδόν όμοιο με το ευρασιατικό με μοναδική διαφορά μια ευδιάκριτη λευκή λωρίδα στις πλευρές του στήθους τους.
Εχθροί: Τα κιρκίρια είναι μια από τις πλέον συνηθισμένες αγριόπαπιες, αν και παγκοσμίως κυνηγιέται αρκετά αλλά και οι βιότοποι της συνεχώς συρρικνώνονται το συγκεκριμένο είδος δεν έχει δείξει σημάδια κάμψης στους πληθυσμούς του. Κατά πολλούς αυτό πιθανώς οφείλεται στο απρόσιτο των βιότοπων αναπαραγωγής τους.
Σήμερα το ελάχιστο ευρωπαϊκό σύνολο του πληθυσμού της υπολογίζονται περίπου στα 350.000 ζευγάρια με συνολικό αριθμό για την Ευρώπη πάνω από 1.000.000 πουλιά και σχεδόν στα 7.000.000 ο Αμερικανικός πληθυσμός του.
Βασικοί εχθροί του είναι τα περισσότερα από τα φτερωτά αρπακτικά όπως τα γεράκια, οι κουκουβάγιες, οι μπούφοι και οι αετοί. Βασικότερος όμως όλων, είναι η σχεδόν δραματική συρρίκνωση των πρωταρχικών βιοτόπων της.
Κατηγορία: Υδρόβια & Παρυδάτια | Αγριόπαπιες
Πρασινοκέφαλη (Anas platyrhynchos)
Χουλιαρόπαπια (Anas clypeata)
Σουβλόπαπια (Anas acuta)
Φλυαρόπαπια (Anas strepera)
Σφυριχτάρι (Anas penelope)
Σαρσέλα (Anas querquedula)
Κιρκίρι (Anas crecca)
Τσικνόπαπια (Aythya fuligula)
Κυνηγόπαπια (Aythya ferina)
Βαλτόπαπια (Aythya nyroca)
Κουδουνόπαπια (Bucephala clangula)
Κεφαλούδι (Oxyura leucocephala)
Βαρβάρα (Tadorna tadorna)
Θαλασσοπρίστης (Mergus serrator)
Χηνοπρίστης (Mergus merganser)
Νανοπρίστης (Mergellus albellus)
Βουτυχτάρια (Podicipedidae)
Σκουφοβουτηχτάρι
Μαυροβουτηχτάρι
Νανοβουτηχτάρι
Λαμπροβούτι
Χειμωνοβουτηχτάρι (Podiceps auritus)
Το Κιρκίρι είναι ένα από τα μικρότερα πολύ όμορφα και πλέον διαδεδομένα είδη αγριόπαπιας που σε αρκετά μεγάλους αριθμούς επισκέπτονται την χώρα μας. Οι ονομασίες του κατά τόπους ποικίλουν και ενδεικτικά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε μερικές από αυτές όπως γελατζούλι, γερατζούλι, ζαμπούρι, κακανάρι, καρκαμπάς, μικροπάπι, σγατζούρι, σορσορόλι, φασκάς, γατζίδι, γεροντάκι, ζαριόνι, ζαροπάπι, καρκαρίδι, κολοβούτι, μπεχράκι, μπεχρί, παπιόνι, παπίρι, μπέχρο, μικρόπαπια, κ.α.
Τα Κιρκίρια είναι εν μέρει μεταναστευτικό είδος αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης απαντάται σχεδόν όλο το χρόνο, έχουν όμως μια αρκετά μεγάλης γεωγραφική εξάπλωση και απαντώνται πέρα από την Ευρώπη, στην Ασία, την Αφρική, τη δυτική και Βόρεια Αμερική και την Αλάσκα.
Κατηγορία: Υδρόβια & Παρυδάτια | Αγριόπαπιες | Βουτυχτάρια
Το χειμώνα οι διάφοροι πληθυσμοί τους μεταναστεύουν προς τον νότο σε περιοχές κυρίως της βορειοανατολικής Αφρικής, του Μεξικού και στα νότια της Βόρειας Αμερικής.
