Καρακάξα, κίσσα η μακρόουρος (Pica pica) 
Η καρακάξα (επιστημονικό όνομα Pica pica) είναι ξηροβατικό πτηνό, ενδημικό στην Ευρώπη, την Ασία και τη Βορειοδυτική Αφρική, της οικογένειας των κορακοειδών
και είναι ένα από τα πολλά πουλιά που χαρακτηρίζονται ως κίσσες.
Η Καρακάξα είναι ένα μεσαίου μεγέθους πουλί, του οποίου το μήκος κυμαίνεται από 44 ως 60 εκ.. Το βάρος της κυμαίνεται από 145 ως και 210 γραμ. ενώ το άνοιγμα των φτερών της κυμαίνεται από 56 ως 61 εκ. Ξεκινώντας από το κεφάλι του οποίου ο χρωματισμός είναι μαύρος ιριδίζον.
Ο μαύρος αυτός χρωματισμός συνεχίζεται
Η ουρά της είναι μαύρη, μακριά με μεγαλύτερα τα κεντρικά φτερά της. Τα πόδια της όπως και το ράμφος της είναι ξεθωριασμένου μαύρου χρώματος.
Και τα δυο φύλα είναι παρόμοια, ενώ τα ανήλικα άτομα είναι παρόμοια με τα ενήλικα, αλλά σαφώς πιο θαμπά και λιγότερο ιριδίζοντα.
Βιότοπος: Η Καρακάξα έχει μια αρκετά μεγάλη ποικιλία βιοτόπων. Την συναντούμε κυρίως σε ανοιχτές περιοχές με χαμηλή συνήθως βλάστηση, αραιά δέντρα και χαμηλούς θάμνους όπως οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις, τα λιβάδια, οι άκρες των δασών κ.α. Αποφεύγει τις πυκνές δασώδεις περιοχές όπως και τις άνυδρες και ξέρες. Δεν είναι όμως και λίγες οι φορές που θα την συναντήσουμε σε αστικές περιοχές, σε προαστιακούς κήπους και αλσύλλια, αλλά ακόμα και μέσα στις πόλεις.
Κατηγορία: Κορακόμορφα (Corvidae) | Γένος (Pica)
Συμπεριφορά: Τις καρακάξες συνήθως τις συναντούμε σε μικρά κοπάδια των 6-10 πουλιών ή και μεγαλύτερα κατά το διάστημα του χειμώνα. Φωλαιωποιούν σε χαλαρές αποικίες, με διεσπαρμένες τις φωλιές σε μια αρκετά εκτεταμένες εκτάσεις. Οι καρακάξες επιδεικνύουν συνήθως μια έντονα κοινωνική (μετά το διάστημα της αναπαραγωγής) αλλά και επιθετική συνάμα συμπεριφορά. Αναζητούν την τροφή τους σχεδόν ομαδικά στο έδαφος, αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που θα τις δούμε στις ράχες μεγάλων ζώων όπως βοοειδών κλπ, να τα απαλλάσσουν από διάφορα εξωπαράσιτα, τα οποία αποτελούν εκλεκτή λιχουδιά για τις καρακάξες. Κατά την σίτιση της η καρακάξα επιδεικνύει μια σχεδόν αρπακτική συμπεριφορά κρατώντας την τροφή της με τα δυνατά πόδια της και ραμφίζοντας την με το δυνατό ράμφος της. Οι καρακάξες είναι ικανές να καταστρέψουν τα αυγά άλλων πουλιών ή ακόμα και να θανατώσουν τους νεοσσούς τους προκειμένου να τραφούν. Ακόμα είναι σε θέση να τολμήσουν να επιτεθούν σε ασθενικά ή νεογέννητα πρόβατα ή βοοειδή τα οποία θα θανατώσουν με τα απανωτά ραμφίσματα τους για να τραφούν με αυτά, αλλά και δεν θα διστάσουν να κλέψουν την τροφή από άλλα πουλιά.
Έχει μια αρκετά χαρακτηριστική πτήση, σχεδόν κυματιστή, με γρήγορα κτυπήματα των φτερών και μικρά εναέρια γλιστρήματα.
Η καρακάξα είναι ένα αρκετά θορυβώδεις πουλί αν και δεν φημίζεται για την ωραία φωνή της. Η φωνή της είναι ένα μίγμα από σκληρές κραυγές όπως γοκκ γοκκ ή τσακ τσακ ή κουεγκ κουεγκ γακ γακ γακ. Έχει όμως παρατηρηθεί ότι πουλιά, σε αιχμαλωσία μπορούν να διδαχθούν για να μιμηθούν μικρό αριθμό λέξεων.
