Λούγαρο (Carduelis spinus)
Το λούγαρο έχει το μέγεθος της καρδερίνας με μήκος 12 εκατοστά. Σε αντίθεση όμως με την καρδερίνα παρουσιάζει φυλετικό διμορφισμό. Το αρσενικό όπως συμβαίνει στα περισσότερα είδη που παρουσιάζουν φυλετικό διμορφισμό, έχει πιο έντονο χρωματισμό από το θηλυκό. Συγκεκριμένα το αρσενικό αναγνωρίζεται από τη λαδοπράσινη με σκούρες ρίζες ράχη, τις μαύρες φτερούγες με την κίτρινη ράβδωση, το μαύρο φτέρωμα στο στέμμα και στο πηγούνι, το κιτρινωπό στήθος, την υπόλευκη κοιλιά και το κίτρινο ουροπύγιο.
Πετάει κυματιστά κι ανάλαφρα, σα να χορεύει. Αφήνει πολλά τερετίσματα κι ένα κάλεσμα «ντγκετ» ή ένα «τσου» και «τσιζίπ».
Βιότοπος εμφάνιση
Είναι αποδημητικό είδος. Εμφανίζεται αρχές Νοεμβρίου, παραμένει όλο το χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης μεταναστεύει στη βόρεια Ευρώπη για να αναπαραχθεί, ένας μικρός αριθμός, αναπαράγεται και στην Ελλάδα. Αρκετές φορές παρατηρείται μαζί με καρδερίνες.
Αναπαραγωγή
Γεννάει δύο φορές το χρόνο από 4 έως 5 αβγά που κλωσάει μόνο του το θηλυκό επί 12 μέρες Η φωλιά του σαν κούπα, είναι συνήθως στημένη στα ψηλά των δέντρων. Οι νεοσσοί δέχονται τη φροντίδα και των δύο γονιών και πετούν από τη φωλιά μετά από περίπου δύο εβδομάδες. Δεν αναπαράγεται στην Ελλάδα, παρά μόνο ένας μικρός πληθυσμός.
Τροφή
Τρέφεται κυρίως με σπόρους διάφορων φυτών, κυρίως πλατανιών σκλήθρων. πολύ συχνά παρατηρείται να ψάχνει στο έδαφος για να βρει σπόρους από τα παραπάνω δέντρα
Καθεστώς προστασίας
Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαικής άγριας ζωής και των φυσικών βιοτόπων.
Το λούγαρο έχει το μέγεθος της καρδερίνας με μήκος 12 εκατοστά. Σε αντίθεση όμως με την καρδερίνα παρουσιάζει φυλετικό διμορφισμό. Το αρσενικό όπως συμβαίνει στα περισσότερα είδη που παρουσιάζουν φυλετικό διμορφισμό, έχει πιο έντονο χρωματισμό από το θηλυκό. Συγκεκριμένα το αρσενικό αναγνωρίζεται από τη λαδοπράσινη με σκούρες ρίζες ράχη, τις μαύρες φτερούγες με την κίτρινη ράβδωση, το μαύρο φτέρωμα στο στέμμα και στο πηγούνι, το κιτρινωπό στήθος, την υπόλευκη κοιλιά και το κίτρινο ουροπύγιο.
Σπιζίδες
Κοκκοθραύστης
Σταυρομύτης
Σπίνος ο κοινός
Χειμωνόσπινος
Καναρίνι της Συρίας
Αγριοκαναρίνι
Μαύρο καναρίνι
Πύρρουλας
Ακανθυλίς
Σκαρθί
Λούγαρο
Φανέτο
Φλώρος
Καρδινάλιος
Το θηλυκό είναι λιγότερο κιτρινωπό, έχει πιο σταχτί το πάνω μέρος του φτερώματος, ραβδωτό το στήθος και την κοιλιά, ενώ δεν υπάρχει το μαύρο χρώμα στο στέμμα και στο πηγούνι.Κοκκοθραύστης
Σταυρομύτης
Σπίνος ο κοινός
Χειμωνόσπινος
Καναρίνι της Συρίας
Αγριοκαναρίνι
Μαύρο καναρίνι
Πύρρουλας
Ακανθυλίς
Σκαρθί
Λούγαρο
Φανέτο
Φλώρος
Καρδινάλιος
Πετάει κυματιστά κι ανάλαφρα, σα να χορεύει. Αφήνει πολλά τερετίσματα κι ένα κάλεσμα «ντγκετ» ή ένα «τσου» και «τσιζίπ».
Βιότοπος εμφάνιση
Είναι αποδημητικό είδος. Εμφανίζεται αρχές Νοεμβρίου, παραμένει όλο το χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης μεταναστεύει στη βόρεια Ευρώπη για να αναπαραχθεί, ένας μικρός αριθμός, αναπαράγεται και στην Ελλάδα. Αρκετές φορές παρατηρείται μαζί με καρδερίνες.
Αναπαραγωγή
Γεννάει δύο φορές το χρόνο από 4 έως 5 αβγά που κλωσάει μόνο του το θηλυκό επί 12 μέρες Η φωλιά του σαν κούπα, είναι συνήθως στημένη στα ψηλά των δέντρων. Οι νεοσσοί δέχονται τη φροντίδα και των δύο γονιών και πετούν από τη φωλιά μετά από περίπου δύο εβδομάδες. Δεν αναπαράγεται στην Ελλάδα, παρά μόνο ένας μικρός πληθυσμός.
Τροφή
Τρέφεται κυρίως με σπόρους διάφορων φυτών, κυρίως πλατανιών σκλήθρων. πολύ συχνά παρατηρείται να ψάχνει στο έδαφος για να βρει σπόρους από τα παραπάνω δέντρα
Καθεστώς προστασίας
Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαικής άγριας ζωής και των φυσικών βιοτόπων.
Ετικέτες:
Σπιζίδες
Ευχαριστούμε που διαβάσατε την ανάρτηση Λούγαρο