Βουνοτσίχλονο (Emberiza cia)
Το Βουνοτσίχλονο αναπαράγεται σε όλη σχεδόν την ηπειρωτική ορεινή Ελλάδα (οροσειρά της Πίνδου μέχρι και Παρνασσό, Δυτική Μακεδονία, Χαλκιδική, Παγγαίο, οροσειρά της Ροδόπης, και βουνά του Έβρου). Επίσης, σε όλα τα μεγάλα βουνά της Πελοποννήσου, ενώ υπάρχουν μαρτυρίες για την παρουσία του είδους στην Κεφαλλονιά και στην Κέρκυρα. Την περίοδο της αναπαραγωγής συνήθως το βλέπουμε μέχρι και πάνω από τα όρια τους δάσους, στα 2000μ. ύψος, σε ορεινά λιβάδια, ανοιχτές δασώδεις εκτάσεις και σε βραχώδεις περιοχές με σκόρπια δέντρα.
Κελαηδά από τις κορυφές μικρών δέντρων και υψηλών θάμνων όπως και τα άλλα ελληνικά Τσιχλόνια. Φωλιάζει στο έδαφος ή λίγο πάνω από αυτό. Τον χειμώνα συχνά στο ύψος της θάλασσας, σε καλλιέργειες με σκόρπια δέντρα, αμπέλια ή εγκαταλελειμμένους αγρούς.
Θ.Κομηνός
Παρουσίαση από την
Ελληνική Ορνοθολογική Εταιρεία
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
Είναι ένα από τα μικρότερα τσιχλόνια της χώρας μας με μήκος μόλις 16 εκατοστά. Το αρσενικό έχει γκριζωπό κεφάλι, λάρυγγα και αυχένα με μαύρες ραβδώσεις στο στέμμα, στην οφθαλμική λωρίδα και το μουστάκι. Το πάνω μέρος του είναι καστανωπό με μαύρες ραβδώσεις, το ουροπύγιο καστανωπό, οι φτερούγες και η ουρά σκουροκάστανα ενώ έντονα είναι τα λευκά εξωτερικά φτερά στις δύο πλευρές της ουράς. Το κάτω μέρος είναι πορτοκαλοκάστανο.
Το θηλυκό έχει θαμπό καστανό χρώμα στο κεφάλι, το λάρυγγα, αυχένα και πάνω μέρος με σκουρότερες ραβδώσεις, φτερούγες, ουροπύγιο και ουρά έχουν τα ίδια χρώματα με του αρσενικού ενώ το κάτω μέρος είναι πιο θαμπό.
Τα ανήλικα ξεχωρίζουν από τα ανήλικα των Βλάχων από τα πιο φωτεινά χρώματα, αν και διακρίνονται δύσκολα.
Η φωνή του περιλαμβάνει ένα σιγανό «τσιτ» ή «τσιπ» που Θυμίζει Σιρλοτσίχλονο κι ένα βαρύτερο «τοτοτοκ». Το κελάηδημα, που συνήθως γίνεται από την άκρη ενός βράχου, ακούγεται σαν «τζι-τζι-τζι-τζιρ».
Ενδιαίτημα
Ζει σε βραχώδεις και πετρώδεις λοφοπλαγιές και βουνοπλαγιές με ύψος ως 2.000 μέτρα, σε όλα τα βουνά της ηπειρωτικής Ελλάδας, όπως δηλώνει και το όνομά του αλλά και σε κήπους, αμπέλια. Το χειμώνα θα το συναντήσουμε και χαμηλότερα. Επιδημητικό είδος που απαντάται σε όλη τη χώρα, είναι γενικά ένα ευκολοπλησίαστο πουλί.
Διατροφή
Τρέφεται με μικρούς σπόρους και έντομα. Ψάχνει για την τροφή του συνήθως στο έδαφος κι έχει τη συνήθεια να απλώνει συχνά την ουρά του.
Αναπαραγωγή
Το ζευγάρωμα αρχίζει να γίνεται νωρίς τον Απρίλιο. Η φωλιά χτίζεται ανάμεσα σε βράχους, σπανιότερα σε παλιούς τοίχους, κοντά στο έδαφος η πάνω σε αυτό. Γεννάει 4-6 αβγά που το θηλυκό κλωσσάει για 12-13 μέρες.
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
1) Χρυσοτσίχλονο (Emberiza citrinella)
2) Σιρλοτσίχλονο (Emberiza cirlus)
3) Βουνοτσίχλονο (Emberiza cia)
4) Καλαμοτσίχλονο (Emberiza schoeniclus reiseri)
5) Τσιφτάς (Emberiza calandra)
6) Βλαχοτσίχλονο (Emberiza hortulana)
7) Φρυγανοτσίχλονο (Emberiza caesia)
8) Σμυρνοτσίχλονο (Emberiza cineracea)
9) Αμπελουργός (Emberiza melanocephala)
10) Ελατοτσίχλονο (Emberiza leucocephalos)
11) Βαλτοτσίχλονο (Emberiza rustica)
12) Νανοτσίχλονο (Emberiza pusilla)
13) Σημυδοτσίχλονο (Emberiza aureola)
14) Χιονοτσίχλονο (Plectrophenax nivalis)
Το Βουνοτσίχλονο αναπαράγεται σε όλη σχεδόν την ηπειρωτική ορεινή Ελλάδα (οροσειρά της Πίνδου μέχρι και Παρνασσό, Δυτική Μακεδονία, Χαλκιδική, Παγγαίο, οροσειρά της Ροδόπης, και βουνά του Έβρου). Επίσης, σε όλα τα μεγάλα βουνά της Πελοποννήσου, ενώ υπάρχουν μαρτυρίες για την παρουσία του είδους στην Κεφαλλονιά και στην Κέρκυρα. Την περίοδο της αναπαραγωγής συνήθως το βλέπουμε μέχρι και πάνω από τα όρια τους δάσους, στα 2000μ. ύψος, σε ορεινά λιβάδια, ανοιχτές δασώδεις εκτάσεις και σε βραχώδεις περιοχές με σκόρπια δέντρα.
