Φαλαρίδα (Fulica atra) 
Είναι ένα από τα πολυπληθέστερα υδρόβια πουλιά που επισκέπτονται αλλά και διαβιούν στην χώρα μας. Ένα αρκετά έξυπνο και πονηρό πουλί του οποίου το κυνήγι παρουσιάζει αρκετά μεγάλη δυσκολία. Στην χώρα μας απαντάτε με μια σειρά από ονόματα όπως αγριοπουλάδα, καρακούσι, λούφα, μαυρόκοτα, μαυροκοτί, μαυρόπουλο, μπάλιζα, μπάλιτζα, νερόκοτα, φαλαρίδα, φόλεγα, ορισμένα από τα οποία είναι κοινά με την “συγγενή” του Νερόκοτα (Gallinula chloropus).
Κατηγορία: Υδρόβια & Παρυδάτια | Οικογένεια: Rallidae (Πουλάδες)
Γενική Περιγραφή: Η φαλαρίδα είναι ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα παρυδάτια πτηνά. Έχει μήκος 36-42ετατ., ενώ το άνοιγμα φτερών της κυμαίνεται από 70 έως 80εκατ.. Το βάρος μιας ενήλικης αρσενικής φαλαρίδας είναι κατά μέσω όρο 845 γραμ (από 740-950 γραμ.) ενώ μιας θηλυκιάς γύρω τα 675 γραμ. (από 600-750 γραμ.)
Οι φαλαρίδες, δεν παρουσιάζουν σεξουαλικό διμορφισμό, δηλαδή δεν υπάρχουν έντονες μορφολογικές διαφορές μεταξύ των αρσενικών και θηλυκών ατόμων.
Ο γενικός χρωματισμός τους είναι από σκούρο γκριζωπό ως μαύρο χρώμα σε όλο το σώμα και στο κεφάλι τους, όπου όμως εκεί το μαύρο διακόπτετε από το λευκό ράμφος της πάνω στο οποίο υπάρχει μια επίσης λευκού χρώματος μετωπιαία ασπίδα. Χαρακτηριστικά είναι και τα μάτια της τα οποία έχουν ένα έντονο κόκκινο χρώμα.
Τα νεαρά άτομα είναι λιγότερο σκούρα και ο γενικότερος χρωματισμός τους πλησιάζει προς το καφετο-γκρι, ενώ έχουν υπόλευκες περιοχές στις πλευρές του κεφαλιού, του στήθους και του πρόσθιου μέρους του λαιμού τους, επίσης παρουσιάζουν και ορισμένα κόκκινα και μπλε σημάδια στο κεφάλι τους.
Βιότοπος: Οι πληθυσμοί της φαλαρίδας είναι συνήθως μεταναστευτικοί, αλλά υπάρχουν και ορισμένοι στατικοί πληθυσμοί, ακόμα και στην χώρα μας.
Ο Βιότοπος της είναι τα διάφορα μόνιμα ύδατα πεδινών κυρίως περιοχών, όπως λίμνες γλυκού νερού, έλη, κ.α. αλλά και υφάλμυρου σε κόλπους κοντά σε ακτές κ.λ.π.. Προτιμά τις περιοχές με την άφθονη βλάστηση γύρω από το νερό και πολύ σπάνια την συναντούμε σε περιοχές με μεγάλα υψόμετρα. Η φαλαρίδα γενικότερα είναι ιδιαίτερα προσαρμόσιμη σε ένα ευρύ φάσμα βιότοπων, συμπεριλαμβανομένων σε πολλές περιπτώσεις και αστικών περιοχών.
