Ανίνγκα (Anhingidae, Anhinga ή Plotus) 
Γένος πελεκανομόρφων πτηνών της οικογένειας των ανινγκιδών. Ζουν στις θερμές περιοχές του πλανήτη μας, σε μέρη όπου υπάρχουν ποτάμια ή λίμνες.
Το μήκος του σώματός τους φτάνει τα 95 εκ., ενώ οι φτερούγες τα 35 εκ.
Μοιάζουν πάρα πολύ με τους φαλακροκόρακες ή κορμοράνους, αν και έχουν μακρύτερο λαιμό και ράμφος, καθώς και ογκωδέστερο σώμα και φτερά.
Για τον χαρακτηριστικό φιδίσιο λαιμό τους ονομάζονται και φιδολαίμηδες, φιδοπούλια.
Το μεγάλο σώμα τους δεν έχει αεροφόρους σάκους (Pneumatisation, πλήρωση των οστών με αέρα) και η τριβή με το νερό είναι ελάχιστη. Βυθίζονται ολόκληροι μέσα, εκτός από τον λαιμό και το κεφάλι. Οι καταδύσεις διαρκούν 30 έως 60 δευτερόλεπτα.
Στη συμπεριφορά τους, έχουν πολλές ομοιότητες με τους κορμοράνους. Είναι ενεργά κατά τη διάρκεια της ημέρας και ξεκουράζονται σε κλαδιά ή σε δέντρα, όπως και οι κορμοράνοι. Αν και μπορούν να πετάξουν με βρεγμένα φτερά, ανεβαίνουν κυρίως σε δέντρα απευθείας από το νερό. Για να στεγνώσουν το φτέρωμα, στέκονται με τα φτερά τους απλωμένα.
Στο έδαφος κινούνται αδέξια, απλώνοντας τα φτερά τους για να διατηρήσουν την ισορροπία τους.
Ενδιαίτημα
Το γένος συναντάται κυρίως στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές της Αμερικής, της Αφρικής, της Ασίας και της Αυστραλίας. Τα ενδιαιτήματα αναπαραγωγής είναι πολύ διαφορετικά. Όλα τα είδη προτιμούν κυρίως περιοχές γλυκού νερού, αλλά μπορούν επίσης να βρεθούν σε υφάλμυρους βάλτους μαγγροβίων και στις ακτές των θαλάσσιων όρμων. Οι παρόχθιες περιοχές που προτιμούν, πρέπει να έχουν πυκνή βλάστηση και κλαδιά στα οποία τα πουλιά μπορούν να κάθονται για να στεγνώνουν το φτέρωμά τους. Αναπαράγονται συχνά κοντά σε αποικίες ερωδιών, θρησκιόρνιθων ή κορμοράνων. Όλα τα είδη είναι ενδημικά, μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες ο βορειότερος πληθυσμός, το χειμώνα μετακινείται στον Κόλπο του Μεξικού.
Ταξινόμηση
Το γένος περιλαμβάνει συνολικά τέσσερα είδη, από τα οποία ένα διαβιεί στην Αμερική, όπου συναντάται στις τροπικές περιοχές, ένα στην Αφρική, ένα στην Αυστραλία, ενώ, τέλος, ένα είναι ιθαγενές της νότιας Ασίας και της ανατολικής Ινδίας. Το γένος είναι γνωστό και ως Plotus.
◾Anhinga anhinga, Αμερική ◾Anhinga melanogaster, Ινδία ◾Anhinga novaehollandiae, Αυστραλία ◾Anhinga rufa, Αφρική.
Anhinga anhinga, Αμερική
Anhinga rufa, Αφρική
Διατροφή
Κατασκευάζουν τη φωλιά τους με κλαδιά και φύλλα πάνω στα δέντρα, σε μικρή απόσταση από την επιφάνεια του νερού, ώστε να μπορούν να κατασκοπεύουν τη λεία τους, που είναι ψάρια ή βατράχια. Καμακώνουν τα ψάρια με το ισχυρό ράμφος, που αποτελεί προέκταση του μυώδους λαιμού, κι όταν αυτά πάψουν να αντιστέκονται τα πετούν στον αέρα και τα καταπίνουν.
