Ψοφίδες, τρομπέτες, ελληνιστί σαλπιγκτές, Trumpeter (Psophiidae) 
Οικογένεια μεγάλων πουλιών με στρογγυλεμένο σώμα, κοντό ράμφος, μακρύ λαιμό, κυρτωμένες πλάτες, στρογγυλεμένα φτερά, κοντές ουρές και μακριά πόδια. Το φτέρωμα τους είναι κυρίως μαύρο, με μοβ ανταύγειες στο κάτω μέρος του λαιμού. Τα φτερά στο κεφάλι και στο λαιμό είναι πολύ μαλακά. Το φτέρωμα στο πίσω μέρος της πλάτης, αποτελείται από μακριά φτερά, που είναι λευκά, γκρι ή καφέ. Το μήκος τους κυμαίνεται από 43 έως 53 εκατοστά και ζυγίζουν περίπου 1 κιλό. Τα αρσενικά και τα θηλυκά έχουν παρόμοια εμφάνιση, αν και τα
αρσενικά τείνουν να είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος.
Οι ψοφίδες είναι εδαφόβια πουλιά, σπάνια πετούν (μόνο σε μικρές αποστάσεις), αλλά τρέχουν γρήγορα. Ζουν σε δάση, τρέφονται με έντομα και φυτικές τροφές και φωλιάζουν σε τρύπες δέντρων. Υπάρχει ένα γένος, η ψοφία (Psophia), με τρία είδη, που συναντούνται στη Ν. Αμερική. Το πιο διαδεδομένο είδος είναι το Psophia crepitans. Τα άλλα δύο είναι το Psophia leucoptera και το Psophia viridis της Βραζιλίας.
Ενδιαίτημα
Οι ψοφίδες ζουν στο βορά της Νότιας Αμερικής, συμπεριλαμβανομένων τμημάτων της Βενεζουέλας, της Κολομβίας, του Ισημερινού, της Γουιάνας, του Περού, της Βολιβίας και της Βραζιλίας.
Ζουν σε περιοχές με τροπικά και υποτροπικά δάση, όπου υπάρχουν πολλά δέντρα και μικρή εδαφόβια κάλυψη. Επειδή είναι κυρίως οπωροφάγοι, προτιμούν ενδιαιτήματα που έχουν πολλά οπωροφόρα δέντρα.
Συμπεριφορά
Σχηματίζουν μεγάλες ομάδες, συνήθως 12 πουλιών, (μερικές φορές με περισσότερα από 100) που έχουν ένα μόνο κυρίαρχο θηλυκό και πολλά αρσενικά, (έως και τρία κυρίαρχα αρσενικά) με τα οποία αναπαράγεται, καθώς και τα μικρά τους. Όλα τα ενήλικα πουλιά συμμετέχουν στη σίτιση και τη φροντίδα των νεαρών πουλιών. Αυτό το αναπαραγωγικό σύστημα, το οποίο είναι σπάνιο στα πουλιά, είναι γνωστό ως συνεταιριστική πολυανδρία. Όπως με πολλά είδη που σχηματίζουν ομάδες, έχουν αναπτύξει ένα ιεραρχικό σύστημα, όπου ορισμένα πουλιά έχουν υψηλότερη κατάταξη και άλλα χαμηλότερη. Τα υφιστάμενα άτομα στην ομάδα, εκείνα με τη χαμηλότερη κατάταξη, συχνά χαμηλώνουν και απλώνουν τα φτερά τους μπροστά από τα κυρίαρχα πουλιά. Στις ομάδες αλληλοβοηθούνται, καθαρίζοντας τα φτερά μεταξύ τους από παράσιτα, ή ταΐζουν το ένα το άλλο και συμμετέχουν σε εικονικές μάχες. Όλες αυτές οι συμπεριφορές συμβάλλουν στην ενίσχυση των δεσμών μεταξύ των πουλιών της ομάδας.
Οι ψοφίδες είναι μαχητικές έναντι άλλων πουλιών και υπερασπίζονται τα εδάφη τους από άλλους εισβολείς. Κατά τη διάρκεια της ξηρασίας, οι απαιτήσεις για την εξεύρεση τροφής απαιτούν μεγαλύτερες περιοχές επικράτειας. Όταν μια ομάδα συναντά άλλη ομάδα στην επικράτειά τους, κυνηγούν τους εισβολείς με ανοιγμένα φτερά και με δυνατές κραυγές που θυμίζουν τρομπέτες. Οι μάχες περιλαμβάνουν λακτίσματα και ραμφίσματα έως ότου οι εισβολείς εγκαταλείψουν την περιοχή της επικράτειας.