Γενικά θα λέγαμε ότι τα περισσότερα από τα πουλιά του είδους αναπαράγονται στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη και μεταναστεύουν προς τον νότος κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Περιγραφή: Το Κιρκίρι είναι μια από τις μικρότερες αγριόπαπιες. Έχει μήκος 31- 49cm, ενώ το άνοιγμα φτερών της κυμαίνεται από 55 έως 60εκατ. Το βάρος ενός Κιρκιριού είναι κατά μέσω όρο τα 320g (από 140-500γρ) Τα κιρκίρια, όπως και ένα μεγάλο μέρος των αγριόπαπιων παρουσιάζουν σεξουαλικό διμορφισμό, δηλαδή υπάρχει μορφολογική διαφορά μεταξύ αρσενικών και θηλυκών.
Στα αρσενικά το κεφάλι και ο λαιμός είναι χρώματος κοκκινωπό καφέ ενώ το πλέον χαρακτηριστικό του αρσενικού Κιρκιριού είναι ένα βαθύ πράσινο ιριδίζον μπάλωμα που έχει στο στις πλευρές του κεφαλιού του και το οποίο ξεκίνα από το μάτι φτάνοντας ως την βάση σχεδόν του αυχένα του.
Το επάνω μέρος του σώματος του, είναι σκούρου καφετί χρώματος όπως και τα φτερά του στα οποία όμως υπάρχει ένα φωτεινό πράσινο μπάλωμα περιτριγυρισμένο από με μια λευκή ράβδωση πάνω από αυτό και ένα σκούρο μαύρο μπάλωμα προς το εξωτερικό μέρος τους. Το κάτω μέρος του Κιρκιριού είναι υπόλευκου χρώματος όπως και το στήθος του το οποίο όμως είναι διάστικτο με μαύρα και γκριζωπά στίγματα.
Η ουρά του είναι και αυτή σκούρου καφετί χρώματος ανάλογο με τα επάνω μέρος του σώματος του ενώ τα ακριανά φτερά της είναι ανοιχτού κίτρινου χρώματος. Το ράμφος του είναι μικρό στενό και μαύρου χρώματος.
Το θηλυκό έχει ένα γενικότερο σκούρο καφετί χρωματισμό, με το στήθος και τον λαιμό ελαφρώς ανοιχτότερου χρώματος ενώ και το θηλυκό έχει ένα ανάλογα με το αρσενικό χρωματικά μπαλώματα στις φτερούγες του.
Αναπαραγωγή: Η αναπαραγωγική περίοδο των Κιρκίριων αρχίζει μεταξύ του Σεπτεμβρίου και του Νοεμβρίου όπου ξεκινά και μια σειρά από ερωτικές εκδηλώσεις μεταξύ τους. Κάθε χειμώνα σχηματίζουν μονογαμικά ζευγάρια αν και τα αρσενικά κατά την περίοδο αναπαραγωγής τους θα προσπαθήσουν να επιδείξουν μια περισσότερο πολυγαμική συμπεριφορά ακόμα και όταν θα έχουν πλέον βρει το μόνιμο ταίρι τους κάτι το οποίο δεν συμβαίνει στα μοναχικά αρσενικά. Η φωλιά χτίζεται από το θηλυκό και είναι πολύ καλά κρυμμένη στην πυκνή βλάστηση σχεδόν αόρατη και με πολύ μικρή και καλά κρυμμένη την είσοδο της. Τα αρσενικά θα τα επιβλέπουν τα θηλυκά ως και τις πρώτες ημέρες εναπόθεσης των αυγών γύρω τον Μάιο, ανάλογα με τον καιρό και τη θερμοκρασία. Τότε το θηλυκό θα γεννήσει 5-10 αυγά γεννώντας συνήθως ένα ανά ημέρα. Τα αυγά έχουν φλεγμονώδες λευκό χρώμα. Το αρσενικό εγκαταλείπει το θηλυκό, το οποίο πρέπει να επωάσει και να φροντίσει για τους νεοσσούς μόνο του. Η επώαση διαρκεί από 21 ως 23 ημέρες, και απορροφά σχεδόν τα τρία τέταρτα του χρόνου του θηλυκού, ενώ ο υπόλοιπος χρόνος αναλώνεται σε μετακινήσεις για εύρεση τροφής. Οι νεοσσοί μετά την εκκόλαψη τους είναι πιο ευαίσθητοι στο κρύο απ’ ότι άλλα είδη παπιών και η μητέρα τους πρέπει να τα προστατεύσει από το κρύο κατά το διάστημα της επώασης τους. Η ανάπτυξη τους είναι αρκετά γρήγορη και διαρκεί περίπου 35 ημέρες τότε η μητέρα θα οδηγήσει τα μικρά της στο νερό για να τα μάθει να τρέφονται και να προστατεύονται από τους εχθρούς τους.
