Δενδροκελάδα, Δενδρογαλούδι (Anthus trivialis) 
Η Δενδροκελάδα έχει μέσο μήκος σώματος 15 εκατοστά περίπου, οι φτερούγες φτάνουν στα αρσενικά κατά μέσο όρο τα 90 χιλιοστά, ενώ στα θηλυκά περίπου τέσσερα έως πέντε χιλιοστά μικρότερες. Το βάρος του σώματος της Δενδροκελάδας κατά τη διάρκεια της περιόδου αναπαραγωγής είναι περίπου 22 έως 24 γραμμάρια κατά την έναρξη της μετανάστευσης το φθινόπωρο είναι συχνά βαρύτερη και μπορεί να ζυγίζει περίπου 30 γραμμάρια. Στην επιστροφή μετά από τη διαχείμαση στην Αφρική ζυγίζει μόλις 16 γραμμάρια.
Το φτέρωμα δεν έχει διαφορές μεταξύ των φύλων.
Όπως και οι υπόλοιπες κελάδες, η δενδροκελάδα δεν έχει εντυπωσιακό χρωματισμό, η γενικότερη εμφάνιση θυμίζει λίγο τις σουσουράδες με τις οποίες συγγενεύει. Ο βασικός χρωματισμός στο πάνω μέρος του σώματος είναι κίτρινος έως λαδοκαφέ με σκούρες ραβδώσεις ιδιαίτερα στο κεφάλι και στο στήθος. Το κάτω μέρος είναι άσπρο έως κιτρινωπό με έντονες σκούρες ραβδώσεις στο στήθος, οι ραβδώσεις στις πλευρές είναι λεπτότερες. Έχει πιο έντονο κίτρινο χρώμα στο λαιμό, στο στήθος και στις πλευρές του λαιμού. Τα εξωτερικά φτερά της ουράς είναι άσπρα. Πάνω από το μάτι έχει ανοιχτόχρωμο φρύδι συχνά δυσδιάκριτο. Η ίριδα είναι σκούρα καφέ, το πάνω μέρος του ράμφους και η άκρη της κάτω γνάθου είναι μαυροκαφέ, η υπόλοιπη κάτω γνάθος προς τη βάση είναι ανοιχτότερη. Τα πόδια έχουν ρόζ χρώμα.
Χαρακτηριστικό το κελάηδημα του αρσενικού, δυνατό και μελωδικό με μακριές τρίλιες και διακριτικό τέλος. Κελαηδάει συνήθως ψηλά από κάποιο δέντρο αλλά κυρίως πετώντας, όταν ανεβαίνει λίγο για να ξαναπέσει απότομα στη θέση όπου θα καθήσει.
Οικογένεια: Σεισοπυγίδες (Motacillidae)
Βιότοπος – εμφάνιση: Αναπαράγεται στις εύκρατες και ψυχρές περιοχές της Ευρασίας. Ανατολικά εκτείνεται έως το νότιο τμήμα της οροσειράς Verkhoyansk της ανατολικής Σιβηρίας. Το βόρειο όριο της διανομής στην Ευρώπη εκτείνεται περίπου έως τον 70ο παράλληλο, ενώ στην Ασία έως τον 65ο. Νότια εκτείνεται έως τη βόρεια Ισπανία. Στην Πορτογαλία, όπως και στην κεντρική και νότια Ισπανία απουσιάζει, καθώς και στα περισσότερα νησιά της Μεσογείου και στη νότια Ελλάδα. Η βόρεια Τουρκία, οι ορεινές περιοχές του Καυκάσου, το βόρειο Ιράν και η βορειοδυτική Μογγολία ανήκουν στις περιοχές αναπαραγωγής της Δενδροκελάδας. Το είδος είναι αποδημητικό και ξεχειμωνιάζει στη δυτική Αφρική κυρίως στη νότια Μαυριτανία, τη Σενεγάλη, τη Γκάμπια, τη Γουινέα, τη Σιέρα Λεόνε, τη Λιβερία, το νοτιοδυτικό Μαλί, Ακτή Ελεφαντοστού, Μπουρκίνα Φάσο, Γκάνα, Τόγκο, Μπενίν, Νίγηρα στην κεντρική και νότια Νιγηρία. Στην Ανατολική Αφρική ξεχειμωνιάζει στο νότιο Σουδάν, την Αιθιοπία, τη Σομαλία και στη νότια Μοζαμβίκη.
