Μπούφος, Βύας ο γνήσιος (Bubo bubo) 
Είναι το μεγαλύτερο νυχτόβιο αρπακτικό της Ευρώπης. Είναι επιδημητικός και συχνά δεν απομακρύνεται από την περιοχή του, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Φτάνει τα 50-70 εκατοστά μήκος και άνοιγμα πτερύγων 1,70 εκατοστά. Το χρώμα του είναι καστανό, πιο βαθύ στη ράχη και πιο ανοιχτό στην κοιλιά. Έχει μεγάλα μάτια που έχουν το σχήμα των ματιών της κουκουβάγιας. Στο πάνω μέρος της κεφαλής του και στα δύο άκρα έχει φτερά 5-6 εκατοστά.
Οικολογία: Ζει σε μεγάλη ποικιλία βιοτόπων σε όλη τη επικράτεια και σε υψόμετρο από το επίπεδο της θάλασσας έως και την αλπική ζώνη. Συναντάται στη βόρειο Αφρική, στην Ευρώπη και στην Ασία. Στην Ευρώπη απουσιάζει από το βόρειο τμήμα της Γαλλίας, την Ιρλανδία, την Ισλανδία, και από τα περισσότερα νησιά της Μεσογείου. Στο Ηνωμένο Βασίλειο υπάρχουν μόνο 2 έως 10 αναπαραγωγικά ζευγάρια. Στην Ευρώπη εκτός από τη Ρωσία, (στατιστικά στοιχεία από το 2008) υπάρχουν 12000 αναπαραγωγικά ζευγάρια εκ των οποίων τα 3300 στην κεντρική Ευρώπη.
Κατηγορία: Γλαυκόμορφα
Φωλιάζει συνήθως σε μικρές σπηλιές σε βράχια, αλλά και σε κουφάλες παλιών δέντρων σπανιότερα δε και σε εγκαταλειμμένες φωλιές άλλων πουλιών.
Προτιμά κοντά στη περιοχή φωλιάσματος να υπάρχει πυκνή βλάστηση. Ζει μοναχικός.
Τρέφεται με μικρά και μεσαίου μεγέθους θηλαστικά (τρωκτικά, λαγούς, σκαντζόχοιρους) και πουλιά ακόμη και μεγάλου μεγέθους. Στο κεφάλι του παρατηρούμε επιμήκη φτερά στην κορυφή, τα "αντία" τα οποία αποτελούν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ενός μεγάλου αριθμού γλαυκών. Αποτελούνται από 4 εως 8 φτερά και δεν έχουν καμία σχέση με την αίσθηση της ακοής, αν και μοιάζουν με αυτιά. Η λειτουργία τους δεν είναι πλήρως εξακριβωμένη, αλλά φαίνεται, πως παίζουν κάποιο ρόλο στο ζευγάρωμα και σε συγκρουσιακές καταστάσεις. Χαρακτηριστικές γλαύκες της Ελλάδος με αντία είναι ο Μπούφος (Bubo bubo - Βύας ο βύας), ο Νανόμπουφος (Asio otus - Άσιος ο ώτος) και ο Βαλτόμπουφος (Asio flammeus - Άσιος ο φλογώδης). Αντία έχουν αναπτυχθεί και σε κάποια μη γλαυκόμορφα πτηνά, όπως για παράδειγμα στην Χιονάδα (Eremophila alpestris - Ερημόφιλη η αλπική).
Διατροφή: τρέφετε κυρίως με μικρά και μεσαίου μεγέθους θηλαστικά και πουλιά. Τα θηράματά του στην Ευρώπη είναι κυρίως σκαντζόχοιροι, αρουραίοι, ποντίκια, κουνέλια, λαγοί, κοράκια, περιστέρια και πάπιες. Στις διατροφικές προτιμήσεις περιλαμβάνονται περισσότερα από 50 διαφορετικά είδη θηλαστικών και σχεδόν 180 είδη πουλιών.
Μπορεί να μεταφέρει θηράματα τα οποία ζυγίζουν έως και δύο τρίτα του σωματικού τους βάρους, όπως μαρμότες, αλεπουδάκια και άλλα μικρά θηλαστικά. Συχνά επιτίθεται και σε άλλα είδη πουλιών όπως ο Σταχτοτσικνιάς (Ardea cinerea), το Διπλοσάϊνο (Accipiter gentilis) καθώς και σε άλλα γλαυκόμορφα όπως ο Χουχουριστής (Strix aluco), και ο Νανόμπουφος (Asio otus). Περιστασιακά τρέφεται και με πτώματα.
