Βουνοπαπαδίτσα (Poecile montanus) 
Όπως μαρτυρεί το λατινικό όνομα montanus, είναι πουλί συνδεδεμένο με τα βουνά, ζει κυρίως σε μεγάλα υψόμετρα, κατά προτίμηση σε κωνοφόρα δάση αλλά απαντάται και πιο χαμηλά, σε μικτά και φυλλοβόλα δάση.
Μοιάζει πολύ με την Καστανοπαπαδίτσα (Poecile palustris) αλλά είναι λίγο πιο καφετιά και έχει ένα αρκετά εμφανές ανοιχτόχρωμο μπάλωμα στις φτερούγες. Το κεφάλι και το πάνω μέρος του λαιμού στο αρσενικό είναι μαύρο. Το υπόλοιπο πάνω μέρος του σώματος είναι γκριζοκαφέ, οι πλευρές του κεφαλιού, του λαιμού και το κάτω μέρος του σώματος είναι υπόλευκα.
Τρέφεται με έντομα αραχνοειδή και κάμπιες το καλοκαίρι, το χειμώνα με σπόρους και μικρούς καρπούς. Το καλοκαίρι συλλέγουν προμήθειες τις οποίες κρύβουν κάτω από τους φλοιούς δέντρων ή ανάμεσα σε βρύα και λειχήνες.
Ενδιαίτημα
Αναπαράγεται στην βόρεια και εύκρατη ζώνη σε ορεινές περιοχές. Εκτείνεται από τη Μεγάλη Βρετανία και την ανατολική Γαλλία μέχρι την ακτή του Ειρηνικού. Το είδος αποικίζει επίσης την ανατολική Σιβηρία και την Ιαπωνία. Το νότιο όριο διανομής στην Ευρώπη είναι το νότιο άκρο των Άλπεων. Κάποιοι μικροί πληθυσμοί υπάρχουν στο Αμπρούτσο Abruzzo της Ιταλίας, στις Δειναρικές Άλπεις, στα Καρπάθια Όρη και στα βουνά της Ροδόπης. Η κατανομή της στην Ελλάδα είναι λίγο γνωστή, φαίνεται πάντως ότι υπάρχει σε κάμποσες ορεινές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας. Η Βουνοπαπαδίτσα είναι ενδημικό είδος, τον χειμώνα παραμένει στους τόπους αναπαραγωγής.
Αναπαραγωγή
Φωλιάζει σε τρύπες δέντρων όπου το θηλυκό γεννάει και κλωσσάει 6-9 αβγά για περίπου δύο εβδομάδες. Τα μικρά μπορούν να πετάξουν μετά από 17 έως 20 μέρες από τη στιγμή που θα βγουν από το αβγό. Τρέφονται και από τους δύο γονείς.
Πληθυσμός
Ο πληθυσμός του είδους εκτιμάται ότι κυμαίνεται από 24 έως 42 εκατομμυρίων ζευγάρια αναπαραγωγής στην Ευρώπη. Το επίκεντρο της διανομής είναι η Ρωσία, όπου υπάρχουν 20 έως 35 εκατομμύρια ζευγάρια αναπαραγωγής. Στην Κεντρική Ευρώπη ζουν 600.000 έως 1.2 εκατομμύρια ζευγάρια αναπαραγωγής. Στην κεντρική Ευρώπη υπήρξαν σημαντικές εδαφικές επεκτάσεις και αύξηση του πληθυσμού, λόγω της αύξησης των κωνοφόρων δέντρων, από τη μείωση της ζήτησης ξυλείας.
Κείμενο: Ζιάκας Ηλίας
Όπως μαρτυρεί το λατινικό όνομα montanus, είναι πουλί συνδεδεμένο με τα βουνά, ζει κυρίως σε μεγάλα υψόμετρα, κατά προτίμηση σε κωνοφόρα δάση αλλά απαντάται και πιο χαμηλά, σε μικτά και φυλλοβόλα δάση.
