Βλαχοτσίχλονο, χονδρομύτης ο ερυθροπώγων (Emberiza hortulana) 
Κοινό είδος σε ένα μεγάλο μέρος της Ελλάδας. Φωλιάζει στην Κρήτη και πιθανώς, στη Σαμοθράκη. Παλιότερες πληροφορίες μιλούσαν για αναπαραγωγή στα νησιά Κέρκυρα, Νάξο, Ζάκυνθο, Ρόδο και Χίο, όμως τα τελευταία χρονιά δεν υπάρχουν κάποια δεδομένα από αυτά τα νησιά. Είναι είδος το οποίο το συναντάμε κυρίως σε υψηλά υψόμετρα πάνω από το δασοόρια πολλές φορές μέχρι και τα 2000μ. Στη βόρεια Ελλάδα το συναντάμε και σε χαμηλότερα υψόμετρα, αλλά κυρίως ανάμεσα στα 400-1000μ., σε ανοιχτά εδάφη πλούσια σε θάμνους και δέντρα, ιδίως σε καλλιεργούμενα μέρη, συνήθως σε αγροτικού δρόμους με σκόρπια δέντρα. Φωλιάζει κρυμμένος στο έδαφος ή λίγο πιο πάνω από αυτό, στα σπαρτά ή ανάμεσα στα χόρτα.
Θ.Κομηνός
Παρουσίαση από την Ελληνική Ορνοθολογική Εταιρεία
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
Το πτέρωμα του Βλαχοτσίχλονου αποτελείται από ροδακινί χρωματισμούς με ανοιχτό λαδί κεφάλι και στήθος, ροζ ράμφος, κίτρινο μουστάκι και ένα κίτρινο δαχτυλίδι γύρω από το μάτι του. Τα θηλυκά και νεαρά πουλιά είναι πιο σκουρόχρωμα και με ραβδώσεις. Το θηλυκό μπορεί να διαχωριστεί από το έφηβο πουλί από το γκριζωπό πτέρωμά του και τον κιτρινωπό λαιμό του. Ο Βλαχοτσίχλονο έχει μέγεθος 15 εκατοστά, ζυγίζει 21-27 γραμμάρια και ο άνοιγμα των φτερών του φτάνει τα 22-26 εκατοστά.
Το κάλεσμα του Βλαχοτσίχλονου είναι ένα μεταλλικό “tsi-ip” και “chu”. Το τραγούδι του είναι αργό και απλό, αποτελείται από καθαρές και επαναλαμβανόμενες νότες “tsee” ή “tseu”. Τα αρσενικά έχουν μικρό ρεπερτόριο, συνήθως δύο με τρία τραγούδια, σπανίως μέχρι και πέντε. Κατά την αναπαραγωγική περίοδο τα αρσενικά τραγουδούν από θάμνους ή δέντρα, χρησιμοποιώντας το τραγούδι τους για να προστατεύσουν την περιοχή τους η οποία συνήθως είναι τόσο η περιοχή της φωλιάς τους όσο και η περιοχή όπου αναζητούν τροφή. Μερικές φορές μπορεί να αντιδράσουν επιθετικά για να προστατεύσουν την περιοχή τους, αλλά είναι επίσης κοινωνικά πουλιά και τρέφονται σε μικρές ομάδες. Οι περιοχές τους είναι συνήθως 100 μέτρα σε πλάτος ή και λιγότερο, και με μικρή πυκνότητα. Καθώς το θηλυκό εκκολάπτει τα αυγά, το αρσενικό συμπεριφέρεται ως φρουρός της φωλιάς. Το Βλαχοτσίχλονο ψάχνει για τροφή στο έδαφος, σε περιοχές με γρασίδι και συχνά σε ξηρές περιοχές. Είναι ντροπαλά πουλιά και αν ενοχληθούν πετούν αμέσως.
