Ινδικατορίδες, μελιδείκτες (Indicatoridae) 
Οικογένεια δρυοκολαπτομόρφων πτηνών. Η οικογένεια αυτή περιλαμβάνει 17 είδη κατανεμημένα σε τέσσερα γένη, τα οποία έχουν το μέγεθος ενός σπουργίτη, τα περισσότερα εκ των οποίων βρίσκονται στην υποσαχάρια Αφρική.
Τρέφονται με προνύμφες μελισσών και κερί από την κερήθρα και ζουν τα περισσότερα σε δάση της Αφρικής, δύο είδη συναντούνται στη βόρεια Ινδία και στη Νοτιοανατολική Ασία.
Το μήκος τους κυμαίνεται από 10 έως 20 εκατοστά και ζυγίζουν μεταξύ 10 και 55 γραμμάρια. Το φτέρωμά τους είναι μουντό, ως επί το πλείστον καφετί, γκριζωπό ή με λαδί τόνους.
Δρυοκολαπτόμορφα
Δρυοκολαπτίδες
Ραμφαστίδες
Ινδικατορίδες
Γκαλμπουλίδες
Μπουκονίδες
Γενειοφόρα πουλιά
Καπιτονίδες
Πωγωνίολος Ενδιαιτήματά τους δάση και θαμνότοποι. Τρέφονται κυρίως με έντομα και κερί μελισσών, σπανιότερα με διάφορα φρούτα και αυγά πουλιών.
Οι μελιδείκτες είναι σε θέση να αφομοιώσουν το κερί από τις μέλισσες επειδή το στομάχι τους έχει εξειδικευμένα βακτήρια, το μόνο γνωστό στο ζωικό βασίλειο που τρέφεται με κερί. Ωστόσο, δεν τρώνε μέλι.
Αναπαραγωγή, ο Τζέκιλ και ο Χάιντ των πτηνών...
Όλα τα είδη έχουν παρασιτική συμπεριφορά αναπαραγωγής, παρόμοια όπως του ευρωπαικού κούκου. Το θηλυκό γεννά περίπου 20 αυγά ετησίως, τοποθετώντας μεμονωμένα από ένα αυγό στις φωλιές άλλων πουλιών. Το θηλυκό αφαιρεί εκ των προτέρων ένα ή περισσότερα αυγά από τη φωλιά του ξενιστή. Τα αυγά είναι λευκά, παρόμοια με εκείνα των ξενιστών. Συνήθως πέφτουν θύματα αυτής της πρακτικής πουλιά όπως οι δρυοκολάπτες, μελισσοφάγοι, ψαρόνια, αλκυόνες και πολλά είδη της οικογένειας Φοινικουλίδες (Phoeniculidae). Μετά την εκκόλαψη, ο νεοσσός σκοτώνει (παρότι είναι ακόμα γυμνός και τυφλός) τους υπόλοιπους νεοσσούς και εγκαταλείπει τη φωλιά μετά από τέσσερις εβδομάδες περίπου.
Χρησιμοποιεί το ράμφος (που φέρει στην άκρη ισχυρό δόντι) για να σκοτώσει τα θετά αδέλφια του ένα προς ένα, μόλις εκκολαφθούν. Μπορεί να χρειαστεί από εννέα λεπτά έως επτά ώρες για να ολοκληρώσει τη δολοφονική διαδικασία...
Χωρίζονται στα εξής γένη: Ινδικάτωρ (Indicator), Μελιχνεύτης (Melichneutes), Μελιγνώμων (Melignomon) και Προδοτίσκος (Prodotiscus).
Δείξε μου το μέλι: άνθρωποι και πουλιά συνομιλούν...
Αυτά τα πουλιά οφείλουν το όνομά τους μελιδείκτες λόγω μιας ασυνήθιστης συμπεριφοράς που μπορεί να παρατηρηθεί στα είδη, δείκτης ο δείκτης (Indicator indicator) και δείκτης ο ελάσσων (Indicator minor):
Περιπλανιούνται μόνα τους τους ή σε μικρές ομάδες και προσελκύουν την προσοχή των ανθρώπων ή ζώων ιδιαίτερα του Ρατέλ, μελιφάγος (Mellivora capensis), ένα μέλος της οικογένειας των μουστελιδών που μοιάζει με ασβό, με δυνατές κλήσεις. Στη συνέχεια, πετούν σε μικρές αποστάσεις και περιμένουν να ακολουθηθούν, καθοδηγώντας τους συνεργάτες τους στις αποικίες μελισσών. Όταν φτάσει στην αποικία ενός μελισσιού, περιμένει από τον "συνεργάτη" του να το ανοίξει, κάτι που δεν μπορεί να κάνει το ίδιο. Στη συνέχεια τρώει τις υπόλοιπες προνύμφες που έχουν μείνει στην κυψέλη και την κερήθρα.
