Χρυσοτσίχλονο (Emberiza citrinella) 
Είδος με σχετικά περιορισμένη εξάπλωση. Το συναντάμε κατά μήκος της οροσειράς της Πίνδου μέχρι και τον Παρνασσό, από το Καϊμακτσαλάν μέχρι και την Τζένα και στην οροσειρά της Ροδόπης. Την περίοδο της αναπαραγωγής το συναντάμε σε μεγάλα ανοίγματα του δάσους (πεύκης και δρυός) με διάσπαρτα δέντρα και βράχια και σε ορεινά λιβάδια. Τον χειμώνα μετακινείται σε χαμηλότερα υψόμετρα, σε καλλιέργειες, κοντά στις ακτές και γενικά σε ανοιχτές περιοχές. Εκείνη την περίοδο το συναντάμε σε κοπάδια, πολλές φορές μάλιστα μαζί με άλλα σποροφάγα είδη πουλιών.
Θ.Κομηνός
Παρουσίαση από την Ελληνική Ορνοθολογική Εταιρεία
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
Είναι κοινό σε όλα τα είδη των ανοιχτών περιοχών με Θάμνους και μικρά δέντρα. Τον χειμώνα σχηματίζουν μικρά κοπάδια. Το χρυσοτσίχλονο έχει μήκος 15 με 17 εκατοστά και ένα χοντρό ράμφος σποροφάγου. Το αρσενικό έχει ένα ανοιχτό κίτρινο κεφάλι, κίτρινη κοιλιά και ραβδωτή καφέ πλάτη. Το θηλυκό είναι είναι ίδιου χρώματος αλλά πιο θαμπό και με περισσότερες ρίγες. Η κραυγή του αρσενικού είναι μονότονη και επαναλαμβανόμενη.
To χρυσοτσίχλονο αναπαράγεται στην Ευρώπη και το μεγαλύτερο μέρος της Ασίας. Σε ορισμένες περιοχές της Ευρώπης ο αριθμός των χρυσοτσίχλονων του έχουν μειωθεί σημαντικά. Στην Μεγάλη Βρετανία ο πληθυσμός τους έχει μειωθεί κατά 54% από το 1970. Στην Ευρώπη και την Ασία το χρυσοτσίχλονο είναι επιδημητικό αλλά σε ορισμένες πολύ βόρειες περιοχές μεταναστεύει τον χειμώνα σε θερμότερα μέρη.
Το χρυσοτσίχλονο πιο συχνά βρίσκεται σε πεδινές περιοχές και σε αγροτικές εκτάσεις, πιθανόν λόγω της μεγαλύτερης διαθεσιμότητας των σπόρων. Φωλιάζει σε θάμνους, αυλάκια και φράχτες. Προτιμάει περιοχές που βρίσκονται κοντά σε μακρύ χορτάρι ή καλλιέργειες δημητριακών. Τα κοπάδια περνάνε το χειμώνα σε περιοχές με πολλούς σπόρους όπως σπαρμένα χωράφια.
Τρέφεται κυρίως με σπόρους από δημητριακά, πόες, τσουκνίδες, καλάμια και άλλα αγριόχορτα. Επίσης κατά την περίοδο της αναπαραγωγής τρώει έντομα όπως μύγες, ακρίδες, κατσαρίδες, ψαλίδες, κάμπιες, σκαθάρια, σκουλίκια και σαλιγκάρια.
Φτιάχνει την φωλιά του στο έδαφος και γεννάει τρία με έξι αυγά τα οποία έχουν τριχοειδή σημάδια.