Διατροφή: Η Καρακάξα ανήκει στα σχεδόν παμφάγα είδη και μπορεί να σιτιστεί με μια αρκετά μεγάλη ποικιλία τροφής. Προμηθεύετε την τροφή της από το έδαφος, τα δέντρα ή τους θάμνους, όπου αναζήτα διάφορα έντομα, όπως γρύλους, σαλιγκάρια, γυμνοσάλιαγκες και αράχνες. Ακόμα συχνάζει κοντά σε παρόχθιες και παραλίμνιες περιοχές οπού αναζητεί ψάρια, μικρά ερπετά και αμφίβια. Στην ευρύτατη ποικιλία τροφών της καρακάξας συγκαταλέγονται διάφορα άγρια ή καλλιεργήσιμα φρούτα, τα αυγά αλλά και οι μικροί νεοσσοί διαφόρων πουλιών, μικρά θηλαστικά και οποιασδήποτε σχεδόν μορφής ψοφίμια
Αναπαραγωγή
Οι Καρακάξες επιδεικνύουν συνήθως και για αρκετά χρόνια μια σχεδόν μονογαμική συμπεριφορά, μιας και τα ζευγάρια που θα σχηματιστούν θα παραμείνουν για αρκετά χρόνια μαζί. Ενηλικιώνονται και είναι σε θέση να συμμετέχουν στην αναπαραγωγική διαδικασία μετά την ηλικία του ενός έτους. Η αναπαραγωγική τους περίοδο ξεκινά την άνοιξη (Απρίλιο - Μάιο), ενώ γύρω στο τέλος Απριλίου το ζευγάρι θα επιλέξει το μέρος στο οποίο θα κατασκευάσει την φωλιά του. Μερικές φορές βεβαία οι καρακάξες επαναχρησιμοποιούν τις παλαιές φωλιές τους, αν και συνήθως χτίζουν απ’ την αρχή μια νέα κάθε έτος. Η φωλιά χτίζετε συνήθως και από τα δυο μέλη του ζευγαριού σε πυκνά δέντρα και ψηλούς θάμνους, ενώ πολύ σπανιότερα θα επιλέξουν διάφορα κτήρια ή προεξοχές απότομων βράχων για να την χτίσουν. Η φωλιά έχει σχήμα σφαιρικό, είναι δηλαδή σκεπασμένη και στο επάνω μέρος της, είναι αρκετά ογκώδεις, έχει σχεδόν πάντα δυο εισόδους και αποτελείται από μικρούς κλαδίσκους και λάσπη. Μετά το ζευγάρωμα το θηλυκό θα γεννήσει από 5 ως και 9 αυγά τα οποία είναι στιλπνά, ανοιχτού πρασινωπού χρώματος και διάστικτα με ανοιχτού καφέ χρώματος στίγματα. Ποικίλλουν δε ως προς το μέγεθος τους όπως και ως προς τον βαθμό στιλπνότητας τους. Η επώαση των αυγών θα διαρκέσει γύρω στις 16-18 ήμερες και γίνεται αποκλειστικά από το θηλυκό, αν και μελέτες απέδειξαν ότι η συμμετοχή του αρσενικού είναι σχεδόν απαραίτητη για την μετέπειτα επιτυχή εκτροφή των νεοσσών. Μετά την εκκόλαψη και οι δυο γονείς φροντίζουν για την ανατροφή και σίτιση των νεοσσών, η οποία θα διαρκέσει γύρω στις 22-27 ήμερες. Ενώ για τις επόμενες 8 εβδομάδες οι νεοσσοί θα σιτίζονται αποκλειστικά από τους γονείς τους. Μετά το διάστημα των 8 εβδομάδων οι νεοσσοί θα αφήνουν τη φωλιά, αλλά θα παραμείνουν κοντά στους γονείς τους καθ' όλη την διάρκεια του πρώτου τους φθινοπώρου και χειμώνα.
Διάφορα
Μέχρι προσφάτως υπήρχε η άποψη ότι όλα τα είδη καρακάξας ήταν ίδια, μετά όμως από σχολαστική μελέτη και παρατήρηση τόσο της συμπεριφοράς τους, όσο και των φωνών τους, διαπιστώθηκε ότι η Ευρασιατική καρακάξα αποτελεί διαφορετικό είδος από την πολύ όμοια της Αμερικάνικη ή άλλα είδη κορεάτικων καρακαξών.
Η καρακάξα φτιάχνει μια αρκετά ογκώδεις φωλιά που μπορεί να πάρει μέχρι 40 ημέρες για να την κατασκευάσει.