Η αμοιβαία αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπων και των ινδικατορίδων είναι τεκμηριωμένη στην Κένυα, την Τανζανία και στη Μοζαμβίκη, όπου τα μέλη των ιθαγενών φυλών Borana και Hadzabe βρίσκουν μέλι ακολουθώντας τα πουλιά.
Οι κυνηγοί μελιού έχουν αναπτύξει μια ειδική τεχνική σφυρίγματος σαν συνεχές "μπρ μπρ χμ" για να προσελκύσουν τα πουλιά. Εάν ένα πουλί ακούσει αυτό το σφύριγμα και γνωρίζει τη θέση μιας αποικίας μελισσιού, πλησιάζει τον άνθρωπο και το δείχνει με μια ανήσυχη συμπεριφορά και δυνατές κλήσεις "tirr-tirr".
Τόσο ο άνθρωπος όσο και τα πουλιά επωφελούνται αμοιβαία από αυτή τη συνεργασία. Οι κυνηγοί Borana θέλουν κατά μέσο όρο εννέα ώρες για να βρουν μια αποικία μελισσιού χωρίς τη βοήθεια του πουλιού. Με την υποστήριξη του πουλιού, ο χρόνος πέφτει κατά μέσο όρο σε τρεις ώρες. Στο 96% των περιπτώσεων που ερευνήθηκαν, η αποικία του μελισσιού δεν ήταν προσβάσιμη στα πουλιά χωρίς ανθρώπινη υποστήριξη, για παράδειγμα, επειδή ήταν σε μία τρύπα σε δέντρο που έπρεπε χρησιμοποιηθούν εργαλεία.
Οι μελιδείκτες τρώνε το κερί το οποίο βρίσκεται στις αποικίες των μελισσών. Τα πουλιά εντοπίζουν τις φωλιές, αλλά είναι ευάλωτο στα τσιμπήματα στων μελισσών. Οι άνθρωποι από την άλλη, μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση στις φωλιές, αλλά δυσκολεύονται να τις βρουν. Έτσι, οι μελιδείκτες δείχνουν τον δρόμο στους ανθρώπους και οι άνθρωποι, αφού πάρουν το μέλι, αφήνουν πίσω τους τις κηρήθρες για τα πουλιά.
Η πρώτη παρατήρηση έγινε στη Μοζαμβίκη το 1569, από ένα Πορτογάλο ιεραπόστολο ο οποίος παρατήρησε τα πουλιά να μπαινοβγαίνουν στην εκκλησία σε μία προσπάθεια να προσεγγίσουν τα κεριά. Για αιώνες, όμως, θεωρούνταν υπερβολή.
Τη δεκαετία του 1980 η επιστήμη επιβεβαίωσε τη σπάνια σχέση μεταξύ του ανθρώπου και των πουλιών. Μελέτη στο περιοδικό Science επιβεβαιώνει ότι το πουλί αντιλαμβάνεται τα αντίστοιχα καλέσματα των ανθρώπων.
Το εντυπωσιακό είναι ότι οι άνθρωποι και οι μελιδείκτες έχουν αναπτύξει ένα κώδικα επικοινωνίας με ειδικά καλέσματα.
Το άρθρο με τη μελέτη στο Popular Science.
Παρακολουθήστε στο παρακάτω βίντεο πως ο νεοσσός των ινδικατορίδων σκοτώνει τους νεοσσούς των ξενιστών...
Οι νεοσσοί μόλις εκκολάπτονται από το αυγό, διαθέτουν δύο αιχμηρά δόντια στις άκρες των ραμφών τους, που τα χρησιμοποιούν για να σκοτώσουν τους νεοσσούς των ξενιστών. Αυτή η συμπεριφορά δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ υπό φυσικές συνθήκες σε φωλιές ξενιστών. Υπέρυθρες λήψεις [παρακολουθήστε βίντεο] από κάμερες που ήταν τοποθετημένες στις φωλιές των ξενιστών, αποκάλυψαν πώς οι νεοσσοί των ινδικατορίδων πιάνουν, δαγκώνουν και ταρακουνούν τους πρόσφατα εκκολαφθέντες νεοσσούς των ξενιστών μέχρι να τους σκοτώσουν.