Συμπεριφορά: Τα κιρκίρια είναι γρήγορα, και πολύ ευκίνητα παπιά κατά την πτήση τους. Απαντώνται σε μικρές ομάδες, αλλά μπορούν ειδικά κατά τη διάρκεια της μετανάστευσης να τις συναντήσουμε και σε αρκετά μεγαλύτερα σμήνη. Μεταναστεύουν κινούμενα κυρίως τη νύχτα σε μεγάλες ομάδες μέχρι μερικές εκατοντάδες παπιά. Είναι δε η μόνη πάπια που είναι γνωστή για τις ιδιόμορφες κραυγές της κατά την πτήση της.
Το κιρκίρι είναι επίσης μεταξύ των γρηγορότερων φτερωτών θηραμάτων με εξαιρετικές ικανότητες ελιγμών αλλά και ικανότατος κολυμβητής και άριστος δύτης, αν και βουτά σπάνια εκτός από τις περιπτώσεις που προσπαθεί να αποφύγει τους διώκτες του. Είναι επίσης πολύ γρήγορό στα πόδια έχοντας την δυνατότητα να περπατά αλλά και να τρέχει πολύ καλά, ακόμη και για αρκετά μεγάλες αποστάσεις. Όταν τρομάξει είναι σε θέση να απογειωθεί από το νερό παρά πολύ γρήγορα.
Δεν βουτούν για να αναζητήσουν την τροφή τους παρά μόνο όπως και παραπάνω αναφέραμε για να κρυφτούν από τους διάφορους διώκτες τους.
Τα αρσενικά παράγουν μια σειρά από διακριτικούς ενιαίους συριγμούς, ενώ τα θηλυκά παράγουν μια μικρότερη ποικιλία ήχων και βάση ένα διαπεραστικό κουάκ.
Όταν κοιμούνται έχουν ανάλογη συμπεριφορά με τα άλλα είδη παπιών. Όπως το να κοιμούνται όρθια με το ράμφος τους πλαγιασμένο επάνω στα πίσω φτερά τους. Ακόμα θα τα δούμε να τινάζονται, να τεντώνονται και να τσίμπα το ένα το άλλο. είναι ακόμα γνωστά για την έντονη εδαφική συμπεριφορά που επιδεικνύουν.
Σίτισης: Η σίτιση των Κιρκιρίων γίνεται κυρίως κατά τις νυκτερινές ώρες σε ρηχά νερά και διαρκεί έως νωρίς το πρωί. Η διατροφή τους κυρίως αποτελείται από οποιοδήποτε ζώο και φυτό βρίσκετε σε αφθονία στους βιοτόπους τους όπως μικρά καρκινοειδή, μαλάκια, έντομα, και τις προνύμφες τους, καθώς επίσης και σπόρους, μίσχους υδρόβιων φυτών, αλλά και σπόρος και βλαστούς άλλων φυτών. Ακόμα τρέφεται με διαφορά είδη υδρόβιων σκαθαριών μικρά ψαράκια όπως οι φοξινιοί και μικρά σαλιγκάρια. Ενώ τα λεπτά σαν χτένα δόντια τους τα βοήθα να φάνε πολύ εύκολα ακόμα και τους μικρότερους διαθέσιμους στην περιοχή σπόρους. Πολύ συχνά δε θα δούμε σμήνη Κιρκιρίων να αναζητούν την τροφή τους σε πλημμυρισμένα χωράφια σιτηρών.
