Καλαμοτσίχλονο (Emberiza schoeniclus reiseri) 
Το Καλαμοτσίχλονο Έχει το ίδιο περίπου μέγεθος (15εκ.) με το Σπουργίτη, μικρό ράμφος και φύλα που διαφέρουν μεταξύ
τους (φυλετικός διμορφισμός). Το αρσενικό αναγνωρίζεται εύκολα από το μαύρο κεφάλι, το μαύρο λάρυγγα, το άσπρο κολάρο και το άσπρο μουστάκι. Επίσης το πάνω φτέρωμα του είναι καστανό με μαύρες ραβδώσεις, ενώ το κάτω είναι υπόλευκο. Το θηλυκό έχει καστανό κεφάλι με πιο ανοιχτόχρωμο φρύδι και ασπρόμαυρο μουστάκι. Το κάτω μέρος του φτερώματος είναι ανοιχτό καστανό με σκούρες ραβδώσεις στο στήθος και στα πλευρά ενώ το πάνω μέρος του φτερώματος μοιάζει με του αρσενικού.
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
Υποείδος (Emberiza schoeniclus ssp caspia)
Βιότοπος – εμφάνιση: Είναι αποδημητικό είδος. Το συναντάμε κυρίως σε καλαμιώνες. Το Καλαμοτσίχλονο μπορεί να το δούμε σχεδόν σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά αναπαράγεται σε πολύ περιορισμένες περιοχές, ενώ τον χειμώνα μπορεί να το δούμε νοτιότερα και σε καλλιέργειες μαζί με άλλα τσιχλόνια ή άλλα σποροφάγα είδη. Στην Ελλάδα τον χειμώνα παρατηρούνται και άλλα υποείδη Καλαμοτσίχλονου όπως το E.s. schoeniclus, το E.s. intermedia, ή E.s. stresemani και το E.s. ukraine
Αναπαραγωγή: Το Καλαμοτσίχλονο, αν και τον χειμώνα μπορούμε αν το δούμε σχεδόν σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα, αναπαράγεται σε πολύ περιορισμένες περιοχές στα βόρεια κυρίως της χώρας. Φωλιάζει στη δυτική Μακεδονία στα Δέλτα: Αλιάκμονα - Αξιού - Γαλλικού, Νέστου και Έβρου και στις λίμνες Βόλβη, Λαγκαδά και Μητρικού. Στην Ελλάδα φωλιάζει το υποείδος Emberiza schoeniclus reiseri, που διαφοροποιείται σε σχέση με τα άλλα Τσιχλόνια, στη μορφή της μύτης του, που είναι κοντή και χοντρή όπως του Κοκκοθραύστη.
Τροφή: Τρέφεται με σπόρους και μικρά έντομα.
Καθεστώς προστασίας:
Ι. Συμπεριλαμβάνεται στον Κατάλογο του Κόκκινου Βιβλίου για τα απειλούμενα
σπονδυλόζωα της Ελλάδος, στην κατηγορία Ανεπαρκώς Γνωστά
ΙΙ. Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των φυσικών βιοτόπων.