Οικογένεια δρυοκολαπτομόρφων πτηνών. Η οικογένεια αυτή περιλαμβάνει 17 είδη κατανεμημένα σε τέσσερα γένη, τα οποία έχουν το μέγεθος ενός σπουργίτη, τα περισσότερα εκ των οποίων βρίσκονται στην υποσαχάρια Αφρική.
Τρέφονται με προνύμφες μελισσών και κερί από την κερήθρα και ζουν τα περισσότερα σε δάση της Αφρικής, δύο είδη συναντούνται στη βόρεια Ινδία και στη Νοτιοανατολική Ασία.
Το μήκος τους κυμαίνεται από 10 έως 20 εκατοστά και ζυγίζουν μεταξύ 10 και 55 γραμμάρια. Το φτέρωμά τους είναι μουντό, ως επί το πλείστον καφετί, γκριζωπό ή με λαδί τόνους.
Δρυοκολαπτόμορφα
Δρυοκολαπτίδες
Ραμφαστίδες
Ινδικατορίδες
Γκαλμπουλίδες
Μπουκονίδες
Γενειοφόρα πουλιά
Καπιτονίδες
Πωγωνίολος Ενδιαιτήματά τους δάση και θαμνότοποι. Τρέφονται κυρίως με έντομα και κερί μελισσών, σπανιότερα με διάφορα φρούτα και αυγά πουλιών.
Οι μελιδείκτες είναι σε θέση να αφομοιώσουν το κερί από τις μέλισσες επειδή το στομάχι τους έχει εξειδικευμένα βακτήρια, το μόνο γνωστό στο ζωικό βασίλειο που τρέφεται με κερί. Ωστόσο, δεν τρώνε μέλι.
Αναπαραγωγή, ο Τζέκιλ και ο Χάιντ των πτηνών...
Όλα τα είδη έχουν παρασιτική συμπεριφορά αναπαραγωγής, παρόμοια όπως του ευρωπαικού κούκου. Το θηλυκό γεννά περίπου 20 αυγά ετησίως, τοποθετώντας μεμονωμένα από ένα αυγό στις φωλιές άλλων πουλιών. Το θηλυκό αφαιρεί εκ των προτέρων ένα ή περισσότερα αυγά από τη φωλιά του ξενιστή. Τα αυγά είναι λευκά, παρόμοια με εκείνα των ξενιστών. Συνήθως πέφτουν θύματα αυτής της πρακτικής πουλιά όπως οι δρυοκολάπτες, μελισσοφάγοι, ψαρόνια, αλκυόνες και πολλά είδη της οικογένειας Φοινικουλίδες (Phoeniculidae). Μετά την εκκόλαψη, ο νεοσσός σκοτώνει (παρότι είναι ακόμα γυμνός και τυφλός) τους υπόλοιπους νεοσσούς και εγκαταλείπει τη φωλιά μετά από τέσσερις εβδομάδες περίπου.
Χρησιμοποιεί το ράμφος (που φέρει στην άκρη ισχυρό δόντι) για να σκοτώσει τα θετά αδέλφια του ένα προς ένα, μόλις εκκολαφθούν. Μπορεί να χρειαστεί από εννέα λεπτά έως επτά ώρες για να ολοκληρώσει τη δολοφονική διαδικασία...
Χωρίζονται στα εξής γένη: Ινδικάτωρ (Indicator), Μελιχνεύτης (Melichneutes), Μελιγνώμων (Melignomon) και Προδοτίσκος (Prodotiscus).
Δείξε μου το μέλι: άνθρωποι και πουλιά συνομιλούν...
Αυτά τα πουλιά οφείλουν το όνομά τους μελιδείκτες λόγω μιας ασυνήθιστης συμπεριφοράς που μπορεί να παρατηρηθεί στα είδη, δείκτης ο δείκτης (Indicator indicator) και δείκτης ο ελάσσων (Indicator minor):
Περιπλανιούνται μόνα τους τους ή σε μικρές ομάδες και προσελκύουν την προσοχή των ανθρώπων ή ζώων ιδιαίτερα του Ρατέλ, μελιφάγος (Mellivora capensis), ένα μέλος της οικογένειας των μουστελιδών που μοιάζει με ασβό, με δυνατές κλήσεις. Στη συνέχεια, πετούν σε μικρές αποστάσεις και περιμένουν να ακολουθηθούν, καθοδηγώντας τους συνεργάτες τους στις αποικίες μελισσών. Όταν φτάσει στην αποικία ενός μελισσιού, περιμένει από τον "συνεργάτη" του να το ανοίξει, κάτι που δεν μπορεί να κάνει το ίδιο. Στη συνέχεια τρώει τις υπόλοιπες προνύμφες που έχουν μείνει στην κυψέλη και την κερήθρα.