Παρά το ότι απαιτείται αρκετή και επίπονη εργασία για την κατασκευή της φωλιάς, μελέτες απέδειξαν ότι μόνο οι καρακάξες αφιερώνουν μόλις το 1% των καθημερινών δραστηριοτήτων τους σε αυτόν τον τομέα
Όπως τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς της, η καρακάξα είναι γνωστή ως αρπακτικό ζώο μιας και συχνά σιτίζεται με τα αυγά και τους νεοσσούς άλλων πουλιών. Έρευνες όμως απέδειξαν ότι τα αυγά και οι νεοσσοί αποτελούν μια πολύ μικρή μερίδα της διατροφής της καρακάξας. Και απόδειξη αυτού το γεγονότος είναι ότι στην Αγγλία, μια μελέτη επιβεβαίωσε ότι ο πληθυσμός ωδικών πτηνών αυξήθηκε συγχρόνως με την αύξηση του πληθυσμού των καρακαξών.
· Σε πολλές περιοχές (και στην χώρα μας) κατά το παρελθόν έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες περιορισμού των πληθυσμών αυτού του πουλιού, με ανεπιτυχή αποτελέσμάτα.
Στην Ευρώπη ο πληθυσμός των καρακαξών υπολογίζετε σε περισσότερα από 9.000.000 με μεγάλη αυξητική τάση.
Εχθροί
Όπως και παραπάνω αναφέραμε οι πληθυσμοί της καρακάξας βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα. Οι Βιολογικοί εχθροί της καρακάξας είναι πολύ λίγοι ως ανύπαρκτοι.
Η καρακάξα (επιστημονικό όνομα Pica pica) είναι ξηροβατικό πτηνό, ενδημικό στην Ευρώπη, την Ασία και τη Βορειοδυτική Αφρική, της οικογένειας των κορακοειδών
και είναι ένα από τα πολλά πουλιά που χαρακτηρίζονται ως κίσσες.
Η Καρακάξα είναι ένα μεσαίου μεγέθους πουλί, του οποίου το μήκος κυμαίνεται από 44 ως 60 εκ.. Το βάρος της κυμαίνεται από 145 ως και 210 γραμ. ενώ το άνοιγμα των φτερών της κυμαίνεται από 56 ως 61 εκ. Ξεκινώντας από το κεφάλι του οποίου ο χρωματισμός είναι μαύρος ιριδίζον.
Ο μαύρος αυτός χρωματισμός συνεχίζεται
Κορακόμορφα
Κόρακας
Κουρούνα
Χαβαρόνι
Κάργια
Κοκκινοκαλιακούδα
Καρακάξα
Κίσσα
Καρυδοθραύστης
Χαλκοκουρούνα
Αλκυονίδες
Μελισσοφάγος
Τσαλαπετεινός
Ευρύστομος
Τόδους
Βουκερωτίδες
και καλύπτει όλη την επιφάνεια του στήθους, αλλά και του επάνω μέρους του σώματος της, την ράχη και το επάνω μέρος των φτερών, στα οποία έχει (σε αντίθεση με το στήθος) μια έντονα ιριδίζουσα απόχρωση. Η κοιλία ως τους μαύρου χρώματος γλουτούς της, είναι λευκού χρώματος ανάλογο με αυτό των ώμων της, αλλά και των κωπταίων φτερών της τα οποία είναι και αυτά λευκού χρώματος. Κόρακας
Κουρούνα
Χαβαρόνι
Κάργια
Κοκκινοκαλιακούδα
Καρακάξα
Κίσσα
Καρυδοθραύστης
Χαλκοκουρούνα
Αλκυονίδες
Μελισσοφάγος
Τσαλαπετεινός
Ευρύστομος
Τόδους
Βουκερωτίδες
Η ουρά της είναι μαύρη, μακριά με μεγαλύτερα τα κεντρικά φτερά της. Τα πόδια της όπως και το ράμφος της είναι ξεθωριασμένου μαύρου χρώματος.
Και τα δυο φύλα είναι παρόμοια, ενώ τα ανήλικα άτομα είναι παρόμοια με τα ενήλικα, αλλά σαφώς πιο θαμπά και λιγότερο ιριδίζοντα.