Οι ασιατικοί πληθυσμοί αναπαραγωγής διαχειμάζουν στη νότια Ασία σε χώρες όπως, η Ινδία το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν η Αραβική Χερσόνησος.
Προτιμά κυρίως ανοικτές εκτάσεις με λιγοστά δένδρα και πυκνή βλάστηση στο έδαφος. Στις Άλπεις φτάνους μέχρι και σε υψόμετρο 2300 μέτρα ενώ στα Ιμαλάια ακόμα και σε υψόμετρο 4.200 μέτρων.
Στην Ελλάδα συναντούνται σε μεγάλους αριθμούς κατά την μεταναστευτική περίοδο, κάποιες παραμένουν και στην χώρα μας για να αναπαραχθούν, κυρίως σε περιοχές με μεγάλο υψόμετρο. Για να αναπαραχθεί, προτιμά ανοιχτά μέρη με λίγα τουλάχιστον δέντρα και αποφεύγει τα κλειστά δάση ή τα τελείως ανοιχτά λιβάδια.
Αναπαραγωγή: Η φωλιά χτίζεται στο έδαφος κρυμμένη συνήθως κάτω από χαμηλούς θάμνους ή φτέρες ή ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση. Γεννάει συνήθως 5 αυγά με ποικίλα σχέδια, στα μέσα Μαΐου μέχρι αρχές Ιουνίου, συχνά έχει και δεύτερη ωοτοκία. Η περίοδος επώασης διαρκεί 12 έως 14 ημέρες. Η επώαση διεξάγεται μόνο από το θηλυκό. Οι νεοσσοί τρέφονται και από τους δύο γονείς, αλλά κυρίως από το θηλυκό. Οι νεοσσοί μετά από 10 έως 12 ημέρες εγκαταλείπουν τη φωλιά αλλά παραμένουν κρυμμένα στο έδαφος γιατί ακόμα δεν μπορούν να πετάξουν ενώ σιτίζονται μέχρι την 25η μέρα της ζωής τους. Αρχίζουν να πετάνε από τη δέκατη πέμπτη έως την εικοστή ημέρα από τη ζωή τους.
Τροφή: Η Δενδροκελάδα τρέφεται με έντομα κυρίως σκαθάρια, ακρίδες, σφήκες, μυρμήγκια, στην διατροφή των νεοσσών οι κάμπιες παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο. Σπανιότερα τρέφετε και με διάφορους σπόρους.
Οικογένεια Σεισοπυγίδες (Motacillidae):
Κιτρινοσουσουράδα
Σταχτοσουσουράδα
Λευκοσουσουράδα
Νεροκελάδα
Λιβαδοκελάδα
Κοκκινοκελάδα
Δενδροκελάδα
Χαμοκελάδα
Η Δενδροκελάδα έχει μέσο μήκος σώματος 15 εκατοστά περίπου, οι φτερούγες φτάνουν στα αρσενικά κατά μέσο όρο τα 90 χιλιοστά, ενώ στα θηλυκά περίπου τέσσερα έως πέντε χιλιοστά μικρότερες. Το βάρος του σώματος της Δενδροκελάδας κατά τη διάρκεια της περιόδου αναπαραγωγής είναι περίπου 22 έως 24 γραμμάρια κατά την έναρξη της μετανάστευσης το φθινόπωρο είναι συχνά βαρύτερη και μπορεί να ζυγίζει περίπου 30 γραμμάρια. Στην επιστροφή μετά από τη διαχείμαση στην Αφρική ζυγίζει μόλις 16 γραμμάρια.
