Κόρακας (corvus corax)
Το κοράκι ή κόρακας, ή κλόκαρος* (καθαρεύουσα ο κόραξ, του κόρακος, επιστημονικό όνομα corvus corax) είναι σαρκοφάγο ξηροβατικό πτηνό της τάξης πασσερίμορφα,
μεγέθους όρνιθας (μήκος 56-69 εκατοστά) γεγονός που το κατατάσσει ώς ενα από τα μεγαλύτερα μέλη της τάξης και φτάνει σε βάρος το ενάμισι κιλό. Έχει χαρακτηριστικό μαύρο πτέρωμα, με κόκκινες και γαλάζιες ανταύγειες, μαύρο ράμφος κωνοειδές και μαύρα πόδια, εξ ου και η έκφραση "μαύρος σαν το κοράκι".
Κατηγορία: Κορακόμορφα (Corvidae) | Γένος (Corvus)
Ο κόρακας ζει πάντα κατα ζεύγη και μένει πιστός στη σύντροφό του μέχρι θανάτου. Τη διαλέγει στο τέλος του χειμώνα και χτίζουν μαζί τη φωλιά τους χρησιμοποιώντας ξύλα, φύλλα και πηλό, ενώ στο εσωτερικό τη στρώνουν με τρίχες και λεπτά άχυρα. Το θηλυκό γεννά 3-5 αβγά που κλωσάει 20-22 μέρες ενώ το αρσενικό φροντίζει για την τροφή.
Ο κόρακας γενικά ζει στα ψηλά μέρη, αλλά το χειμώνα κατεβαίνει σε μη χιονοσκεπείς περιοχές όπου υπάρχουν νερά, λίμνες, ποταμοί, γιατί εκεί βρίσκει πιο εύκολα τροφή.
Είδη: Ένα άλλο είδος είναι ο "κόρακας ο αυτοκρατορικός", που ζει στην Ευρώπη, στη Β Αφρική, στην Ασία και στη Β Αμερική. Έχει μήκος 70 εκ., άνοιγμα φτερών 1,25 μ., διαθέτει πολύ μεγάλη μυϊκή δύναμη, και μπορεί, όταν δε βρει τροφή, να επιτεθεί με επιτυχία ακόμα και σε λαγούς, κότες και αρνιά. Στην πατρίδα μας είναι γνωστά τα είδη: ο "κόραξ ο σπερμολόγος" ή "καρπολόγος" ή τρυπανοκόραξ" (κοινώς σιταροκόρακας, σιταροκουρούνα, σιταροκορώνη, χαβαρόνι κλπ.) και ο "κολοιός ο κοινός" ή ο "βωμολόχος" (κοινώς σιταροκοράκι, καλιακούδα, κατσικατούλα κλπ.), που περνούν το χειμώνα κοντά σε εύφορες πεδιάδες.
Ιστορία - Λογραφία
Γενικά ο κόρακας εξημερώνεται πολύ εύκολα και μαθαίνει να συζεί με τον άνθρωπο σε μεγάλο βαθμό. Κατά τον Μεσαίωνα σε πολλούς Πύργους στην Ευρώπη εκτρέφονταν και διατηρούνταν κοράκια όπου σε πολλές των περιπτώσεων ήταν και προσωπικοί φύλακες των ιπποτών εκτροφέων τους.
Στην Αρχαιότητα οι αρχαίοι Έλληνες έτρεφαν ιδιαίτερη αγάπη στο πτηνό αυτό που το είχαν αφιερώσει στο θεό Απόλλωνα. Επίσης στη Γένεση αναφέρεται ως το πρώτο πτηνό που απελευθερώθηκε μετά τον κατακλυσμό το οποίο στη συνέχεια λησμόνησε και τον Νώε και την Κιβωτό του εξαιτίας των πολλών πτωμάτων ανθρώπων και άλλων ζώων που βρήκε. Έτσι ο Μωσαϊκός νόμος σύμφωνα με το Λευιτικό θεωρεί τον κόρακα "ακάθαρτο ζώο".
Το κοράκι ή κόρακας, ή κλόκαρος* (καθαρεύουσα ο κόραξ, του κόρακος, επιστημονικό όνομα corvus corax) είναι σαρκοφάγο ξηροβατικό πτηνό της τάξης πασσερίμορφα,
μεγέθους όρνιθας (μήκος 56-69 εκατοστά) γεγονός που το κατατάσσει ώς ενα από τα μεγαλύτερα μέλη της τάξης και φτάνει σε βάρος το ενάμισι κιλό. Έχει χαρακτηριστικό μαύρο πτέρωμα, με κόκκινες και γαλάζιες ανταύγειες, μαύρο ράμφος κωνοειδές και μαύρα πόδια, εξ ου και η έκφραση "μαύρος σαν το κοράκι".