Ως εδαφόβια πουλιά, σπάνια πετούν και το αποφεύγουν αν είναι δυνατόν. Πετούν μόνο για να κουρνιάσουν στα δέντρα ή για να προσεγγίσουν τη φωλιά τους, σπανιότερα για να αποφύγουν κάποιον κίνδυνο. Τη νύχτα κουρνιάζουν στα δέντρα, μερικές φορές σε κλαδιά ύψους 30 μέτρων από το έδαφος. Ακόμα και τη νύχτα, οι δυνατές κραυγές τους ακούγονται κάθε λίγες ώρες.
Διατροφή
Οι ψοφίδες τρέφονται κυρίως με φρούτα, με ιδιαίτερη προτίμηση στα μαλακά φρούτα με λεπτή φλούδα. Οι ψοφίδες βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στους πιθήκους που πετούν τα φρούτα στο έδαφος, καθώς δεν είναι σε θέση να πετάξουν τα ίδια σε ψηλά δέντρα, -με τα κοντά, στρογγυλεμένα φτερά τους μπορούν να πετούν μόνο σε μικρές αποστάσεις-. Επίσης προτιμούν τα φρούτα που αναπτύσσονται σε χαμηλούς θάμνους. Οι ψοφίδες τρώνε επίσης μεγάλο αριθμό εδαφόβιων εντόμων, ιδιαίτερα σκαθάρια, μυρμήγκια και τερμίτες. Περιστασιακά τρέφονται με μεγαλύτερα θηράματα, ερπετά και αμφίβια.
Αναπαραγωγή
Χτίζουν τις φωλιές τους σε κοιλότητες δέντρων η σε τρύπες που έχουν εγκαταλειφθεί από άλλα πουλιά. Το θηλυκό γεννά τρία λευκά αυγά. Όλοι οι ενήλικες βοηθούν στην επώαση, αλλά κυρίως η επώαση γίνεται από το θηλυκό και το κυρίαρχο αρσενικό. Οι νεοσσοί εξαρτώνται για αρκετές εβδομάδες από τους ενήλικες για τη σίτιση. Δεν είναι σε θέση να πετάξουν και κουρνιάζουν σε χαμηλά κλαδιά, κοντά στο έδαφος και όχι ψηλά σε δέντρα όπως τα ενήλικα. Έτσι πολλά τρώγονται από φίδια, αρπακτικά πουλιά και άλλα ζώα. Μόνο περίπου οι μισοί νεοσσοί που εκκολάπτονται επιβιώνουν.
Κατάσταση πληθυσμού, κίνδυνοι
Η κατάσταση του πληθυσμού είναι σταθερή. Κύρια απειλή είναι η καταστροφή των ενδιαιτήματών τους τα τροπικά δάση, χρειάζονται μεγάλες περιοχές για να βρουν αρκετή τροφή, έτσι πολλοί πληθυσμοί μειώνονται. Επιπλέον, ορισμένα από τα είδη πιθήκων από τα οποία βασίζονται για να αποκτήσουν φρούτα, μειώνονται λόγω της απώλειας ενδιαιτημάτων και του κυνηγιού, με επιπτώσεις στους πληθυσμούς των πουλιών. Επειδή τείνουν να παραμένουν με την ομάδα τους, ακόμη και σε περίπτωση κινδύνου, συχνά γίνονται εύκολος στόχος για τους κυνηγούς.
Οικογένεια μεγάλων πουλιών με στρογγυλεμένο σώμα, κοντό ράμφος, μακρύ λαιμό, κυρτωμένες πλάτες, στρογγυλεμένα φτερά, κοντές ουρές και μακριά πόδια. Το φτέρωμα τους είναι κυρίως μαύρο, με μοβ ανταύγειες στο κάτω μέρος του λαιμού. Τα φτερά στο κεφάλι και στο λαιμό είναι πολύ μαλακά. Το φτέρωμα στο πίσω μέρος της πλάτης, αποτελείται από μακριά φτερά, που είναι λευκά, γκρι ή καφέ. Το μήκος τους κυμαίνεται από 43 έως 53 εκατοστά και ζυγίζουν περίπου 1 κιλό. Τα αρσενικά και τα θηλυκά έχουν παρόμοια εμφάνιση, αν και τα
αρσενικά τείνουν να είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος.