Το φτέρωμα δεν έχει διαφορές μεταξύ των φύλων.
Όπως και οι υπόλοιπες κελάδες, η δενδροκελάδα δεν έχει εντυπωσιακό χρωματισμό, η γενικότερη εμφάνιση θυμίζει λίγο τις σουσουράδες με τις οποίες συγγενεύει. Ο βασικός χρωματισμός στο πάνω μέρος του σώματος είναι κίτρινος έως λαδοκαφέ με σκούρες ραβδώσεις ιδιαίτερα στο κεφάλι και στο στήθος. Το κάτω μέρος είναι άσπρο έως κιτρινωπό με έντονες σκούρες ραβδώσεις στο στήθος, οι ραβδώσεις στις πλευρές είναι λεπτότερες. Έχει πιο έντονο κίτρινο χρώμα στο λαιμό, στο στήθος και στις πλευρές του λαιμού. Τα εξωτερικά φτερά της ουράς είναι άσπρα. Πάνω από το μάτι έχει ανοιχτόχρωμο φρύδι συχνά δυσδιάκριτο. Η ίριδα είναι σκούρα καφέ, το πάνω μέρος του ράμφους και η άκρη της κάτω γνάθου είναι μαυροκαφέ, η υπόλοιπη κάτω γνάθος προς τη βάση είναι ανοιχτότερη. Τα πόδια έχουν ρόζ χρώμα.
Χαρακτηριστικό το κελάηδημα του αρσενικού, δυνατό και μελωδικό με μακριές τρίλιες και διακριτικό τέλος. Κελαηδάει συνήθως ψηλά από κάποιο δέντρο αλλά κυρίως πετώντας, όταν ανεβαίνει λίγο για να ξαναπέσει απότομα στη θέση όπου θα καθήσει.
Οικογένεια: Σεισοπυγίδες (Motacillidae)
Σεισοπυγίδες (Motacillidae)
Κιτρινοσουσουράδα
Σταχτοσουσουράδα
Λευκοσουσουράδα
Νεροκελάδα
Λιβαδοκελάδα
Κοκκινοκελάδα
Δενδροκελάδα
Χαμοκελάδα
Κιτρινοσουσουράδα
Σταχτοσουσουράδα
Λευκοσουσουράδα
Νεροκελάδα
Λιβαδοκελάδα
Κοκκινοκελάδα
Δενδροκελάδα
Χαμοκελάδα
Βιότοπος – εμφάνιση: Αναπαράγεται στις εύκρατες και ψυχρές περιοχές της Ευρασίας. Ανατολικά εκτείνεται έως το νότιο τμήμα της οροσειράς Verkhoyansk της ανατολικής Σιβηρίας. Το βόρειο όριο της διανομής στην Ευρώπη εκτείνεται περίπου έως τον 70ο παράλληλο, ενώ στην Ασία έως τον 65ο. Νότια εκτείνεται έως τη βόρεια Ισπανία. Στην Πορτογαλία, όπως και στην κεντρική και νότια Ισπανία απουσιάζει, καθώς και στα περισσότερα νησιά της Μεσογείου και στη νότια Ελλάδα. Η βόρεια Τουρκία, οι ορεινές περιοχές του Καυκάσου, το βόρειο Ιράν και η βορειοδυτική Μογγολία ανήκουν στις περιοχές αναπαραγωγής της Δενδροκελάδας. Το είδος είναι αποδημητικό και ξεχειμωνιάζει στη δυτική Αφρική κυρίως στη νότια Μαυριτανία, τη Σενεγάλη, τη Γκάμπια, τη Γουινέα, τη Σιέρα Λεόνε, τη Λιβερία, το νοτιοδυτικό Μαλί, Ακτή Ελεφαντοστού, Μπουρκίνα Φάσο, Γκάνα, Τόγκο, Μπενίν, Νίγηρα στην κεντρική και νότια Νιγηρία. Στην Ανατολική Αφρική ξεχειμωνιάζει στο νότιο Σουδάν, την Αιθιοπία, τη Σομαλία και στη νότια Μοζαμβίκη. Οι ασιατικοί πληθυσμοί αναπαραγωγής διαχειμάζουν στη νότια Ασία σε χώρες όπως, η Ινδία το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν η Αραβική Χερσόνησος.