Συμπεριφορά: Οι φαλαρίδες είναι αγελαία πουλιά και απαντώνται σε μεγάλα σμήνη σχεδόν καθ' όλη την διάρκεια του χρόνου. Σε γενικές γραμμές και σε περιοχές στις οποίες δεν δέχονται όχληση, παρουσιάζουν μια αρκετά ήρεμη συμπεριφορά και μπορούν ακόμα και να ανεχτούν την ανθρώπινη παρουσία. Μπορούμε να τις δούμε να πλέουν κουνώντας κομψά το κεφάλι τους και βουτώντας αναζητώντας την τροφή τους στους βιοτόπους που παραπάνω αναφέραμε. Ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος με τον οποίο συλλέγουν την τροφή τους. Οι φαλαρίδες μπορούν αφού πρώτα αποβάλουν πλήρως τον αέρα που βρίσκετε ανάμεσα στα φτερά τους να βουτήξουν σε βάθος που μπορεί να φτάσει και τα 7 μέτρα και να παραμείνουν κάτω από το νερό για διάστημα μεγαλύτερο από 15 λεπτά για να πιάσουν την τροφή τους. Αφού την πιάσουν με το ράμφος τους αφήνωντε στην δύναμη της άνωσης που το ιδιόμορφο σχήμα του σώματος τους δημιουργεί για να ανέβουν γρήγορα και πολύ εύκολα στην επιφάνεια. Αντίθετα από τις πάπιες, οι φαλαρίδες φέρνουν την τροφή τους στην επιφάνεια πριν την φάνε και αυτό σε πολλές περιπτώσεις οδηγεί σε αψιμαχίες για την αρπαγή της τροφής από αλλά μέλη του σμήνους. Ακόμα μπορούμε να δούμε τις φαλαρίδες να περπατούν άχαρα σε καλλιέργειες που βρίσκονται κοντά σε νερό αναζητώντας με το ράμφος τους την τροφή τους.
Γενικά εκτός από την εποχή της αναπαραγωγής οι φαλαρίδες παρουσιάζουν μια αρκετά ήπια συμπεριφορά με ελάχιστες έως καθόλου διενέξεις μεταξύ των μελών του σμήνους σε αντίθεση την εποχή του ζευγαρώματος επιδεικνύουν μια έντονη εδαφική και επιθετική συμπεριφορά. Χαρακτηριστικό είναι και ο τρόπος απογείωσης τους από το νερό μιας και λόγω του μεγάλο σώματος τους και των δυσανάλογων φτερούγων τους χρειάζονται αρκετά μέτρα έντονων χτυπημάτων των φτερών και των ποδιών τους για να πετάξουν. Όσο αφόρα στις κλήσεις που οι φαλαρίδες εκπέμπουν υπάρχει μια αρκετά μεγάλη ποικιλία κλήσεων με πλέον χαρακτηριστικές ένα δυνατό 'kowk, kowk' ή ένα ξερό pitts
Διατροφή: Η διατροφή της κυρίως αποτελείται από μικρά καρκινοειδή, μαλάκια, έντομα, και τις προνύμφες τους, καθώς επίσης και σπόρους, μίσχους υδρόβιων φυτών, αλλά και σπόρος και βλαστούς άλλων φυτών. Ακόμα τρέφεται με διαφορά είδη υδρόβιων σκαθαριών μικρά ψαράκια και σαλιγκάρια αλλά δεν θα αρνηθεί να λεηλατήσει και να φάει και τα αυγά άλλων πουλιών.
Όσο αφόρα την σίτιση τους θα πρέπει να τονίσουμε ότι έχει παρατηρηθεί μια εμφανή διαφορά ως προς το διαιτολόγιο πληθυσμών φαλαρίδας μεταξύ του νότιου και βορείου ημισφαίριου. Π.χ. έχει παρατηρηθεί ότι πληθυσμοί φαλαρίδας στην Αυστραλία, τρέφονται σχεδόν εξ ολοκλήρου με φυτικής προέλευσής τροφή η οποία περιστασιακά συμπληρώνεται με λίγα έντομα, σκουλήκια και ψάρια. Σε αντίθεση πουλιά του βόρειου ημισφαιρίου σιτίζονται σε πολύ μεγάλο ποσοστό με ζωικής προέλευσης τροφή.