Οι ψοφίδες είναι εδαφόβια πουλιά, σπάνια πετούν (μόνο σε μικρές αποστάσεις), αλλά τρέχουν γρήγορα. Ζουν σε δάση, τρέφονται με έντομα και φυτικές τροφές και φωλιάζουν σε τρύπες δέντρων. Υπάρχει ένα γένος, η ψοφία (Psophia), με τρία είδη, που συναντούνται στη Ν. Αμερική. Το πιο διαδεδομένο είδος είναι το Psophia crepitans. Τα άλλα δύο είναι το Psophia leucoptera και το Psophia viridis της Βραζιλίας.
Ενδιαίτημα
Οι ψοφίδες ζουν στο βορά της Νότιας Αμερικής, συμπεριλαμβανομένων τμημάτων της Βενεζουέλας, της Κολομβίας, του Ισημερινού, της Γουιάνας, του Περού, της Βολιβίας και της Βραζιλίας.
Ζουν σε περιοχές με τροπικά και υποτροπικά δάση, όπου υπάρχουν πολλά δέντρα και μικρή εδαφόβια κάλυψη. Επειδή είναι κυρίως οπωροφάγοι, προτιμούν ενδιαιτήματα που έχουν πολλά οπωροφόρα δέντρα.
Συμπεριφορά
Σχηματίζουν μεγάλες ομάδες, συνήθως 12 πουλιών, (μερικές φορές με περισσότερα από 100) που έχουν ένα μόνο κυρίαρχο θηλυκό και πολλά αρσενικά, (έως και τρία κυρίαρχα αρσενικά) με τα οποία αναπαράγεται, καθώς και τα μικρά τους. Όλα τα ενήλικα πουλιά συμμετέχουν στη σίτιση και τη φροντίδα των νεαρών πουλιών. Αυτό το αναπαραγωγικό σύστημα, το οποίο είναι σπάνιο στα πουλιά, είναι γνωστό ως συνεταιριστική πολυανδρία. Όπως με πολλά είδη που σχηματίζουν ομάδες, έχουν αναπτύξει ένα ιεραρχικό σύστημα, όπου ορισμένα πουλιά έχουν υψηλότερη κατάταξη και άλλα χαμηλότερη. Τα υφιστάμενα άτομα στην ομάδα, εκείνα με τη χαμηλότερη κατάταξη, συχνά χαμηλώνουν και απλώνουν τα φτερά τους μπροστά από τα κυρίαρχα πουλιά. Στις ομάδες αλληλοβοηθούνται, καθαρίζοντας τα φτερά μεταξύ τους από παράσιτα, ή ταΐζουν το ένα το άλλο και συμμετέχουν σε εικονικές μάχες. Όλες αυτές οι συμπεριφορές συμβάλλουν στην ενίσχυση των δεσμών μεταξύ των πουλιών της ομάδας.
Οι ψοφίδες είναι μαχητικές έναντι άλλων πουλιών και υπερασπίζονται τα εδάφη τους από άλλους εισβολείς. Κατά τη διάρκεια της ξηρασίας, οι απαιτήσεις για την εξεύρεση τροφής απαιτούν μεγαλύτερες περιοχές επικράτειας. Όταν μια ομάδα συναντά άλλη ομάδα στην επικράτειά τους, κυνηγούν τους εισβολείς με ανοιγμένα φτερά και με δυνατές κραυγές που θυμίζουν τρομπέτες. Οι μάχες περιλαμβάνουν λακτίσματα και ραμφίσματα έως ότου οι εισβολείς εγκαταλείψουν την περιοχή της επικράτειας.
Ως εδαφόβια πουλιά, σπάνια πετούν και το αποφεύγουν αν είναι δυνατόν. Πετούν μόνο για να κουρνιάσουν στα δέντρα ή για να προσεγγίσουν τη φωλιά τους, σπανιότερα για να αποφύγουν κάποιον κίνδυνο. Τη νύχτα κουρνιάζουν στα δέντρα, μερικές φορές σε κλαδιά ύψους 30 μέτρων από το έδαφος. Ακόμα και τη νύχτα, οι δυνατές κραυγές τους ακούγονται κάθε λίγες ώρες.
