Σταχτοσουσουράδα (Motacilla Cinerea) 
Η Σταχτοσουσουράδα έχει γκρι ράχη και κίτρινη κοιλιά. Είναι η πιο κομψή σουσουράδα, με την πιο μακριά ουρά. Φωλιάζει κοντά σε τρεχούμενα νερά. Της αρέσουν ιδιαίτερα τα ορεινά ποτάμια με τις άφθονες πέτρες και τα πλατάνια. Έχει μέγεθος 18εκ.. Όπως όλες οι σουσουράδες χαρακτηρίζεται από το λεπτό ράμφος, τα λεπτά πόδια και τη μακριά ουρά. Ξεχωρίζει από το σταχτί χρώμα στο πάνω μέρος του φτερώματος, το κιτρινωπό κάτω μέρος και την μακρύτερη, μαύρη - με λευκά τα εξωτερικά πηδαλιούχα φτερά – ουρά.
Οικογένεια: Σεισοπυγίδες (Motacillidae)
Τη χειμερινή περίοδο τα δύο φύλα είναι παρόμοια έχοντας λευκό λαιμό. Το καλοκαίρι υπάρχει διαφοροποίηση στο φτέρωμα. Τα αρσενικά την περίοδο αυτή εμφανίζουν μαύρη τραχηλιά, λευκό φρύδι, λευκή υπομυστακιαία γραμμή και κίτρινο το υπόλοιπο κάτω μέρος του φτερώματος. Τα θηλυκά εμφανίζουν γκριζόμαυρο λαιμό, ασαφή υπομιστακιαία γραμμή και ξανθόλευκο φρύδι. Ένα κοινό στοιχείο και των δύο φύλων, ανεξαρτήτως εποχής, είναι οι μαύρες φτερούγες.
Βιότοπος – εμφάνιση: Είναι επιδημητικό είδος. Εντοπίζεται πολύ
συχνά σε περιοχές με υγρό στοιχείο, όπως γύρω από τις λίμνες και τα ρέματα. Παρατηρείται συνήθως μόνη της ή σε ζευγάρι, κινούμενη γρήγορα κατά μήκος της όχθης των ρεμάτων ή της λίμνης, ψάχνοντας για έντομα και ασπόνδυλα.
Οι σουσουράδες είναι συνηθισμένα πουλιά το χειμώνα. Παρόλα αυτά, ιδιαίτερα οι Σταχτοσουσουράδες, προτιμούν να μην «κοπαδιάζουν», αλλά να κρατά η κάθε μία την δική της επικράτεια. Πολύ συχνά τις βλέπουμε να κυνηγά η μία την άλλη όταν παραβιάζονται τα όρια των περιοχών τους. Οι Λευκοσουσουράδες, ωστόσο, είναι πιο ανεκτικές όταν υπάρχει πολύ φαγητό και τότε μαζεύονται σε μεγάλους αριθμούς. Τη νύχτα και τα δύο είδη συγκεντρώνονται μαζί σε μεγάλους αριθμούς και κουρνιάζουν μαζί σε δέντρα.
Αναπαραγωγή: Γεννά δύο φορές το χρόνο, από τον Απρίλιο έως τον Αύγουστο, 4-5 αυγά την κάθε φορά. Φτιάχνει τη φωλιά της σε κοιλώματα στις όχθες των ρεμάτων, στις ρίζες των δέντρων, κάτω από γέφυρες αλλά και σε παλιά κτίσματα.
Τροφή: Τρέφεται με μικρά έντομα και ασπόνδυλα που βρίσκει είτε πετώντας είτε ψάχνοντας στις όχθες των ρεμάτων και της λίμνης.
Καθεστώς προστασίας: Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των
φυσικών βιοτόπων.
Οικογένεια Σεισοπυγίδες (Motacillidae):
Κιτρινοσουσουράδα
Σταχτοσουσουράδα
Λευκοσουσουράδα
Νεροκελάδα
Λιβαδοκελάδα
Κοκκινοκελάδα
Δενδροκελάδα
Χαμοκελάδα
Η Σταχτοσουσουράδα έχει γκρι ράχη και κίτρινη κοιλιά. Είναι η πιο κομψή σουσουράδα, με την πιο μακριά ουρά. Φωλιάζει κοντά σε τρεχούμενα νερά. Της αρέσουν ιδιαίτερα τα ορεινά ποτάμια με τις άφθονες πέτρες και τα πλατάνια. Έχει μέγεθος 18εκ.. Όπως όλες οι σουσουράδες χαρακτηρίζεται από το λεπτό ράμφος, τα λεπτά πόδια και τη μακριά ουρά. Ξεχωρίζει από το σταχτί χρώμα στο πάνω μέρος του φτερώματος, το κιτρινωπό κάτω μέρος και την μακρύτερη, μαύρη - με λευκά τα εξωτερικά πηδαλιούχα φτερά – ουρά.