Αναπαραγωγή: Οι φαλαρίδες μπορούν να αναπαραχθούν οποιαδήποτε εποχή του έτους οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, με συνηθέστερές όμως εποχές ανάλογα την περιοχή (βόρειο-νότιο ημισφαίριο) τα μέσα Μαρτίου ή από τον Αύγουστο ως και τον Φεβρουάριο. Συνήθως γεννούν δυο φορές τον χρόνο, αλλά όπου οι συνθήκες είναι ευνοϊκές μπορεί να υπάρξει και μια τρίτη γέννα. Κατά την εποχής αναπαραγωγής το ζευγάρι καταλαμβάνει μια περιοχή την οποία και υπερασπίζει με σθένος. Επιδεικνύουν δε έντονη επιθετικότητά τόσο προς τα υπόλοιπα μέλη του σμήνους, όσο και προς πολλά από τα υδρόβια ή παρυδάτια είδη του βιοτόπου τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι φαλαρίδες θα εκδιώξουν ή ακόμα και θα σκοτώσουν τους νεοσσούς άλλων υδροβίων και παρυδάτιων πουλιών από τις φωλιές τους, προκειμένου να τις χρησιμοποιήσουν αυτές. Όταν από μόνες τους αναγκαστούν να φτιάξουν φωλιά αυτή θα είναι ένα βαθούλωμα ανάμεσα στην βλάστηση της γύρω περιοχής, όπως καλαμιώνες, αλμυρίκια κ.α. Εκεί το θηλυκό θα γεννήσει 6 ως και 9 αυγά τα οποία θα επωαστούν και από τα δυο μέλη του ζευγαριού για περίπου 24 ημέρες. Τα αυγά είναι υπόλευκα διάστικτα με σκούρου καφέ ή μαύρου χρώματος στίγματα. Έχουν αρκετές φορές βρεθεί φωλιές ακόμα και με 15 αυγά, εικάζεται όμως ότι πολύ πιθανόν τόσα αυγά να έχουν τοποθετηθεί στην φωλιά από περισσότερα από ένα θηλυκά. Οι νεοσσοί έχουν πολύ απαλό φτέρωμα, μαύρο με λεπτές κίτρινες άκρες. Το κεφάλι είναι πορτοκαλί και το ράμφος κόκκινο με υπόλευκη άκρη.
Και τα δυο φύλα μοιράζονται την ανατροφή των νεοσσών, οι οποίοι αφήνουν τη φωλιά μερικές ημέρες μετά από την εκκόλαψη τους, ενώ η πλήρη ανεξαρτησία τους έρχεται μετά την 8η εβδομάδα της ζωής τους.
Διάφορα
Ø Υπολογίζεται ότι μόνο στην Ευρώπη διαβιούνε περισσότερα από ένα εκατομμύριο ζευγάρια. Γι’ αυτό και περιλαμβάνονται στα πουλιά χαμηλή ανησυχία για τον πληθυσμό τους.
Ø Πολλές φορές από μακριά μπορεί να μπερδέψουμε την φαλαρίδα με την σχεδόν παρόμοια σε μεγέθους, αλλά και σε εμφάνιση νεροκοτσέλα μιας και δεν είναι λίγες οι φορές που αυτά τα δυο είδη βρίσκονται μαζί. Βασική όμως μορφολογική διαφορά τους είναι ότι η νεροκοτσέλα έχει μια πορτοκαλο-κόκκινη μετωπιαία ασπίδα και ράμφος με κιτρινωπή άκρη.
Ø Πολλές φορές σε δύσκολες συνθήκες και όταν η τροφή λιγοστεύει οι γονείς σκοτώνουν τους νεοσσούς τους.
Εχθροί: Το είδος αυτό όχι μόνο δεν απειλείται αλλά στην πραγματικότητα ο πληθυσμός του έχει αυξηθεί από τη δεκαετία του 70΄.
Εχθροί των φαλαριδών είναι τα περισσότερα από τα φτερωτά αρπακτικά όπως τα γεράκια, οι κουκουβάγιες, οι μπούφοι και οι αετοί. Βασικότερος όμως όλων, είναι η σχεδόν δραματική συρρίκνωση των πρωταρχικών βιοτόπων της.
Κατηγορία: Υδρόβια & Παρυδάτια | Οικογένεια: Rallidae (Πουλάδες)
Παρόμοια είδη
Είναι ένα από τα πολυπληθέστερα υδρόβια πουλιά που επισκέπτονται αλλά και διαβιούν στην χώρα μας. Ένα αρκετά έξυπνο και πονηρό πουλί του οποίου το κυνήγι παρουσιάζει αρκετά μεγάλη δυσκολία. Στην χώρα μας απαντάτε με μια σειρά από ονόματα όπως αγριοπουλάδα, καρακούσι, λούφα, μαυρόκοτα, μαυροκοτί, μαυρόπουλο, μπάλιζα, μπάλιτζα, νερόκοτα, φαλαρίδα, φόλεγα, ορισμένα από τα οποία είναι κοινά με την “συγγενή” του Νερόκοτα (Gallinula chloropus).