Κελαηδά από τις κορυφές μικρών δέντρων και υψηλών θάμνων όπως και τα άλλα ελληνικά Τσιχλόνια. Φωλιάζει στο έδαφος ή λίγο πάνω από αυτό. Τον χειμώνα συχνά στο ύψος της θάλασσας, σε καλλιέργειες με σκόρπια δέντρα, αμπέλια ή εγκαταλελειμμένους αγρούς.Θ.Κομηνός
Παρουσίαση από την
Ελληνική Ορνοθολογική Εταιρεία
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
Είναι ένα από τα μικρότερα τσιχλόνια της χώρας μας με μήκος μόλις 16 εκατοστά. Το αρσενικό έχει γκριζωπό κεφάλι, λάρυγγα και αυχένα με μαύρες ραβδώσεις στο στέμμα, στην οφθαλμική λωρίδα και το μουστάκι. Το πάνω μέρος του είναι καστανωπό με μαύρες ραβδώσεις, το ουροπύγιο καστανωπό, οι φτερούγες και η ουρά σκουροκάστανα ενώ έντονα είναι τα λευκά εξωτερικά φτερά στις δύο πλευρές της ουράς. Το κάτω μέρος είναι πορτοκαλοκάστανο.
Το θηλυκό έχει θαμπό καστανό χρώμα στο κεφάλι, το λάρυγγα, αυχένα και πάνω μέρος με σκουρότερες ραβδώσεις, φτερούγες, ουροπύγιο και ουρά έχουν τα ίδια χρώματα με του αρσενικού ενώ το κάτω μέρος είναι πιο θαμπό.
Τα ανήλικα ξεχωρίζουν από τα ανήλικα των Βλάχων από τα πιο φωτεινά χρώματα, αν και διακρίνονται δύσκολα.
Η φωνή του περιλαμβάνει ένα σιγανό «τσιτ» ή «τσιπ» που Θυμίζει Σιρλοτσίχλονο κι ένα βαρύτερο «τοτοτοκ». Το κελάηδημα, που συνήθως γίνεται από την άκρη ενός βράχου, ακούγεται σαν «τζι-τζι-τζι-τζιρ».
Ενδιαίτημα
Ζει σε βραχώδεις και πετρώδεις λοφοπλαγιές και βουνοπλαγιές με ύψος ως 2.000 μέτρα, σε όλα τα βουνά της ηπειρωτικής Ελλάδας, όπως δηλώνει και το όνομά του αλλά και σε κήπους, αμπέλια. Το χειμώνα θα το συναντήσουμε και χαμηλότερα. Επιδημητικό είδος που απαντάται σε όλη τη χώρα, είναι γενικά ένα ευκολοπλησίαστο πουλί.
Διατροφή
Τρέφεται με μικρούς σπόρους και έντομα. Ψάχνει για την τροφή του συνήθως στο έδαφος κι έχει τη συνήθεια να απλώνει συχνά την ουρά του.
Αναπαραγωγή
Το ζευγάρωμα αρχίζει να γίνεται νωρίς τον Απρίλιο. Η φωλιά χτίζεται ανάμεσα σε βράχους, σπανιότερα σε παλιούς τοίχους, κοντά στο έδαφος η πάνω σε αυτό. Γεννάει 4-6 αβγά που το θηλυκό κλωσσάει για 12-13 μέρες.
Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)
1) Χρυσοτσίχλονο (Emberiza citrinella)
2) Σιρλοτσίχλονο (Emberiza cirlus)
3) Βουνοτσίχλονο (Emberiza cia)
4) Καλαμοτσίχλονο (Emberiza schoeniclus reiseri)
5) Τσιφτάς (Emberiza calandra)
6) Βλαχοτσίχλονο (Emberiza hortulana)
7) Φρυγανοτσίχλονο (Emberiza caesia)
8) Σμυρνοτσίχλονο (Emberiza cineracea)
9) Αμπελουργός (Emberiza melanocephala)
10) Ελατοτσίχλονο (Emberiza leucocephalos)
11) Βαλτοτσίχλονο (Emberiza rustica)
12) Νανοτσίχλονο (Emberiza pusilla)
13) Σημυδοτσίχλονο (Emberiza aureola)
14) Χιονοτσίχλονο (Plectrophenax nivalis)
Ετικέτες:
Τσιχλόνια
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Βουνοτσίχλονο
