Τσιχλόνια (Buntings) Emberiza
Οικογένεια Εµπεριζίδες (Emberizidae)
Aπό το ύψος της θάλασσας μέχρι τα 1800m...
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ελληνικής υπαίθρου την άνοιξη, είναι οι αναπαραγωγικές φωνές των αρσενικών τσιχλονιών.
Καθισμένα συνήθως στις κορυφές θάμνων και μικρών δέντρων αρχίζουν από νωρίς το πρωί ένα τραγούδι απαράμιλλο, γαργαριστό και συνεχές που αναλόγως το είδος, διαφοροποιείται σε χρόνο και λαρυγγισμούς.
Τα τσιχλόνια της Ευρώπης είναι ωδικά πουλιά που τρέφονται με σπόρους και έχουν κοντό ράμφος, χοντρό στη βάση. Τα αρσενικά, σε σχέση με τα θηλυκά, διακρίνονται από τα ζωηρότερα χρώματα ή από τα χαρακτηριστικά σχήματα στο κεφάλι.
Ο βιότοπος που προτιμούν αποτελείται κυρίως από ένα μωσαϊκό αγροτικών οικοσυστημάτων, με καλλιέργειες και φυτοφράκτες, λιβάδια με διάσπαρτους θάμνους και δεντρολίβαδα. Φωλιάζουν σε δέντρα, θάμνους, στο έδαφος ή σε ρωγμές του εδάφους ή των βράχων.
Στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής 14 είδη Τσιχλονιών, από τα οποία, το Χρυσοτσίσλονο (Emberiza citrinella), το Σιρλοτσίχλονο (Emeriza cirlus), το Βουνοτσίχλονο (Emberiza cia), το Καλαμοτσίχλονο (Emberiza schoeniclus) και τον Τσιφτά (Emberiza calandra), τα συναντάμε καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου στην Ελλάδα. Για κάποια από τα παραπάνω είδη, έχουν καταγραφεί και αρκετά υποείδη που έρχονται από την βόρεια Ευρώπη ή την Ευρασία ως χειμωνιάτικοι επισκέπτες.
Για ένα από αυτά, για το Καλαμοτσίχλονο, υπάρχει η ιδιαιτερότητα ότι ως μόνιμο στην Ελλάδα έχει καταγραφεί το υποείδος του, Emberiza schoeniclus reiseri, ενώ συναντάμε ως διαχειμάζων το είδος το E.s. schoeniclus.
Το Βλαχοτσίχλονο (Emberiza hortulana), το Φρυγανοτσίχλονο (Emberiza caesia), το Σμυρνοτσίχλονο (Emberiza cineracea) και ο Αμπελουργός (Emberiza melanocephala) εμφανίζονται στην Ελλάδα τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες προερχόμενα από την Αφρική και την Ασία για να φωλιάσουν. Και τέλος, το Ελατοτσίχλονο (Emberiza leucocephala), το Βαλτοτσίχλονο (Emberiza rustica), το Νανοτσίχλονο (Emberiza pusilla), το Χιονοτσίχλονο (Plectrophenax nivalis) και το Σημυδοτσίχλονο (Emberiza aureola) εμφανίζονται στην Ελλάδα τυχαία και ακανόνιστα, προερχόμενα κυρίως από την Ασία.
1) Χρυσοτσίχλονο (Emberiza citrinella)
Είδος με σχετικά περιορισμένη εξάπλωση. Το συναντάμε κατά μήκος της οροσειράς της Πίνδου μέχρι και τον Παρνασσό...
2) Σιρλοτσίχλονο (Emberiza cirlus)
Το αρσενικό αναγνωρίζεται εύκολα από τη μαύρη οφθαλμική γραμμή που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο κίτρινες λωρίδες του κεφαλιού,το μαύρο...
3) Βουνοτσίχλονο (Emberiza cia)
Την περίοδο της αναπαραγωγής συνήθως το βλέπουμε μέχρι και πάνω από τα όρια τους δάσους, στα 2000μ. ύψος, σε ορεινά λιβάδια...