Μοιάζει πολύ με την Καστανοπαπαδίτσα (Poecile palustris) αλλά είναι λίγο πιο καφετιά και έχει ένα αρκετά εμφανές ανοιχτόχρωμο μπάλωμα στις φτερούγες. Το κεφάλι και το πάνω μέρος του λαιμού στο αρσενικό είναι μαύρο. Το υπόλοιπο πάνω μέρος του σώματος είναι γκριζοκαφέ, οι πλευρές του κεφαλιού, του λαιμού και το κάτω μέρος του σώματος είναι υπόλευκα.
Παρίδες (Paridae)
Γαλαζοπαπαδίτσα
Καλόγερος
Σκουφοπαπαδίτσα
Ελατοπαπαδίτσα
Βουνοπαπαδίτσα
Καστανοπαπαδίτσα
Κλειδωνάς
Αιγιθαλίδες
Αιγίθαλος
ΔιατροφήΓαλαζοπαπαδίτσα
Καλόγερος
Σκουφοπαπαδίτσα
Ελατοπαπαδίτσα
Βουνοπαπαδίτσα
Καστανοπαπαδίτσα
Κλειδωνάς
Αιγιθαλίδες
Αιγίθαλος
Τρέφεται με έντομα αραχνοειδή και κάμπιες το καλοκαίρι, το χειμώνα με σπόρους και μικρούς καρπούς. Το καλοκαίρι συλλέγουν προμήθειες τις οποίες κρύβουν κάτω από τους φλοιούς δέντρων ή ανάμεσα σε βρύα και λειχήνες.
Ενδιαίτημα
Αναπαράγεται στην βόρεια και εύκρατη ζώνη σε ορεινές περιοχές. Εκτείνεται από τη Μεγάλη Βρετανία και την ανατολική Γαλλία μέχρι την ακτή του Ειρηνικού. Το είδος αποικίζει επίσης την ανατολική Σιβηρία και την Ιαπωνία. Το νότιο όριο διανομής στην Ευρώπη είναι το νότιο άκρο των Άλπεων. Κάποιοι μικροί πληθυσμοί υπάρχουν στο Αμπρούτσο Abruzzo της Ιταλίας, στις Δειναρικές Άλπεις, στα Καρπάθια Όρη και στα βουνά της Ροδόπης. Η κατανομή της στην Ελλάδα είναι λίγο γνωστή, φαίνεται πάντως ότι υπάρχει σε κάμποσες ορεινές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας. Η Βουνοπαπαδίτσα είναι ενδημικό είδος, τον χειμώνα παραμένει στους τόπους αναπαραγωγής.
Αναπαραγωγή
Φωλιάζει σε τρύπες δέντρων όπου το θηλυκό γεννάει και κλωσσάει 6-9 αβγά για περίπου δύο εβδομάδες. Τα μικρά μπορούν να πετάξουν μετά από 17 έως 20 μέρες από τη στιγμή που θα βγουν από το αβγό. Τρέφονται και από τους δύο γονείς.
Πληθυσμός
Ο πληθυσμός του είδους εκτιμάται ότι κυμαίνεται από 24 έως 42 εκατομμυρίων ζευγάρια αναπαραγωγής στην Ευρώπη. Το επίκεντρο της διανομής είναι η Ρωσία, όπου υπάρχουν 20 έως 35 εκατομμύρια ζευγάρια αναπαραγωγής. Στην Κεντρική Ευρώπη ζουν 600.000 έως 1.2 εκατομμύρια ζευγάρια αναπαραγωγής. Στην κεντρική Ευρώπη υπήρξαν σημαντικές εδαφικές επεκτάσεις και αύξηση του πληθυσμού, λόγω της αύξησης των κωνοφόρων δέντρων, από τη μείωση της ζήτησης ξυλείας.
Κείμενο: Ζιάκας Ηλίας
Ετικέτες:
Παρίδες
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Βουνοπαπαδίτσα