Αναπαραγωγή
Τα θηλυκά γεννούν 3-5 αβγά σε χρώμα άσπρο προς μπλε, τα οποία κλωσούν και οι δύο γονείς. Όταν εκκολαφθούν, είναι τυφλά, γυμνά και δεν μπορούν να μετακινηθούν. Σε δύο εβδομάδες καταφέρνουν να κολυμπούν και σε πέντε εβδομάδες είναι ικανά να πετάξουν.
Κατάσταση πληθυσμού, κίνδυνοι
Κανένα είδος δεν απειλείται, μόνο σε κάποιες μεμονωμένες περιοχές έχουν γίνει σπάνια ή και έχουν εξαφανιστεί. Τα πουλιά και τα αυγά τρώγονται ειδικά στη νοτιοανατολική Ασία, με συνέπεια να υπάρχει μείωση του πληθυσμού τους σε πολλές χώρες. Σε άλλες περιοχές, έχουν αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες, όπως στη Νέα Γουινέα, μετά από την εισαγωγή μεγάλων ειδών ψαριών για αλίευση.
Στην Τουρκία, υπήρχε κάποτε ένας μικρός πληθυσμός στη λίμνη Αμίκ (Amik Gölü) στην Αντάκια, (έδρα της επαρχίας Χατάι στη νότια Τουρκία), ο οποίος εξαφανίστηκε μετά την αποστράγγισή της.
Γένος πελεκανομόρφων πτηνών της οικογένειας των ανινγκιδών. Ζουν στις θερμές περιοχές του πλανήτη μας, σε μέρη όπου υπάρχουν ποτάμια ή λίμνες.
Το μήκος του σώματός τους φτάνει τα 95 εκ., ενώ οι φτερούγες τα 35 εκ.
Μοιάζουν πάρα πολύ με τους φαλακροκόρακες ή κορμοράνους, αν και έχουν μακρύτερο λαιμό και ράμφος, καθώς και ογκωδέστερο σώμα και φτερά.
Για τον χαρακτηριστικό φιδίσιο λαιμό τους ονομάζονται και φιδολαίμηδες, φιδοπούλια.
Πελεκανόμορφα
Φαλακροκορακίδες
Πελεκανίδες
Φρεγατίδες
Ανιγκίδες
Σουλίδες
Φαεθοντίδες
Ερωδιίδες
Φαλαινοκεφαλίδες
Σκοπίδες
Οι ανίνγκα είναι σπουδαίοι κολυμβητές. Φαλακροκορακίδες
Πελεκανίδες
Φρεγατίδες
Ανιγκίδες
Σουλίδες
Φαεθοντίδες
Ερωδιίδες
Φαλαινοκεφαλίδες
Σκοπίδες
Το μεγάλο σώμα τους δεν έχει αεροφόρους σάκους (Pneumatisation, πλήρωση των οστών με αέρα) και η τριβή με το νερό είναι ελάχιστη. Βυθίζονται ολόκληροι μέσα, εκτός από τον λαιμό και το κεφάλι. Οι καταδύσεις διαρκούν 30 έως 60 δευτερόλεπτα.
Στη συμπεριφορά τους, έχουν πολλές ομοιότητες με τους κορμοράνους. Είναι ενεργά κατά τη διάρκεια της ημέρας και ξεκουράζονται σε κλαδιά ή σε δέντρα, όπως και οι κορμοράνοι. Αν και μπορούν να πετάξουν με βρεγμένα φτερά, ανεβαίνουν κυρίως σε δέντρα απευθείας από το νερό. Για να στεγνώσουν το φτέρωμα, στέκονται με τα φτερά τους απλωμένα.
Στο έδαφος κινούνται αδέξια, απλώνοντας τα φτερά τους για να διατηρήσουν την ισορροπία τους.