Ο αναπαραγόμενος πληθυσμός της Ελλάδας εκτιμάται σε 200-500 ζευγάρια (Tucker & Heath 1994), ενώ άλλες εκτιμήσεις τον θέλουν να ξεπερνά τα 500 ζευγάρια.
Υποείδη: Μπούφος (Bubo bubo)
Ο κατάλογος με τα υποείδη που παρουσιάζεται εδώ περιλαμβάνει 14 υποείδη και βασίζεται κυρίως στον King, Weick, Becking, 1999. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα ακριβή όρια των υποειδών δεν είναι σαφές γιατί υπάρχουν ζώνες ανάμειξης.
· B. b. Bubo: Ευρώπη από τα Πυρηναία μέχρι τη βορειοδυτική Ρωσία (Pechora ποταμός) και Ουκρανία.
· B. b. hispanus: Ιβηρική Χερσόνησος και δασικές εκτάσεις στα όρη του Άτλαντα στη Βόρεια Αφρική.
· B. b. ruthenus: Ανατολικά της γραμμής Μόσχας-Volga-Pechora ποταμού και φθάνει έως τη δυτική Σιβηρία.
· B. b. interpositus: Μολδαβία, στέπες περιοχές της Ουκρανίας Κριμαίας, του Καυκάσου, της Μικράς Ασίας, βόρειο-δυτικό Ιράν, στο βόρειο Ιράκ, τη Συρία και την Παλαιστίνη.
· B. b. sibiricus Δυτική Σιβηρία, τα δυτικά βουνά Αλτάι βόρεια έως τις παρυφές της τάιγκα.
· B. b. yenisseensis: Κεντρική Σιβηρία έως το βόρειο άκρο της τάιγκα.
· B. b. jakutensis: Βορειοανατολική Σιβηρία έως το βόρειο άκρο της τάιγκα.
· B. b. ussuriensis: Ανατολική Σιβηρία, τη βόρεια Κίνα, νότια Sakhalin και Κουρίλες νήσοι.
· B. b. turcomonus: Ανατολικά του κάτω ρου του ποταμού Βόλγα μέχρι τη δυτική Μογγολία. Βόρεια μέχρι τα Ουράλια Όρη νότια έως την Κασπία Θάλασσα συμπεριλαμβανομένων των Lowlands Turim (Κεντρική Ασία).
· B. b. omissus: Τουρκμενιστάν, βορειοανατολικό Ιράν μέχρι βορειοδυτική Κίνα.
· B. b. nikolskii: Νότιο Ιράκ, Δυτικό Ιράν έως το Πακιστάν
· B. b. hemachalana: Δυτική Κίνα, Θιβέτ και Αφγανιστάν.
· B. b. kiautschensis: Βόρεια Κορέα και στην Κίνα στις επαρχίες Γιουνάν και Σιτσουάν.
· B. b. swinhoei: Νοτιοανατολική Κίνα.
Είναι το μεγαλύτερο νυχτόβιο αρπακτικό της Ευρώπης. Είναι επιδημητικός και συχνά δεν απομακρύνεται από την περιοχή του, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Φτάνει τα 50-70 εκατοστά μήκος και άνοιγμα πτερύγων 1,70 εκατοστά. Το χρώμα του είναι καστανό, πιο βαθύ στη ράχη και πιο ανοιχτό στην κοιλιά. Έχει μεγάλα μάτια που έχουν το σχήμα των ματιών της κουκουβάγιας. Στο πάνω μέρος της κεφαλής του και στα δύο άκρα έχει φτερά 5-6 εκατοστά.
Οικολογία: Ζει σε μεγάλη ποικιλία βιοτόπων σε όλη τη επικράτεια και σε υψόμετρο από το επίπεδο της θάλασσας έως και την αλπική ζώνη. Συναντάται στη βόρειο Αφρική, στην Ευρώπη και στην Ασία. Στην Ευρώπη απουσιάζει από το βόρειο τμήμα της Γαλλίας, την Ιρλανδία, την Ισλανδία, και από τα περισσότερα νησιά της Μεσογείου. Στο Ηνωμένο Βασίλειο υπάρχουν μόνο 2 έως 10 αναπαραγωγικά ζευγάρια. Στην Ευρώπη εκτός από τη Ρωσία, (στατιστικά στοιχεία από το 2008) υπάρχουν 12000 αναπαραγωγικά ζευγάρια εκ των οποίων τα 3300 στην κεντρική Ευρώπη.