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
1) Χρυσοτσίχλονο (Emberiza citrinella)
2) Σιρλοτσίχλονο (Emberiza cirlus)
3) Βουνοτσίχλονο (Emberiza cia)
4) Καλαμοτσίχλονο (Emberiza schoeniclus reiseri)
5) Τσιφτάς (Emberiza calandra)
6) Βλαχοτσίχλονο (Emberiza hortulana)
7) Φρυγανοτσίχλονο (Emberiza caesia)
8) Σμυρνοτσίχλονο (Emberiza cineracea)
9) Αμπελουργός (Emberiza melanocephala)
10) Ελατοτσίχλονο (Emberiza leucocephalos)
11) Βαλτοτσίχλονο (Emberiza rustica)
12) Νανοτσίχλονο (Emberiza pusilla)
13) Σημυδοτσίχλονο (Emberiza aureola)
14) Χιονοτσίχλονο (Plectrophenax nivalis)
Το Καλαμοτσίχλονο Έχει το ίδιο περίπου μέγεθος (15εκ.) με το Σπουργίτη, μικρό ράμφος και φύλα που διαφέρουν μεταξύ
τους (φυλετικός διμορφισμός). Το αρσενικό αναγνωρίζεται εύκολα από το μαύρο κεφάλι, το μαύρο λάρυγγα, το άσπρο κολάρο και το άσπρο μουστάκι. Επίσης το πάνω φτέρωμα του είναι καστανό με μαύρες ραβδώσεις, ενώ το κάτω είναι υπόλευκο. Το θηλυκό έχει καστανό κεφάλι με πιο ανοιχτόχρωμο φρύδι και ασπρόμαυρο μουστάκι. Το κάτω μέρος του φτερώματος είναι ανοιχτό καστανό με σκούρες ραβδώσεις στο στήθος και στα πλευρά ενώ το πάνω μέρος του φτερώματος μοιάζει με του αρσενικού.
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
Υποείδος (Emberiza schoeniclus ssp caspia)
Βιότοπος – εμφάνιση: Είναι αποδημητικό είδος. Το συναντάμε κυρίως σε καλαμιώνες. Το Καλαμοτσίχλονο μπορεί να το δούμε σχεδόν σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά αναπαράγεται σε πολύ περιορισμένες περιοχές, ενώ τον χειμώνα μπορεί να το δούμε νοτιότερα και σε καλλιέργειες μαζί με άλλα τσιχλόνια ή άλλα σποροφάγα είδη. Στην Ελλάδα τον χειμώνα παρατηρούνται και άλλα υποείδη Καλαμοτσίχλονου όπως το E.s. schoeniclus, το E.s. intermedia, ή E.s. stresemani και το E.s. ukraineΑναπαραγωγή: Το Καλαμοτσίχλονο, αν και τον χειμώνα μπορούμε αν το δούμε σχεδόν σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα, αναπαράγεται σε πολύ περιορισμένες περιοχές στα βόρεια κυρίως της χώρας. Φωλιάζει στη δυτική Μακεδονία στα Δέλτα: Αλιάκμονα - Αξιού - Γαλλικού, Νέστου και Έβρου και στις λίμνες Βόλβη, Λαγκαδά και Μητρικού. Στην Ελλάδα φωλιάζει το υποείδος Emberiza schoeniclus reiseri, που διαφοροποιείται σε σχέση με τα άλλα Τσιχλόνια, στη μορφή της μύτης του, που είναι κοντή και χοντρή όπως του Κοκκοθραύστη.
Τροφή: Τρέφεται με σπόρους και μικρά έντομα.
Καθεστώς προστασίας:
Ι. Συμπεριλαμβάνεται στον Κατάλογο του Κόκκινου Βιβλίου για τα απειλούμενα
σπονδυλόζωα της Ελλάδος, στην κατηγορία Ανεπαρκώς Γνωστά
ΙΙ. Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των φυσικών βιοτόπων.
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
1) Χρυσοτσίχλονο (Emberiza citrinella)
2) Σιρλοτσίχλονο (Emberiza cirlus)
3) Βουνοτσίχλονο (Emberiza cia)
4) Καλαμοτσίχλονο (Emberiza schoeniclus reiseri)
5) Τσιφτάς (Emberiza calandra)
6) Βλαχοτσίχλονο (Emberiza hortulana)
7) Φρυγανοτσίχλονο (Emberiza caesia)
8) Σμυρνοτσίχλονο (Emberiza cineracea)
9) Αμπελουργός (Emberiza melanocephala)
10) Ελατοτσίχλονο (Emberiza leucocephalos)
11) Βαλτοτσίχλονο (Emberiza rustica)
12) Νανοτσίχλονο (Emberiza pusilla)
13) Σημυδοτσίχλονο (Emberiza aureola)
14) Χιονοτσίχλονο (Plectrophenax nivalis)
Ετικέτες:
Τσιχλόνια
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Καλαμοτσίχλονο
