Χαμωτίδα ή Νανόγαλος, Little Bustard (Tetrax tetrax) 
Η Χαμωτίδα (Tetrax tetrax, κατά τον 19ο αιώνα Otis tetrax) είναι το μικρότερο σε μέγεθος είδος της οικογένειας Ωτίδες (Otididae). Το μήκος της Χαμωτίδας κυμαίνεται από 40 έως 45 εκατοστά, άνοιγμα φτερών από 83 έως 91 εκατοστά και το βάρος κυμαίνεται από 500 έως 900 γραμμάρια. Ο λαιμός του αρσενικού κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής είναι κατάμαυρος με δύο άσπρες λωρίδες. Κεφάλι και λαιμός είναι γκρίζα, το πάνω μέρος του σώματος γκριζοκαφέ με σκούρα σχέδια και λευκό το κάτω μέρος.
Τάξη: Γερανόμορφα (Gruiformes) | Οικογένεια: Ωτίδες (Otididae))
Διατροφή: Η Χαμωτίδα είναι παμφάγο πουλί, τρέφεται με διάφορους σπόρους, ρίζες, βλαστούς, διάφορα ασπόνδυλα κυρίως σκαθάρια και ακρίδες ιδίως το καλοκαίρι. Οι νεοσσοί τρέφονται κυρίως με έντομα κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών της ζωής, ιδιαίτερα με ακρίδες.
Σχηματίζει μεγάλες ομάδες εκτός από την εποχή της αναπαραγωγής.
Διανομή και ενδιαίτημα: Η Χαμωτίδα συναντάται στη νότια Ευρώπη, στην Ισπανία, την Πορτογαλία, τη νότια Γαλλία και τη Σαρδηνία, καθώς και σε μεμονωμένα μέρη στην Ιταλία και στα βαλκάνια. Στο βόρειο τμήμα της Γαλλίας συναντάται την περίοδο του καλοκαιριού. Εκτός από την Ευρώπη συναντάται στη βόρεια Αφρική και στις στέπες μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και της λίμνης Balkhash. Προτιμά χέρσα λιβάδια και καλλιεργήσιμες εκτάσεις με επαρκή κάλυψη, συχνά σε ξηρές ή βραχώδεις περιοχές.
Στην Ιβηρική Χερσόνησο η Χαμωτίδα συναντάται κυρίως σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις με ψυχανθή και εκτάσεις που βρίσκονται σε αγρανάπαυση με υψηλή χλωριδική κάλυψη. Το ύψος της βλάστησης είναι πολύ σημαντικό, τα αρσενικά συνήθως επιλέγουν ένα μέσο ύψος βλάστησης που δεν υπερβαίνει τα 20 εκατοστά. Το είδος παρουσιάζει κάποια σχετική ανοχή στην εγγύτητα με την ανθρώπινη όχληση.
Κίνδυνοι απειλές:
Η Χαμωτίδα (Tetrax tetrax, κατά τον 19ο αιώνα Otis tetrax) είναι το μικρότερο σε μέγεθος είδος της οικογένειας Ωτίδες (Otididae). Το μήκος της Χαμωτίδας κυμαίνεται από 40 έως 45 εκατοστά, άνοιγμα φτερών από 83 έως 91 εκατοστά και το βάρος κυμαίνεται από 500 έως 900 γραμμάρια. Ο λαιμός του αρσενικού κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής είναι κατάμαυρος με δύο άσπρες λωρίδες. Κεφάλι και λαιμός είναι γκρίζα, το πάνω μέρος του σώματος γκριζοκαφέ με σκούρα σχέδια και λευκό το κάτω μέρος.
Τάξη: Γερανόμορφα (Gruiformes) | Οικογένεια: Ωτίδες (Otididae))
Γερανόμορφα
Γερανίδες
Ραλλίδες
Ηλιορνιθίδες
Ευρυπυγίδες
Ρινοχαιτίδες
Καριαμίδες
Ψοφίδες
Ωτιδίδες
Μεγάλη Ωτίδα
Χαμωτίδα
Αναπαραγωγή: Αναπαράγεται μια φορά το χρόνο συνήθως από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο, χαρακτηριστικό το τελετουργικό ερωτοτροπίας του αρσενικού που ανασηκώνει τα φτερά γύρω από το λαιμό του προβάλοντας την ουρά του και πηδώντας στον αέρα. Το θηλυκό γεννά 3 έως 5 αυγά σε μια φωλιά επιμελώς κρυμμένη στο έδαφος ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση. Η επώαση διαρκεί 20 έως 22 ημέρες. Το θηλυκό αναλαμβάνει την φροντίδα των νεοσσών μέχρι να αναπτυχθούν πλήρως, συνήθως σε 50 έως 55 ημέρες. Οι νεοσσοί συνήθως παραμένουν με το θηλυκό κατά τη διάρκεια του πρώτου χειμώνα. Η σεξουαλική ωριμότητα έρχεται κατά το πρώτο ή δεύτερο έτος για τα θηλυκά και το δεύτερο έτος για τα αρσενικά.Γερανίδες
Ραλλίδες
Ηλιορνιθίδες
Ευρυπυγίδες
Ρινοχαιτίδες
Καριαμίδες
Ψοφίδες
Ωτιδίδες
Μεγάλη Ωτίδα
Χαμωτίδα
Διατροφή: Η Χαμωτίδα είναι παμφάγο πουλί, τρέφεται με διάφορους σπόρους, ρίζες, βλαστούς, διάφορα ασπόνδυλα κυρίως σκαθάρια και ακρίδες ιδίως το καλοκαίρι. Οι νεοσσοί τρέφονται κυρίως με έντομα κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών της ζωής, ιδιαίτερα με ακρίδες.