4) Καλαμοτσίχλονο (Emberiza schoeniclus reiseri)
Το αρσενικό αναγνωρίζεται εύκολα από το μαύρο κεφάλι, το μαύρο λάρυγγα, το άσπρο κολάρο και το άσπρο μουστάκι. Επίσης το πάνω φτέρωμα...
5) Τσιφτάς (Emberiza calandra)
Ο Τσιφτάς έχει την όψη Σπουργιτιού όμως είναι αρκετά μεγαλύτερο από αυτό (18εκ.). Το φτέρωμά του είναι καστανόγκριζο με διάσπαρτες σκούρες ραβδώσεις...
6) Βλαχοτσίχλονο (Emberiza hortulana)
Κοινό είδος σε ένα μεγάλο μέρος της Ελλάδας. Φωλιάζει στην Κρήτη και πιθανώς, στη Σαμοθράκη. Παλιότερες πληροφορίες μιλούσαν για αναπαραγωγή...
7) Φρυγανοτσίχλονο (Emberiza caesia)
Το Φρυγανοτσίχλονο είναι ένα μεσογειακό ενδημικό τσιχλόνι με περιορισμένη εξάπλωση στα Βαλκάνια. Στην Ελλάδα το συναντάμε κυρίως στα νότια...
8) Σμυρνοτσίχλονο (Emberiza cineracea)
Το τσιχλόνι με την μικρότερη κατανομή στην Ελλάδα. Το Σμυρνοτσίχλονο το συναντάμε μόνο στη δυτική Λέσβο, στη βόρεια Χίο και στη Σκύρο...
9) Αμπελουργός (Emberiza melanocephala)
Το αρσενικό είναι εύκολα αναγνωρίσιμο. Έχει μαύρο κεφάλι με κίτρινο περιλαίμιο, καστανοκόκκινη ράχη, σταχτόμαυρες φτερούγες και ουρά, καθώς και κίτρινο...
10) Ελατοτσίχλονο (Emberiza leucocephalos)
Το Ελατοτσίχλονο έχει μήκος από 16 μέχρι 17,5 εκατοστά. Το αρσενικό έχει ένα λευκό στέμμα στο κεφάλι και άσπρη ράβδωση κάτω από την περιοχή των ματιών...
11) Βαλτοτσίχλονο (Emberiza rustica)
Το Βαλτοτσίχλονο αναπαράγεται στη ζώνη της Τάϊγκας, από τη Νορβηγία μέχρι και τη χερσόνησο Kamchatka στη Σιβηρία. Νότια φτάνει μέχρι τη λίμνη Βαϊκάλη...
12) Νανοτσίχλονο (Emberiza pusilla)
Το Νανοτσίχλονο απαντιέται από τη βόρεια Σκανδιναβία και βόρεια Ρωσία μέχρι και τη Σιβηρία στα όρια της Τάϊγκας με την Τούνδρα...
13) Σημυδοτσίχλονο (Emberiza aureola)
Το Σημυδοτσίχλονο είναι είδος με ευρεία εξάπλωση στην Ασία. Η κατανομή του ξεκινά από την Φιλανδία και καταλαμβάνει...
14) Χιονοτσίχλονο (Plectrophenax nivalis)
Η εξάπλωση του τον χειμώνα ξεκινά από τα βουνά της Κεντρικής Ευρώπης και τις δυτικές ακτές της περνά πάνω από τις μεγάλες οροσειρές της...
Οικογένεια Εµπεριζίδες (Emberizidae) Aπό το ύψος της θάλασσας μέχρι τα 1800m...
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ελληνικής υπαίθρου την άνοιξη, είναι οι αναπαραγωγικές φωνές των αρσενικών τσιχλονιών.