Διανομή και ενδιαίτημα: Το Βλαχοτσίχλονο προτιμά θαμνώδεις περιοχές σε υψίπεδα, βοσκοτόπια, φράχτες, ανοιχτά λιβάδια με αραιά δέντρα και ξέφωτα δασών, συχνά κοντά σε υδροβιότοπους. Το χειμώνα κατοικεί σε ημι-άγονα εδάφη όπου κυριαρχούν μικρά αγκαθωτά δέντρα και γρασίδι.
Ο παγκόσμιος πληθυσμός του Βλαχοτσίχλονου κυμαίνεται από 20 έως 100 εκατομμύρια πουλιά, καλύπτοντας ένα παγκόσμιο εύρος πάνω από 10 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αναπαράγονται στις περισσότερες περιοχές της Ευρώπης, εκτός από τη Βόρεια Σκανδιναβία, την Ισλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Ευρωπαϊκός πληθυσμός αριθμεί περισσότερο από το μισό παγκόσμιο αναπαραγωγικό πληθυσμό. Τα περισσότερα πουλιά βρίσκονται στην Τουρκία, όπου συναντώνται περισσότερα από 3 εκατομμύρια ζευγάρια. Στην Ελλάδα, ο συνολικός πληθυσμός είναι μεταξύ 20.000 και 50.000 αναπαραγωγικών ζευγαριών, που διασκορπίζονται στην ενδοχώρα, την Κρήτη και σε μερικά άλλα νησιά.
Από τον Απρίλιο μέχρι τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο το Βλαχοτσίχλονο μένει στην περιοχή του. Μεταναστεύει στην υπο-σαχάρια Αφρική, μένοντας βόρεια από 10˚ N γεωγραφικού πλάτους για τον χειμώνα.
Αναπαραγωγή: Το θηλυκό φτιάχνει κυπελοειδή φωλιά στο έδαφος, από γρασίδι και κλαδάκια. Γεννάει δύο φορές, μεταξύ Απριλίου και Ιουλίου, από τέσσερα έως έξι αυγά, τα οποία εκκολάπτονται από το θηλυκό για δύο εβδομάδες. Οι νεοσσοί αναθρέφονται και από τους δύο γονείς για 15 ημέρες περίπου.
Τροφή: Η κύρια τροφή του Βλαχοτσίχλονου είναι μικροί σπόροι και έντομα. τα Βλαχοτσίχλονα ταΐζουν τα μικρά τους με διάφορα έντομα. Ένα έντομο που καταναλώνουν τα Βλαχοτσίχλονα είναι ο Δεντροτζίτζικας (Oecanthus pellucens). Έχει μέγεθος δύο εκατοστά, έχει μια μακριά και λεπτή κεραία και κρατάει τα φτερά του ευθεία στο σώμα του.
Καθεστώς προστασίας: Η Ευρωπαϊκή κατάσταση προστασίας του χαρακτηρίζεται σαν μειωμένη (SPEC 2). Από όλα τα είδη πουλιών που βρίσκονται σε αγροτικές περιοχές, το Βλαχοτσίχλονο έχει παρουσιάσει τη μεγαλύτερη μείωση. Αυτό οφείλεται σε αλλαγές στις αγροτικές πρακτικές, στη χρήση φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων σε μεταναστευτικές περιοχές και περιοχές ωοτοκίας καθώς και σε διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
1) Χρυσοτσίχλονο (Emberiza citrinella)
2) Σιρλοτσίχλονο (Emberiza cirlus)
3) Βουνοτσίχλονο (Emberiza cia)
4) Καλαμοτσίχλονο (Emberiza schoeniclus reiseri)
5) Τσιφτάς (Emberiza calandra)
6) Βλαχοτσίχλονο (Emberiza hortulana)
7) Φρυγανοτσίχλονο (Emberiza caesia)
8) Σμυρνοτσίχλονο (Emberiza cineracea)
9) Αμπελουργός (Emberiza melanocephala)
10) Ελατοτσίχλονο (Emberiza leucocephalos)
11) Βαλτοτσίχλονο (Emberiza rustica)