Διατροφή
Οι ψοφίδες τρέφονται κυρίως με φρούτα, με ιδιαίτερη προτίμηση στα μαλακά φρούτα με λεπτή φλούδα. Οι ψοφίδες βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στους πιθήκους που πετούν τα φρούτα στο έδαφος, καθώς δεν είναι σε θέση να πετάξουν τα ίδια σε ψηλά δέντρα, -με τα κοντά, στρογγυλεμένα φτερά τους μπορούν να πετούν μόνο σε μικρές αποστάσεις-. Επίσης προτιμούν τα φρούτα που αναπτύσσονται σε χαμηλούς θάμνους. Οι ψοφίδες τρώνε επίσης μεγάλο αριθμό εδαφόβιων εντόμων, ιδιαίτερα σκαθάρια, μυρμήγκια και τερμίτες. Περιστασιακά τρέφονται με μεγαλύτερα θηράματα, ερπετά και αμφίβια.
Αναπαραγωγή
Χτίζουν τις φωλιές τους σε κοιλότητες δέντρων η σε τρύπες που έχουν εγκαταλειφθεί από άλλα πουλιά. Το θηλυκό γεννά τρία λευκά αυγά. Όλοι οι ενήλικες βοηθούν στην επώαση, αλλά κυρίως η επώαση γίνεται από το θηλυκό και το κυρίαρχο αρσενικό. Οι νεοσσοί εξαρτώνται για αρκετές εβδομάδες από τους ενήλικες για τη σίτιση. Δεν είναι σε θέση να πετάξουν και κουρνιάζουν σε χαμηλά κλαδιά, κοντά στο έδαφος και όχι ψηλά σε δέντρα όπως τα ενήλικα. Έτσι πολλά τρώγονται από φίδια, αρπακτικά πουλιά και άλλα ζώα. Μόνο περίπου οι μισοί νεοσσοί που εκκολάπτονται επιβιώνουν.
Κατάσταση πληθυσμού, κίνδυνοι
Η κατάσταση του πληθυσμού είναι σταθερή. Κύρια απειλή είναι η καταστροφή των ενδιαιτήματών τους τα τροπικά δάση, χρειάζονται μεγάλες περιοχές για να βρουν αρκετή τροφή, έτσι πολλοί πληθυσμοί μειώνονται. Επιπλέον, ορισμένα από τα είδη πιθήκων από τα οποία βασίζονται για να αποκτήσουν φρούτα, μειώνονται λόγω της απώλειας ενδιαιτημάτων και του κυνηγιού, με επιπτώσεις στους πληθυσμούς των πουλιών. Επειδή τείνουν να παραμένουν με την ομάδα τους, ακόμη και σε περίπτωση κινδύνου, συχνά γίνονται εύκολος στόχος για τους κυνηγούς.
Διάφορα
Οι ψοφίδες αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους με διάφορους τρόπους.
Σε ορισμένες περιοχές ζουν ως κατοικίδια. Μερικοί άνθρωποι τις χρησιμοποιούν για να προειδοποιούν όταν υπάρχουν φίδια, ή άλλοι πιθανοί θηρευτές.
Οι Ισπανοί έποικοι στη λεκάνη του Αμαζονίου ονόμασαν τα πουλιά «Trompetero» λόγω της δυνατής φωνής τους, που θυμίζει τον ήχο τρομπέτας.
Ο Κάρολος Λινναίος ονόμασε το γένος Ψοφία από την ελληνική λέξη «ψόφος», η οποία σημαίνει, ισχυρός θόρυβος, κρότος, πάταγος, ήχος μουσικού οργάνου, ή κενή επιδοκιμασία («εὐδοξία ψόφος ἐστὶ μαινομένων ἀνθρώπων», Αρρ.).
Κείμενο: Ζιάκας Ηλίας
Οι ψοφίδες αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους με διάφορους τρόπους.
Σε ορισμένες περιοχές ζουν ως κατοικίδια. Μερικοί άνθρωποι τις χρησιμοποιούν για να προειδοποιούν όταν υπάρχουν φίδια, ή άλλοι πιθανοί θηρευτές.
Οι Ισπανοί έποικοι στη λεκάνη του Αμαζονίου ονόμασαν τα πουλιά «Trompetero» λόγω της δυνατής φωνής τους, που θυμίζει τον ήχο τρομπέτας.
Ο Κάρολος Λινναίος ονόμασε το γένος Ψοφία από την ελληνική λέξη «ψόφος», η οποία σημαίνει, ισχυρός θόρυβος, κρότος, πάταγος, ήχος μουσικού οργάνου, ή κενή επιδοκιμασία («εὐδοξία ψόφος ἐστὶ μαινομένων ἀνθρώπων», Αρρ.).
Ετικέτες:
Γερανόμορφα
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Ψοφίδες