Σχηματίζει μεγάλες ομάδες εκτός από την εποχή της αναπαραγωγής.
Διανομή και ενδιαίτημα: Η Χαμωτίδα συναντάται στη νότια Ευρώπη, στην Ισπανία, την Πορτογαλία, τη νότια Γαλλία και τη Σαρδηνία, καθώς και σε μεμονωμένα μέρη στην Ιταλία και στα βαλκάνια. Στο βόρειο τμήμα της Γαλλίας συναντάται την περίοδο του καλοκαιριού. Εκτός από την Ευρώπη συναντάται στη βόρεια Αφρική και στις στέπες μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και της λίμνης Balkhash. Προτιμά χέρσα λιβάδια και καλλιεργήσιμες εκτάσεις με επαρκή κάλυψη, συχνά σε ξηρές ή βραχώδεις περιοχές.Στην Ιβηρική Χερσόνησο η Χαμωτίδα συναντάται κυρίως σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις με ψυχανθή και εκτάσεις που βρίσκονται σε αγρανάπαυση με υψηλή χλωριδική κάλυψη. Το ύψος της βλάστησης είναι πολύ σημαντικό, τα αρσενικά συνήθως επιλέγουν ένα μέσο ύψος βλάστησης που δεν υπερβαίνει τα 20 εκατοστά. Το είδος παρουσιάζει κάποια σχετική ανοχή στην εγγύτητα με την ανθρώπινη όχληση.
Κίνδυνοι απειλές:
Η Χαμωτίδα ήταν κάποτε ευρέως διαδεδομένη στη Γερμανία, την Πολωνία, την Αυστρία, την Τσεχική Δημοκρατία, τη Σλοβακία και την Ουγγαρία. Ομως απο τις αρχές του 20ου αιώνα εξαφανίστηκαν από την κεντρική Ευρώπη κυρίως λόγω της εντατικής γεωργίας και της άρδευσης. Σαν είδος αναπαραγωγής εξαφανίστηκε από πολλές χώρες, όπως η Αλγερία, η Τυνησία, η Γερμανία το 1907, η Πολωνία το 1909, η Σλοβακία, η Αυστρία το 1921, η Ουγγαρία το 1952, η Σερβίας το 1948, και στα μέσα του 20ου αιώνα στην Ελλάδα, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, τη Μολδαβία και κατά πάσα πιθανότητα Τουρκία και Αζερμπαϊτζάν.
Σήμερα ο πλησιέστερος τόπος αναπαραγωγής στην κεντρική Ευρώπη είναι η Γαλλία.
Το σύνολο του ευρωπαϊκού πληθυσμού εκτιμάται σε 120.000 έως 300.000 αναπαραγωγικά ζευγάρια. Αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 75 έως 94 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού. Περίπου το 90 τοις εκατό των ευρωπαϊκών πουλιών που αναπαράγονται βρίσκονται στην Ιβηρική Χερσόνησο. Περίπου 10.000 έως 20.000 αναπαραγωγικά ζευγάρια ζουν στο ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας και επιπλέον 20.000 στο Καζακστάν.
Σήμερα ο πλησιέστερος τόπος αναπαραγωγής στην κεντρική Ευρώπη είναι η Γαλλία.
Το σύνολο του ευρωπαϊκού πληθυσμού εκτιμάται σε 120.000 έως 300.000 αναπαραγωγικά ζευγάρια. Αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 75 έως 94 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού. Περίπου το 90 τοις εκατό των ευρωπαϊκών πουλιών που αναπαράγονται βρίσκονται στην Ιβηρική Χερσόνησο. Περίπου 10.000 έως 20.000 αναπαραγωγικά ζευγάρια ζουν στο ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας και επιπλέον 20.000 στο Καζακστάν.
Γερανόμορφα (Geniformes)
Γένος πτηνών που χτίζουν τη φωλιά τους στους βάλτους, στο έδαφος και σπάνια στα δέντρα. Η τάξη αυτή αριθμεί περίπου 190 είδη, που ανήκουν σε 13 οικογένειες.
Τα γερανόμορφα, που εμφανίζουν μεγάλη ποικιλία σε μέγεθος και μορφή, βαδίζουν τα περισσότερα πολύ καλά: το πρώτο από τα 4 δάχτυλα, γυρισμένο προς τα πίσω και συνήθως υποτυπώδες, δεν αγγίζει το έδαφος, γιατί βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο από τα μπροστινά δάχτυλα. Τα γερανόμορφα γεννιούνται με το φτέρωμά τους και είναι αρκετά εύρωστα, ώστε να μπορούν γρήγορα να απομακρυνθούν από τη φωλιά τους.
Γένος πτηνών που χτίζουν τη φωλιά τους στους βάλτους, στο έδαφος και σπάνια στα δέντρα. Η τάξη αυτή αριθμεί περίπου 190 είδη, που ανήκουν σε 13 οικογένειες.
Τα γερανόμορφα, που εμφανίζουν μεγάλη ποικιλία σε μέγεθος και μορφή, βαδίζουν τα περισσότερα πολύ καλά: το πρώτο από τα 4 δάχτυλα, γυρισμένο προς τα πίσω και συνήθως υποτυπώδες, δεν αγγίζει το έδαφος, γιατί βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο από τα μπροστινά δάχτυλα. Τα γερανόμορφα γεννιούνται με το φτέρωμά τους και είναι αρκετά εύρωστα, ώστε να μπορούν γρήγορα να απομακρυνθούν από τη φωλιά τους.
