Χιονοτσίχλονο (Plectrophenax nivalis) 
Το Χιονοτσίχλονο είναι είδος που αναπαράγεται στην βόρεια Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα στην Σκανδιναβία. Κατά την διάρκεια του χειμώνα ή σε μετακίνηση μπορούμε να το βρούμε σε τελείως διαφορετικά περιβάλλοντα όπως πρόσφατα (Απριλιος ‘09) στον παράκτιο υγρότοπο Τιγκάκι, της Κω. Αναπαράγεται κατά μήκος του Αρκτικού Κύκλου με νοτιότερη εξάπλωση της χερσόνησο Kamchatka και τα νησιά της θάλασσας Bering. Η εξάπλωση του τον χειμώνα ξεκινά από τα βουνά της Κεντρικής Ευρώπης και τις δυτικές ακτές της περνά πάνω από τις μεγάλες οροσειρές της Κεντρικής Ασίας καταλήγει στον Ειρηνικό Ωκεανό. Στην Ελλάδα έχει καταγραφεί 3 φορές (Επιτροπή Σπανίων Ειδών).
Θ.Κομηνός
Παρουσίαση από την Ελληνική Ορνοθολογική Εταιρεία
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
Το Χιονοτσίχλονο φτάνει σε μήκος τα 16,5 εκατοστά και βάρος από 26 έως 40 γραμμάρια, περίπου το μέγεθος του Σπιτοσπουργίτη (Passer domesticus). Το άνοιγμα των φτερών κυμαίνεται από 32 έως 38 εκατοστά.
Τα ενήλικα αρσενικά είναι εύκολα αναγνωρίσιμα από το μαύρο και λευκό φτέρωμά τους. Ωστόσο τα νεαρά πουλιά χρειάζονται δύο χρόνια για να αναπτυχθεί πλήρως ο λευκός χρωματισμός. Συχνά η πλάτη διαθέτει επίσης ένα καφέ τόνο. Τα θηλυκά έχουν πιο καστανό χρώμα και λευκό κάτω. Τα φτερά του χιονοτσίχλονου είναι σχετικά μεγάλα, τα ράμφη τους σχετικά μικρά.
Διανομή και ενδιαίτημα: Το καλοκαίρι αναπαράγονται στα βουνά και στην τούνδρα της Σκανδιναβίας και της Σκωτίας, ως επί το πλείστον πάνω από την γραμμή των δέντρων. Στην Ισλανδία και τη Νορβηγία ζούν όλο το χρόνο. Είναι μεταναστευτικό είδος, διαχειμάζει λίγο νοτιότερα στο βόρειο τμήμα της εύκρατης ζώνης, συνήθως κοντά σε αμμώδεις ακτές, στέπες, λιβάδια, ή χαμηλά βουνά. Το χειμώνα σχηματίζει μικρές ομάδες.
Αναπαραγωγή: Τον Μάρτιο αρχίζει η περίοδος αναπαραγωγής. Πρώτα καταφθάνουν στους τόπους αναπαραγωγής τα αρσενικά προσπαθώντας να καθορίσουν τα κυρίαρχα εδάφη τους. Τα θηλυκά καταφθάνουν στους τόπους αναπαραγωγής αρκετές εβδομάδες αργότερα. Η φωλιά χτίζεται ανάμεσα σε πέτρες ή σε ρωγμές και κατασκευάζεται από ξερά χόρτα και λειχήνες. Η εσωτερική επένδυση αποτελείται από μαλλιά και πούπουλα. Γεννούν από 4 έως 6 αυγά, κιτρινωπά γκρι έως ανοιχτό μπλε χρώματος, αλλά μπορεί επίσης να έχουν και καφεττί στίγματα. Τα αυγά επωάζονται για 12 έως 13 ημέρες. Οι νεοσσοί είναι ήδη έτοιμοι να πετάξουν μετά από 12 έως 14 ημέρες.
Διατροφή: Η διατροφή του χιονοτσίχλονου αποτελείται από σπόρους και διάφορα έντομα.