Κατηγορία: Υδρόβια & Παρυδάτια | Οικογένεια: Rallidae (Πουλάδες)
Γερανόμορφα
Γερανίδες
Ωτιδίδες
Ηλιορνιθίδες
Ευρυπυγίδες
Ρινοχαιτίδες
Καριαμίδες
Ψοφίδες
Ραλλίδες
Νερόκοτα
Φαλαρίδα
Νεροκοτσέλα
Ορτυκομάνα
Στικτοπουλάδα
Αφρ. νερόκοτα
Νωτόρνις
Γεωγραφική εξάπλωση: Η φαλαρίδα απαντάται σε όλη την Ευρώπη (όχι πέραν του 60ο βορείου μήκους), την βόρεια Αφρική, την Μέση Ανατολή, ως και την Άπω Ανατολή και τις ακτές του Ειρηνικού ωκεανού της Κίνας και της Ιαπωνίας. Βρίσκεται επίσης στην Αυστραλία την Ινδονησία, τη Νέα Γουϊνέα, τη Νοτιοανατολική Ασία, και την Ινδία. Ενώ πρόσφατα το είδος μετά από εισαγωγή του, αναπτύσσεται με υψηλούς ρυθμούς και στη Νέα Ζηλανδία.Γερανίδες
Ωτιδίδες
Ηλιορνιθίδες
Ευρυπυγίδες
Ρινοχαιτίδες
Καριαμίδες
Ψοφίδες
Ραλλίδες
Νερόκοτα
Φαλαρίδα
Νεροκοτσέλα
Ορτυκομάνα
Στικτοπουλάδα
Αφρ. νερόκοτα
Νωτόρνις
Γενική Περιγραφή: Η φαλαρίδα είναι ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα παρυδάτια πτηνά. Έχει μήκος 36-42ετατ., ενώ το άνοιγμα φτερών της κυμαίνεται από 70 έως 80εκατ.. Το βάρος μιας ενήλικης αρσενικής φαλαρίδας είναι κατά μέσω όρο 845 γραμ (από 740-950 γραμ.) ενώ μιας θηλυκιάς γύρω τα 675 γραμ. (από 600-750 γραμ.)
Οι φαλαρίδες, δεν παρουσιάζουν σεξουαλικό διμορφισμό, δηλαδή δεν υπάρχουν έντονες μορφολογικές διαφορές μεταξύ των αρσενικών και θηλυκών ατόμων.
Ο γενικός χρωματισμός τους είναι από σκούρο γκριζωπό ως μαύρο χρώμα σε όλο το σώμα και στο κεφάλι τους, όπου όμως εκεί το μαύρο διακόπτετε από το λευκό ράμφος της πάνω στο οποίο υπάρχει μια επίσης λευκού χρώματος μετωπιαία ασπίδα. Χαρακτηριστικά είναι και τα μάτια της τα οποία έχουν ένα έντονο κόκκινο χρώμα.
Τα νεαρά άτομα είναι λιγότερο σκούρα και ο γενικότερος χρωματισμός τους πλησιάζει προς το καφετο-γκρι, ενώ έχουν υπόλευκες περιοχές στις πλευρές του κεφαλιού, του στήθους και του πρόσθιου μέρους του λαιμού τους, επίσης παρουσιάζουν και ορισμένα κόκκινα και μπλε σημάδια στο κεφάλι τους.
Βιότοπος: Οι πληθυσμοί της φαλαρίδας είναι συνήθως μεταναστευτικοί, αλλά υπάρχουν και ορισμένοι στατικοί πληθυσμοί, ακόμα και στην χώρα μας.
Ο Βιότοπος της είναι τα διάφορα μόνιμα ύδατα πεδινών κυρίως περιοχών, όπως λίμνες γλυκού νερού, έλη, κ.α. αλλά και υφάλμυρου σε κόλπους κοντά σε ακτές κ.λ.π.. Προτιμά τις περιοχές με την άφθονη βλάστηση γύρω από το νερό και πολύ σπάνια την συναντούμε σε περιοχές με μεγάλα υψόμετρα. Η φαλαρίδα γενικότερα είναι ιδιαίτερα προσαρμόσιμη σε ένα ευρύ φάσμα βιότοπων, συμπεριλαμβανομένων σε πολλές περιπτώσεις και αστικών περιοχών.