Ενδιαίτημα
Το γένος συναντάται κυρίως στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές της Αμερικής, της Αφρικής, της Ασίας και της Αυστραλίας. Τα ενδιαιτήματα αναπαραγωγής είναι πολύ διαφορετικά. Όλα τα είδη προτιμούν κυρίως περιοχές γλυκού νερού, αλλά μπορούν επίσης να βρεθούν σε υφάλμυρους βάλτους μαγγροβίων και στις ακτές των θαλάσσιων όρμων. Οι παρόχθιες περιοχές που προτιμούν, πρέπει να έχουν πυκνή βλάστηση και κλαδιά στα οποία τα πουλιά μπορούν να κάθονται για να στεγνώνουν το φτέρωμά τους. Αναπαράγονται συχνά κοντά σε αποικίες ερωδιών, θρησκιόρνιθων ή κορμοράνων. Όλα τα είδη είναι ενδημικά, μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες ο βορειότερος πληθυσμός, το χειμώνα μετακινείται στον Κόλπο του Μεξικού.
Ταξινόμηση
Το γένος περιλαμβάνει συνολικά τέσσερα είδη, από τα οποία ένα διαβιεί στην Αμερική, όπου συναντάται στις τροπικές περιοχές, ένα στην Αφρική, ένα στην Αυστραλία, ενώ, τέλος, ένα είναι ιθαγενές της νότιας Ασίας και της ανατολικής Ινδίας. Το γένος είναι γνωστό και ως Plotus.
◾Anhinga anhinga, Αμερική ◾Anhinga melanogaster, Ινδία ◾Anhinga novaehollandiae, Αυστραλία ◾Anhinga rufa, Αφρική.
◾Το αφρικανικό είδος (Anhinga rufa) είναι κοινό σε όλες σχεδόν τις υποσαχάριες χώρες, από τη Μαυριτανία και το Σουδάν έως τη Νότιο Αφρική και τη Μαδαγασκάρη.
◾Το ινδικό είδος (Anhinga melanogaster) ζει κυρίως στην ινδική υποήπειρο και στη Νοτιοανατολική Ασία.
◾Το αυστραλιανό είδος (Anhinga novaehollandiae) αναπαράγεται στη Νέα Γουινέα και στην Αυστραλία, ειδικά στο σύμπλεγμα ποταμών Μάρρεϋ και Ντάρλινγκ (Murray-Darling).
◾Το αμερικανικό είδος (Anhinga anhinga) ζει στην αμερικανική ήπειρο από τα νοτιοανατολικά των ΗΠΑ έως στα βόρεια της Αργεντινής.
Υπήρχε παλιότερα ένας μικρός πληθυσμός στην Τουρκία που μετανάστευε στο Ισραήλ κάθε χειμώνα, ο οποίος όμως έχει εξαφανισθεί.
◾Το ινδικό είδος (Anhinga melanogaster) ζει κυρίως στην ινδική υποήπειρο και στη Νοτιοανατολική Ασία.
◾Το αυστραλιανό είδος (Anhinga novaehollandiae) αναπαράγεται στη Νέα Γουινέα και στην Αυστραλία, ειδικά στο σύμπλεγμα ποταμών Μάρρεϋ και Ντάρλινγκ (Murray-Darling).
◾Το αμερικανικό είδος (Anhinga anhinga) ζει στην αμερικανική ήπειρο από τα νοτιοανατολικά των ΗΠΑ έως στα βόρεια της Αργεντινής.
Υπήρχε παλιότερα ένας μικρός πληθυσμός στην Τουρκία που μετανάστευε στο Ισραήλ κάθε χειμώνα, ο οποίος όμως έχει εξαφανισθεί.
Anhinga anhinga, Αμερική
Anhinga rufa, Αφρική
Διατροφή
Κατασκευάζουν τη φωλιά τους με κλαδιά και φύλλα πάνω στα δέντρα, σε μικρή απόσταση από την επιφάνεια του νερού, ώστε να μπορούν να κατασκοπεύουν τη λεία τους, που είναι ψάρια ή βατράχια. Καμακώνουν τα ψάρια με το ισχυρό ράμφος, που αποτελεί προέκταση του μυώδους λαιμού, κι όταν αυτά πάψουν να αντιστέκονται τα πετούν στον αέρα και τα καταπίνουν.