Κατηγορία: Γλαυκόμορφα
Γλαυκόμορφα
Κουκουβάγια
Χουχουριστής
Χιονόγλαυκα
Νανόμπουφος
Βαλτόμπουφος
Ιερακογλαύξ
Αιγωλιός
🦉Μπούφος
Γκιώνης
Τυτώ
Κουκουβάγια
Χουχουριστής
Χιονόγλαυκα
Νανόμπουφος
Βαλτόμπουφος
Ιερακογλαύξ
Αιγωλιός
🦉Μπούφος
Γκιώνης
Τυτώ
Φωλιάζει συνήθως σε μικρές σπηλιές σε βράχια, αλλά και σε κουφάλες παλιών δέντρων σπανιότερα δε και σε εγκαταλειμμένες φωλιές άλλων πουλιών.
Προτιμά κοντά στη περιοχή φωλιάσματος να υπάρχει πυκνή βλάστηση. Ζει μοναχικός.Τρέφεται με μικρά και μεσαίου μεγέθους θηλαστικά (τρωκτικά, λαγούς, σκαντζόχοιρους) και πουλιά ακόμη και μεγάλου μεγέθους. Στο κεφάλι του παρατηρούμε επιμήκη φτερά στην κορυφή, τα "αντία" τα οποία αποτελούν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ενός μεγάλου αριθμού γλαυκών. Αποτελούνται από 4 εως 8 φτερά και δεν έχουν καμία σχέση με την αίσθηση της ακοής, αν και μοιάζουν με αυτιά. Η λειτουργία τους δεν είναι πλήρως εξακριβωμένη, αλλά φαίνεται, πως παίζουν κάποιο ρόλο στο ζευγάρωμα και σε συγκρουσιακές καταστάσεις. Χαρακτηριστικές γλαύκες της Ελλάδος με αντία είναι ο Μπούφος (Bubo bubo - Βύας ο βύας), ο Νανόμπουφος (Asio otus - Άσιος ο ώτος) και ο Βαλτόμπουφος (Asio flammeus - Άσιος ο φλογώδης). Αντία έχουν αναπτυχθεί και σε κάποια μη γλαυκόμορφα πτηνά, όπως για παράδειγμα στην Χιονάδα (Eremophila alpestris - Ερημόφιλη η αλπική).
Διατροφή: τρέφετε κυρίως με μικρά και μεσαίου μεγέθους θηλαστικά και πουλιά. Τα θηράματά του στην Ευρώπη είναι κυρίως σκαντζόχοιροι, αρουραίοι, ποντίκια, κουνέλια, λαγοί, κοράκια, περιστέρια και πάπιες. Στις διατροφικές προτιμήσεις περιλαμβάνονται περισσότερα από 50 διαφορετικά είδη θηλαστικών και σχεδόν 180 είδη πουλιών.
Μπορεί να μεταφέρει θηράματα τα οποία ζυγίζουν έως και δύο τρίτα του σωματικού τους βάρους, όπως μαρμότες, αλεπουδάκια και άλλα μικρά θηλαστικά. Συχνά επιτίθεται και σε άλλα είδη πουλιών όπως ο Σταχτοτσικνιάς (Ardea cinerea), το Διπλοσάϊνο (Accipiter gentilis) καθώς και σε άλλα γλαυκόμορφα όπως ο Χουχουριστής (Strix aluco), και ο Νανόμπουφος (Asio otus). Περιστασιακά τρέφεται και με πτώματα.
Ο αναπαραγόμενος πληθυσμός της Ελλάδας εκτιμάται σε 200-500 ζευγάρια (Tucker & Heath 1994), ενώ άλλες εκτιμήσεις τον θέλουν να ξεπερνά τα 500 ζευγάρια.
Υποείδη: Μπούφος (Bubo bubo)
Ο κατάλογος με τα υποείδη που παρουσιάζεται εδώ περιλαμβάνει 14 υποείδη και βασίζεται κυρίως στον King, Weick, Becking, 1999. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα ακριβή όρια των υποειδών δεν είναι σαφές γιατί υπάρχουν ζώνες ανάμειξης.
· B. b. Bubo: Ευρώπη από τα Πυρηναία μέχρι τη βορειοδυτική Ρωσία (Pechora ποταμός) και Ουκρανία.
· B. b. hispanus: Ιβηρική Χερσόνησος και δασικές εκτάσεις στα όρη του Άτλαντα στη Βόρεια Αφρική.
· B. b. ruthenus: Ανατολικά της γραμμής Μόσχας-Volga-Pechora ποταμού και φθάνει έως τη δυτική Σιβηρία.
· B. b. interpositus: Μολδαβία, στέπες περιοχές της Ουκρανίας Κριμαίας, του Καυκάσου, της Μικράς Ασίας, βόρειο-δυτικό Ιράν, στο βόρειο Ιράκ, τη Συρία και την Παλαιστίνη.
· B. b. sibiricus Δυτική Σιβηρία, τα δυτικά βουνά Αλτάι βόρεια έως τις παρυφές της τάιγκα.