Καθισμένα συνήθως στις κορυφές θάμνων και μικρών δέντρων αρχίζουν από νωρίς το πρωί ένα τραγούδι απαράμιλλο, γαργαριστό και συνεχές που αναλόγως το είδος, διαφοροποιείται σε χρόνο και λαρυγγισμούς.
Τα τσιχλόνια της Ευρώπης είναι ωδικά πουλιά που τρέφονται με σπόρους και έχουν κοντό ράμφος, χοντρό στη βάση. Τα αρσενικά, σε σχέση με τα θηλυκά, διακρίνονται από τα ζωηρότερα χρώματα ή από τα χαρακτηριστικά σχήματα στο κεφάλι.
Τσιχλόνια (Buntings)
γενική κοινή ονομασία τών στρουθιόμορφων πτηνών τής οικογένειας embezizidae ή, κατ' άλλους, τής υποοικογένειας embezizinae τής οικογένειας fringillidae, με 281 σποροφάγα είδη που απαντούν στις εύκρατες περιοχές τού Παλαιού Κόσμου.
Τα συναντάμε σε όλη την Ελλάδα, από το ύψος της θάλασσας μέχρι τα 1800μ, με πιο διαδεδομένο από όλα τον Τσιφτά.γενική κοινή ονομασία τών στρουθιόμορφων πτηνών τής οικογένειας embezizidae ή, κατ' άλλους, τής υποοικογένειας embezizinae τής οικογένειας fringillidae, με 281 σποροφάγα είδη που απαντούν στις εύκρατες περιοχές τού Παλαιού Κόσμου.
Ο βιότοπος που προτιμούν αποτελείται κυρίως από ένα μωσαϊκό αγροτικών οικοσυστημάτων, με καλλιέργειες και φυτοφράκτες, λιβάδια με διάσπαρτους θάμνους και δεντρολίβαδα. Φωλιάζουν σε δέντρα, θάμνους, στο έδαφος ή σε ρωγμές του εδάφους ή των βράχων.
Στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής 14 είδη Τσιχλονιών, από τα οποία, το Χρυσοτσίσλονο (Emberiza citrinella), το Σιρλοτσίχλονο (Emeriza cirlus), το Βουνοτσίχλονο (Emberiza cia), το Καλαμοτσίχλονο (Emberiza schoeniclus) και τον Τσιφτά (Emberiza calandra), τα συναντάμε καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου στην Ελλάδα. Για κάποια από τα παραπάνω είδη, έχουν καταγραφεί και αρκετά υποείδη που έρχονται από την βόρεια Ευρώπη ή την Ευρασία ως χειμωνιάτικοι επισκέπτες.
Για ένα από αυτά, για το Καλαμοτσίχλονο, υπάρχει η ιδιαιτερότητα ότι ως μόνιμο στην Ελλάδα έχει καταγραφεί το υποείδος του, Emberiza schoeniclus reiseri, ενώ συναντάμε ως διαχειμάζων το είδος το E.s. schoeniclus.
Το Βλαχοτσίχλονο (Emberiza hortulana), το Φρυγανοτσίχλονο (Emberiza caesia), το Σμυρνοτσίχλονο (Emberiza cineracea) και ο Αμπελουργός (Emberiza melanocephala) εμφανίζονται στην Ελλάδα τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες προερχόμενα από την Αφρική και την Ασία για να φωλιάσουν. Και τέλος, το Ελατοτσίχλονο (Emberiza leucocephala), το Βαλτοτσίχλονο (Emberiza rustica), το Νανοτσίχλονο (Emberiza pusilla), το Χιονοτσίχλονο (Plectrophenax nivalis) και το Σημυδοτσίχλονο (Emberiza aureola) εμφανίζονται στην Ελλάδα τυχαία και ακανόνιστα, προερχόμενα κυρίως από την Ασία.
1) Χρυσοτσίχλονο (Emberiza citrinella)
Είδος με σχετικά περιορισμένη εξάπλωση. Το συναντάμε κατά μήκος της οροσειράς της Πίνδου μέχρι και τον Παρνασσό...