Οικογένεια: Σεισοπυγίδες (Motacillidae)
Σεισοπυγίδες (Motacillidae)
Κιτρινοσουσουράδα
Σταχτοσουσουράδα
Λευκοσουσουράδα
Νεροκελάδα
Λιβαδοκελάδα
Κοκκινοκελάδα
Δενδροκελάδα
Χαμοκελάδα
Παρατηρείται εποχικός και φυλετικός διμορφισμός.Κιτρινοσουσουράδα
Σταχτοσουσουράδα
Λευκοσουσουράδα
Νεροκελάδα
Λιβαδοκελάδα
Κοκκινοκελάδα
Δενδροκελάδα
Χαμοκελάδα
Τη χειμερινή περίοδο τα δύο φύλα είναι παρόμοια έχοντας λευκό λαιμό. Το καλοκαίρι υπάρχει διαφοροποίηση στο φτέρωμα. Τα αρσενικά την περίοδο αυτή εμφανίζουν μαύρη τραχηλιά, λευκό φρύδι, λευκή υπομυστακιαία γραμμή και κίτρινο το υπόλοιπο κάτω μέρος του φτερώματος. Τα θηλυκά εμφανίζουν γκριζόμαυρο λαιμό, ασαφή υπομιστακιαία γραμμή και ξανθόλευκο φρύδι. Ένα κοινό στοιχείο και των δύο φύλων, ανεξαρτήτως εποχής, είναι οι μαύρες φτερούγες.
Βιότοπος – εμφάνιση: Είναι επιδημητικό είδος. Εντοπίζεται πολύ
συχνά σε περιοχές με υγρό στοιχείο, όπως γύρω από τις λίμνες και τα ρέματα. Παρατηρείται συνήθως μόνη της ή σε ζευγάρι, κινούμενη γρήγορα κατά μήκος της όχθης των ρεμάτων ή της λίμνης, ψάχνοντας για έντομα και ασπόνδυλα.
Οι σουσουράδες είναι συνηθισμένα πουλιά το χειμώνα. Παρόλα αυτά, ιδιαίτερα οι Σταχτοσουσουράδες, προτιμούν να μην «κοπαδιάζουν», αλλά να κρατά η κάθε μία την δική της επικράτεια. Πολύ συχνά τις βλέπουμε να κυνηγά η μία την άλλη όταν παραβιάζονται τα όρια των περιοχών τους. Οι Λευκοσουσουράδες, ωστόσο, είναι πιο ανεκτικές όταν υπάρχει πολύ φαγητό και τότε μαζεύονται σε μεγάλους αριθμούς. Τη νύχτα και τα δύο είδη συγκεντρώνονται μαζί σε μεγάλους αριθμούς και κουρνιάζουν μαζί σε δέντρα.
Αναπαραγωγή: Γεννά δύο φορές το χρόνο, από τον Απρίλιο έως τον Αύγουστο, 4-5 αυγά την κάθε φορά. Φτιάχνει τη φωλιά της σε κοιλώματα στις όχθες των ρεμάτων, στις ρίζες των δέντρων, κάτω από γέφυρες αλλά και σε παλιά κτίσματα.
Τροφή: Τρέφεται με μικρά έντομα και ασπόνδυλα που βρίσκει είτε πετώντας είτε ψάχνοντας στις όχθες των ρεμάτων και της λίμνης.
Καθεστώς προστασίας: Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των
φυσικών βιοτόπων.
Οικογένεια Σεισοπυγίδες (Motacillidae):
Κιτρινοσουσουράδα
Σταχτοσουσουράδα
Λευκοσουσουράδα
Νεροκελάδα
Λιβαδοκελάδα
Κοκκινοκελάδα
Δενδροκελάδα
Χαμοκελάδα
Ετικέτες:
Σεισοπυγίδες
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Σταχτοσουσουράδα