· B. b. yenisseensis: Κεντρική Σιβηρία έως το βόρειο άκρο της τάιγκα.
· B. b. jakutensis: Βορειοανατολική Σιβηρία έως το βόρειο άκρο της τάιγκα.
· B. b. ussuriensis: Ανατολική Σιβηρία, τη βόρεια Κίνα, νότια Sakhalin και Κουρίλες νήσοι.
· B. b. turcomonus: Ανατολικά του κάτω ρου του ποταμού Βόλγα μέχρι τη δυτική Μογγολία. Βόρεια μέχρι τα Ουράλια Όρη νότια έως την Κασπία Θάλασσα συμπεριλαμβανομένων των Lowlands Turim (Κεντρική Ασία).
· B. b. omissus: Τουρκμενιστάν, βορειοανατολικό Ιράν μέχρι βορειοδυτική Κίνα.
· B. b. nikolskii: Νότιο Ιράκ, Δυτικό Ιράν έως το Πακιστάν
· B. b. hemachalana: Δυτική Κίνα, Θιβέτ και Αφγανιστάν.
· B. b. kiautschensis: Βόρεια Κορέα και στην Κίνα στις επαρχίες Γιουνάν και Σιτσουάν.
· B. b. swinhoei: Νοτιοανατολική Κίνα.
Διάφορα:
· Τα θηλυκά είναι πολύ μεγαλύτερα από τα αρσενικά (reverse σεξουαλικός διμορφισμός). Από τα νοτιοδυτικά προς τα βορειοανατολικά, σύμφωνα με τον κανόνα του Bergmann αυξάνεται σημαντικά το μέγεθος και το σωματικό βάρος. Αρσενικά από τη Νορβηγία κατά μέσο όρο φθάνουν σε μήκος σώματος τα 61 εκατοστά και ζυγίζουν από 1800 έως 2800 γρμμάρια με μέσο όρο τα 2450 γραμμάρια ενώ τα θηλυκά έχουν μέσο μήκος σώματος τα 67 εκατοστά και ζυγίζουν από 2.300 έως 4.200 γρμμάρια με μέσο όρο τα 2990 γραμμάρια. Το βαρύτερα θηλυκά στην κεντρική Ευρώπη ζυγίζουν 3200 γραμμάρια Η διαφορά στο μέγεθος μεταξύ αρσενικών και θηλυκών αντικατοπτρίζεται επίσης και στο άνοιγμα των φτερών. Το άνοιγμα των φτερών στα αρσενικά είναι κατά μέσο όρο 157 εκατοστά και 168 εκατοστά στα θηλυκά.
· Η επαναφορά του Μπούφου στις Βρετανικές Νήσους είναι αμφιλεγόμενη από πολλούς ορνιθολόγους αφού δεν διέμενε εκεί για πολλές εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια, φοβούμενοι τις σοβαρές αλλαγές που θα επιφέρει στα ιθαγενή είδη πτηνών.
· Τα θηλυκά είναι πολύ μεγαλύτερα από τα αρσενικά (reverse σεξουαλικός διμορφισμός). Από τα νοτιοδυτικά προς τα βορειοανατολικά, σύμφωνα με τον κανόνα του Bergmann αυξάνεται σημαντικά το μέγεθος και το σωματικό βάρος. Αρσενικά από τη Νορβηγία κατά μέσο όρο φθάνουν σε μήκος σώματος τα 61 εκατοστά και ζυγίζουν από 1800 έως 2800 γρμμάρια με μέσο όρο τα 2450 γραμμάρια ενώ τα θηλυκά έχουν μέσο μήκος σώματος τα 67 εκατοστά και ζυγίζουν από 2.300 έως 4.200 γρμμάρια με μέσο όρο τα 2990 γραμμάρια. Το βαρύτερα θηλυκά στην κεντρική Ευρώπη ζυγίζουν 3200 γραμμάρια Η διαφορά στο μέγεθος μεταξύ αρσενικών και θηλυκών αντικατοπτρίζεται επίσης και στο άνοιγμα των φτερών. Το άνοιγμα των φτερών στα αρσενικά είναι κατά μέσο όρο 157 εκατοστά και 168 εκατοστά στα θηλυκά.
· Η επαναφορά του Μπούφου στις Βρετανικές Νήσους είναι αμφιλεγόμενη από πολλούς ορνιθολόγους αφού δεν διέμενε εκεί για πολλές εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια, φοβούμενοι τις σοβαρές αλλαγές που θα επιφέρει στα ιθαγενή είδη πτηνών.
Ετικέτες:
Γλαυκόμορφα
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Μπούφος