12) Νανοτσίχλονο (Emberiza pusilla)
13) Σημυδοτσίχλονο (Emberiza aureola)
14) Χιονοτσίχλονο (Plectrophenax nivalis)
Κοινό είδος σε ένα μεγάλο μέρος της Ελλάδας. Φωλιάζει στην Κρήτη και πιθανώς, στη Σαμοθράκη. Παλιότερες πληροφορίες μιλούσαν για αναπαραγωγή στα νησιά Κέρκυρα, Νάξο, Ζάκυνθο, Ρόδο και Χίο, όμως τα τελευταία χρονιά δεν υπάρχουν κάποια δεδομένα από αυτά τα νησιά. Είναι είδος το οποίο το συναντάμε κυρίως σε υψηλά υψόμετρα πάνω από το δασοόρια πολλές φορές μέχρι και τα 2000μ. Στη βόρεια Ελλάδα το συναντάμε και σε χαμηλότερα υψόμετρα, αλλά κυρίως ανάμεσα στα 400-1000μ., σε ανοιχτά εδάφη πλούσια σε θάμνους και δέντρα, ιδίως σε καλλιεργούμενα μέρη, συνήθως σε αγροτικού δρόμους με σκόρπια δέντρα. Φωλιάζει κρυμμένος στο έδαφος ή λίγο πιο πάνω από αυτό, στα σπαρτά ή ανάμεσα στα χόρτα.
Θ.Κομηνός
Παρουσίαση από την Ελληνική Ορνοθολογική Εταιρεία
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
Το πτέρωμα του Βλαχοτσίχλονου αποτελείται από ροδακινί χρωματισμούς με ανοιχτό λαδί κεφάλι και στήθος, ροζ ράμφος, κίτρινο μουστάκι και ένα κίτρινο δαχτυλίδι γύρω από το μάτι του. Τα θηλυκά και νεαρά πουλιά είναι πιο σκουρόχρωμα και με ραβδώσεις. Το θηλυκό μπορεί να διαχωριστεί από το έφηβο πουλί από το γκριζωπό πτέρωμά του και τον κιτρινωπό λαιμό του. Ο Βλαχοτσίχλονο έχει μέγεθος 15 εκατοστά, ζυγίζει 21-27 γραμμάρια και ο άνοιγμα των φτερών του φτάνει τα 22-26 εκατοστά.
Το κάλεσμα του Βλαχοτσίχλονου είναι ένα μεταλλικό “tsi-ip” και “chu”. Το τραγούδι του είναι αργό και απλό, αποτελείται από καθαρές και επαναλαμβανόμενες νότες “tsee” ή “tseu”. Τα αρσενικά έχουν μικρό ρεπερτόριο, συνήθως δύο με τρία τραγούδια, σπανίως μέχρι και πέντε. Κατά την αναπαραγωγική περίοδο τα αρσενικά τραγουδούν από θάμνους ή δέντρα, χρησιμοποιώντας το τραγούδι τους για να προστατεύσουν την περιοχή τους η οποία συνήθως είναι τόσο η περιοχή της φωλιάς τους όσο και η περιοχή όπου αναζητούν τροφή. Μερικές φορές μπορεί να αντιδράσουν επιθετικά για να προστατεύσουν την περιοχή τους, αλλά είναι επίσης κοινωνικά πουλιά και τρέφονται σε μικρές ομάδες. Οι περιοχές τους είναι συνήθως 100 μέτρα σε πλάτος ή και λιγότερο, και με μικρή πυκνότητα. Καθώς το θηλυκό εκκολάπτει τα αυγά, το αρσενικό συμπεριφέρεται ως φρουρός της φωλιάς. Το Βλαχοτσίχλονο ψάχνει για τροφή στο έδαφος, σε περιοχές με γρασίδι και συχνά σε ξηρές περιοχές. Είναι ντροπαλά πουλιά και αν ενοχληθούν πετούν αμέσως.
Διανομή και ενδιαίτημα: Το Βλαχοτσίχλονο προτιμά θαμνώδεις περιοχές σε υψίπεδα, βοσκοτόπια, φράχτες, ανοιχτά λιβάδια με αραιά δέντρα και ξέφωτα δασών, συχνά κοντά σε υδροβιότοπους. Το χειμώνα κατοικεί σε ημι-άγονα εδάφη όπου κυριαρχούν μικρά αγκαθωτά δέντρα και γρασίδι.