Η σίτιση των νεοσσών κατά το πρώτο διάστημα της ζωής τους αποτελείται κυρίως από έντομα και ασπόνδυλα και αργότερα με σπόρους.
Βιότοπος: Ο Βιότοπος των Κιρκιριών είναι τα διάφορα ρηχά ύδατα πεδινών κυρίως περιοχών, όπως λίμνες γλυκού νερού, αλλά και υφάλμυρου παράκτια έλη με τη έντονη βλάστηση και τα λασπώδη σημεία. ρηχές λίμνες κοντά σε δασώδεις περιοχές και άλλοι ανάλογοι βιότοποι. Προτιμά τις περιοχές με την άφθονη βλάστηση γύρω από το νερό και πολύ σπάνια τις συναντούμε σε περιοχές με μεγάλα υψόμετρα.
Διάφορα
· Είναι ένα από τα γρηγορότερα και με εξαιρετικά γρήγορους ελιγμούς υδρόβια .
· Πολλά άτομα κατά την μετανάστευση τους ταξιδεύουν περισσότερο και από 1700 μίλια.
· Το βορειοαμερικανικό κιρκίρι είναι σχεδόν όμοιο με το ευρασιατικό με μοναδική διαφορά μια ευδιάκριτη λευκή λωρίδα στις πλευρές του στήθους τους.
Εχθροί: Τα κιρκίρια είναι μια από τις πλέον συνηθισμένες αγριόπαπιες, αν και παγκοσμίως κυνηγιέται αρκετά αλλά και οι βιότοποι της συνεχώς συρρικνώνονται το συγκεκριμένο είδος δεν έχει δείξει σημάδια κάμψης στους πληθυσμούς του. Κατά πολλούς αυτό πιθανώς οφείλεται στο απρόσιτο των βιότοπων αναπαραγωγής τους.
Σήμερα το ελάχιστο ευρωπαϊκό σύνολο του πληθυσμού της υπολογίζονται περίπου στα 350.000 ζευγάρια με συνολικό αριθμό για την Ευρώπη πάνω από 1.000.000 πουλιά και σχεδόν στα 7.000.000 ο Αμερικανικός πληθυσμός του.
Βασικοί εχθροί του είναι τα περισσότερα από τα φτερωτά αρπακτικά όπως τα γεράκια, οι κουκουβάγιες, οι μπούφοι και οι αετοί. Βασικότερος όμως όλων, είναι η σχεδόν δραματική συρρίκνωση των πρωταρχικών βιοτόπων της.
Κατηγορία: Υδρόβια & Παρυδάτια | Αγριόπαπιες
Πρασινοκέφαλη (Anas platyrhynchos)
Χουλιαρόπαπια (Anas clypeata)
Σουβλόπαπια (Anas acuta)
Φλυαρόπαπια (Anas strepera)
Σφυριχτάρι (Anas penelope)
Σαρσέλα (Anas querquedula)
Κιρκίρι (Anas crecca)
Τσικνόπαπια (Aythya fuligula)
Κυνηγόπαπια (Aythya ferina)
Βαλτόπαπια (Aythya nyroca)
Κουδουνόπαπια (Bucephala clangula)
Κεφαλούδι (Oxyura leucocephala)
Βαρβάρα (Tadorna tadorna)
Θαλασσοπρίστης (Mergus serrator)
Χηνοπρίστης (Mergus merganser)
Νανοπρίστης (Mergellus albellus)
Βουτυχτάρια (Podicipedidae)
Σκουφοβουτηχτάρι
Μαυροβουτηχτάρι
Νανοβουτηχτάρι
Λαμπροβούτι
Χειμωνοβουτηχτάρι (Podiceps auritus)
Ετικέτες:
Πάπιες
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Κιρκίρι