Βιότοπος: Η Καρακάξα έχει μια αρκετά μεγάλη ποικιλία βιοτόπων. Την συναντούμε κυρίως σε ανοιχτές περιοχές με χαμηλή συνήθως βλάστηση, αραιά δέντρα και χαμηλούς θάμνους όπως οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις, τα λιβάδια, οι άκρες των δασών κ.α. Αποφεύγει τις πυκνές δασώδεις περιοχές όπως και τις άνυδρες και ξέρες. Δεν είναι όμως και λίγες οι φορές που θα την συναντήσουμε σε αστικές περιοχές, σε προαστιακούς κήπους και αλσύλλια, αλλά ακόμα και μέσα στις πόλεις.
Κατηγορία: Κορακόμορφα (Corvidae) | Γένος (Pica)
Συμπεριφορά: Τις καρακάξες συνήθως τις συναντούμε σε μικρά κοπάδια των 6-10 πουλιών ή και μεγαλύτερα κατά το διάστημα του χειμώνα. Φωλαιωποιούν σε χαλαρές αποικίες, με διεσπαρμένες τις φωλιές σε μια αρκετά εκτεταμένες εκτάσεις. Οι καρακάξες επιδεικνύουν συνήθως μια έντονα κοινωνική (μετά το διάστημα της αναπαραγωγής) αλλά και επιθετική συνάμα συμπεριφορά. Αναζητούν την τροφή τους σχεδόν ομαδικά στο έδαφος, αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που θα τις δούμε στις ράχες μεγάλων ζώων όπως βοοειδών κλπ, να τα απαλλάσσουν από διάφορα εξωπαράσιτα, τα οποία αποτελούν εκλεκτή λιχουδιά για τις καρακάξες. Κατά την σίτιση της η καρακάξα επιδεικνύει μια σχεδόν αρπακτική συμπεριφορά κρατώντας την τροφή της με τα δυνατά πόδια της και ραμφίζοντας την με το δυνατό ράμφος της. Οι καρακάξες είναι ικανές να καταστρέψουν τα αυγά άλλων πουλιών ή ακόμα και να θανατώσουν τους νεοσσούς τους προκειμένου να τραφούν. Ακόμα είναι σε θέση να τολμήσουν να επιτεθούν σε ασθενικά ή νεογέννητα πρόβατα ή βοοειδή τα οποία θα θανατώσουν με τα απανωτά ραμφίσματα τους για να τραφούν με αυτά, αλλά και δεν θα διστάσουν να κλέψουν την τροφή από άλλα πουλιά.
Έχει μια αρκετά χαρακτηριστική πτήση, σχεδόν κυματιστή, με γρήγορα κτυπήματα των φτερών και μικρά εναέρια γλιστρήματα.
Η καρακάξα είναι ένα αρκετά θορυβώδεις πουλί αν και δεν φημίζεται για την ωραία φωνή της. Η φωνή της είναι ένα μίγμα από σκληρές κραυγές όπως γοκκ γοκκ ή τσακ τσακ ή κουεγκ κουεγκ γακ γακ γακ. Έχει όμως παρατηρηθεί ότι πουλιά, σε αιχμαλωσία μπορούν να διδαχθούν για να μιμηθούν μικρό αριθμό λέξεων.
Διατροφή: Η Καρακάξα ανήκει στα σχεδόν παμφάγα είδη και μπορεί να σιτιστεί με μια αρκετά μεγάλη ποικιλία τροφής. Προμηθεύετε την τροφή της από το έδαφος, τα δέντρα ή τους θάμνους, όπου αναζήτα διάφορα έντομα, όπως γρύλους, σαλιγκάρια, γυμνοσάλιαγκες και αράχνες. Ακόμα συχνάζει κοντά σε παρόχθιες και παραλίμνιες περιοχές οπού αναζητεί ψάρια, μικρά ερπετά και αμφίβια. Στην ευρύτατη ποικιλία τροφών της καρακάξας συγκαταλέγονται διάφορα άγρια ή καλλιεργήσιμα φρούτα, τα αυγά αλλά και οι μικροί νεοσσοί διαφόρων πουλιών, μικρά θηλαστικά και οποιασδήποτε σχεδόν μορφής ψοφίμια
Αναπαραγωγή