Κατηγορία: Κορακόμορφα (Corvidae) | Γένος (Corvus)
Κορακόμορφα
Κόρακας
Κουρούνα
Χαβαρόνι
Κάργια
Κοκκινοκαλιακούδα
Καρακάξα
Κίσσα
Καρυδοθραύστης
Χαλκοκουρούνα
Αλκυονίδες
Μελισσοφάγος
Τσαλαπετεινός
Ευρύστομος
Τόδους
Βουκερωτίδες
Ο Κόρακας ανήκει στην οικογένεια των κορακιδών, της οποίας και είναι το είδος με τη μεγαλύτερη εξάπλωση, στο γένος Corvus. Ο κόρακας ζει σ` όλα τα μέρη του κόσμου, κυρίως όμως στην Ευρώπη και στη βορειοκεντρική Ασία. Το σώμα του έχει περίπου το μέγεθος της κότας και σκεπάζεται με κατάμαυρο φτέρωμα. Οι φτερούγες του είναι πολύ μεγάλες και καμιά φορά ξεπερνούν το 1 μ. Το πέταγμά του είναι δυνατό και πολύ θεαματικό με τις εναέριες στροφές και τις ακροβασίες του. Κατασκευάζει τη φωλιά του σε κορυφές δένδρων, βουνών, σε απόκρημνα βράχια και σε απόκεντρους ψηλούς πύργους. Από εκεί κατεβαίνει στην πεδιάδα για τροφή. Γενικά είναι παμφάγο και αδηφάγο πτηνό. Τρέφεται με σάρκες που βρίσκονται σε αποσύνθεση, με ποντικούς, φίδια, έντομα, καρπούς, αυγά μικρών πουλιών και πτώματα. Κόρακας
Κουρούνα
Χαβαρόνι
Κάργια
Κοκκινοκαλιακούδα
Καρακάξα
Κίσσα
Καρυδοθραύστης
Χαλκοκουρούνα
Αλκυονίδες
Μελισσοφάγος
Τσαλαπετεινός
Ευρύστομος
Τόδους
Βουκερωτίδες
Ο κόρακας ζει πάντα κατα ζεύγη και μένει πιστός στη σύντροφό του μέχρι θανάτου. Τη διαλέγει στο τέλος του χειμώνα και χτίζουν μαζί τη φωλιά τους χρησιμοποιώντας ξύλα, φύλλα και πηλό, ενώ στο εσωτερικό τη στρώνουν με τρίχες και λεπτά άχυρα. Το θηλυκό γεννά 3-5 αβγά που κλωσάει 20-22 μέρες ενώ το αρσενικό φροντίζει για την τροφή.
Ο κόρακας γενικά ζει στα ψηλά μέρη, αλλά το χειμώνα κατεβαίνει σε μη χιονοσκεπείς περιοχές όπου υπάρχουν νερά, λίμνες, ποταμοί, γιατί εκεί βρίσκει πιο εύκολα τροφή.
Είδη: Ένα άλλο είδος είναι ο "κόρακας ο αυτοκρατορικός", που ζει στην Ευρώπη, στη Β Αφρική, στην Ασία και στη Β Αμερική. Έχει μήκος 70 εκ., άνοιγμα φτερών 1,25 μ., διαθέτει πολύ μεγάλη μυϊκή δύναμη, και μπορεί, όταν δε βρει τροφή, να επιτεθεί με επιτυχία ακόμα και σε λαγούς, κότες και αρνιά. Στην πατρίδα μας είναι γνωστά τα είδη: ο "κόραξ ο σπερμολόγος" ή "καρπολόγος" ή τρυπανοκόραξ" (κοινώς σιταροκόρακας, σιταροκουρούνα, σιταροκορώνη, χαβαρόνι κλπ.) και ο "κολοιός ο κοινός" ή ο "βωμολόχος" (κοινώς σιταροκοράκι, καλιακούδα, κατσικατούλα κλπ.), που περνούν το χειμώνα κοντά σε εύφορες πεδιάδες.
Ιστορία - Λογραφία
Γενικά ο κόρακας εξημερώνεται πολύ εύκολα και μαθαίνει να συζεί με τον άνθρωπο σε μεγάλο βαθμό. Κατά τον Μεσαίωνα σε πολλούς Πύργους στην Ευρώπη εκτρέφονταν και διατηρούνταν κοράκια όπου σε πολλές των περιπτώσεων ήταν και προσωπικοί φύλακες των ιπποτών εκτροφέων τους.
Στην Αρχαιότητα οι αρχαίοι Έλληνες έτρεφαν ιδιαίτερη αγάπη στο πτηνό αυτό που το είχαν αφιερώσει στο θεό Απόλλωνα. Επίσης στη Γένεση αναφέρεται ως το πρώτο πτηνό που απελευθερώθηκε μετά τον κατακλυσμό το οποίο στη συνέχεια λησμόνησε και τον Νώε και την Κιβωτό του εξαιτίας των πολλών πτωμάτων ανθρώπων και άλλων ζώων που βρήκε. Έτσι ο Μωσαϊκός νόμος σύμφωνα με το Λευιτικό θεωρεί τον κόρακα "ακάθαρτο ζώο".
Ετικέτες:
Κορακόμορφα
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Κόρακας