Η αμοιβαία αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπων και των ινδικατορίδων είναι τεκμηριωμένη στην Κένυα, την Τανζανία και στη Μοζαμβίκη, όπου τα μέλη των ιθαγενών φυλών Borana και Hadzabe βρίσκουν μέλι ακολουθώντας τα πουλιά.
Οι κυνηγοί μελιού έχουν αναπτύξει μια ειδική τεχνική σφυρίγματος σαν συνεχές "μπρ μπρ χμ" για να προσελκύσουν τα πουλιά. Εάν ένα πουλί ακούσει αυτό το σφύριγμα και γνωρίζει τη θέση μιας αποικίας μελισσιού, πλησιάζει τον άνθρωπο και το δείχνει με μια ανήσυχη συμπεριφορά και δυνατές κλήσεις "tirr-tirr".
Τόσο ο άνθρωπος όσο και τα πουλιά επωφελούνται αμοιβαία από αυτή τη συνεργασία. Οι κυνηγοί Borana θέλουν κατά μέσο όρο εννέα ώρες για να βρουν μια αποικία μελισσιού χωρίς τη βοήθεια του πουλιού. Με την υποστήριξη του πουλιού, ο χρόνος πέφτει κατά μέσο όρο σε τρεις ώρες. Στο 96% των περιπτώσεων που ερευνήθηκαν, η αποικία του μελισσιού δεν ήταν προσβάσιμη στα πουλιά χωρίς ανθρώπινη υποστήριξη, για παράδειγμα, επειδή ήταν σε μία τρύπα σε δέντρο που έπρεπε χρησιμοποιηθούν εργαλεία.
Οι μελιδείκτες τρώνε το κερί το οποίο βρίσκεται στις αποικίες των μελισσών. Τα πουλιά εντοπίζουν τις φωλιές, αλλά είναι ευάλωτο στα τσιμπήματα στων μελισσών. Οι άνθρωποι από την άλλη, μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση στις φωλιές, αλλά δυσκολεύονται να τις βρουν. Έτσι, οι μελιδείκτες δείχνουν τον δρόμο στους ανθρώπους και οι άνθρωποι, αφού πάρουν το μέλι, αφήνουν πίσω τους τις κηρήθρες για τα πουλιά.
Η πρώτη παρατήρηση έγινε στη Μοζαμβίκη το 1569, από ένα Πορτογάλο ιεραπόστολο ο οποίος παρατήρησε τα πουλιά να μπαινοβγαίνουν στην εκκλησία σε μία προσπάθεια να προσεγγίσουν τα κεριά. Για αιώνες, όμως, θεωρούνταν υπερβολή.
Τη δεκαετία του 1980 η επιστήμη επιβεβαίωσε τη σπάνια σχέση μεταξύ του ανθρώπου και των πουλιών. Μελέτη στο περιοδικό Science επιβεβαιώνει ότι το πουλί αντιλαμβάνεται τα αντίστοιχα καλέσματα των ανθρώπων.
Το εντυπωσιακό είναι ότι οι άνθρωποι και οι μελιδείκτες έχουν αναπτύξει ένα κώδικα επικοινωνίας με ειδικά καλέσματα.
Το άρθρο με τη μελέτη στο Popular Science.
Οι νεοσσοί μόλις εκκολάπτονται από το αυγό, διαθέτουν δύο αιχμηρά δόντια στις άκρες των ραμφών τους, που τα χρησιμοποιούν για να σκοτώσουν τους νεοσσούς των ξενιστών. Αυτή η συμπεριφορά δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ υπό φυσικές συνθήκες σε φωλιές ξενιστών. Υπέρυθρες λήψεις [παρακολουθήστε βίντεο] από κάμερες που ήταν τοποθετημένες στις φωλιές των ξενιστών, αποκάλυψαν πώς οι νεοσσοί των ινδικατορίδων πιάνουν, δαγκώνουν και ταρακουνούν τους πρόσφατα εκκολαφθέντες νεοσσούς των ξενιστών μέχρι να τους σκοτώσουν.