Συμπεριφορά: Οι φαλαρίδες είναι αγελαία πουλιά και απαντώνται σε μεγάλα σμήνη σχεδόν καθ' όλη την διάρκεια του χρόνου. Σε γενικές γραμμές και σε περιοχές στις οποίες δεν δέχονται όχληση, παρουσιάζουν μια αρκετά ήρεμη συμπεριφορά και μπορούν ακόμα και να ανεχτούν την ανθρώπινη παρουσία. Μπορούμε να τις δούμε να πλέουν κουνώντας κομψά το κεφάλι τους και βουτώντας αναζητώντας την τροφή τους στους βιοτόπους που παραπάνω αναφέραμε. Ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος με τον οποίο συλλέγουν την τροφή τους. Οι φαλαρίδες μπορούν αφού πρώτα αποβάλουν πλήρως τον αέρα που βρίσκετε ανάμεσα στα φτερά τους να βουτήξουν σε βάθος που μπορεί να φτάσει και τα 7 μέτρα και να παραμείνουν κάτω από το νερό για διάστημα μεγαλύτερο από 15 λεπτά για να πιάσουν την τροφή τους. Αφού την πιάσουν με το ράμφος τους αφήνωντε στην δύναμη της άνωσης που το ιδιόμορφο σχήμα του σώματος τους δημιουργεί για να ανέβουν γρήγορα και πολύ εύκολα στην επιφάνεια. Αντίθετα από τις πάπιες, οι φαλαρίδες φέρνουν την τροφή τους στην επιφάνεια πριν την φάνε και αυτό σε πολλές περιπτώσεις οδηγεί σε αψιμαχίες για την αρπαγή της τροφής από αλλά μέλη του σμήνους. Ακόμα μπορούμε να δούμε τις φαλαρίδες να περπατούν άχαρα σε καλλιέργειες που βρίσκονται κοντά σε νερό αναζητώντας με το ράμφος τους την τροφή τους.
Γενικά εκτός από την εποχή της αναπαραγωγής οι φαλαρίδες παρουσιάζουν μια αρκετά ήπια συμπεριφορά με ελάχιστες έως καθόλου διενέξεις μεταξύ των μελών του σμήνους σε αντίθεση την εποχή του ζευγαρώματος επιδεικνύουν μια έντονη εδαφική και επιθετική συμπεριφορά. Χαρακτηριστικό είναι και ο τρόπος απογείωσης τους από το νερό μιας και λόγω του μεγάλο σώματος τους και των δυσανάλογων φτερούγων τους χρειάζονται αρκετά μέτρα έντονων χτυπημάτων των φτερών και των ποδιών τους για να πετάξουν. Όσο αφόρα στις κλήσεις που οι φαλαρίδες εκπέμπουν υπάρχει μια αρκετά μεγάλη ποικιλία κλήσεων με πλέον χαρακτηριστικές ένα δυνατό 'kowk, kowk' ή ένα ξερό pitts
Διατροφή: Η διατροφή της κυρίως αποτελείται από μικρά καρκινοειδή, μαλάκια, έντομα, και τις προνύμφες τους, καθώς επίσης και σπόρους, μίσχους υδρόβιων φυτών, αλλά και σπόρος και βλαστούς άλλων φυτών. Ακόμα τρέφεται με διαφορά είδη υδρόβιων σκαθαριών μικρά ψαράκια και σαλιγκάρια αλλά δεν θα αρνηθεί να λεηλατήσει και να φάει και τα αυγά άλλων πουλιών.
Όσο αφόρα την σίτιση τους θα πρέπει να τονίσουμε ότι έχει παρατηρηθεί μια εμφανή διαφορά ως προς το διαιτολόγιο πληθυσμών φαλαρίδας μεταξύ του νότιου και βορείου ημισφαίριου. Π.χ. έχει παρατηρηθεί ότι πληθυσμοί φαλαρίδας στην Αυστραλία, τρέφονται σχεδόν εξ ολοκλήρου με φυτικής προέλευσής τροφή η οποία περιστασιακά συμπληρώνεται με λίγα έντομα, σκουλήκια και ψάρια. Σε αντίθεση πουλιά του βόρειου ημισφαιρίου σιτίζονται σε πολύ μεγάλο ποσοστό με ζωικής προέλευσης τροφή.