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
1) Χρυσοτσίχλονο (Emberiza citrinella)
2) Σιρλοτσίχλονο (Emberiza cirlus)
3) Βουνοτσίχλονο (Emberiza cia)
4) Καλαμοτσίχλονο (Emberiza schoeniclus reiseri)
5) Τσιφτάς (Emberiza calandra)
6) Βλαχοτσίχλονο (Emberiza hortulana)
7) Φρυγανοτσίχλονο (Emberiza caesia)
8) Σμυρνοτσίχλονο (Emberiza cineracea)
9) Αμπελουργός (Emberiza melanocephala)
10) Ελατοτσίχλονο (Emberiza leucocephalos)
11) Βαλτοτσίχλονο (Emberiza rustica)
12) Νανοτσίχλονο (Emberiza pusilla)
13) Σημυδοτσίχλονο (Emberiza aureola)
14) Χιονοτσίχλονο (Plectrophenax nivalis)
Το Χιονοτσίχλονο είναι είδος που αναπαράγεται στην βόρεια Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα στην Σκανδιναβία. Κατά την διάρκεια του χειμώνα ή σε μετακίνηση μπορούμε να το βρούμε σε τελείως διαφορετικά περιβάλλοντα όπως πρόσφατα (Απριλιος ‘09) στον παράκτιο υγρότοπο Τιγκάκι, της Κω. Αναπαράγεται κατά μήκος του Αρκτικού Κύκλου με νοτιότερη εξάπλωση της χερσόνησο Kamchatka και τα νησιά της θάλασσας Bering. Η εξάπλωση του τον χειμώνα ξεκινά από τα βουνά της Κεντρικής Ευρώπης και τις δυτικές ακτές της περνά πάνω από τις μεγάλες οροσειρές της Κεντρικής Ασίας καταλήγει στον Ειρηνικό Ωκεανό. Στην Ελλάδα έχει καταγραφεί 3 φορές (Επιτροπή Σπανίων Ειδών).
Θ.Κομηνός
Παρουσίαση από την Ελληνική Ορνοθολογική Εταιρεία
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
Το Χιονοτσίχλονο φτάνει σε μήκος τα 16,5 εκατοστά και βάρος από 26 έως 40 γραμμάρια, περίπου το μέγεθος του Σπιτοσπουργίτη (Passer domesticus). Το άνοιγμα των φτερών κυμαίνεται από 32 έως 38 εκατοστά.
Τα ενήλικα αρσενικά είναι εύκολα αναγνωρίσιμα από το μαύρο και λευκό φτέρωμά τους. Ωστόσο τα νεαρά πουλιά χρειάζονται δύο χρόνια για να αναπτυχθεί πλήρως ο λευκός χρωματισμός. Συχνά η πλάτη διαθέτει επίσης ένα καφέ τόνο. Τα θηλυκά έχουν πιο καστανό χρώμα και λευκό κάτω. Τα φτερά του χιονοτσίχλονου είναι σχετικά μεγάλα, τα ράμφη τους σχετικά μικρά.
Διανομή και ενδιαίτημα: Το καλοκαίρι αναπαράγονται στα βουνά και στην τούνδρα της Σκανδιναβίας και της Σκωτίας, ως επί το πλείστον πάνω από την γραμμή των δέντρων. Στην Ισλανδία και τη Νορβηγία ζούν όλο το χρόνο. Είναι μεταναστευτικό είδος, διαχειμάζει λίγο νοτιότερα στο βόρειο τμήμα της εύκρατης ζώνης, συνήθως κοντά σε αμμώδεις ακτές, στέπες, λιβάδια, ή χαμηλά βουνά. Το χειμώνα σχηματίζει μικρές ομάδες.