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
1) Χρυσοτσίχλονο (Emberiza citrinella)
2) Σιρλοτσίχλονο (Emberiza cirlus)
3) Βουνοτσίχλονο (Emberiza cia)
4) Καλαμοτσίχλονο (Emberiza schoeniclus reiseri)
5) Τσιφτάς (Emberiza calandra)
6) Βλαχοτσίχλονο (Emberiza hortulana)
7) Φρυγανοτσίχλονο (Emberiza caesia)
8) Σμυρνοτσίχλονο (Emberiza cineracea)
9) Αμπελουργός (Emberiza melanocephala)
10) Ελατοτσίχλονο (Emberiza leucocephalos)
11) Βαλτοτσίχλονο (Emberiza rustica)
12) Νανοτσίχλονο (Emberiza pusilla)
13) Σημυδοτσίχλονο (Emberiza aureola)
14) Χιονοτσίχλονο (Plectrophenax nivalis)
Είδος με σχετικά περιορισμένη εξάπλωση. Το συναντάμε κατά μήκος της οροσειράς της Πίνδου μέχρι και τον Παρνασσό, από το Καϊμακτσαλάν μέχρι και την Τζένα και στην οροσειρά της Ροδόπης. Την περίοδο της αναπαραγωγής το συναντάμε σε μεγάλα ανοίγματα του δάσους (πεύκης και δρυός) με διάσπαρτα δέντρα και βράχια και σε ορεινά λιβάδια. Τον χειμώνα μετακινείται σε χαμηλότερα υψόμετρα, σε καλλιέργειες, κοντά στις ακτές και γενικά σε ανοιχτές περιοχές. Εκείνη την περίοδο το συναντάμε σε κοπάδια, πολλές φορές μάλιστα μαζί με άλλα σποροφάγα είδη πουλιών.Θ.Κομηνός
Παρουσίαση από την Ελληνική Ορνοθολογική Εταιρεία
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
Είναι κοινό σε όλα τα είδη των ανοιχτών περιοχών με Θάμνους και μικρά δέντρα. Τον χειμώνα σχηματίζουν μικρά κοπάδια. Το χρυσοτσίχλονο έχει μήκος 15 με 17 εκατοστά και ένα χοντρό ράμφος σποροφάγου. Το αρσενικό έχει ένα ανοιχτό κίτρινο κεφάλι, κίτρινη κοιλιά και ραβδωτή καφέ πλάτη. Το θηλυκό είναι είναι ίδιου χρώματος αλλά πιο θαμπό και με περισσότερες ρίγες. Η κραυγή του αρσενικού είναι μονότονη και επαναλαμβανόμενη.
To χρυσοτσίχλονο αναπαράγεται στην Ευρώπη και το μεγαλύτερο μέρος της Ασίας. Σε ορισμένες περιοχές της Ευρώπης ο αριθμός των χρυσοτσίχλονων του έχουν μειωθεί σημαντικά. Στην Μεγάλη Βρετανία ο πληθυσμός τους έχει μειωθεί κατά 54% από το 1970. Στην Ευρώπη και την Ασία το χρυσοτσίχλονο είναι επιδημητικό αλλά σε ορισμένες πολύ βόρειες περιοχές μεταναστεύει τον χειμώνα σε θερμότερα μέρη.
Το χρυσοτσίχλονο πιο συχνά βρίσκεται σε πεδινές περιοχές και σε αγροτικές εκτάσεις, πιθανόν λόγω της μεγαλύτερης διαθεσιμότητας των σπόρων. Φωλιάζει σε θάμνους, αυλάκια και φράχτες. Προτιμάει περιοχές που βρίσκονται κοντά σε μακρύ χορτάρι ή καλλιέργειες δημητριακών. Τα κοπάδια περνάνε το χειμώνα σε περιοχές με πολλούς σπόρους όπως σπαρμένα χωράφια.
Τρέφεται κυρίως με σπόρους από δημητριακά, πόες, τσουκνίδες, καλάμια και άλλα αγριόχορτα. Επίσης κατά την περίοδο της αναπαραγωγής τρώει έντομα όπως μύγες, ακρίδες, κατσαρίδες, ψαλίδες, κάμπιες, σκαθάρια, σκουλίκια και σαλιγκάρια.
Φτιάχνει την φωλιά του στο έδαφος και γεννάει τρία με έξι αυγά τα οποία έχουν τριχοειδή σημάδια.
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
1) Χρυσοτσίχλονο (Emberiza citrinella)
2) Σιρλοτσίχλονο (Emberiza cirlus)
3) Βουνοτσίχλονο (Emberiza cia)
4) Καλαμοτσίχλονο (Emberiza schoeniclus reiseri)
5) Τσιφτάς (Emberiza calandra)
6) Βλαχοτσίχλονο (Emberiza hortulana)
7) Φρυγανοτσίχλονο (Emberiza caesia)
8) Σμυρνοτσίχλονο (Emberiza cineracea)
9) Αμπελουργός (Emberiza melanocephala)
10) Ελατοτσίχλονο (Emberiza leucocephalos)
11) Βαλτοτσίχλονο (Emberiza rustica)
12) Νανοτσίχλονο (Emberiza pusilla)
13) Σημυδοτσίχλονο (Emberiza aureola)
14) Χιονοτσίχλονο (Plectrophenax nivalis)
Ετικέτες:
Τσιχλόνια
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Χρυσοτσίχλονο