Αναπαραγωγή: Οι φαλαρίδες μπορούν να αναπαραχθούν οποιαδήποτε εποχή του έτους οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, με συνηθέστερές όμως εποχές ανάλογα την περιοχή (βόρειο-νότιο ημισφαίριο) τα μέσα Μαρτίου ή από τον Αύγουστο ως και τον Φεβρουάριο. Συνήθως γεννούν δυο φορές τον χρόνο, αλλά όπου οι συνθήκες είναι ευνοϊκές μπορεί να υπάρξει και μια τρίτη γέννα. Κατά την εποχής αναπαραγωγής το ζευγάρι καταλαμβάνει μια περιοχή την οποία και υπερασπίζει με σθένος. Επιδεικνύουν δε έντονη επιθετικότητά τόσο προς τα υπόλοιπα μέλη του σμήνους, όσο και προς πολλά από τα υδρόβια ή παρυδάτια είδη του βιοτόπου τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι φαλαρίδες θα εκδιώξουν ή ακόμα και θα σκοτώσουν τους νεοσσούς άλλων υδροβίων και παρυδάτιων πουλιών από τις φωλιές τους, προκειμένου να τις χρησιμοποιήσουν αυτές. Όταν από μόνες τους αναγκαστούν να φτιάξουν φωλιά αυτή θα είναι ένα βαθούλωμα ανάμεσα στην βλάστηση της γύρω περιοχής, όπως καλαμιώνες, αλμυρίκια κ.α. Εκεί το θηλυκό θα γεννήσει 6 ως και 9 αυγά τα οποία θα επωαστούν και από τα δυο μέλη του ζευγαριού για περίπου 24 ημέρες. Τα αυγά είναι υπόλευκα διάστικτα με σκούρου καφέ ή μαύρου χρώματος στίγματα. Έχουν αρκετές φορές βρεθεί φωλιές ακόμα και με 15 αυγά, εικάζεται όμως ότι πολύ πιθανόν τόσα αυγά να έχουν τοποθετηθεί στην φωλιά από περισσότερα από ένα θηλυκά. Οι νεοσσοί έχουν πολύ απαλό φτέρωμα, μαύρο με λεπτές κίτρινες άκρες. Το κεφάλι είναι πορτοκαλί και το ράμφος κόκκινο με υπόλευκη άκρη.
Και τα δυο φύλα μοιράζονται την ανατροφή των νεοσσών, οι οποίοι αφήνουν τη φωλιά μερικές ημέρες μετά από την εκκόλαψη τους, ενώ η πλήρη ανεξαρτησία τους έρχεται μετά την 8η εβδομάδα της ζωής τους.
Διάφορα
Ø Υπολογίζεται ότι μόνο στην Ευρώπη διαβιούνε περισσότερα από ένα εκατομμύριο ζευγάρια. Γι’ αυτό και περιλαμβάνονται στα πουλιά χαμηλή ανησυχία για τον πληθυσμό τους.
Ø Πολλές φορές από μακριά μπορεί να μπερδέψουμε την φαλαρίδα με την σχεδόν παρόμοια σε μεγέθους, αλλά και σε εμφάνιση νεροκοτσέλα μιας και δεν είναι λίγες οι φορές που αυτά τα δυο είδη βρίσκονται μαζί. Βασική όμως μορφολογική διαφορά τους είναι ότι η νεροκοτσέλα έχει μια πορτοκαλο-κόκκινη μετωπιαία ασπίδα και ράμφος με κιτρινωπή άκρη.
Ø Πολλές φορές σε δύσκολες συνθήκες και όταν η τροφή λιγοστεύει οι γονείς σκοτώνουν τους νεοσσούς τους.
Εχθροί: Το είδος αυτό όχι μόνο δεν απειλείται αλλά στην πραγματικότητα ο πληθυσμός του έχει αυξηθεί από τη δεκαετία του 70΄.
Εχθροί των φαλαριδών είναι τα περισσότερα από τα φτερωτά αρπακτικά όπως τα γεράκια, οι κουκουβάγιες, οι μπούφοι και οι αετοί. Βασικότερος όμως όλων, είναι η σχεδόν δραματική συρρίκνωση των πρωταρχικών βιοτόπων της.
Κατηγορία: Υδρόβια & Παρυδάτια | Οικογένεια: Rallidae (Πουλάδες)
Παρόμοια είδη
Ετικέτες:
Ραλλίδες
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Φαλαρίδα