2) Σιρλοτσίχλονο (Emberiza cirlus)
Το αρσενικό αναγνωρίζεται εύκολα από τη μαύρη οφθαλμική γραμμή που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο κίτρινες λωρίδες του κεφαλιού,το μαύρο...
3) Βουνοτσίχλονο (Emberiza cia)
Την περίοδο της αναπαραγωγής συνήθως το βλέπουμε μέχρι και πάνω από τα όρια τους δάσους, στα 2000μ. ύψος, σε ορεινά λιβάδια...
4) Καλαμοτσίχλονο (Emberiza schoeniclus reiseri)
Το αρσενικό αναγνωρίζεται εύκολα από το μαύρο κεφάλι, το μαύρο λάρυγγα, το άσπρο κολάρο και το άσπρο μουστάκι. Επίσης το πάνω φτέρωμα...
5) Τσιφτάς (Emberiza calandra)
Ο Τσιφτάς έχει την όψη Σπουργιτιού όμως είναι αρκετά μεγαλύτερο από αυτό (18εκ.). Το φτέρωμά του είναι καστανόγκριζο με διάσπαρτες σκούρες ραβδώσεις...
6) Βλαχοτσίχλονο (Emberiza hortulana)
Κοινό είδος σε ένα μεγάλο μέρος της Ελλάδας. Φωλιάζει στην Κρήτη και πιθανώς, στη Σαμοθράκη. Παλιότερες πληροφορίες μιλούσαν για αναπαραγωγή...
7) Φρυγανοτσίχλονο (Emberiza caesia)
Το Φρυγανοτσίχλονο είναι ένα μεσογειακό ενδημικό τσιχλόνι με περιορισμένη εξάπλωση στα Βαλκάνια. Στην Ελλάδα το συναντάμε κυρίως στα νότια...
8) Σμυρνοτσίχλονο (Emberiza cineracea)
Το τσιχλόνι με την μικρότερη κατανομή στην Ελλάδα. Το Σμυρνοτσίχλονο το συναντάμε μόνο στη δυτική Λέσβο, στη βόρεια Χίο και στη Σκύρο...
9) Αμπελουργός (Emberiza melanocephala)
Το αρσενικό είναι εύκολα αναγνωρίσιμο. Έχει μαύρο κεφάλι με κίτρινο περιλαίμιο, καστανοκόκκινη ράχη, σταχτόμαυρες φτερούγες και ουρά, καθώς και κίτρινο...
10) Ελατοτσίχλονο (Emberiza leucocephalos)
Το Ελατοτσίχλονο έχει μήκος από 16 μέχρι 17,5 εκατοστά. Το αρσενικό έχει ένα λευκό στέμμα στο κεφάλι και άσπρη ράβδωση κάτω από την περιοχή των ματιών...
11) Βαλτοτσίχλονο (Emberiza rustica)
Το Βαλτοτσίχλονο αναπαράγεται στη ζώνη της Τάϊγκας, από τη Νορβηγία μέχρι και τη χερσόνησο Kamchatka στη Σιβηρία. Νότια φτάνει μέχρι τη λίμνη Βαϊκάλη...
12) Νανοτσίχλονο (Emberiza pusilla)
Το Νανοτσίχλονο απαντιέται από τη βόρεια Σκανδιναβία και βόρεια Ρωσία μέχρι και τη Σιβηρία στα όρια της Τάϊγκας με την Τούνδρα...
13) Σημυδοτσίχλονο (Emberiza aureola)
Το Σημυδοτσίχλονο είναι είδος με ευρεία εξάπλωση στην Ασία. Η κατανομή του ξεκινά από την Φιλανδία και καταλαμβάνει...
14) Χιονοτσίχλονο (Plectrophenax nivalis)
Η εξάπλωση του τον χειμώνα ξεκινά από τα βουνά της Κεντρικής Ευρώπης και τις δυτικές ακτές της περνά πάνω από τις μεγάλες οροσειρές της...