Αναπαραγωγή
Τα θηλυκά γεννούν 3-5 αβγά σε χρώμα άσπρο προς μπλε, τα οποία κλωσούν και οι δύο γονείς. Όταν εκκολαφθούν, είναι τυφλά, γυμνά και δεν μπορούν να μετακινηθούν. Σε δύο εβδομάδες καταφέρνουν να κολυμπούν και σε πέντε εβδομάδες είναι ικανά να πετάξουν.
Κατάσταση πληθυσμού, κίνδυνοι
Κανένα είδος δεν απειλείται, μόνο σε κάποιες μεμονωμένες περιοχές έχουν γίνει σπάνια ή και έχουν εξαφανιστεί. Τα πουλιά και τα αυγά τρώγονται ειδικά στη νοτιοανατολική Ασία, με συνέπεια να υπάρχει μείωση του πληθυσμού τους σε πολλές χώρες. Σε άλλες περιοχές, έχουν αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες, όπως στη Νέα Γουινέα, μετά από την εισαγωγή μεγάλων ειδών ψαριών για αλίευση.
Στην Τουρκία, υπήρχε κάποτε ένας μικρός πληθυσμός στη λίμνη Αμίκ (Amik Gölü) στην Αντάκια, (έδρα της επαρχίας Χατάι στη νότια Τουρκία), ο οποίος εξαφανίστηκε μετά την αποστράγγισή της.
Πελεκανόμορφα (pelecaniformes)
Τάξη πτηνών, που χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι τα δάκτυλά τους είναι ενωμένα με νηκτική μεμβράνη, τεντωμένη όχι μόνο ανάμεσα στα 3 μπροστινά δάκτυλα, αλλά και ανάμεσα στο δεύτερο δάκτυλο και τον αντίχειρα, που είναι γυρισμένος προς τα πίσω. Τα πουλιά αυτά βαδίζουν δύσκολα. Έχουν μακρύ και δυνατό ράμφος και πυκνό φτέρωμα. Τα περισσότερα ζουν στις ακροθαλασσιές ενώ άλλα μόνο στις μεγάλες λίμνες και στις όχθες των ποταμών. Η τάξη αυτή αριθμεί περίπου 59 είδη με παγκόσμια εξάπλωση, τα οποία κατανέμονται σε 6 οικογένειες:
Οι κυριότερες οικογένειες πελεκανόμορφων είναι οι
1. πελεκανίδες (pelecanidae),
2. φαεθοντίδες (phaethontidae),
3. φαλακροκορακίδες (phalacrocoracidae),
4. φρεγατίδες (fregatidae),
5. ανχινγκίδες (anchingidae) και
6. σουλίδες (sulidae).
Τάξη πτηνών, που χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι τα δάκτυλά τους είναι ενωμένα με νηκτική μεμβράνη, τεντωμένη όχι μόνο ανάμεσα στα 3 μπροστινά δάκτυλα, αλλά και ανάμεσα στο δεύτερο δάκτυλο και τον αντίχειρα, που είναι γυρισμένος προς τα πίσω. Τα πουλιά αυτά βαδίζουν δύσκολα. Έχουν μακρύ και δυνατό ράμφος και πυκνό φτέρωμα. Τα περισσότερα ζουν στις ακροθαλασσιές ενώ άλλα μόνο στις μεγάλες λίμνες και στις όχθες των ποταμών. Η τάξη αυτή αριθμεί περίπου 59 είδη με παγκόσμια εξάπλωση, τα οποία κατανέμονται σε 6 οικογένειες:
Οι κυριότερες οικογένειες πελεκανόμορφων είναι οι
1. πελεκανίδες (pelecanidae),
2. φαεθοντίδες (phaethontidae),
3. φαλακροκορακίδες (phalacrocoracidae),
4. φρεγατίδες (fregatidae),
5. ανχινγκίδες (anchingidae) και
6. σουλίδες (sulidae).
Ετικέτες:
Φαλακροκορακίδες
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Ανίνγκα