Προτιμά κυρίως ανοικτές εκτάσεις με λιγοστά δένδρα και πυκνή βλάστηση στο έδαφος. Στις Άλπεις φτάνους μέχρι και σε υψόμετρο 2300 μέτρα ενώ στα Ιμαλάια ακόμα και σε υψόμετρο 4.200 μέτρων.
Στην Ελλάδα συναντούνται σε μεγάλους αριθμούς κατά την μεταναστευτική περίοδο, κάποιες παραμένουν και στην χώρα μας για να αναπαραχθούν, κυρίως σε περιοχές με μεγάλο υψόμετρο. Για να αναπαραχθεί, προτιμά ανοιχτά μέρη με λίγα τουλάχιστον δέντρα και αποφεύγει τα κλειστά δάση ή τα τελείως ανοιχτά λιβάδια.
Αναπαραγωγή: Η φωλιά χτίζεται στο έδαφος κρυμμένη συνήθως κάτω από χαμηλούς θάμνους ή φτέρες ή ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση. Γεννάει συνήθως 5 αυγά με ποικίλα σχέδια, στα μέσα Μαΐου μέχρι αρχές Ιουνίου, συχνά έχει και δεύτερη ωοτοκία. Η περίοδος επώασης διαρκεί 12 έως 14 ημέρες. Η επώαση διεξάγεται μόνο από το θηλυκό. Οι νεοσσοί τρέφονται και από τους δύο γονείς, αλλά κυρίως από το θηλυκό. Οι νεοσσοί μετά από 10 έως 12 ημέρες εγκαταλείπουν τη φωλιά αλλά παραμένουν κρυμμένα στο έδαφος γιατί ακόμα δεν μπορούν να πετάξουν ενώ σιτίζονται μέχρι την 25η μέρα της ζωής τους. Αρχίζουν να πετάνε από τη δέκατη πέμπτη έως την εικοστή ημέρα από τη ζωή τους.
Τροφή: Η Δενδροκελάδα τρέφεται με έντομα κυρίως σκαθάρια, ακρίδες, σφήκες, μυρμήγκια, στην διατροφή των νεοσσών οι κάμπιες παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο. Σπανιότερα τρέφετε και με διάφορους σπόρους.
· Καθεστώς προστασίας: Ο παγκόσμιος πληθυσμός υπολογίζεται σε περίπου 370 εκατομμύρια πουλιά σε μια περιοχή 14 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Το είδος δεν διατρέχει κίνδυνο.
· Υποείδη: Παρά την πολύ μεγάλη περιοχή διανομής έχει μόνο δύο υποείδη. Οι πληθυσμοί που αναπαράγονται στην περιοχή των Ιμαλαίων ανήκουν στο υποείδος Anthus trivialis haringtoni, το οποίο έχει ελαφρώς ευρύτερη τη βάση του ράμφους του από το υποείδος Anthus trivialis trivialis.
· Υποείδη: Παρά την πολύ μεγάλη περιοχή διανομής έχει μόνο δύο υποείδη. Οι πληθυσμοί που αναπαράγονται στην περιοχή των Ιμαλαίων ανήκουν στο υποείδος Anthus trivialis haringtoni, το οποίο έχει ελαφρώς ευρύτερη τη βάση του ράμφους του από το υποείδος Anthus trivialis trivialis.
Οικογένεια Σεισοπυγίδες (Motacillidae):
Κιτρινοσουσουράδα
Σταχτοσουσουράδα
Λευκοσουσουράδα
Νεροκελάδα
Λιβαδοκελάδα
Κοκκινοκελάδα
Δενδροκελάδα
Χαμοκελάδα
Ετικέτες:
Σεισοπυγίδες
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Δενδροκελάδα