Οι Καρακάξες επιδεικνύουν συνήθως και για αρκετά χρόνια μια σχεδόν μονογαμική συμπεριφορά, μιας και τα ζευγάρια που θα σχηματιστούν θα παραμείνουν για αρκετά χρόνια μαζί. Ενηλικιώνονται και είναι σε θέση να συμμετέχουν στην αναπαραγωγική διαδικασία μετά την ηλικία του ενός έτους. Η αναπαραγωγική τους περίοδο ξεκινά την άνοιξη (Απρίλιο - Μάιο), ενώ γύρω στο τέλος Απριλίου το ζευγάρι θα επιλέξει το μέρος στο οποίο θα κατασκευάσει την φωλιά του. Μερικές φορές βεβαία οι καρακάξες επαναχρησιμοποιούν τις παλαιές φωλιές τους, αν και συνήθως χτίζουν απ’ την αρχή μια νέα κάθε έτος. Η φωλιά χτίζετε συνήθως και από τα δυο μέλη του ζευγαριού σε πυκνά δέντρα και ψηλούς θάμνους, ενώ πολύ σπανιότερα θα επιλέξουν διάφορα κτήρια ή προεξοχές απότομων βράχων για να την χτίσουν. Η φωλιά έχει σχήμα σφαιρικό, είναι δηλαδή σκεπασμένη και στο επάνω μέρος της, είναι αρκετά ογκώδεις, έχει σχεδόν πάντα δυο εισόδους και αποτελείται από μικρούς κλαδίσκους και λάσπη. Μετά το ζευγάρωμα το θηλυκό θα γεννήσει από 5 ως και 9 αυγά τα οποία είναι στιλπνά, ανοιχτού πρασινωπού χρώματος και διάστικτα με ανοιχτού καφέ χρώματος στίγματα. Ποικίλλουν δε ως προς το μέγεθος τους όπως και ως προς τον βαθμό στιλπνότητας τους. Η επώαση των αυγών θα διαρκέσει γύρω στις 16-18 ήμερες και γίνεται αποκλειστικά από το θηλυκό, αν και μελέτες απέδειξαν ότι η συμμετοχή του αρσενικού είναι σχεδόν απαραίτητη για την μετέπειτα επιτυχή εκτροφή των νεοσσών. Μετά την εκκόλαψη και οι δυο γονείς φροντίζουν για την ανατροφή και σίτιση των νεοσσών, η οποία θα διαρκέσει γύρω στις 22-27 ήμερες. Ενώ για τις επόμενες 8 εβδομάδες οι νεοσσοί θα σιτίζονται αποκλειστικά από τους γονείς τους. Μετά το διάστημα των 8 εβδομάδων οι νεοσσοί θα αφήνουν τη φωλιά, αλλά θα παραμείνουν κοντά στους γονείς τους καθ' όλη την διάρκεια του πρώτου τους φθινοπώρου και χειμώνα.
Διάφορα
Μέχρι προσφάτως υπήρχε η άποψη ότι όλα τα είδη καρακάξας ήταν ίδια, μετά όμως από σχολαστική μελέτη και παρατήρηση τόσο της συμπεριφοράς τους, όσο και των φωνών τους, διαπιστώθηκε ότι η Ευρασιατική καρακάξα αποτελεί διαφορετικό είδος από την πολύ όμοια της Αμερικάνικη ή άλλα είδη κορεάτικων καρακαξών.
Η καρακάξα φτιάχνει μια αρκετά ογκώδεις φωλιά που μπορεί να πάρει μέχρι 40 ημέρες για να την κατασκευάσει.
Παρά το ότι απαιτείται αρκετή και επίπονη εργασία για την κατασκευή της φωλιάς, μελέτες απέδειξαν ότι μόνο οι καρακάξες αφιερώνουν μόλις το 1% των καθημερινών δραστηριοτήτων τους σε αυτόν τον τομέα
Όπως τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς της, η καρακάξα είναι γνωστή ως αρπακτικό ζώο μιας και συχνά σιτίζεται με τα αυγά και τους νεοσσούς άλλων πουλιών. Έρευνες όμως απέδειξαν ότι τα αυγά και οι νεοσσοί αποτελούν μια πολύ μικρή μερίδα της διατροφής της καρακάξας. Και απόδειξη αυτού το γεγονότος είναι ότι στην Αγγλία, μια μελέτη επιβεβαίωσε ότι ο πληθυσμός ωδικών πτηνών αυξήθηκε συγχρόνως με την αύξηση του πληθυσμού των καρακαξών.
· Σε πολλές περιοχές (και στην χώρα μας) κατά το παρελθόν έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες περιορισμού των πληθυσμών αυτού του πουλιού, με ανεπιτυχή αποτελέσμάτα.
Στην Ευρώπη ο πληθυσμός των καρακαξών υπολογίζετε σε περισσότερα από 9.000.000 με μεγάλη αυξητική τάση.
Εχθροί
Όπως και παραπάνω αναφέραμε οι πληθυσμοί της καρακάξας βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα. Οι Βιολογικοί εχθροί της καρακάξας είναι πολύ λίγοι ως ανύπαρκτοι.
Ετικέτες:
Κορακόμορφα
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Καρακάξα