Αναπαραγωγή: Τον Μάρτιο αρχίζει η περίοδος αναπαραγωγής. Πρώτα καταφθάνουν στους τόπους αναπαραγωγής τα αρσενικά προσπαθώντας να καθορίσουν τα κυρίαρχα εδάφη τους. Τα θηλυκά καταφθάνουν στους τόπους αναπαραγωγής αρκετές εβδομάδες αργότερα. Η φωλιά χτίζεται ανάμεσα σε πέτρες ή σε ρωγμές και κατασκευάζεται από ξερά χόρτα και λειχήνες. Η εσωτερική επένδυση αποτελείται από μαλλιά και πούπουλα. Γεννούν από 4 έως 6 αυγά, κιτρινωπά γκρι έως ανοιχτό μπλε χρώματος, αλλά μπορεί επίσης να έχουν και καφεττί στίγματα. Τα αυγά επωάζονται για 12 έως 13 ημέρες. Οι νεοσσοί είναι ήδη έτοιμοι να πετάξουν μετά από 12 έως 14 ημέρες.
Διατροφή: Η διατροφή του χιονοτσίχλονου αποτελείται από σπόρους και διάφορα έντομα.
τσιχλόνια
γενική κοινή ονομασία τών στρουθιόμορφων πτηνών τής οικογένειας embezizidae ή, κατ' άλλους, τής υποοικογένειας embezizinae τής οικογένειας fringillidae, με 281 σποροφάγα είδη που απαντούν στις εύκρατες περιοχές τού Παλαιού Κόσμου.
Υπάρχουν τέσσερα υποείδη Χιονοτσίχλονου, τα οποία διαφέρουν ελαφρώς στο φτέρωμα των αρσενικών αναπαραγωγής:
Plectrophenax nivalis nivalis. Αρκτική Ευρώπη, βόρεια Αμερική Αρκτική.
Plectrophenax nivalis insulae. Ισλανδία, Νήσοι Φερόε, Σκωτία.
Plectrophenax nivalis vlasowae. Αρκτική Ασία.
Plectrophenax nivalis townsendi. Aleutian νησιά, Καμτσάτκα, παράκτια ανατολική Σιβηρία. Παρόμοιο με το vlasowae, αλλά ελαφρώς μεγαλύτερο.
γενική κοινή ονομασία τών στρουθιόμορφων πτηνών τής οικογένειας embezizidae ή, κατ' άλλους, τής υποοικογένειας embezizinae τής οικογένειας fringillidae, με 281 σποροφάγα είδη που απαντούν στις εύκρατες περιοχές τού Παλαιού Κόσμου.
Υπάρχουν τέσσερα υποείδη Χιονοτσίχλονου, τα οποία διαφέρουν ελαφρώς στο φτέρωμα των αρσενικών αναπαραγωγής:
Plectrophenax nivalis nivalis. Αρκτική Ευρώπη, βόρεια Αμερική Αρκτική.
Plectrophenax nivalis insulae. Ισλανδία, Νήσοι Φερόε, Σκωτία.
Plectrophenax nivalis vlasowae. Αρκτική Ασία.
Plectrophenax nivalis townsendi. Aleutian νησιά, Καμτσάτκα, παράκτια ανατολική Σιβηρία. Παρόμοιο με το vlasowae, αλλά ελαφρώς μεγαλύτερο.
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
1) Χρυσοτσίχλονο (Emberiza citrinella)
2) Σιρλοτσίχλονο (Emberiza cirlus)
3) Βουνοτσίχλονο (Emberiza cia)
4) Καλαμοτσίχλονο (Emberiza schoeniclus reiseri)
5) Τσιφτάς (Emberiza calandra)
6) Βλαχοτσίχλονο (Emberiza hortulana)
7) Φρυγανοτσίχλονο (Emberiza caesia)
8) Σμυρνοτσίχλονο (Emberiza cineracea)
9) Αμπελουργός (Emberiza melanocephala)
10) Ελατοτσίχλονο (Emberiza leucocephalos)
11) Βαλτοτσίχλονο (Emberiza rustica)
12) Νανοτσίχλονο (Emberiza pusilla)
13) Σημυδοτσίχλονο (Emberiza aureola)
14) Χιονοτσίχλονο (Plectrophenax nivalis)
Ετικέτες:
Τσιχλόνια
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Χιονοτσίχλονο