Ο παγκόσμιος πληθυσμός του Βλαχοτσίχλονου κυμαίνεται από 20 έως 100 εκατομμύρια πουλιά, καλύπτοντας ένα παγκόσμιο εύρος πάνω από 10 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αναπαράγονται στις περισσότερες περιοχές της Ευρώπης, εκτός από τη Βόρεια Σκανδιναβία, την Ισλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Ευρωπαϊκός πληθυσμός αριθμεί περισσότερο από το μισό παγκόσμιο αναπαραγωγικό πληθυσμό. Τα περισσότερα πουλιά βρίσκονται στην Τουρκία, όπου συναντώνται περισσότερα από 3 εκατομμύρια ζευγάρια. Στην Ελλάδα, ο συνολικός πληθυσμός είναι μεταξύ 20.000 και 50.000 αναπαραγωγικών ζευγαριών, που διασκορπίζονται στην ενδοχώρα, την Κρήτη και σε μερικά άλλα νησιά.
Από τον Απρίλιο μέχρι τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο το Βλαχοτσίχλονο μένει στην περιοχή του. Μεταναστεύει στην υπο-σαχάρια Αφρική, μένοντας βόρεια από 10˚ N γεωγραφικού πλάτους για τον χειμώνα.
Αναπαραγωγή: Το θηλυκό φτιάχνει κυπελοειδή φωλιά στο έδαφος, από γρασίδι και κλαδάκια. Γεννάει δύο φορές, μεταξύ Απριλίου και Ιουλίου, από τέσσερα έως έξι αυγά, τα οποία εκκολάπτονται από το θηλυκό για δύο εβδομάδες. Οι νεοσσοί αναθρέφονται και από τους δύο γονείς για 15 ημέρες περίπου.
Τροφή: Η κύρια τροφή του Βλαχοτσίχλονου είναι μικροί σπόροι και έντομα. τα Βλαχοτσίχλονα ταΐζουν τα μικρά τους με διάφορα έντομα. Ένα έντομο που καταναλώνουν τα Βλαχοτσίχλονα είναι ο Δεντροτζίτζικας (Oecanthus pellucens). Έχει μέγεθος δύο εκατοστά, έχει μια μακριά και λεπτή κεραία και κρατάει τα φτερά του ευθεία στο σώμα του.
Καθεστώς προστασίας: Η Ευρωπαϊκή κατάσταση προστασίας του χαρακτηρίζεται σαν μειωμένη (SPEC 2). Από όλα τα είδη πουλιών που βρίσκονται σε αγροτικές περιοχές, το Βλαχοτσίχλονο έχει παρουσιάσει τη μεγαλύτερη μείωση. Αυτό οφείλεται σε αλλαγές στις αγροτικές πρακτικές, στη χρήση φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων σε μεταναστευτικές περιοχές και περιοχές ωοτοκίας καθώς και σε διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
1) Χρυσοτσίχλονο (Emberiza citrinella)
2) Σιρλοτσίχλονο (Emberiza cirlus)
3) Βουνοτσίχλονο (Emberiza cia)
4) Καλαμοτσίχλονο (Emberiza schoeniclus reiseri)
5) Τσιφτάς (Emberiza calandra)
6) Βλαχοτσίχλονο (Emberiza hortulana)
7) Φρυγανοτσίχλονο (Emberiza caesia)
8) Σμυρνοτσίχλονο (Emberiza cineracea)
9) Αμπελουργός (Emberiza melanocephala)
10) Ελατοτσίχλονο (Emberiza leucocephalos)
11) Βαλτοτσίχλονο (Emberiza rustica)
12) Νανοτσίχλονο (Emberiza pusilla)
13) Σημυδοτσίχλονο (Emberiza aureola)
14) Χιονοτσίχλονο (Plectrophenax nivalis)
Ετικέτες:
Τσιχλόνια
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Βλαχοτσίχλονο
